herman van der helm schreef:En hoe onzekerder de mens is, hoe meer fanatisme er ontstaat, met alle bekende effecten van dien. Gelovigen en niet gelovigen stellen gedragsregels op om zichzelf houvast te geven. Deze worden om de eigen onzekerheid te verbergen opgelegd aan anderen, soms te vuur en te zwaard. Daar worden veel mensen weer de dupe van. Discriminatie, haat en afschuw van de andersdenkende is het gevolg.
Ik denk, door een antwoord te accepteren (of het nu een ja tegen God is of een nee, of een ja voor filosofie of een nee) geef je jezelf meer ruimte om je met belangrijkere dingen bezig te houden.
Waar het vooral bij je vragen om draait is de levenslust. Rereformed merkt op dat er voordat hij bestond nog geen probleem was, en dat zal nadat hij niet meer bestaat precies hetzelfde zijn. Hij vergeet echter het belangrijke punt dat er vóór het niet-bestaan voordat hij bestond, geen ervaren was van wel bestaan, een wel bestaan waar een niet-bestaan beleefd kan worden in de gevoelswereld.
Ik denk dat het daarom belangrijker is te kijken naar de motivatie achter de vragen.. Of dit nu op een christelijke manier (leven na de dood, e.d.) of een niet-theistische manier (zoals hij et doet, relativeren, filosoferen, e.d.) doet, doet er volgens mij niet zoveel toe...
Wat er toe doet is dat je in beide gevallen, met bijde methoden een gezond uitgangspunt krijgt. Er kunnen dan tal van argumenten tégen en vóór worden gesteld, uiteindelijk zijn de beide methoden een vorm van communiceren met elkaar over dit bestaan.
Ik denk daarom dat de grote levensvraag, beter, de grote levensvragen, kunnen worden beantwoord door het leven zo diep mogelijk te ervaren, op veel verschillende manieren. De mens is op de eerste plaats een gevoelswezen... En je kan dat gevoel de mond snoeren, of het voeden en er iets mee doen. Tegenwoordig zoek ik zelf naar een manier om iets met de tweede optie te doen.
Groet,
God is liefde en alle oorlogen ontstaan uit liefde ... zou toch kunnen,toch ?