Misschien had ik last van 'overspronggedrag'

[Wim_1946]

Mijn opmerking over morele chantage heb ik zeer bewust geplaatst.
Ik zie het namelijk zo : door tegen het kind te zeggen "ik ben teleurgesteld in jou" geven ze aan dat je als ouder pijn (teleurstelling) ondervindt en dat deze pijn wordt veroorzaakt door het (foute) gedrag van dat kind. De ouders hopen dan dat het kind een schuldgevoel krijgt (dat kind heeft immers die ouders iets aangedaan) en dat het kind om het weer goed te maken zijn gedrag aanpast.

[dikkemick]

Ik zeg niet dat morele chantage niet bestaat, maar ik denk dat bij veel streng gelovig christenen het geen chantage is maar een schreeuw om hulp en verdriet.

[Maria]

MeFlower88 een hart onder de riem steken, prima.
Maar voor discussie onderling?
Willen jullie er rekening mee houden, dat dit het getuigenis-topic is van MeFlower?

[MeFlower88]

Bedankt allen. Een interessante discussie hoor, vind ik niet erg .
Maar een schuldgevoel heb ik zeker. Al hebben we het er nog wel weer een keer over gehad, waarna het schuldgevoel wel wat minder is geworden. Het is misschien beter om het te negeren, omdat je er anders toch niet uit komt. Nu snap ik wel weer dat de discussie aangaan geen zin heeft.
Verder ben ik weer een paar keer mee geweest naar de kerk, maar de preken staan me zo tegen dat ik besloten heb het hierbij te laten. Ik ga voorlopig niet meer, ook al doe ik dan veel mensen verdriet. Het schuldgevoel is best sterk. Het lukt me gewoon niet meer.

[Hopper]

Schuldgevoelens kan je alleen doorgronden door te zien hoe ze ontstaan.
Je sociale omgeving heeft waarschijnlijk het beste met je voor.
En vanuit hun angst/visie dien je naar de kerk te gaan voor je zielenheil.
Die goedbedoelendheid (?) wordt door jou aangevoeld.
En omdat je daar (aan die goede bedoelingen) niet kan voldoen ontstaat een schuldgevoel.

De enige oplossing is om alles daar te laten waar het thuis hoort.
Het is iemands goed recht om gelovig te zijn.
Het spiegelbeeld is ook waar: je hebt ook recht om ongelovig te zijn.
Trachten deze grenzen te overschrijden leidt tot bekeringsdrang en bij de wederpartij tot schuldgevoelens.

Bekeringsdrang bij een ander tegen gaan is contraproductief.
Diegene zal denken dat hij beet heeft en aangemoedigd worden.
Emotioneel en moreel in het midden gaan zitten is het beste.
Dan laten mensen elkaar in hun waarde.
Op anderen heb je geen echte invloed, op jezelf echter wel..

[Maria]

Bedankt allen. Een interessante discussie hoor, vind ik niet erg .

Zekers..
Daarvoor zijn de meesten uiteindelijk ook hier.
Waarom doe je niet een keer mee in een discussie topic?

Je kunt ook zelf een onderwerp starten.
Ik denk zeker, dat je wel wat te vertellen hebt hoe je dingen in het algemeen ziet, terwijl hierover communiceren in je privé situatie veel lastiger zal zijn.

[MeFlower88]

Klopt, Hopper. Ik probeer het wat te laten rusten voor zover dat lukt. Net reageerde ik op een artikel dat door iemand online werd geplaatst. Diegene is erg intelligent en ook christen. Ik ging ervan uit dat deze persoon mij wel zou kunnen volgen, maar kreeg een botte reactie terug. Teleurstellend. Ik zeg wel niets meer, denk ik dan. Inderdaad zou meedoen aan een discussie op dit forum beter zijn. Ik heb er echter te weinig tijd voor gehad vandaar.

[MeFlower88]

Even een update . Het gaat best goed. Ook met mijn familie en thuis probeer ik mijn eigen ruimte in te nemen en tegelijkertijd respect op te brengen voor mijn gelovige man. Dit lukt op dit moment aardig . Wel zit ik telkens te denken om me uit te laten schrijven uit de kerk. Maar misschien is het voor mijn sollicitatieproces op dit moment handiger om me even niet uit te schrijven . Will be continued.

[MeFlower88]

Hoi allemaal het gaat even niet zo goed. Pff wat lastig als je in zo'n christelijke omgeving zit en je kunt er voor je gevoel niet helemaal jezelf zijn. Je kunt niet zomaar uit een christelijke familie stappen en dat wil ik ook helemaal niet, maar hoe kan ik dan wel mezelf zijn zonder hen te kwetsen? Ik pas wel op met wat ik zeg, maar ik ben dus niet mezelf. Ik kan m'n eigen mening wel geven, maar dan verpest ik de sfeer enorm. Het is zo lastig en ik heb veel spanning in m'n lijf en de daarbij horende klachten. En het gevoel om me uit te schrijven uit de kerk was nog nooit zo sterk. Maarja, mijn man en de verdere sociale controle he .

[Storm]

Is het nodig dat je uit je christelijke familie stapt? Weten ze dat jij niet jezelf kunt zijn? Weet je man dat?
Is sociale controle heel belangrijk voor je?
Wordt jij zo ook niet enorm gekwetst? Dit zeg ik als iemand die het geloof nog niet losgelaten heeft, maar wel gekozen heeft de kerk achter me te laten.

Het is een moeilijke weg dat weet ik, maar jij bent misschien wel verder dan ik. Jij wilt het geloof vaarwel zeggen maar mensen en sociale controle houden je tegen.
Het komt vast goed, probeer jezelf te blijven en als er genoeg liefde is tussen je man en jou, dan zal hij accepteren dat je de kerk vaarwel zegt.

[Gralgrathor]

wat lastig als je in zo'n christelijke omgeving zit en je kunt er voor je gevoel niet helemaal jezelf zijn

Tsja, dit is niet te vermijden, helaas. Dergelijke ideologische tegenstellingen zullen binnen een gesloten gemeenschap met sterke interne banden altijd spanningen opleveren. Ik weet dat in Amerika in elke stad wel een paar verenigingen zijn te vinden waar atheisten, ex-christenen zich bij voegen om sociale aansluiting te zoeken die ze in hun eigen gemeenschap niet meer kunnen vinden, maar Nederland is een heel ander verhaal - hier is het Christendom vandaag de dag veel minder diep geworteld, en dus is de interesse in dat soort bewegingen minder. Je kunt natuurlijk desondanks aansluiting proberen te vinden met anderen die in soortgelijke situaties verkeren. Zo nu en dan een middagje koffiedrinken met lotgenoten en je wedervaringen bespreken. Je zult misschien een aantal van hen op dit forum vinden, maar misschien dat je er meer vindt als je een facebook pagina met dit thema opent - al dan niet onder je eigen naam.

[Hopper]

Ik pas wel op met wat ik zeg, maar ik ben dus niet mezelf. Ik kan m'n eigen mening wel geven, maar dan verpest ik de sfeer enorm. Het is zo lastig en ik heb veel spanning in m'n lijf en de daarbij horende klachten. En het gevoel om me uit te schrijven uit de kerk was nog nooit zo sterk.

Misschien helpt het als je inziet dat je zelf niet degene bent die de sfeer verpest?
Aangenomen dat je je mening op rustige en redelijke wijze kenbaar maakt.


Misschien komt er een dag dat je je vleugels uit slaat. Je uitschrijven is een daad waar symboliek in zit. Je snijdt de navelstreng door. Je wordt niet langer gevoed door de kerk. Dan sta je op eigen benen. Wellicht moet je hier naar toegroeien?

Succes en hou je goed.

[HJW]

Hoi allemaal het gaat even niet zo goed. Pff wat lastig als je in zo'n christelijke omgeving zit en je kunt er voor je gevoel niet helemaal jezelf zijn. Je kunt niet zomaar uit een christelijke familie stappen en dat wil ik ook helemaal niet, maar hoe kan ik dan wel mezelf zijn zonder hen te kwetsen? Ik pas wel op met wat ik zeg, maar ik ben dus niet mezelf. Ik kan m'n eigen mening wel geven, maar dan verpest ik de sfeer enorm. Het is zo lastig en ik heb veel spanning in m'n lijf en de daarbij horende klachten. En het gevoel om me uit te schrijven uit de kerk was nog nooit zo sterk. Maarja, mijn man en de verdere sociale controle he .

Je hebt het erover dat JIJ de sfeer zou verpesten en dat JIJ hen zou kwetsen.
Maar hoe zit dat andersom ? Denken zij er ook over dat ze jou kunnen kwetsen ?
Het is natuurlijk een lastig proces, maar je mag ook wat van hen verwachten. Anders blijft het nog veel langer lastig.

[PietV.]

En het gevoel om me uit te schrijven uit de kerk was nog nooit zo sterk. Maarja, mijn man en de verdere sociale controle he .

Je gaat niet meer naar de kerk? Je bent beslissingsbevoegd en Nederland seculariseert in een rap tempo. Mensen zullen er van opkijken maar daarna komen ze voor een voldongen feit en gaat het leven verder. Geen gezeur meer over de bijdrages, geen gezeur meer over huisbezoeken en het standpunt is helder en duidelijk. Ik veronderstel dat je man wel weet hoe de vork in de steel zit. Het verhaal één schaap over de dam is niet meer relevant, kerkgangers zijn al lang een minderheid.

[HJW]

Hoi allemaal het gaat even niet zo goed. Pff wat lastig als je in zo'n christelijke omgeving zit en je kunt er voor je gevoel niet helemaal jezelf zijn. Je kunt niet zomaar uit een christelijke familie stappen en dat wil ik ook helemaal niet, maar hoe kan ik dan wel mezelf zijn zonder hen te kwetsen? Ik pas wel op met wat ik zeg, maar ik ben dus niet mezelf. Ik kan m'n eigen mening wel geven, maar dan verpest ik de sfeer enorm. Het is zo lastig en ik heb veel spanning in m'n lijf en de daarbij horende klachten. En het gevoel om me uit te schrijven uit de kerk was nog nooit zo sterk. Maarja, mijn man en de verdere sociale controle he .

Ik zit er nog eens over na te denken.
Misschien is het een idee om gewoon heel helder te zijn. Misschien dat de anderen aan je blijven trekken omdat je een signaal afgeeft dat je twijfelt en het allemaal nog niet weet.
Misschien dat de sfeer beter wordt als je helder bent.
Ik weet het, het zijn een hoop "misschienen".