Eliyahu schreef
Gezien het feit dat de arabieren, vrijwel allemaal moslim en besneden, het volk zijn met 1 van de hoogste, zo niet het allerhoogste geboortecijfer ter wereld, moge het duidelijk zijn dat de 12 hierbovengenoemde functies van de voorhuid allemaal overbodig zijn.
Geboortecijfer is meer cultureel bepaald dan door al of niet bescnijden of is dit een nieuwe vruchtbaarheidsbehandeling?
Besnijdenis van jongens: Ritueel of mutilatie?
Philip den Bouwmeester
In onze tijd is er toenemend verzet gekomen tegen 'genitale mutilatie', het verminken van geslachtsdelen van jongens en meisjes, als daar geen medische reden voor is. Meestal richt de aandacht zich het eerst op de besnijdenis van meisjes, omdat die zo uitgesproken gruwelijk is en ernstige gevolgen heeft voor de betrokken meisjes. De problemen bij jongens raakten daarbij wat ondergesneeuwd. Daarom dit keer aandacht voor de besnijding, deftig gezegd 'besnijdenis' van jongens.
Basismethoden
In de westerse ziekenhuizen bestaan enkele basismethoden voor circumcisie. Het kind wordt vastgebonden op de operatietafel of in een speciaal circumcisie-frame. In alle gevallen worden eerst de verbindingen tussen voorhuid en eikel losgemaakt, met een knopsonde of een gesloten pincet. Deze handeling kan zeer pijnlijk zijn, omdat het vaak meer een klieving is, dan het opheffen van verklevingen.
Daarna wordt er aan de bovenzijde een knipje gemaakt in de voorhuid, waardoor de eikel zichtbaar wordt. Dan kan uit de vrije hand de voorhuid worden weggesneden of weggeknipt. De ontstane cirkelvormige wondrand wordt gehecht.
In Amerikaanse ziekenhuizen wordt voor routine-circumcisie vaak gebruik gemaakt van bepaalde hulpmiddelen zoals de ‘Plastibell’, een plastic klokje, dat over de eikel wordt geplaatst. Daarna wordt de voorhuid om het klokje getrokken en stevig omvat met een draad, op de manier zoals je een vuilniszak dichtbindt. De rest van het voorhuidje wordt afgeknipt. Het klokje, met een gat in de top voor het plassen, blijft 5 tot 10 dagen zitten. Wat er nog aan voorhuidrest over is sterft af.
Vroeger meenden artsen ten onrechte dat kinderen geen pijn konden voelen en dat verdoving riskant was voor pasgeborenen. Er zijn verschillende onderzoeken gedaan naar de pijngewaarwording door pasgeborenen bij circumcisie. Tegenwoordig wordt wel pijnbestrijding toegepast, hetzij algehele anaesthesie, hetzij plaatselijk. Dat laatste in de vorm van een injectie aan de bovenzijde van de penis, waardoor de zenuw wordt geblokkeerd. Dat vermindert de pijn tijdens de ingreep aanzienlijk, maar de pijn bij plassen, die 7-14 dagen kan duren, blijft wel bestaan.
Besnijden is een forse ingreep in de anatomie van de penis. Er bestaat sinds kort meer aandacht voor de lustfunctie van voorhuid en eikel, iets wat vroeger onbespreekbaar was. Er is ook meer inzicht in de verhoorning van de opperhuid van de eikel, die na besnijding optreedt. Sommigen menen dat daardoor de weerstand tegen lustgevoelens en seksueel overdraagbare infecties toeneemt.
Ritueel?
Zowel Joden als Moslims beroepen zich op de opdracht die hun beider aartsvader Abraham (Ibrahim) kreeg, zichzelf van zijn voorhuid te ontdoen, als teken van het verbond tussen hem en zijn God. In de Bijbel staan wel, in de Koran geen aanwijzingen voor circumcisie.
Waarschijnlijk hebben de Joden de besnijding ontleend aan de Egyptenaren. In Egypte zijn afbeeldingen gevonden van het besnijden van jongens die dateren uit 2300 jaar voor Christus. Maar algemeen vermoedt men dat het besnijden veel ouder is en al 15.000 jaar geleden werd gedaan. De Egyptenaren zouden dan de besnijding hebben overgenomen van dieper in Afrika levende volkeren.
Theorieën
Er zijn heel wat theorieën over het ontstaan en de betekenis van circumcisie:
Een religieus offer als vervanging van een mens of dier. De besnijdenis maakt een einde aan het offeren van mensen of dieren. De ‘overbodige’ voorhuid wordt aan God geofferd, als ‘pars pro toto’, als deel van het geheel.
Een offer aan de goden van de oogstvelden, om de vruchtbaarheid van de gronden te bevorderen. Er zijn ook volken waar een of meer vingers worden afgehakt.
Een initiatierite, een ‘rite de passage’ rond de puberteit, waarbij ook pijn doorstaan moet worden en de mannelijkheid beklemtoond en versterkt wordt. Dat laatste ook letterlijk: de besneden penis doet denken aan een stijve penis, zoals verschillende volken ronduit verklaren.
Een verkapte vorm van castratie. Dit zou ook een aspect zijn van puberteitsriten: de vader speelt een grote rol als de castrerende vijand van de zoon en als het ideaal waarmee de zoon zich moet identificeren.
De correctie van een als vrouwelijk beleefd lichaamsdeel: de oude Egyptenaren meenden dat de vrouwelijke ziel van de man zetelde in de voorhuid. Verschillende volken gaan zo ver in hun verlangen naar een ondubbelzinnig geslacht, dat ze bij jongens de voorhuid als een vrouwelijk element verwijderen, terwijl ze bij de meisjes na de eerste menstruatie excisie van de ‘mannelijke’ clitoris toepassen.
Het tegengaan van excessieve lustgevoelens is al door Maimonides (12e eeuw) als motief voor besnijding genoemd.
Verhoging van de vrouwelijke lustgevoelens, omdat een besneden penis minder lustgevoelig zou zijn, waardoor de coitus langer zou duren.
Een hygiëne-maatregel, op plaatsen waar geen waterhygiëne mogelijk is, om het ontstaan van ontstekingen te verhinderen.
Het tegengaan van peniscarcinoom en van cervixcarcinoom bij de vrouw.
Het pijnlijke is dat er waarschijnlijk meer jongetjes sterven aan besnijding dan er gered zouden worden van peniskanker. 
Functie van de voorhuid
Aan de voorhuid kent men drie betekenissen toe. Allereerst bescherming van de eikel tegen de ruwe buitenwereld. Dit is niet alleen van belang bij naaktlevende culturen. Wellicht versterkten de peniskokers van Papoea’s deze beschermingsfunctie. Ook bij het dragen van kleding beschermt de voorhuid de eikel tegen het schuren tegen de kleding.
Daarnaast draagt de voorhuid op verschillende manieren bij aan de seksuele lust. De voorhuid is rijk voorzien van bloedvaten en gevoelszenuwen. Het slijmvlies aan de binnenkant van de voorhuid bevat gevoelige tastlichaampjes, zoals in de toppen van de vingers. Daarnaast ook nog speciale strek-lichaampjes. Tijdens voorspel, masturbatie en coitus schuift de voorhuid op en neer over de oppervlakte van de eikel en/of tegen het slijmvlies van de ontvangende vagina (of anus). Daardoor levert de voorhuid een sterke bijdrage aan de seksuele lustgevoelens. Daarbij treedt meestal een natuurlijke vochtigheid op, die verhindert dat er schaaf-effecten van het slijmvlies plaats vinden.
In de derde plaats vergemakkelijkt de voorhuid het soepele binnendringen, door een zekere rolwerking, waarbij de huid om de schacht van de penis opstroopt.
De functie van de voorhuid is dus zeer wezenlijk. De voorhuid is niet een foutje van de natuur, dat zo snel mogelijk gecorrigeerd moet worden. De gedachte dat een ‘overbodig lichaamsdeel’ geofferd moet worden, stoelt niet op seksuologische gronden.
(bron NVSH)
Hebr 6: