Het (al dan niet) talige karakter van de werkelijkheid

[holog]

Beste Amerauder,

(...) In veel opzichten heb je denk ik gelijk, maar zoals Vseslav Botkin al opmerkte ben je nogal extreem in je opvatting. Dat wil zeggen: Je overdrijft. Soms lijkt jou betoog daardoor welhaast Platonisch idealisme.

Dit is een nogal aparte interpretatie van wat ik schreef, ik ben het juist grotendeels met Amerauder eens (op zijn centraal stellen van de mens na). Waarschijnlijk ben ik nog extremer.

Dat bericht was een reactie op Ammonius, die steeds klaagde over Kant en de "continentale" filosofie (wij noemen dat gewoon filosofie). Ik wees uit dat de dingen die pas bekend werden in de westerse filosofie met Kant al lang en breed bekend waren in de oosterse filosofie, toen wij nog bezig waren met Platonisch realisme. Ik kan de nieuwe vertaling van Nagarjuna's Basisverzen van het Middenpad, die rond de tweede eeuw voor Christus schreef (oké, iets later dan Plato), van harte aanraden.

Ben ook niet (volledig) mee hoe je de hierhoger op benoemde "linguistische wending" hieraan koppeld, in relatie tot Nagarjuna ( welke ik toegegeven enkel ken van Rovelli). Voor zover ik weet is die "linguistische wending" niet echt genomen door Rovelli. De relatie is er natuurlijk wel uitdrukkelijk aanwezig eens je een stap verder gaat eens je categorie theorie in rekening brengt zoals in het werk van Coecke en Gorard.

[HierEnNu]

En taalregels zijn veel minder bindend dan schaakregels. De schaakregels kennen zoiets als een onreglementaire zet Geef mij een eenvoudig voorbeeld van onreglementaire taaluiting!

Op dit forum zijn onreglementaire taaluitingen bijvoorbeeld:

1. Racistische en discriminerende uitingen
2. Scheldproza
3. Schuttingtaal
4. Bedreigingen
5. Roddel, laster en achterklap

[holog]

Precies zeggen kan ik dat echter niet, in de eerste plaats omdat ik deze Coecke eigenlijk alleen van jouw berichten over hem ken en dus verder ook helemaal niet weet wat zijn filosofische positie precies is.

Hij is natuurlijk een natuukundige ( en wiskundige) en geen filosoof. Wat wel zeker is dat degene die Coecke uit de accademische wereld heeft gaan vissen heeft (om het zo uit te drukken) om voor hem te werken, dit wel zeker wel heeft gedaan uit een zekere vorm van obsessie voor Wittgenstein.
Deze is ook degene die de eigenlijke werken van Wittgenstein
gepublicerd heeft, cfr Wittgenstein unplugged.(voor zover ik op de hoogte ben).

[VseslavBotkin]

Ik kan de nieuwe vertaling van Nagarjuna's Basisverzen van het Middenpad, die rond de tweede eeuw voor Christus schreef (oké, iets later dan Plato), van harte aanraden.

De manier waarop (we) ik deze kennen is via Carlo Rovelli relational interpretation van qm. U wel bekend aangezien je het desbetreffende boek het gelezen. (Ik heb dit boek niet gelezen)
De implicaties, van Carlo Rovelli zijn toch wel zeer diepgaand en zeker niet oncontroversieel te noemen. (Om het te benoemen met terminologie van hierboven). Ik vroeg me dus af in hoeverre deze visie strijdig is met Nagarjuna's. Wat er eventueel ontbreekt, en welke u opinie is betreffende Carlo's visie.

Dit is een complexe kwestie. Ik zou zeggen dat Nagarjuna binnen een boeddhistische traditie staat, en dat het in eerste instantie belangrijk is om zijn boek in die context te begrijpen. Wat centraal staat in het boeddhisme zijn de Vier Edele Waarheden - er is lijden, het lijden heeft een oorzaak, er is einde van lijden, en er is een achtvoudig pad dat leidt tot het einde van lijden. De tweede Edele Waarheid is waar Nagarjuna zich mee bezighoudt: de oorzaak van het lijden. Het idee is dat je lijdt omdat je denkt dat er iets is dat de dingen maakt tot wat ze zijn, hij noemt dat svabhava. Dat is een complexe notie, maar het heeft raakvlakken met wat wij in het westen "substantie" of "identiteit" noemen. Omdat je denkt dat de dingen iets zijn van zichzelf ga je je eraan hechten (of je er juist van afkeren). Hij gebruikt in de Basisverzen negatieve logica (prasanga/reductio ad absurdum) om aan te tonen dat het logisch onmogelijk is dat dat bestaat - het is een illusie. Het oplossen van die illusie is het einde van lijden en dus de vervulling van de derde Edele Waarheid (oftwel, het nirvana). In die zin is het dus niet echt een ontologie of metafysica, het is een radicale kritiek op die zaken en de mogelijkheidsvoorwaarden ervan.

Nagarjuna laat zien dan, omdat "dingen" relationeel bestaan, ze eigenlijk niet zijn wat ze zijn. In het eerste hoofdstuk neemt hij oorzaak en gevolg onder de loep: iets kan niet uit zichzelf ontstaan, uit iets anders, uit beiden, of zonder oorzaak. Een oorzaak is alleen maar een oorzaak in relatie tot een gevolg, en daarom is het niet echt een oorzaak. Als iets "echt" een oorzaak zou zijn zou het een oorzaak van zichzelf moeten zijn, essentieel, maar datgene wat wij als oorzaak beschouwen is op zijn beurt ook weer veroorzaakt, dat ook weer, ad inf. (zie de reductio - oneindige regressie). Dus uiteindelijk is de gedachte dat dingen relationeel bestaan niet een uiteindelijke waarheid, het is slechts een stap naar het opgeven van alle dogmatische opvattingen. De climax van het boek zijn voor mij de volgende twee karika's:

25.24 Het ophouden van elk verlangen en elk
conceptueel denken is het gezegende.
Nergens werd voor wie dan ook enige leer door
de Boeddha onderwezen.

27.32 Ik buig voor Gautama Boeddha, die gedreven door
medelijden
De ware leer heeft onderwezen van het loslaten van
alle dogma's.

Rovelli is natuurlijk een populaire schrijver dus ik kan niet echt zeggen dat ik verstand heb van relational QM, maar zoals ik het begrijp is daar het idee dat relationaliteit op een bepaalde manier fundamenteel is. M.a.w. "dingen" zijn contextueel, relationeel. Nagarjuna is meer fenomenologisch: dingen verschijnen relationeel, maar daarom zijn ze dus ook niet echt "dingen", metaforen die hier veel voor worden gebruikt zijn dat ze als schaduwen, luchtspiegelingen, dromen zijn. Vergelijk de volgende passage uit de Phenapindupamasutta:

Then the Holy One, the Teacher, went on to say:

"Form is like a lump of foam;
feeling is like a bubble;
perception seems like a mirage;
choices like a banana tree;
and consciousness like a magic trick:
so taught the kinsman of the Sun.

However you contemplate them,
examining them carefully,
they're vacuous and hollow
when you look at them closely.

https://suttacentral.net/sn22.95/en/suj ... ript=latin

Er zijn dus wel bepaalde overeenkomsten, maar ik denk dat Nagarjuna niet echt een theorie probeert over de werkelijkheid te vormen maar veeleer zulke theorieën probeert te deconstrueren. Rovelli geeft wel een hele mooie, provocatieve samenvatting van Nagarjuna's filosofie in zijn boek:

For me as a human being, Nagarjuna teaches the serenity, the lightness and the shining beauty of the world: we are nothing but images of images. Reality, including ourselves, is nothing but a thin and fragile veil, beyond which … there is nothing.

https://contemplativeinquiry.blog/2021/ ... nagarjuna/

Ik heb toevallig laatst een vrij lange tekst geschreven waar ik mijn interpretatie van Nagarjuna uitleg.

Ook wel interessant eventueel hoe deze in relatie staat en uw Hedendaagse filosofen? Zijn er hedendaagse filosofen die zo dicht staan bij Nagarjuna's als Rovelli?

Ik denk dat je Nagarjuna het beste kan vergelijken met iemand als Pyrrho. De argumenten die hij gebruikt zijn typisch skeptisch, en er zijn ook historische aanwijzingen dat er contact is geweest tussen de Grieken en het vroege boeddhisme (en ook overeenkomsten in de leerstellingen). Ergens heeft hij wel wat weg van Derrida, in dat hij de taal die hij gebruikt om zijn "punt" te maken actief aan het ondermijnen is terwijl hij schrijft (omdat de taal die we spreken nou juist de illusie bevat die hij wil overwinnen). Het verschil is wel dat Derrida niet op een soort "eindoplossing" komt voor zover ik weet.

[Amerauder]

In de oosterse filosofie hadden ze al een zeer acuut zelfbewustzijn m.b.t. de metafysische bagage van de taal en de wederzijdse afhankelijkheid van subject en object toen "wij" nog zaten aan te modderen met Platonisch realisme. Kant was een genie, maar filosofie omvat meer dan alleen Europa en de Anglofone wereld natuurlijk.

Helemaal waar uiteraard. Ik wou het niet nog ingewikkelder maken door ook dat er nog bij te betrekken.

Ik kan de nieuwe vertaling van Nagarjuna's Basisverzen van het Middenpad, die rond de tweede eeuw voor Christus schreef (oké, iets later dan Plato), van harte aanraden.

Wacht even... gewoon een Plato rip-off dus!! Ik neem het terug!

(Nee, dit is niet echt mijn mening.)

Beste Amerauder,

(...) In veel opzichten heb je denk ik gelijk, maar zoals Vseslav Botkin al opmerkte ben je nogal extreem in je opvatting. Dat wil zeggen: Je overdrijft. Soms lijkt jou betoog daardoor welhaast Platonisch idealisme.

Dit is een nogal aparte interpretatie van wat ik schreef, ik ben het juist grotendeels met Amerauder eens (op zijn centraal stellen van de mens na). Waarschijnlijk ben ik nog extremer.

Ik denk dat hij Ammonius bedoelt. Maar mooi, hoe kernachtig je onze posities weergeeft zo.


En wat dit betreft:

Beste Amerauder,

(...) In veel opzichten heb je denk ik gelijk, maar zoals Vseslav Botkin al opmerkte ben je nogal extreem in je opvatting. Dat wil zeggen: Je overdrijft. Soms lijkt jou betoog daardoor welhaast Platonisch idealisme.

(1) Je bewering was dat degenen die Kant tegenspreken "veelal gewoon nog nooit een filosoof gelezen hebben". Die bewering blijkt toch wel een beetje te sterk - tenzij je het aannemelijk vindt dat Angelsaksische filosofen nooit een filosoof gelezen hebben;

Ik zei dat niet over Kant in het algemeen maar over specifieke onderdelen van zijn leer. Maakt wel een verschil natuurlijk! Feitelijk overdrijf je mijn overdrijving dan een beetje…


Hoe dan ook, soms overdrijf ik een beetje inderdaad. Dat klopt!

Overdrijven is ook een kunst, zo luidt het gezegde, en het is een kunst die ik gaarne beoefen.

Overdrijven is namelijk een uiterst handig middel, zo niet één van de beste, om duidelijk te maken wat ik nu eigenlijk bedoel. Ik wijs ergens op, en door te overdrijven is dat wijzen vele malen effectiever, duidelijker.


Dat is één. Maar we kunnen een stap verder gaan. Dit hangt namelijk weer samen met mijn opvattingen over taal.

In feite is iedere uitspraak een overdrijving. Dat je zegt dat iets bestaat, en dat moet je altijd doen om iets te kunnen zeggen, is op zichzelf al tamelijk overdreven. Neem alleen al wat Vsesvlav hier zegt over Nagarjoena.

Dit is ook waarom spreken zilver is, en zwijgen goud, en waarom de wijze zwijgt. Zwijgen is altijd dichter bij de waarheid.

Door een uitspraak te doen, verdraai je de werkelijkheid, dat wil zeggen, zet je bepaalde zaken in het licht, door er de nadruk op te leggen. Je laat ze groter lijken dan ze in feite zijn. Preciezer gezegd: je maakt ze groter dan ze daarvoor waren. Dat is de manier waarop wij communiceren met elkaar.

Dus, als je zegt: dat is een beetje overdreven, dan zeg je eigenlijk: wat kun je toch duidelijk spreken. Dank je, dank je.

[Amerauder]

Je blijkt heel kritisch op het 'formaliseren' zodanig dat het toepasbaar wordt en de samenleving ervan doordrongen wordt. Ik blijf het moeilijk vinden om in te zien hoe het 'postmodernisme' zeker in het kader van machtstructuren enz een positieve impact op onze samenleving heeft, dan wel een extreem negatieve impact als we kijken naar het soort van 'Shiva Vandana's' die althans opereren in de naam van het postmodernisme. Zeker Europa lijkt van dit 'degrowth' gedachtegoed doordrongen.

Dit zijn echt hele brede onderwerpen die je aansnijdt.

Ergens in Europa zijn mensen die vinden dat... en dat heeft weer iets te maken met het woordje degrowth... En met Anti-GMO activisme...

Ik snap wat je bedoelt, denk ik, voor het grootste deel, daar niet van, maar het is zo ontzettend breed.

En ik zou het best eens met je willen hebben over het woordje degrowth. Maar dan moeten we wel bij het begin beginnen. Wat is het exact, wat valt er wel en niet onder, waarom is het slecht, wat is het exact dat je er slecht aan vindt, etc.

Ook ben ik benieuwd hoe dat zich volgens jou verhoudt tot formaliseren in het algemeen. In ieder geval zit daar ergens een interessante discussie in verborgen.


Wel kan ik alvast iets zeggen over het woordje postmodern. Dat is nou echt typisch zo'n Amerikaans woord, dat in Nederlandse context eigenlijk niet goed werkt, zoals met wel meer woorden het geval is.

Toen Derrida naar Amerika verhuisde en daar zijn Europese inzichten begon te delen, gebeurde er twee dingen:

1 De Amerikanen snapte er weinig van;
2 De boodschap werd gemixt met een dosis marxisme. (Meer nog, dan hij al was).

Uit de mix van begrijpelijk onbegrip en gedeeltelijk terechte weerzin tegen het marxisme, kwam toen het woordje postmodern naar boven drijven om deze manier van denken te labelen als moderne vorm van satanisme. (Hier heb je weer zo’n overdrijving; ik meen het natuurlijk niet zo sterk, maar zo snap je beter wat ik bedoel – het helpt in het aanwijzen.)

Dus om dan continentale filosofie (merk op dat het gebruik van deze term reeds water bij de wijn doen is, in feite is het zoals Vsesvlav opmerkt gewoon filosofie) in verband te brengen met het postmodernisme, om mij vervolgens te vragen wat daar dan goed aan zou zijn, dat is dan op meerdere manieren een weergave waar ik me niet helemaal in kan vinden, snap je?

Dat Europese filosofie postmodern zou zijn, dat is het strikt genomen (in zekere zin) enkel zo (ook weer overdreven) in de ogen van een Amerikaan.

Dus wat daar dan goed aan zou zijn, ik zou het eerder omdraaien, wat er slecht aan zou zijn bestaat gedeeltelijk uit de marxistische invloeden voor zover die er vreemd aan zijn, en gedeeltelijk een simpel verkeerd begrijpen van wat er eigenlijk bedoeld wordt, met de stellingen die “postmodern” worden genoemd.

Nog wat simpeler gezegd; postmodern is een scheldwoord, in de zin dat creationist en complottheorist dat zijn. Dat zeg je niet over jezelf, tenzij als geuzennaam, dat zeg je over iets dat je niet goed begrijpt en daarom maar weg probeert te stoppen.

Dus, terug naar jouw vraag, kun je misschien een concreet voorbeeld geven van een typisch Europese filosofische stellingname die jij afkeurt? Is die Vandana Shiva daar nou een voorbeeld van? (Ik ken haar niet.) Nee toch?

[holog]

Je blijkt heel kritisch op het 'formaliseren' zodanig dat het toepasbaar wordt en de samenleving ervan doordrongen wordt. Ik blijf het moeilijk vinden om in te zien hoe het 'postmodernisme' zeker in het kader van machtstructuren enz een positieve impact op onze samenleving heeft, dan wel een extreem negatieve impact als we kijken naar het soort van 'Shiva Vandana's' die althans opereren in de naam van het postmodernisme. Zeker Europa lijkt van dit 'degrowth' gedachtegoed doordrongen.

Dit zijn echt hele brede onderwerpen die je aansnijdt.

Je hebt gelijk, dit wijkt te ver af het onderwerp betreffende 'taligheid' of de 'linguistische wending.'

[Peter van Velzen]

Op dit forum zijn onreglementaire taaluitingen bijvoorbeeld:

1. Racistische en discriminerende uitingen
2. Scheldproza
3. Schuttingtaal
4. Bedreigingen
5. Roddel, laster en achterklap

Dat zijn overtredingen van de forum regels niet van regels van de taal.

[HierEnNu]

Op dit forum zijn onreglementaire taaluitingen bijvoorbeeld:

1. Racistische en discriminerende uitingen
2. Scheldproza
3. Schuttingtaal
4. Bedreigingen
5. Roddel, laster en achterklap

Dat zijn overtredingen van de forum regels niet van regels van de taal.

Je verhaspelde bovenstaande quote, zo is die correct:

En taalregels zijn veel minder bindend dan schaakregels. De schaakregels kennen zoiets als een onreglementaire zet Geef mij een eenvoudig voorbeeld van onreglementaire taaluiting!

Op dit forum zijn onreglementaire taaluitingen bijvoorbeeld:

1. Racistische en discriminerende uitingen
2. Scheldproza
3. Schuttingtaal
4. Bedreigingen
5. Roddel, laster en achterklap

Je had het niet over "overtredingen van regels van de taal",
je schreef:

• "Geef mij een eenvoudig voorbeeld van onreglementaire taaluiting!"

Zijn scheldproza, schuttingtaal, bedreigingen, roddel, laster en achterklap geen taaluitingen?

[Peter van Velzen]

En taalregels zijn veel minder bindend dan schaakregels. De schaakregels kennen zoiets als een onreglementaire zet Geef mij een eenvoudig voorbeeld van onreglementaire taaluiting!

Op dit forum zijn onreglementaire taaluitingen bijvoorbeeld:

1. Racistische en discriminerende uitingen
2. Scheldproza
3. Schuttingtaal
4. Bedreigingen
5. Roddel, laster en achterklap
   
   Je had het niet over "overtredingen van regels van de taal",
   je schreef:
   • "Geef mij een eenvoudig voorbeeld van onreglementaire taaluiting!"
   Zijn scheldproza, schuttingtaal, bedreigingen, roddel, laster en achterklap geen taaluitingen?

Je doet weer je stinkende best om het niet te begrijpen wat ik bedoel.
En om ook niet te begrijpen wat een voorbeeld is.
Scheldproza, schuttingtaal, bedreigingen, roddel, laster en achterklap zijn wel degelijk taaluitingen. Ze kunnen zelfs prima voldoen aan de taalregels.

Daarentegen is Pg1-e3 een voorbeeld van een onreglementaire schaakzet.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Scheldproza, schuttingtaal, bedreigingen, roddel, laster en achterklap zijn wel degelijk taaluitingen. Ze kunnen zelfs prima voldoen aan de taalregels.

Daarentegen is Pg1-e3 een voorbeeld van een onreglementaire schaakzet.

Niet bij duivenschaak.

Toch is de zaak lastiger dan het op het eerste gezicht lijkt:

Is een grammaticale fout een fout?

Is het gebruik van vreemde woorden een fout?
(Vroeger waren mijn leermeester hier nogal fel op, vooral Germanismen moesten het ontgelden.)

Zij overzetting uit een andere taal fout omdat ze bij ons formeel niet bestaan?

"Him was given a book" , is goed Engels.
"Hem werd gegeven een boek" , is kreupel Nederlands, maar men snapt het wel.

PS.
Doordat mensen zondigen tegen de regels verandert de taal.
Vroeger waren de regel voor Wil en Shal heel streng maar nu is dat veel soepeler.

[Ammonius]

Dat je zegt dat iets bestaat, en dat moet je altijd doen om iets te kunnen zeggen, is op zichzelf al tamelijk overdreven.

"Ik zit met een filosoof in de tuin; hij zegt herhaaldelijk 'Ik weet dat dat een boom is', waarbij hij wijst naar een boom in onze nabijheid. Er komt iemand bij zitten die dat hoort, en ik zeg tegen hem: 'Deze man is niet gek, we filosoferen alleen.'"

Wittgenstein, Over zekerheid (On certainty), §467

[HierEnNu]

Je doet weer je stinkende best om het niet te begrijpen wat ik bedoel.
En om ook niet te begrijpen wat een voorbeeld is.

Je schrijft om moverende redenen onwaarheid!

Bovendien kraam je zulks soort sneren regelmatig uit jegens mij persoonlijk.
Hoog tijd dat je de regels nog eens doorneemt en ook jij je daar aan gaat houden:

• E2 :: Berichten met sneren naar forumgebruikers op dit forum zijn ook verboden.

Ik doe mijn uiterste best om inhoudelijk te reageren op wat jij daadwerkelijk schrijft en
tevens vind ik dat ik een goed voorbeeld gaf. Indien jij iets anders bedoelt dan hetgeen je daadwerkelijk schrijft hoef je dat mij niet in de schoenen te schuiven:

• dan kun je vervolgens ook gewoon schrijven wat je dan wel bedoelde.

Levende taal heeft nou eenmaal een hoge mate van ambiguïteit en vanuit dat besef zou jij misschien best wel eens een toontje lager mogen zingen wat betreft dat een ander aan de hand van wat jij daadwerkelijk schrijft alleen datgene af mag/moet leiden wat jij eigenlijk bedoelt.

Mijn concrete motivatie om te reageren op wat jij daadwerkelijk schrijft en
niet op jouw bedoelingen, verwoord ik als volgt:

• jouw bedoelingen zijn voor iedereen behalve voor jou[?] onzichtbaar, want verborgen in jouw gedachten. Omdat ik jouw gedachten niet kan lezen ga ik dus uit van hetgeen jij daadwerkelijk schrijft en reageer daarop vanuit wat ik denk dat je bedoelt.

Echter, kennelijk lijk jij wel te denken dat je mijn gedachten kan lezen, anders zou je mij niet ten onrechte bedoelingen toeschrijven die ik niet heb. Houd dus op met je snerende insinuaties!

[Peter van Velzen]

Scheldproza, schuttingtaal, bedreigingen, roddel, laster en achterklap zijn wel degelijk taaluitingen. Ze kunnen zelfs prima voldoen aan de taalregels.

Daarentegen is Pg1-e3 een voorbeeld van een onreglementaire schaakzet.

Niet bij duivenschaak.

Toch is de zaak lastiger dan het op het eerste gezicht lijkt:

Is een grammaticale fout een fout?

Is het gebruik van vreemde woorden een fout?
(Vroeger waren mijn leermeester hier nogal fel op, vooral Germanismen moesten het ontgelden.)

Zij overzetting uit een andere taal fout omdat ze bij ons formeel niet bestaan?

"Him was given a book" , is goed Engels.
"Hem werd gegeven een boek" , is kreupel Nederlands, maar men snapt het wel.

PS.
Doordat mensen zondigen tegen de regels verandert de taal.
Vroeger waren de regel voor Wil en Shal heel streng maar nu is dat veel soepeler.

Taal is inderdaad niet eenduidig, en zolang men nog begrepen kunt worden kun je probleemloos een "foutje" maken, en wellicht past men de regels daarna inderdaad aan. Daarom veronderstel ik dat je moeilijk van een onreglementaire taaluiting kunt spreken. Ik daagde eenieder uit om er een voorbeeld van te geven (misschien kán het wel. Er zijn immers ook zwarte zwanen), maar ik zou niet weten wat men daarmee bedoelt. De regels van de taal worden immers afgeleid uit het gebruik ervan. Niet andersom! (alhoewel sommigen dat soms wel proberen)

[Rereformed]

"Him was given a book" , is goed Engels.
"Hem werd gegeven een boek" , is kreupel Nederlands, maar men snapt het wel.

Vroeger waren de regel voor Wil en Shal heel streng maar nu is dat veel soepeler.

De regels voor will en shall zijn nog steeds dat ze met dubbel l worden geschreven of afgekort tot apostrof+dubbel l.
En "Him was given a horse" zegt men in het Engels niet meer sinds begin 13e eeuw. Daar wordt strikt de regel onderhouden dat een subject moet voorafgaan aan het werkwoord, oftewel men zegt al sinds eeuwen: He was given a book.

Daarentegen is "Hem werd een boek gegeven" juist uitstekend Nederlands, zoals iedereen in zijn bijbeltje kan nalezen, mits men de nieuwste vertaling maar mijdt als de corona.

PS.
Doordat mensen zondigen tegen de regels verandert de taal.

Dat klopt en misschien ben jij wel een heraut van de toekomst al lijk je meer verdwaald te zijn in de vroege middeleeuwen.

Sorry, maar de schoolmeester in mij werd wakker om drie uur 's nachts en ik moest wat te doen hebben.