Brief aan mijn ouders

[EJ_81]

Update: gesprek met ouders gehad. Tranen van hun kant, de duivel werd erbij gehaald, "je bent geestelijk dood" werd er zelfs letterlijk gezegd, maar er waren ook wel wat positieve elementen.

De boodschap dat ik nu echt anders ben gaan denken, en dat het geen nut heeft om elkaar heen en weer proberen te bekeren, is volgens mij overgekomen. De tijd zal het leren.

Het is wel lastig om je ouders zo er mee te zien worstelen. Uiteraard voelde ik me ook heel opgelaten voor het gesprek. En hun reactie, waaruit blijkt dat ze dit totaal niet kunnen begrijpen en gewoon geen alternatief wereldbeeld voor kunnen stellen, geeft voor mij juist weer aan hoe evangelisch ik ben opgevoed en bevestigd juist dat het allemaal eenzijdig was. Het is ongeveer het tegenovergestelde van freethinking.

Inge, ik moest tijdens het gesprek nog even aan je voorbeeld denken van je ouders die aan de andere oever van een rivier staan (oid). Je kunt alleen van een afstand naar elkaar zwaaien. Zo voelt het inderdaad. En dat moet je dan van elkaar willen accepteren, hoe lastig dat ook is. Dat voorbeeld heeft wel geholpen!

[Peter van Velzen]

Hopelijk vinden jij en je ouders nog een doorwaarbare plaats. Die zijn er wel degelijk.
Ik kan net zo goed als welke Christen dan ook mijn naaste liefhebben, dus wat let ons om dat samen te doen?

[writer]

...Tranen van hun kant, de duivel werd erbij gehaald.....

Ouders hebben vaak het plichtsgevoel, uit zichzelf of om hun christelijke omgeving, om hun kinderen te waarschuwen.
Dit gedaan hebbende is de kans groot dat ze de godsdienst vanaf dat moment laten rusten om hun kind niet kwijt te raken. Ook is het vaak niet alleen hun bezorgdheid maar ook dat ze tegenover hun kerkvrienden moeten toegeven dat ze in de opvoeding wat de godsdienst betreft gefaald hebben maar zodra iedereen het weet zakt ook dat wel af.
Blijven ze met de duivel dreigen dan kun je alleen maar medelijden met ze hebben en je erin verheugen dat je van hun geloof af bent.

Als mijn ouders vroeger over de duivel begonnen hoorde ik alles aan, je was in die tijd niet gewend je ouders tegen te spreken of om met ze over het geloof te discussiëren. Nu zou ik hen de vraag voorleggen waarom God de duivel na zijn opstand tegen Hem niet gelijk gedood heeft, waarom God de duivel de toegang tot het paradijs niet ontzegd heeft, waarom God de duivel na zijn geslaagde verleidingspoging niet alsnog doodde. Waarom dat hele circus om zijn Zoon, duizenden jaren ellende op de wereld en dan pas de afrekening met de duivel?
Moest dit allemaal gebeuren om Zijn grootheid te tonen? Zijn liefde? Over de ruggen van de ongelovigen en onwetenden?

Want ditmaal zal Ik al Mijn plagen in uw hart zenden, en over uw knechten, en over uw volk, opdat gij weet, dat er niemand is gelijk Ik, op de ganse aarde (Exodus 9:14)

De angst voor die God zit er bij heel wat ouders van afvalligen ingestampt en dat maakt het dreigen met de duivel wellicht wat acceptabeler. Sterkte met alles, nog even bij hen laten bezinken en dan komt echt wel goed. Elkaar niet willen blijven overtuigen van je eigen gelijk maar elkaars opvatting leren respecteren.

[Inge B]

En stap voor stap vervolg je je weg...

De stappen die je nu aan het zetten bent, zijn misschien wel de zwaarste. Ik vind je moedig!
Het zou goed kunnen dat de gesprekken over de onderlinge verschillen uiteindelijk steeds meer vervangen worden door gesprekken over wat jullie met elkaar verbindt. Al lijkt er misschien een tijdje niks meer te zijn...

Bedankt voor het delen! Bedankt ook voor je terugkoppeling , fijn om te lezen.

veel sterkte! Ik leef met je mee...

[dikkemick]

Het duurde bij een hele tijd alvorens ik mijn schoonouders begreep. Ik snap nu (pas) dat ze gehandeld hebben zoals ze gedaan hebben. Voor hen is er maar 1 wereldbeeld mogelijk. Zij kunnen zich onmogelijk verplaatsen in mijn denken. En ik snap dat! Ik denk dat ik nu zo langzamerhand een beetje door heb gekregen hoe de goddelijke geest werkt. Waarschijnlijk is er na een bepaalde leeftijd geen weg meer terug uit deze benauwende geestelijke toestand. Niet dat ze dit zelf als benauwend ervaren maar ze zitten er in gevangen. Wat bij ons heeft gewerkt?
Het volledig met rust laten! Geloof komt NOOIT ter sprake.
Wel kan ik me er inmiddels toe aanzetten boeken online voor mijn schoonvader te bestellen met de meest gruwelijke titels. Andersom zou volledig ondenkbaar zijn.
Maar...Hij is hij en ik ben ik. En we moeten elkaar wel respecteren. Anders is het einde oefening en scheiden onze wegen zich compleet. En dat hebben zij er niet voor over. En dan zijn het schoonouders. Ik denk dat ouders hier (hopelijk!) nog iets vrijer mee om gaan. Het zal tijd kosten...

[EJ_81]

Dank jullie wel voor je reacties!

Ja, ik denk dat ik de zwaarste dingen nu wel gehad heb. Het blijven mijn ouders, ik blijf hun zoon, en niet onbelangrijk ben ik de vader van 3 van hun kleinkinderen waar ze helemaal gek op zijn

Ik vermoed dat er wel een soort status quo gaat komen waarin we enigzins normaal met elkaar om kunnen gaan en het maar niet over geloofszaken hebben. Het is wel lastig met ze, want hoe langer ze meegaan hoe dieper ze in het evangelische gedachtengoed terecht komen. Ze zijn nu helemaal into 'Wake Up' (een of ander boek over Judaisme, eindtijdvoorspellingen en dat soort dingen) en beweerden dat september een 'hele bijzondere maand' ging worden. Misschien komt de Heer wel terug. Maar misschien ook niet. Het wordt wel heel bijzonder! Tja.

Zoals zij pijn ervaren om een zoon te hebben die niet gelooft, ervaar ik pijn om mijn ouders er zo in vast te zien zitten. Net als dikkemick schreef: we zullen het maar met rust moeten laten. Alhoewel mijn vader dan wel graag wilde dat ik dat boek 'Wake Up' eens zou lezen en daar wat over zou roepen.

[writer]

.... Alhoewel mijn vader dan wel graag wilde dat ik dat boek 'Wake Up' eens zou lezen en daar wat over zou roepen....

Als hij blijft aandringen kun jij vast ook wel een aantal boeken noemen die je vader op andere gedachten zouden kunnen brengen. Maar beter voorlopig even ophouden met elkaar iets opdringen lijkt mij.

[Leen1]

Jouw verhaal is in veel opzichten ook voor mij heel herkenbaar. Heel veel sterkte in de lastige situaties waarin je zit en nog wel in zult komen!

Ik vermoed dat er wel een soort status quo gaat komen waarin we enigzins normaal met elkaar om kunnen gaan en het maar niet over geloofszaken hebben.

Dit is bij mij in ieder geval wel zo gegaan. In het begin zit er telkens een enorme olifant in de kamer, maar dat is gelukkig langzaam wegge-ebt. Soms komt het uiteraard wel ter sprake, maar dat wordt bijna altijd emotioneel van hun kant en daarom laat ik het liever onbesproken.

Ze ... beweerden dat september een 'hele bijzondere maand' ging worden.

In een zeker opzicht hebben ze dan nog wel gelijk... Met dit verhaal van jou...

Zoals zij pijn ervaren om een zoon te hebben die niet gelooft, ervaar ik pijn om mijn ouders er zo in vast te zien zitten.

Heel herkenbaar. Met 1 verschil: omdat ik vroeger ook geloofde, begrijp ik mijn ouders nog ook! Zij mij echter totaal niet...

Alhoewel mijn vader dan wel graag wilde dat ik dat boek 'Wake Up' eens zou lezen en daar wat over zou roepen.

Heb je hem toegezegd om dit te gaan lezen?
Ik kreeg namelijk onlangs ook een boek mee (dat is in jaren slechts 1 keer eerder gebeurd). Ik weet niet zo goed wat ik daar nou mee moet. Ik heb geen zin in een (emotioneel beladen) discussie n.a.v. een boek en ik heb ook geen zin om hen te bestoken met allerlei 'satanische' geschriften...

[dikkemick]

.... Alhoewel mijn vader dan wel graag wilde dat ik dat boek 'Wake Up' eens zou lezen en daar wat over zou roepen....

Als hij blijft aandringen kun jij vast ook wel een aantal boeken noemen die je vader op andere gedachten zouden kunnen brengen. Maar beter voorlopig even ophouden met elkaar iets opdringen lijkt mij.

Dat laatste lijkt me in dit geval de beste optie. Laat elkaar in de waarde, tenzij er behoefte van beide kanten is om erover te discussiëren. En geloof me: dat gaat niet gebeuren.
Zelfs ik als antitheist/atheist voel geen enkele behoefte mijn schoonvader lastig te vallen met een historische Jezus, de ouderdom van de aarde, hemel en hel etc. De beste man zit gevangen en ...valt er niemand mee lastig (behalve zichzelf...qua angst). Het is te laat om deze mensen nog te helpen (en zij denken wrschl,. van ons hetzelfde).

[Fish]

Satan, als kind had ik daar nachtmerries over. De schaapjes moeten bij elkaar gehouden worden, daarom heeft de kerk een hond uitgevonden die ze Satan noemen.
Ik weet niet of je bekend bent met het boek De bijbel als Mythe, het heeft bij mij de allerlaatste restjes onrust weg gehaald.

[EJ_81]

Jouw verhaal is in veel opzichten ook voor mij heel herkenbaar. Heel veel sterkte in de lastige situaties waarin je zit en nog wel in zult komen!

Dank je wel.

Alhoewel mijn vader dan wel graag wilde dat ik dat boek 'Wake Up' eens zou lezen en daar wat over zou roepen.

Heb je hem toegezegd om dit te gaan lezen?
Ik kreeg namelijk onlangs ook een boek mee (dat is in jaren slechts 1 keer eerder gebeurd). Ik weet niet zo goed wat ik daar nou mee moet. Ik heb geen zin in een (emotioneel beladen) discussie n.a.v. een boek en ik heb ook geen zin om hen te bestoken met allerlei 'satanische' geschriften...

Ha! Nee, ik heb het niet toegezegd. Ik heb direct gezegd dat ik op een heel ander niveau bezig ben nu; het is voor mij nu echt volkomen irrelevant of Jezus in een voerbak voor dieren of een broodbak is geboren (mijn vader begon daar nota bene een hele discussie over!). Dat soort 'interessante' details vindt hij nu echter uitermate belangrijk, alhoewel ze natuurlijk geen enkel praktisch nut voor je leven hebben, laat staan een freethinker overtuigen of iets dergelijks.

Overigens ben ik totaal niet bang voor de duivel. Het valt me juist op hoe groot geloof evangelischen hebben in de duivel, die is kennelijk oppermachtig. Zo opperen mijn ouders de theorie dat veel theologen van hun geloof vallen omdat 'de duivel niet wil dat ze het werk van de Heer doen'. Dat het iets te maken zou hebben met twijfels n.a.v. de feiten rondom de Bijbel, komt volgens mij niet eens bij ze op.

[Labyrint]

Het idee dat er zo'n kwaaie satan rondreist die zoveel moeite doet om 2000 jaar christelijke predikanten de mond te snoeren over een bizar boek met rare verhalen. Deze satan heeft dus letterlijk het woonadres van deze predikant achterhaald? Heeft deze predikant grommend bekeken en dacht daar ga ik wat aan doen? Daarnaast leeft er dan ergens een van dat stokoude boek afhankelijke luie en apathische God die kennelijk geen zin heeft om WiFi aan te schaffen en de mens minimaal een whatsappje te sturen die één en ander wat meer verduidelijkt over al deze vreemde fratsen en capriolen van deze duivel. Almachtigheid van een god is ver te zoeken in deze.

[EJ_81]

Vandaag een raar gesprek met een 'apologeet', een (voor mij) oudere man van 60 jaar, collega van een vriend.

Ik had het eerder met hem gehad over mijn twijfels. Ik zei dat ik het concept "God" niet zo moeilijk vond (als in een philosofisch eerste beginsel, grond van al het bestaan, 'schepper' zo je wilt). Alhoewel ik geen idee heb wie of wat, vind ik het niet volkomen absurd (zwak deisme). Maar ik zie gewoon geen bewijs voor enige interactie van die God (theisme).

Daar had hij toen eigenlijk geen antwoord op. Nu zei hij triomfantelijk, in een southern USA accent (lees: ik verstond de helft niet): "ik heb er eens over nagedacht wat je zei. Ja, je gelooft de Bijbel of je gelooft het niet. Als je denkt dat er een God zou kunnen zijn, tja, dan moet je gewoon de Bijbel maar lezen. En dan moet je maar kiezen of je dat gelooft".

Ik was zo vebouwereerd over dit totale gebrek aan bewijs dat ik iets zei van: "Maar normaal wil je toch goede bewijzen hebben voor je iets gelooft?". Reactie: "Ik zie dat het werkt in de levens van mensen". Daar moest ik het maar mee doen.

Ik ben ZO blij dat ik uit deze redenatiekronkels ben gestapt. DIt is echt absurd.

[Arjen2015]

Hai E.j

ja zo ken ik er wel een paar meer, maar om zo'n opmerking niet volledig af te vallen...sommige mensen willen niet wakker worden...dat recht hebben ze ook. Kinderen willen vaak ook eerst niet geloven dat sinterklaas niet bestaat. Hun werkelijkheid is zoveel leuker. Nu ontneem je de kinderen een werkelijkheid die hun leven plezier gaf.
Psychologisch werkt het zo ook voor sommige of vele volwassen christenen. Ze zijn tevreden en gelukkig met hun zelf gecreerde waarheid. Ze willen daarover niet nadenken. Waarom iets onderzoeken , waarmee je happy bent, als een uitkomst kan zijn dat je je gelukkige geloofsleven kwijt kan raken...

Zelf wil je consequent zijn en niet in iets geloven waarvoor geen bewijs is...dat is jou pad. en wat mij betreft een goede.

De bijbel als mythe in engels
The Bible unearthed linkje boeken

[EJ_81]

@Arjen: wat daarbij komt is dat deze beste man cultureel katholiek was (en evolutionist) tot zijn 30e ofzo, en toen 'decennia' lang op zoek is gegaan naar de waarheid. Dat vind ik als vrijdenker interessant, en dan is het frappant dat iemand tot dit soort niet-vrijdenkende antwoorden komt.

Ik wil niet zeggen dat alle christenen zo denken, maar nu ik (in alle bescheidenheid) vol gas kritiek geef op het christendom, valt het me op hoe eenvoudig je er aan alle kanten gaten in kan schieten. De meeste mensen staan uberhaupt niet open voor een discussie, en als ze het staan dan wordt het vrij snel of irrationeel, of emotioneel. "Je hebt het maar gewoon te geloven", is mij al meermalen gezegd. Zucht. Heb ik daar nu al die jaren voor gezwoegd?