Geloof is gevoel

[dikkemick]

Als mijn theorie wordt gefalcificeerd, zal ik haar uiteraard aanpassen. Wordt bijvoorbeeld Allah objectief en herhaalbaar waargenomen, dan zal ik hem wijzigen in "er zijn geen goden behalve Allah". Maar dat acht ik geen waarschijnlijke gebeurtenis.

Wat nu als dat een vrouw blijkt te zijn???????

Dan zoude we moeten aannemen dat goden zich voortplanten.
Niet waarachijnlijker of onwaarschijnlijker dan andere mogelijkheiden.
Ook als de god een man blijkt te zijn, moeten we dat aannemen. We zouden bovendien in beide gevallen moeten veronderstellen dat er nog meer goden zijn (het heeft geen zin een vrouw te zijn, als er geen gelijksoortige man is en andersom). En bovendien zijn er dan godenzonen en godendochters. (tenzij de goden bijna zijn uitgestorven).

Het lijkt me echter weinig zinvol te speculeren over de aard van een god, zolang er nog geen nekele objectieve waarneming is gedaan.

En zo blijven goden ubermenschen. Als een paard een God zou kunnen verzinnen, had deze wrschl. een hele lange staart!

[Henry II]

Het bevindelijk christendom kenmerkt zich door een zekere diepgang in de geloofsbeleving, aangezien de overwegingen van het hart, aangedaan door de levenservaringen van alle dag, er werkelijk toe doen in de omgang met God en zijn Woord.

Om maar weer eens on-topic te gaan. Een aantal gelovige forumleden schijnen uit de meer bevindelijke hoek te komen. Dit citaat komt overigens van Dr. P. Buitelaar. We weten allemaal dat het christelijk geloof door de eeuwen heen nogal veranderd is. Eén van bewegingen die in de 19e eeuw (weer) is opgekomen zo te zien is de bevindelijkheid. Het draait om de persoonlijke beleving en het gevoel.

[MoreTime]

Het bevindelijk christendom kenmerkt zich door een zekere diepgang in de geloofsbeleving, aangezien de overwegingen van het hart, aangedaan door de levenservaringen van alle dag, er werkelijk toe doen in de omgang met God en zijn Woord.

Om maar weer eens on-topic te gaan. Een aantal gelovige forumleden schijnen uit de meer bevindelijke hoek te komen. Dit citaat komt overigens van Dr. P. Buitelaar. We weten allemaal dat het christelijk geloof door de eeuwen heen nogal veranderd is. Eén van bewegingen die in de 19e eeuw (weer) is opgekomen zo te zien is de bevindelijkheid. Het draait om de persoonlijke beleving en het gevoel.

Ik zie dit ook als een manier om van regels over te gaan naar emotie. Dat verklaart ook de populariteit van gevoelskerken in de evangelische hoek. Bij gereformeerden zie je hetzelfde, veel regels worden losgelaten, de rokjes en hoedjes verwijden en de TV komt in de huiskamer. Het geloof wordt meer een emotionele beleving.
Op deze manier kun je je verschuilen achter het feit dat je geen 'waarheidsclaims' zou doen, en dat het geloof radicaal anders is dan andere 'kennis' en daarom ook anders moet worden behandeld. Ik zie dat in dit topic ook al langskomen.
Opvallend want deze manier van denken was eerst voorbehouden aan de vrijzinnigen.

Zoals ik Herman Philipse onlangs hoorde zeggen in een hoorcollege, is het kiezen van een godsdienst op basis van gevoel nogal lastig, welke god kies je dan en hoe weet je dat dit de juiste god is? Als je het geloof buiten de realiteit van elke dag plaatst houd je een nietszeggend gevoelsgeloof over.

[HenkM]

Zoals ik Herman Philipse onlangs hoorde zeggen in een hoorcollege, is het kiezen van een godsdienst op basis van gevoel nogal lastig, welke god kies je dan en hoe weet je dat dit de juiste god is? Als je het geloof buiten de realiteit van elke dag plaatst houd je een nietszeggend gevoelsgeloof over.

buiten het geleuter omtrent bijbel e.d. om, is dit niet wat wij de gelovige proberen voor te houden?

[dikkemick]

Zoals ik Herman Philipse onlangs hoorde zeggen in een hoorcollege, is het kiezen van een godsdienst op basis van gevoel nogal lastig, welke god kies je dan en hoe weet je dat dit de juiste god is? Als je het geloof buiten de realiteit van elke dag plaatst houd je een nietszeggend gevoelsgeloof over.

buiten het geleuter omtrent bijbel e.d. om, is dit niet wat wij de gelovige proberen voor te houden?

Het is ook in de meeste gevallen geen kiezen voor een godsdienst, maar opgelegd gevoel!
Kan dat?
Ja dat kan!
Je kan iets vanaf het eerste jaar zo euforisch brengen, dat het de werkelijkheid wordt. En kun je dit volhouden tot na de puberteit, is er geen redden meer aan. Natuurlijk voel je dan de aanwezigheid van de denkbeeldige Entiteit. Je hebt je hele leven niet anders gehoord. Je hebt tot "Hem" gebeden, vragen gesteld, opgebiecht etc etc. In je hoofd is dit dus werkelijkheid geworden. Ergo: Geloof is (opgelegd/aangeleerd) gevoel.

[MoreTime]

Je kan iets vanaf het eerste jaar zo euforisch brengen, dat het de werkelijkheid wordt. En kun je dit volhouden tot na de puberteit, is er geen redden meer aan. Natuurlijk voel je dan de aanwezigheid van de denkbeeldige Entiteit. Je hebt je hele leven niet anders gehoord. Je hebt tot "Hem" gebeden, vragen gesteld, opgebiecht etc etc. In je hoofd is dit dus werkelijkheid geworden. Ergo: Geloof is (opgelegd/aangeleerd) gevoel.

Eraan toegevoegd dat je dit ook zelf kunt doen, waarbij je ziet dat mensen in moeilijke perioden sneller (weer) tot god komen. Een ervaring van 'de helpende hand uit de hemel', de vrede en rust etc, dat soort zaken.
Het gaat om de ervaring. Zelfs als je rationeel je geloof hebt ontrafelt, wil dat nog niet zeggen dat je de ervaring helemaal kwijt hoeft te zijn. Zie ook de OP van dit topic.

[dikkemick]

Je kan iets vanaf het eerste jaar zo euforisch brengen, dat het de werkelijkheid wordt. En kun je dit volhouden tot na de puberteit, is er geen redden meer aan. Natuurlijk voel je dan de aanwezigheid van de denkbeeldige Entiteit. Je hebt je hele leven niet anders gehoord. Je hebt tot "Hem" gebeden, vragen gesteld, opgebiecht etc etc. In je hoofd is dit dus werkelijkheid geworden. Ergo: Geloof is (opgelegd/aangeleerd) gevoel.

Eraan toegevoegd dat je dit ook zelf kunt doen, waarbij je ziet dat mensen in moeilijke perioden sneller (weer) tot god komen. Een ervaring van 'de helpende hand uit de hemel', de vrede en rust etc, dat soort zaken.
Het gaat om de ervaring. Zelfs als je rationeel je geloof hebt ontrafelt, wil dat nog niet zeggen dat je de ervaring helemaal kwijt hoeft te zijn. Zie ook de OP van dit topic.

Misschien is eea wel te vergelijken met b.v. pleinvrees. Er IS niets aan de hand, maar je gevoel zegt dat je beter de straat niet op kunt gaan. En dat zit diep. Heel diep!

[HenkM]

Je kan iets vanaf het eerste jaar zo euforisch brengen, dat het de werkelijkheid wordt. En kun je dit volhouden tot na de puberteit, is er geen redden meer aan. Natuurlijk voel je dan de aanwezigheid van de denkbeeldige Entiteit. Je hebt je hele leven niet anders gehoord. Je hebt tot "Hem" gebeden, vragen gesteld, opgebiecht etc etc. In je hoofd is dit dus werkelijkheid geworden. Ergo: Geloof is (opgelegd/aangeleerd) gevoel.

Eraan toegevoegd dat je dit ook zelf kunt doen, waarbij je ziet dat mensen in moeilijke perioden sneller (weer) tot god komen. Een ervaring van 'de helpende hand uit de hemel', de vrede en rust etc, dat soort zaken.
Het gaat om de ervaring. Zelfs als je rationeel je geloof hebt ontrafelt, wil dat nog niet zeggen dat je de ervaring helemaal kwijt hoeft te zijn. Zie ook de OP van dit topic.

nee nee ......

wanneer mensen, bijna en masse, in tijden van oorlog en rampspoed kerken bezoeken heeft dat alles te maken met wanhoop. Strohalmen. Daar is niets rationeels aan.
Het gaat (dan) niet om het god(religie) gevoel.

Waarbij niet gezegd dat de OP ongelijk heeft met deze stelling. Rationeel kán het niet zijn.
Zoals meer en meer blijkt bij een Karssenberg, een Job (en veel te veel anderen): ze geloven omdat ze willen geloven. Wat je ook aan bewijzen en weerleggingen aanbrengt. Dat wordt terzijde geschoven. Moet ook wel, anders zouden ze (moeten) erkennen dat hun leven gebaseerd is op een sprookje/fabeltje

[dikkemick]

@HenkM
Ik ken mensen die op tv-debatten verklaard hebben dat ze het religieuze gevoel dat ze als kind (jong volwassenen) hadden weer kunnen oproepen. Niet uit angst/wanhoop, maar gewoon een knopje omzetten.
Volgens mij was 1 voorbeeld: Dan Barker. Hij kon volledig in de euforische godsstaat weer opgaan als hij dat wilde.
Zoals een goed gelovige zou zeggen: Je MOET er voor open staan.

[Aton]

@HenkM
Ik ken mensen die op tv-debatten verklaard hebben dat ze het religieuze gevoel dat ze als kind (jong volwassenen) hadden weer kunnen oproepen. Niet uit angst/wanhoop, maar gewoon een knopje omzetten.
Volgens mij was 1 voorbeeld: Dan Barker. Hij kon volledig in de euforische godsstaat weer opgaan als hij dat wilde.
Zoals een goed gelovige zou zeggen: Je MOET er voor open staan.

Barker adviseer ik in therapie te gaan.

[HenkM]

@HenkM
Ik ken mensen die op tv-debatten verklaard hebben dat ze het religieuze gevoel dat ze als kind (jong volwassenen) hadden weer kunnen oproepen. Niet uit angst/wanhoop, maar gewoon een knopje omzetten.
Volgens mij was 1 voorbeeld: Dan Barker. Hij kon volledig in de euforische godsstaat weer opgaan als hij dat wilde.
Zoals een goed gelovige zou zeggen: Je MOET er voor open staan.

ff ...

1. dat gevoel oproepen is iets anders dan wanneer in desperate tijden kerken weer volstromen.
Extase gevoel, bij de mens te meten in een bepaald gedeelte van de hersenen (vgl nde/bdg) komt voor bij muziek, bij kunst, bij klaarkomen, bij bepaalde boeken/passages/gedichten .... kortom: iets dat je diepste gevoelens raakt
Door velen aangezien als iets 'hemels' . euforie

Dit gevoel zal (net als beelden/stemmen/ervaringen) ergens worden opgeslagen in het lange termijn geheugen. En dus ook oproepbaar zijn.

2.(geestelijke) hulp zoeken, ook al weet je dat het zinloos is (oorlog/rampen) is het vastklampen aan strohalmen (letterlijk)

[dikkemick]

@HenkM
Het ging mij erom dat voor deze mensen op DAT moment het gevoel zo overheersend is, dat het echt is en dus God bestaat. Ze worden er a.h.w. in ondergedompeld.
En dan is mijn conclusie dat geloof gevoel is, omdat goden niet bestaan. En deze laatste conclusie mag ik natuurlijk niet zo boud stellen, omdat dat wat onprofessioneel is, maar er is tot nu toe niets dat op het bestaan van deze entiteiten zou wijzen (behalve: "Ik voel het")

[HenkM]

@HenkM
Het ging mij erom dat voor deze mensen op DAT moment het gevoel zo overheersend is, dat het echt is en dus God bestaat. Ze worden er a.h.w. in ondergedompeld.
En dan is mijn conclusie dat geloof gevoel is, omdat goden niet bestaan. En deze laatste conclusie mag ik natuurlijk niet zo boud stellen, omdat dat wat onprofessioneel is, maar er is tot nu toe niets dat op het bestaan van deze entiteiten zou wijzen (behalve: "Ik voel het")

We komen gewoon tot dezelfde conclusie, maar langs verschillende wegen.

Natuurlijk mag je die conclusie wel trekken. Want jij hoeft het bewijs van het bestaan ook niet te leveren.
Wat jij als conclusie trekt is gewoon het vaststellen dat het overlegde "bewijs" volstrekt ontoereikend is, niet falsifieerbaar en kan niets voorspellen en niet te toetsen.

Kortom: jij wint