Beste Rereformed,
Je schrijft een aantal interessante opmerkingen;
Ikzelf zie niet in hoe we bij onze stellingnames volledig weg kunnen komen van 'geloven'. Je gelooft in een zaak, je gelooft dat je het bij het rechte eind hebt. De mate van dogmatisch zijn is evenredig aan de mate van het overtuigd zijn van je geloof.
Deze opvatting deel ik.
Maar om een dogmatische overtuiging achter te laten moet je met heel veel overtuigends van het tegendeel geconfronteerd worden, zodat de dogmatische persoon die omswitcht ook automatisch de tegengestelde overtuiging weer met een grote mate van zekerheid aanhangt.
Dat laatste is wel vaak het geval, juist omdat je anders geen houvast meer hebt, maar het is niet de enige mogelijke reactie.
Bij iemand als Thor zie ik geen nut in het ontkennen van aantijgingen die hij doet, maar vind ik het zinvoller om steeds te laten zien dat waar hij in zegt te geloven niets om het lijf heeft.
Terwijl ik geprobeerd heb duidelijk te maken dat de tegengestelde overtuiging dezelfde nadelen heeft als de eerdere opvattingen die je verzaakt hebt. Dat is hetzelfde als het kind met het waswater weggooien. Maar dat denkbeeld heeft niet mogen landen, duidelijk.
Ik concludeer uit zijn schrijven dat zijn geloof enkel bestaat uit een aversie tegen reductionisme.
Ik zou mij meer tekenen tot een neutraal monist, zoals ik al elders heb geschreven, maar een ieder heeft het recht zijn mening te hebben.
Wanneer we het hebben over muziek of liefde of verwondering dan hebben we het over iets anders dan chemicaliën en luchttrillingen. Maar Thor schijnt daarbovenop een laagje 'spirituele entiteiten' te zetten.
Ik zou juist spreken over de interactie van chemische reacties en trillingen en fysiek geworden emoties. Daar hoef je het niet gelijk te hebben over "spirituele entiteiten" naar mijn mening een verkeerde conclusie.
Dáárom neemt hij zijn toevlucht tot een goedkope jij-bak. Jullie geloven ook
Nee, mijn beste ik heb een bezwaar tegen de arrogantie van zogenaamde atheïsten en hun claim op de waarheid. Deze houding leidt tot een tokkie arrogantie ten opzichte van mensen die zich religieus noemen. Overigens doel ik daarbij niet op jou en enkele anderen. Daarom wil ik graag aan deze personen laten zien dat ook zij in 'vooronderstellingen' geloven en ook niets zeker weten. Maar de meeste reacties zijn zinloos en dom.
In die zin ben ik een scepticus zoals jij dat uit Nietzsche haalde, met die kanttekening dat een scepticus niet per definitie gelijk staat aan een grote geest.
Het sceptisch zijn heeft zelfs betrekking op mijn eigen mens- en wereldbeeld resp. overtuigingen die nog regelmatig worden bijgesteld.
Heeft het niet als grond een 'goddelijke openbaring', dan zie je -zoals bij Thor- dat je het nergens beet kan pakken en het verder ook niets om het lijf heeft, maar enkel een uiting is van, een poging tot oplossing voor, een bepaalde psychische onvrede waarmee men leeft.
Een teken van psychische onvrede? Een beetje flauw vindt je het ook niet en dat alleen omdat je geen vat op mij kan krijgen?
Beste Erik,
als ik met een atheïst spreek is het uitgangspunt (dogma)van de atheïst dat er geen God is.
Dat is jouw uitgangspunt, niet dat van een atheïst.
Wat is het dan wel?
Beste Jagang,
Daar moet ik wel aan toevoegen dat het me moeilijk lijkt om als niet-naief atheïst geen anti-theïst te worden.
Anti-theïsme is in die zin wel een "concept".
Duidelijk.
Beste Peter van Velzen,
Als ik meer tijd had gehad om te reageren was het nu al minimaal 20 pagina's.
Het doet het altijd wel he: een atheist een "gelovige" noemen, en de wetenschap te verwijten dat ze voortgang behaald. Wat een dom stukje!
Deze reactie is een beetje dom, want ik verwijt de wetenschap nergens dat er voortgang wordt behaald. Sommige wetenschappen volg ik op de voet, want het is werkelijk vernuftig wat de mens kan onderzoeken. Er zijn er daarnaast ook die er een potje van maken waarbij de mens het allemaal maar moet aannemen. Dit laatste mijn beste is zeer storend voor mij, vooral als het tegen mijn opvattingen in gaat. Dus DE wetenschap is voor mij geen homogeen begrip die ik als de nieuwe clerus moet aanhoren en geloven.
Wetenschap is beter dan gezond verstand
Dus niet altijd.
Het is daarom dat we het verleden soms moeten afschaffen, zelfs al heeft het ons gebracht waar wij zijn.
Met dit soort nihilisten heb ik niets, deze mensen hebben gewoon een aantal problemen.
Misschien ben ik een nazaat van een ketterverbrander, maar mag ik daarom zijn daden niet afkeuren?
Als je dat gelukkiger maakt, maar misschien is het beter je af te vragen wat jij in
DIE situatie
TOEN had gedaan.
Misschien ben ik een nazaat van een slavenhandelaar, maar moet ik daarom een afrikaan als minderwaardig behandelen?
Leg dat verband eens uit?
