Raphaëllus schreef:@ Jagang. De logische validiteit van die twijfel, los van het praktische nut, is voldoende om te kunnen concluderen dat er geloof nodig is om überhaupt het gebrek aan geloof in een god te kunnen hebben. Of je die twijfel serieus neemt is aan jou.. = Geloof is niet alleen voor de religieuzen, elk mens die gebruik maakt van zijn/haar zintuigen gelooft iets.
Twijfel staat niet los van het praktisch nut, en is een uiting van het maken van een afweging.
En je hebt geen geloof nodig om een gebrek aan geloof te hebben.
Baby's zijn ook niet gelovig omdat ze geen geloof kennen.
Als atheïsme geen geloof is, is religie of theïsme ook geen geloof.
Oneens.
Voor godsgeloof moet je een complete set aanname's volgen, waarvan de reikweidte een terrein beslaat van (veronderstelde) wetenschap (Hoe ontstond de aarde/het universum?) tot aan "metafysica". (Wat zijn de morele waarheden?)
Atheïsme kent dergelijke doctrines helemaal niet.
Laten we vooral niet vergeten dat het theïsten zijn geweest, die het "atheïsme" een naam hebben gegeven.
Atheïst was van oorsprong een scheldnaam voor mensen, (goddelozen, heidenen, heksen) die niet mee wilden gaan met de (ooit nieuwe) ideeën van theïsten.
Ongeloof is dus begonnen als een default position (En dit begint bij elke nieuwe baby nog altijd zo.), en is in een later door religie's gedomineerde wereld een reactieve positie geworden.
Je zou dan hooguit kunnen zeggen dat religie berust op geloof, geloof in een niet waarneembaar fenomeen. Atheïsme doet dat in zekere zin ook, omdat het, het bestaan ontkent van iets dat niet aantoonbaar afwezig is.
Een god als immateriele, "bovennatuurlijke" schepper van het universum, het prototype van alle boekgelovigen, is een onmogelijke propositie,
Het veronderstelt namelijk een scheiding tussen natuur, en "supernatuur".
Maar zodra men claimt dat deze god ingrijpt in de wereld, of zelfs deze wereld geschapen heeft, wordt deze scheiding juist met voeten getreden.
Dan blijven er dus twee conclusie's over, elk zonder meerwaarde ten opzichte van ongeloof:
1. Alles is natuur, en ook god, waarmee we opnieuw bij pantheïsme aanlanden.
2. Alles is "supernatuur", maar dit verandert verder niets aan de eigenschappen van het universum.
Serieus, de wereld is een stuk consistenter zonder god.
Overtuiging dat wetenschappelijke of andere bevindingen adequaat zijn om hier over een oordeel te vellen staat niet ver af van geloven. Wetenschappelijke kennis is nooit absoluut.
Als men beweert dat er een god bestaat, is dit een wetenschappelijke claim: Deze god bestaat immers, of niet. En een wetenschappelijke claim, onderwerpt men aan de wetenschappelijke methode.
En dat wetenschap geen absolute kennis biedt, neemt niet weg dat er claims zijn die met zekerheid naar de prullenbak kunnen worden verwezen.
Als iemand bijvoorbeeld claimt een vierkante circel te hebben getekend, kan die claim zo door naar de prullenbak.
Evenals wanneer iemand de onstoffelijke draak van Carl Sagan claimt:
http://www.godlessgeeks.com/LINKS/Dragon.htm" onclick="window.open(this.href);return false;
Correct gesteld kun je atheïsme inderdaad geen geloof noemen, maar de gedachteconstructies (hoe nauwkeurig ook) die er uit voortvloeien berusten wel degelijk op geloof. Of met andere woorden, wanneer atheïsme gepraktiseerd wordt, komt er geloof aan te pas omdat kennis die onmogelijk absoluut is, voor de waarheid wordt gehouden.
Er zijn geen gedachtenconstructie's die onvermijdelijk voortvloeien uit atheïsme.
Maar zoals eerder opgemerkt, zal iedereen met een IQ hoger dan dat van een kamerplant, tenminste "atheist +" zijn.
Toch dient men niet alle positieve (in wiskundige zin) opvattingen van atheïsten te benoemen als een "geloof", wat "blind aannemen" veronderstelt.
Natuurlijk "geloven" atheïsten ook in bepaalde zaken, zoals socialisme, of humanisme, of liberalisme.
Allemaal zaken waaraan uiteindelijk een emotie ten grondslag ligt, en waar een beargumenteerbaar referentiekader omheen is gebouwd.
Andere zaken, als wetenschappelijke methoden of kennis, zijn het produkt van een zoektocht naar effectieve manieren om kennis te vergaren, de wereld om ons heen beter te begrijpen.
In tegenstelling tot "gelovigen", die hun verklaring voor alles al klaarhebben, weet een wetenschapper dat conclusie's moeten volgen ná een onderzoek.
Het is bovendien geen toeval dat alle kennisvergrotende prestatie's geleverd zijn door de wetenschap, terwijl religie dit juist lang heeft geblokkeerd, omdat wetenschap ondermijnend was voor haar macht.
Een angst die terecht was.
Nu, dit was niet het geval geweest als "wetenschap ook maar een geloof" was geweest.
Je kan die twee zaken niet op één hoop gooien, ondanks het feit dat wetenschap niet absoluut of onfeilbaar is.
Dat laatste maakt het juist mogelijk om te leren, terwijl religie die mogelijkheid stelselmatig saboteert.
De stelling van de schrijver van het originele artikel is dus correct, mijn excuses voor de verwarring. Mij ging het vooral om helder te maken dat atheïsme net zozeer op geloof berust als theïsme. Maar inderdaad, het zou niet correct zijn om het concept atheïsme gelijk te stellen aan geloof.
Ok.
