siger schreef:
Sorry. Doelde je dan niet op materialisme toen je schreef "maar uitbanning van 'levendheid' vind ik op zich geen goede zaak"?
Siger,
Wat ik bedoelde is dat het materialisme levendheid uitbant bij niet levende wezens. Subatomair, vanaf het ontstaan van de kosmos. Natuurlijk houdt het materialisme zich bezig met wat zij als levende wezens definieert, ik geloof ergens vanaf de eerste eencellige. Dat is wat ik bedoelde. Dadelijk leg ik uit waarom juist.
Er werden upanishaden geschreven in zeer uiteenlopende periodes, die dus elk een totaal andere achtergrond hebben. De grote meerderheid vind ik dan ook ergerlijk spiritualistisch.
Mooie voorbeelden van een eerlijke, doorgedreven en schrandere pogingen om de werkelijkheid te begrijpen zijn onder meer weergegeven in de Chandogya upanishad, die ouder is dan de eerste Griekse filosofie. Lees bijvoorbeeld het 6e hoofdstuk
hier.
Deze upanishad geeft een goede invalshoek bij wat ik bedoel. Is klei, goud, dan dat wat is? Is materie dat wat is? Of zijn het steeds veranderende vormen binnen dat wat is? Is e zoiets als een oergrond, een fundamenteel zijn?
t=o ligt buiten het gezichtspunt van de wetenschap. Wat was hiervoor? het blijft tot op heden een mysterie. Een kwantumfluctuatie, of minimale assymetrie in het vacuum zeggen niks. Waar kwam die dan vandaan. De vraag blijft hier die ene fundamentele: Waarom is er iets, en niet niets? Is er een reden, buiten Stengers stelling dat het zijn fundamenteel stabieler is dan het niet zijn? Dat is een logischde verklaring, geen inhoudelijke. Is er een inhoudelijke verklaring? Heeft het zijn een essentiele betekenis?
Mijn stelling: Het zijn
wil zijn, zich manifesteren tijd en ruimte. Deze stelling is een andere dan een fysische noodzaak, gespeend van die wil. Mijn stelling veronderstelt
bewustzijn. Ik wil die stelling dadelijk verdedigen.
Dan: een tienmiljoenste van een triljoenste van een triljoenste van een seconde begint onze wetenschappelijke theorie over het evoluerend heelal. Pure energie... Van deeltjes is nog geen sprake. In dit oeratoom liggen triljarden kubieke lichtjaren met al hun wonderbaarlijke mogelijkheden besloten...
Pure energie is dus fundamenteel, zoals ik eerder had gesteld. De oergrond van al het zijn. Zoals Thor reeds heeft opgemerkt, volgt alle materie uit de verdichting en afkoeling in tijd en ruimte. We hebben dus een wetenschappelijk beschrijfbare oergrond. Ik verdedig de stelling dat de wil tot zijn besloten ligt in deze energie, er niet van te scheiden is. Is deze energie een eigenschap van bewustzijn?
t=0 kan ons niet helpen. De natuurwetten vallen hier weg. Is deze kosmos een creatie uit niets? Dat is op zch een interessante vraag. Het is een logische inconsistentie, want het zijn is, maar het niet zijn is niet. Dus er is alleen het zijn.
Ik stel dat het zijn eeuwig is, de kosmos is dat duidelijk niet, gezien het aantoonbare begin ervan, 13,7 miljard jaar geleden. Het zijn is fundamenteel, de kosmos is een historisch fenomeen. Maar eeuwigheid veronderstelt dat alles wat ken gebeuren ook oit moet gebeuren... Het zou kunnen. Maar er is nog een mogelijkheid. Het zijn zelf staat buiten ruimte en tijd. Ruimtetijd is dan een kenmerk van de manifestatie van het zijn: de kosmos.
Nu wens ik graag mijn stelling te verdedigen van het fundament van bewustzijn. Vooreerst moeten we een definitie hebben:
'Bewustzijn is het eenvoudige feit van bewust te zijn, in tegenstelling tot bewusteloosheid.'
Bewustzijn is datgene wat waarneemt, (in tegenstelling tot al het andere, niet alleen materiele gebeurtenissen, maar ook gedachten, ideeen en emoties- die allemaal vallen onder de kop van wat waargenomen wordt.)' Dunstan Martin
Dit bewustzijn is wat ik eerder bedoelde met fundamentele levendheid, in tegenstelling tot bewusteloosheid.
Bewustzijn is verdedigbaar als fundament:
1) omdat alles voortkomt uit t=0, waar van energie of materie geen sprake was.
2) het harde probleem van David Chalmers: hoe kan iets zo onmaterieel als bewustzijn voortkomen uit volledig bewusteloze materie?
Dat dit probleem een werkelijk onmogelijk op te lossen probleem is binnen het wetenschappelijke materialistisch monisme, laat zich als volgt begrijpen:
Fysische processen worden verondersteld bewusteloos te zijn. Chemische processen worden verondersteld complexe fysische bewusteloze processen te zijn. Biologische processen worden verondersteld complexe chemische... aha:bewusteloze??? processen te zijn? Geen probleem zegt de materialist hier. Het bewustzijn is een emergente eigenschap. Maar dat is een konijn uit een witte hoed. Want hoe verandert iets dat niet ervaart in iets dat ervaart? Is het ook geen onnodig dualisme? We hebben dan bewuste materie(leven) en bewusteloze materie(fysica en chemie) ...
Recente materialistische filosofen, daar hebben we Dennett en Blackmore weer lossen dit handig op. Het bewustzijn is een illusie. De illusie van complexe niet-bewuste chemie. Er is geen 'innerlijk dat wat waarneemt'...
Deze filosoof en psychologe beweren niet bewust te zijn. Er zijn enkel chemische hersenprocessen die de illusie van bewustzijn en een vrije wil voortbrengen. Het maken van vrije keuzes is een onmogelijkheid in het mateialisme, want er is geen bewust en kiezend 'ik'.
De opmerking die John Searle hierover maakt is sluitend:
'Wanneer je theorie leidt tot de zienswijze dat bewustzijn niet bestaat, heb je alleen maar aangetoond dat je theorie tot een tegenspraak leidt en dus onwaar is.'
De conclusie is onvermijdelijk: bewustzijn is fundamenteel. Men kan de evolutie en het verschijnen van zelfbewuste wezens enkel consistent verklaren als bewustzijn aanwezig is vanaf t=0.
Dat bedoel ik wanneer ik zeg dat energie een fundamentele levendheid heeft. Alle 13,7 miljard jaar kosmische evolutie is een verdichting van deze materie, waarin fundamentele partikeltjes steeds complexere relaties vormen die steeds complexere relaties vormen enzovoort. Dat zeer complexe levensvormen verschijnen die bewust zijn en waarnemen, is consistent verklaarbaar op deze manier.
Nu kom ik graag nog even terug op het gedachteexperiment van Siger. Ligt er een vierkant besloten in de kiezeltjes, is in feite een vraag die wat ongelukkig gesteld is willen we een analogie verkrijgen met het ontstaan van bewustzijn. Immers, een viekant van kiezeltjes blijft een gelijkaardig fenomeen als enige andere vorm van kiezeltjes. Kans en tijd kunnen alle mogelijke vormen voortbrengen.
Maar hoelang zou men moeten gooien om bewustzijn op te wekken in deze kiezeltjes. De mogelijkheid om waar te nemen. Ik stel dat als bewustzijn ooit verschijnt in de kiezeltjes, door overgaan in complexere chemische verbindingen enzovoorts, het er wel van meet af aan in besloten lag.
Nu kan men willen stellen dat bewustzijn een overlevingsvoordeel opleverde en daarom geleidelijk op geheel Darwinistische wijze te verklaren valt. Dat is echter een drogreden, want al die voordelige eigenschappen zouden wij ook kunnen hebben in een volstrekte duisternis, mocht het materialisme waar zijn. Waarom nemen wij ze waar? We zouden kunnen denken en de meest geschikte strategieen bedenken om te overleven zonder ons daar bewust van te zijn. Maar waarom nemen wij het waar? Waarom zijn we bewust? Dus blijft de vraag, hoe zou het kunnen ontstaan uit materie die zelfs het fundament ervan zou ontberen?
Is het bewustzijn een illusie. Ik denk het niet. Ik denk eerder dat volstrekt bewusteloze materie een illusie is. Er is dus een kosmisch bewustzijn. Een fundamentele levendheid.
Dat is het standpunt dat ik wens te verdedigen.
Groetjes
Dit is een argumentatie, hypothese, theorie, bewijs, of brainfart?