De waargenomen bewegingen in ruimte en tijd

[MNb]

Neen, de werkelijkheid is anders: wiskunde wordt gebruikt in de natuurkunde om ideeën in uit te drukken en verder uit te werken.
Andersom is niet zo dat uit een vakgebied als wiskunde natuurkundige ideeën voortkomen.
Wiskunde is een prachtige taal en logische methode om bedenkingen in uit te drukken en te zien wat er uit voortkomt.
Soms heb je gewoon helemaal geen wiskunde nodig voor een nieuw idee.

Wiskunde wordt in de natuurkunde oa gebruikt om te controleren of een theorie consistent is. Zo laat ik mijn leerlingen graag zien dat ze valbewegingen zowel met de Wet van Behoud van Energie als met de bewegingsvergelijkingen kunnen berekenen. Hoera, er komt hetzelfde uit.
Bovendien dient wiskunde om operationele hypotheses te formuleren. Een theorie is één ding - daaruit een bewering afleiden die experimenteel getoetst kan worden vereist soms vele, vele stappen.
Leuk dat je de Nederlandse taal zo hoog acht. Alleen is wiskunde ook een taal. De betekenissen van de begrippen in de taal wiskunde zijn veel en veel nauwkeuriger omschreven dan in de Nederlandse taal. Dat is een belangrijke oorzaak van je falen.
Wat in de wiskunde gewoonweg onmogelijk is en waar jij je herhaaldelijk schuldig aan maakt is een onzorgvuldig gebruik van natuurkundige begrippen, zoals zeer onlangs nog inertiaalstelsel. Einstein keek daar wel voor uit - ik heb ook gedachtenexperimenten moeten doen tijdens mijn HBO-opleiding.
Je streven om de wiskunde er uit te laten is loffelijk. Maar je dient je dan wel aan zeer strenge regels te houden. Voor je het weet verval je tot het niveau van Jomanda met haar energiestromen.

Ik probeer alleen te zeggen dat Hawking in zijn populair-wetenschappelijke boeken slechts een onvolledig beeld van de werkelijkheid kan schetsen omdat hij niet kan terugvallen op de wiskunde, omdat het grote publiek er anders niets meer van kan begrijpen.

Het is nog erger. Als ik mijn leerlingen vertel dat tijdens een valbeweging de zwaartekrachtsversnelling gelijk is aan 10 meter per secondekwadraat (en ik vertel ze erbij dat dat een afgerond getal is) dan is dat ook een onvolledig beeld van de werkelijkheid. Want die zwaartekrachtsversnelling hangt af van de afstand tot het middelpunt van de Aarde, die tijdens een valbeweging verandert.
Iedere leraar natuurkunde zit met dit probleem, te beginnen met de eerste les in de eerste klas (bij ons in Suriname). Mijn zoon zat nog geen maand op zijn vervolgopleiding en hij kwam me al vertellen dat het door mij geschetste beeld onvolledig was.

[MNb]

Wel, leg dan uit wat precies in mijn stelling fout is.

De wijze waarop je natuurkundige begrippen gebruikt. Het laatste voorbeeld dat ik toevallig heb onthouden is dat van inertiaalstelsels.
Een gedachtenexperiment is niets anders dan een redenering. Als je in een redenering foute of veranderende begrippen gebruikt zullen je conclusies fout zijn.
Off-topic: dit is precies wat me zo irriteert in theologie (waarmee ik niet alle theologen beschuldig).

[Maarten]

Kijk, tof dat hier heel wat wetenschappers uit de kast komen.

Mag ik eens het volgende voorleggen:

Einstein stelde dat zijn voorspelde vervormingen gelden voor een inertiaal referentieframe. En een roterende Aarde wordt niet gezien als een inertiaal referentieframe omdat het naar het middelpunt versnelt.
Correct?

Wel, een voortsnellend object in ruimte zal altijd naar een middelpunt versnellen van iets. Is het niet naar de zon, dan is het naar het midden van de melkweg.
Het zal altijd in een zwaartekrachtsveld terechtkomen en de centripetale krachten ondergaan die daar spelen.
Dus het zal nooit een 'inertiaal referentieframe' zijn volgens de stricte definitie daarvan.
Zelfs een trein die rechtdoor reist op de Aarde is geen inertiaal referentieframe, want alles daar binnenin aan objecten versnelt naar het middelpunt van de Aarde (zwaartekracht). Objecten daar binnenin wegen. Dus zij versnellen centripetaal.
De centripetale versnelling is de zwaartekracht die in elk frame of reference aanwezig is.
En dus kan volgens de stricte definitie niets een inertiaal referentieframe worden genoemd.

[MNb]

Dus je zegt dat het in het boek van Hawking fout beschreven staat.
Dat is wel een bewering die je moet hard maken dan. 'Het publiek' wordt verkeerd geïnformeerd volgens u.
Wat is daar fout aan wat Stephen Hawking in zijn boek zegt? (graag concreet benoemen welke fout)

Dat heb ik helemaal niet zo gezegd.

Je geeft weer een uitleg naast de inhoud.

En nou zit je gewoon te liegen. Jij beweert A over BlackMathematician. BM beweert dat dat niet zo is (en jij kunt je bewering niet staven met een citaat). Vervolgens schrijf jij dat BM een uitleg naast de inhoud geeft.

Nee, jij hebt MB verkeerd begrepen. Dat is niet erg. Maar je bent te beroerd om dat toe te geven. En dat is wel erg.

En dus kan volgens de stricte definitie niets een inertiaal referentieframe worden genoemd.

En daarom moet je de Engelse Wikipedia doornemen, deze keer op het begrip reference frame.

[Maarten]

Ok, dan heb ik dat verkeerd begrepen:
Maar probeer eens inhoudelijk te blijven:

Einstein stelde dat zijn voorspelde vervormingen gelden voor een inertiaal referentieframe. En een roterende Aarde wordt niet gezien als een inertiaal referentieframe omdat het naar het middelpunt versnelt.
Correct?

Wel, een voortsnellend object in ruimte zal altijd naar een middelpunt versnellen van iets. Is het niet naar de zon, dan is het naar het midden van de melkweg.
Het zal altijd in een zwaartekrachtsveld terechtkomen en de centripetale krachten ondergaan die daar spelen.
Dus het zal nooit een 'inertiaal referentieframe' zijn volgens de stricte definitie daarvan.
Zelfs een trein die rechtdoor reist op de Aarde is geen inertiaal referentieframe, want alles daar binnenin aan objecten versnelt naar het middelpunt van de Aarde (zwaartekracht). Objecten daar binnenin wegen. Dus zij versnellen centripetaal.
De centripetale versnelling is de zwaartekracht die in elk frame of reference aanwezig is.
En dus kan volgens de stricte definitie niets een inertiaal referentieframe worden genoemd.

[MNb]

Een inertiaalstelsel op het oppervlak van de aarde voor de berekening van een kogelbaan zal in de praktijk geen nadeel ondervinden van het feit dat het versneld is ten opzichte van het inertiaalstelsel in ons zonnestelsel dat gebruikt wordt om de baan van de planeten te berekenen. En dit laatste stelsel zal weer geen invloed ondervinden van een inertiaalstelsel in het centrum van onze melkweg.

Als ik valbewegingen met mijn leerlingen doe dan ga ik ze niet lastig vallen met de rotatie van de Aarde, de draaiing van de Aarde rond de Zon of de draaiing van de Zon rond het centrum van de Melkweg. Ik vertel ze wel dat een paar honderd kilometer verderop te Kourou een veel en veel grotere nauwkeurigheid wordt verwacht, omdat raketten een beetje duur zijn.
Inhoudelijker en concreter kan het niet worden.

Om nog even terug te komen op je streven de wiskunde erbuiten te laten: inertiaalstelsel is een wiskundig begrip. Kijk om je heen en besef dat je een inertiaalstelsel niet kunt waarnemen. Dus BM heeft ook op dit punt gelijk - de wiskunde hoort erbij.

[Maarten]

Neen, ik zie dat anders: een inertiaal stelsel is een in wiskunde uit te drukken concrete werkelijkheid.
Want als het enkel wiskunde zou zijn, zou het niet van belang zijn in de natuurkunde.
Het kent zijn equivalent in de waarneembare werkelijkheid (Hawking).

Een boot die aan een eenparig rechtlijnige beweging vaart is een inertiaal referentieframe. Zo ook een vliegtuig een trein of een wagen dat eenparig rechtlijnig beweegt is een inertiaal referentieframe voor de waarnemers die er in reizen.

Einstein stelde: in een uniform zwaartekrachtsveld zullen objecten die een rechte baan volgen aan een constante snelheid een inertiaal referentieframe zijn voor de waarnemers die zich daarin bevinden.
De ruimte is geen uniform zwaartekrachtsveld.
Dus alles wat daar in zal bewegen zal geen inertiaal referentieframe zijn volgens die stricte definitie.

En als de Aarde een centripetale versnelling naar het middelpunt heeft en daarom geen inertiaal referentieframe mag worden genoemd, dan kan een aan constante snelheid reizende trein op die Aarde, die rond die Aarde reist ook geen inertiaal referentieframe worden genoemd. Want ook die trein en de waarnemers in die trein kennen een constante versnelling naar het middelpunt van die Aarde. (de zwaartekracht)

Vandaar dat ik het inertiaal referentieframe aan een waarnemer koppel. Wat tov een altijd bewegende waarnemer in rust is, noem ik het inertiaal referentieframe. Dus ook de Aarde is voor mij een inertiaal referentieframe wanneer het tegenover ons stilstaat. (wij die stilstaand metingen doen op de Aarde)

[Maarten]

Mensen ik begrijp zeer zeker jullie wetenschappelijke tegenwerpingen.
Maar lees en je zal echt snappen wat ik bedoel:

Mijn theorie is nog in volle ontwikkeling, maar ze snijt hout:
http://maartenverguchtt.weebly.com/

Ps: ik heb er lang en hard aan gewerkt. Ik zal er nog verder over doordenken, maar wat daar staat is het kader. Zeg maar.

[Ongeloveloos]

Mensen ik begrijp zeer zeker jullie wetenschappelijke tegenwerpingen.
Maar lees en je zal echt snappen wat ik bedoel:

Mijn theorie is nog in volle ontwikkeling, maar ze snijt hout:
http://maartenverguchtt.weebly.com/

Ps: ik heb er lang en hard aan gewerkt. Ik zal er nog verder over doordenken, maar wat daar staat is het kader. Zeg maar.

Snijt geen hout ! hersenspinsels Maarten....thats all !!!!

[The Black Mathematician]

Maarten, in welk opzicht hebben we wat aan jouw "theorie" ten opzichte van wat we al hebben? In welk opzicht zou dit iets ook maar iets toevoegen aan bijvoorbeeld algemene relativiteit?

[Maarten]

Dat er geen Lorantzcontracties gebeuren, dat er geen ruimtekrimp gebeurt, dat waar de waarnemer is er vlakke ruimtetijd is, dat hij zijn ruimtetijd ziet krommen, dat wij ons altijd op een schijf denken te bevinden, dat de aarde wel een inertiaal referentieframe is. Dat een zwaartekrachtsveld als inertiaalstelsel kan worden beschouwd. Dat het corioliseffect ons de relativiteitseffecten laat zien, dat bolvorming ontstaat bij grote snelheid en ga zo maar door. Je hebt het blijkbaar niet goed gelezen anders zou je zo geen vraag stellen.

[MNb]

Neen, ik zie dat anders: een inertiaal stelsel is een in wiskunde uit te drukken concrete werkelijkheid.

Dat is dan einde discussie.
Ik heb even om mij heen gekeken. Ik heb nergens in de concrete werkelijkheid een inertiaalstelsel waargenomen, met geen van mijn vijf zintuigen.

Dat er geen Lorantzcontracties gebeuren, dat er geen ruimtekrimp gebeurt,

Dan heb jij een probleem, want die zijn wél waargenomen. En dat had je kunnen weten als je mijn advies had opgevolgd en de Engelse Wikipedia doorgespit.

http://en.wikipedia.org/wiki/Trouton-Rankine_experiment
http://en.wikipedia.org/wiki/Free-electron_laser
http://en.wikipedia.org/wiki/Terrell_rotation

Je hebt het blijkbaar niet goed gelezen anders zou je zo geen vraag stellen.

Je doet weer irritant. Je bent niet de enige die vragen en beweringen mag herhalen net zo lang totdat je de ander begrepen hebt.

[Maarten]

Misschien bedoelen we hetzelfde met inertiaal referentieframe, maar wil ik het meer concreet maken en blijft iemand anders - zonder dat ik daar iets tegen zou hebben - bij de wiskunde.
Zo kan je toch niet tegenspreken dat een aan constante snelheid rijdende wagen in een zelfde richting 'een frame of reference' is voor de waarnemers die er inzitten?" Dat is een meer concrete beschrijving van 'een frame of reference'. Dat jij als buitenstaander dat niet kan zien met je zintuigen is nog iets anders. Dat zeg ik niet.
Dat geldt ook voor een boot die vaart: alle gekende natuurwetten gedragen zich normaal voor de waarnemers op die aan constante snelheid varende boot. Voor hen is die boot hun frame of reference.
Dat bedoel ik met concreet.

Ik wil zeker niet irritant overkomen, maar als mensen iets waar veel denkwerk achter zit niet inhoudelijk lezen maar wel graag afbreken, dan vind ik dat niet correct.

Bedankt voor de links. Ik bekijk ze.

Volgens mij doen de contracties - zoals ze beschreven zijn - zich enkel voor in een voor beide waarnemers zelfde zwaartekrachtsveld. Om het met Einstein te zeggen: in een uniform zwaartekrachtsveld.
Ze nemen de vervormingen waar als gaat het object lineair. Het krimpt in slects 1 richting.
Het object kent echter een constante versnelling naar het middelpunt van de Aarde van buitenaf beschouwd. De zwaartekracht. En daarnaast is er het corioliseffect dat het object geen rechte weg doet volgen in een roterend systeem.

Dus vanuit dat 'frame of reference' gaat het niet lineair, want wordt het constant versnelt naar het middelpunt van de Aarde en draait het mee met de Aarde. Het buigt af zoals de afbuiging van de winden.
Terwijl de genoemde vervormingen enkel gelden voor lineaire bewegingen.

Wat ziet die buitenstaander (buiten de Aarde): dat de massa vergroot met de Lorentzfactor, dat het object meer gewicht krijgt en meer en meer valt naar de Aarde. Doordat de massa vergroot - voor die buitenstaander - krimpt het object omdat de aantrekkingskracht tussen de onderlinge delen vergroot.

Wanneer je dus gaat denken in termen van 'zwaartekrachtsvelden' als inertiale referentieframes', zoals wat ik voorstel, ga je dus andere vervormingen waarnemen. Daar ga je de vertaling van die contracties en versnellingen zien in het vormen van circulaire banen in een concreet universum vanuit een buitenstaandersoptiek van waar die objecten geen lineaire weg meer volgen.
En daar gaat het in mijn these over.

Er is niks daarboven of het draait rond een zwaartepunt, weet je nog?


Over zwaartekrachtsvelden als inertiale referentieframes voor waarnemers.

Lees het anders nog eens aandachtig door en bekijk vooral de video over corioliseffecten en dan zal je begrijpen wat mijn theorie zegt.
http://maartenverguchtt.weebly.com/

Ps: mensen zouden nieuwe ideeën moeten aanmoedigen van anderen en enkel op inhoud moeten beoordelen. Men vind het blijkbaar irritant of sommigen gunnen het anderen blijkbaar niet dat zij zelf vergaand over iets nadenken. Zelfs al bevat dat fouten. Dat mag en moet zelfs fouten bevatten. De geschiedenis van de wetenschap is een landschap vol foute ideeën geweest dat haar bracht tot wat ze nu is.

[Maarten]

Dit is eigenlijk een mooie samenvatting van mijn theorie, alhoewel het complexer is:

Een lineaire versnelling in een zwaartekrachtsveld
zet zich om in een centripetale versnelling van buiten dat zwaartekrachtsveld beschouwd.
(zoals de afbuiging van de winden)
Dus het versnelt vooral naar een middelpunt in plaats van lineair van buitenaf gezien.
Dat kan je de Coriolisversnelling noemen.
En daarom zeg ik: de gekende vervormingen treden niet op beschouwd vanuit een inertiaal frame of reference buiten een roterend systeem. Een coriolisversnelling wordt dan zichtbaar ipv een lineaire versnelling.
Waarbij inertiaal 'frame of reference' hetzelfde is als 'buiten het roterend systeem'.

En hier zie je hoe voor verschillende waarnemers binnen en buiten het roterend systeem een rechte lijn krom is en andersom: (de rode stip is de waarnemer)
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/c ... mation.gif

Maar de kosmos is geen uniform zwaartekrachtsveld. Verschillende waarnemers op Aarde en in de ruimte nemen een lineaire versnelling dus anders waar.
Lineaire versnelling wordt dus omgezet in Coriolisversnelling.
Begrijp je?

[Maarten]

En om mijn theorie volledig rond te maken, want ik kreeg het hierboven er niet meer bijgeschreven:

Hier op Aarde houdt niks vol om een lineair pad te volgen. Het zal afbuigen, net als de winden die afbuigen.
Maar voor zichzelf denkt het wel degelijk een lineair pad te volgen. En wij, in datzelfde systeem zittend zullen wanneer we samenreizen met dat ding ook denken dat het constant lineair versnelt.
Maar we zullen afbuigen... voor diegene die op Aarde ons ziet bewegen, net als de winden.

In de ruimte net het zelfde: aangezien het zonnestelsel roteert zal ook niks het volhouden een lineair pad te volgen. Diegene die reist denkt echter van wel. En maar versnellen. Maar het zal afbuigen door schijnkrachten, vanuit een andere invalshoek beschouwd, en we zullen niet snappen waarom. Corioliseffect: want het zonnestelsel roteert.
En tot slot: van buiten het zonnestelsel beschouwd zal die afbuiging er helemaal anders uitzien en gebogen lijken. Een gebogen corioliseffect dat wat recht was terug krom trekt of andersom. Net zoals wij dat van buiten de Aarde zien.

En dat geldt evenzeer voor sterrenstelsels, clusters van melkwegen, Virgo clusters en het heelal zelf.

Een gebogen corioliseffect van de gevolgde banen door de rotatie van gebolde ruimte waarin het zich bevindt.


En die schijnkrachten zouden wel eens een verklaring kunnen zijn van wat nu zwaartekracht is waar we geen verklaring voor hebben.
Voila, ik acht mijn theorie volledig uitgelegd op hier en daar nog wat verbeteringen en aanpassingen na.