Freethinker.nl

Wanneer ik even weg wil uit de waan van de dag….

Mus schreef: ↑24 feb 2025 00:26 Wanneer ik even weg wil uit de waan van de dag….

Prachtig!

Inderdaad prachtig!

Als we nu eens meer zouden kijken èn luisteren naar wat ons bindt in plaats van wat ons scheidt, hoe anders zou de wereld er uit zien…..

ChaimNimsky schreef: ↑24 feb 2025 01:05

Mus schreef: ↑24 feb 2025 00:26 Wanneer ik even weg wil uit de waan van de dag….

Prachtig!

Dat het vrede in je hart mag brengen.

Yours schreef: ↑24 feb 2025 10:00 Inderdaad prachtig!

Als we nu eens meer zouden kijken èn luisteren naar wat ons bindt in plaats van wat ons scheidt, hoe anders zou de wereld er uit zien…..

Dat is lastig in een wereld waar alle bewustzijnsniveau’s rondlopen en de zwakste schakel de route bepaald.

Hoe dan ook:
Deze muziek draagt me terug naar mijn thuis dat ik soms zo mis, mijn thuis waar ik weer even tot mezelf kan komen na een wilde rit op deze planeet….

Een verloren zoon van God zijn is om de dooie dood niet iets dat we lichtvaardig moeten opvatten

Mus schreef: ↑24 feb 2025 11:51

ChaimNimsky schreef: ↑24 feb 2025 01:05

Mus schreef: ↑24 feb 2025 00:26 Wanneer ik even weg wil uit de waan van de dag….

youtube]ggUtlUHIqQQ[/youtube]

Prachtig!

Dat het vrede in je hart mag brengen.

Dank je.
Had ik even nodig na het lezen van de laatste berichten over de oorlogen en wereldpolitiek van vandaag de dag.

Maria schreef: ↑24 feb 2025 13:02

Mus schreef: ↑24 feb 2025 11:51

ChaimNimsky schreef: ↑24 feb 2025 01:05
Prachtig!

Dat het vrede in je hart mag brengen.

Dank je.
Had ik even nodig na het lezen van de laatste berichten over de oorlogen en wereldpolitiek van vandaag de dag.

your welcome

Ook zo’n pareltje voor mij, modern klassiek
Light and shadow van Vangelis.



Je voelt hoe we door de modder aan het ploegen zijn, zweet langs de rug tranen in de ogen, door en door….., en dan ineens met de lichte fluit gloort er hoop boven de horizon, prachtig…

Zon’n behoefde aan een paar requiems in deze, wat mij betreft, verdrietige tijd

Ik begin met deze van Johan Michael Haydn

Cantiaque de Jean Racine, Op.11 (Arr. Rutter)

Wat bijzonder, Mus. Ik heb het gebruikt bij de begrafenis van mijn vader en ook bij die van mijn moeder.

Glenn Branca maakte deel uit van de zogenaamde no wave-scene in New York, zoals de naam al suggereert een reactie op de commerciële en gelikte New Wave uit de jaren '80. No wave experimenteerde met dissonantie, herhaling, experimentele jazz en gitaarruis. Bands als Sonic Youth en Unwound zijn sterk beïnvloed door deze scene, en op die manier is het ook een indirecte invloed geweest op bands zoals Nirvana.

Bovenstaand stuk van Branca duurt ongeveer 8 minuten en is afkomstig uit die scene. Je kunt er over haggelen of het wel "echt" klassiek is - het is gespeeld met gitaar, drums en bas - maar ik zou het persoonlijk indelen bij postminimalisme/totalisme, met figuren als Steve Reich, Philip Glass, La Monte Young etc. Glenn Branca heeft later trouwens expliciet modern klassieke stukken geschreven. Het is zeker geen Bach maar wel heel mooi vind ik.

Prachtig, ik houd van dat soort ontsporingen!!

Gerard R. schreef: ↑30 apr 2025 22:01 Prachtig, ik houd van dat soort ontsporingen!!

Mooi! Krachtig einde ook. Ik moest er op het begin even inkomen. Ik zal hem morgen nog eens goed luisteren.

https://www.youtube.com/watch?v=pu7zWrIMV_g
Eindelijk nog eens een interessant topic