Tegenvaller

[Maria]

Weer helemaal de oude E. ?
Schitterend hoe jij je erdoorheen slaat.

Wordt lastig als je eerst afgeremd wordt door je lijf en als dat goed begint te komen, door het mechanische verlengde van het communicatie centrum in je brein.
Ondertussen gewend werd aan de pc als oren en ogen vervanger en dat die het dan af laat weten.
Zo krijg je op je oude dag nog heel wat leermomentjes.
Ik krijg ook altijd schrik als ik bedenk, hoe ik reageer op het falen van dat apparaat.

Maar ik vind het kostelijk om dit alles met zoveel humor beschreven te zien.
Nu kunnen we er niet omheen, dat Petra daar heel mooie opzetjes voor geeft en daarin verder stimuleert.
Ik geniet weer eens van jullie korte gesprekje.

[De Encyclopedist]

Wordt lastig als je eerst afgeremd wordt door je lijf en als dat goed begint te komen, door het mechanische verlengde van het communicatie centrum in je brein.

Mijn ergotherapeut en ik hebben gededuceerd dat de proprioceptie in mijn rechterarm en -in mindere mate- rechterbeen verstoord is. Dit maakt fijne coördinatie van spieren moeilijk evenals blinde bewegingen. Het verklaart waarom ik geregeld dingen laat vallen of omstoot: ik weet slechts bij benadering hoeveel kracht ik zet met mijn spieren en ik weet niet waar mijn arm en onderdelen ervan zijn als ik niet kijk.

Zolang ik kijk wat ik doe gaat alles goed, maar zo gauw mijn oog loslaat wordt elke beweging van mijn rechterarm onbetrouwbaar. Door oefening verbetert dit langzaam en door meer op mijn tastzin, waarmee niks mis is, te vertrouwen slaag ik in betere prestaties, maar nog steeds vergen taken met de rechterhand en -arm mijn volle concentratie en dat is erg vermoeiend. Specifiek moeilijk zijn dingen als het subtiel manipuleren van kleine of zware voorwerpen. Koffie of thee inschenken is lastig als ik dat niet met volle aandacht doe; ik giet gemakkelijk naast het kopje. Achteloos kokend water uit de fluitketel in de theepot gieten is ronduit gevaarlijk. Van de week brandde ik de buitenzijde van mijn rechterringvinger aan het deurtje van mijn oven omdat ik bij het uit de oven halen van een schaal met de linkerhand me daarop concentreerde en de rechter zijn eigen plan trok. Pas vandaag zijn de blaren weg.

Komende donderdag word ik nog eens door een MRI-scanner geduwd en de woensdag daarop bespreek ik de resultaten en bovenstaande deductie met mijn neuroloog. Ben benieuwd wat zij ervan vindt.

[Petra]

Zwemmen is inderdaad fijn, ook als je het niet doet met het doel af te vallen. Overigens is zwemmen op zondagochtend in zwembad Charlois maar beperkt fijn. Het bad ligt dan vol met ouwe lullen en wijven -het soort dat verticaal door het water beweegt- die gezellig kleppend in de weg zwemmen in een tempo dat een gletsjer wel bij kan houden. Enfin, ik trek mijn baantjes met wat extra meters en wordt er toch wel moe van en dat is nu juist de bedoeling. Toen ik nog jong en mooi was had ik een klasssiek zwemmerspostuur, dat in de loop van een zittend bestaan veranderde in het perenmodel. Dat zwemmerspostuur is zich zowaar weer aan het aftekenen in de spiegel.

Wat dat afvallen betreft heb ik ook eerlijk gezegd geen flauw idee, we hebben geen weegschaal. Of hmm, er staat er wel eentje maar die doet het niet. Pas ik m'n kleren nog wel is de enige graadmeter. Maar aangezien ik een voorliefde heb voor elastiek schiet dat ook niet erg op.
Ook ben ik voorstander van het gezellig opvullen van lellen en vellen met spek i..p.v. loshangend gezwabber, mocht het zover gaan komen.
Ouwe kleppende lullen en wijven maken de wereld in ieder geval een stuk gezelliger.
Ik trek m'n baantjes altijd op de korte kant dus heb weinig last van de rest van het volk. (En zij van mij )
Een zwemmerspostuur..jammie, het water loopt me in de bakkes.

[Peter van Velzen]

Het lijkt mij bijzonder naar als je proprioceptie verstoort is. De meeste mensen beseffen helemaal niet wat dat is, omdat het meestal automatisch goed werkt. Ik kan me dus nauwelijks voorstellen wat voor problemen er daarbij ontstaan, maar wat ik lees is behoorlijk ernstig. Ik hoop dat je je er goed door heen zult slaan, maar ik zou niet graag met je ruilen.

[De Encyclopedist]

Een zwemmerspostuur..jammie, het water loopt me in de bakkes.

Het naar mijn mening ideale zwemmerspostuur is te zien in dit portret van Mark Spitz uit 1972 met zijn zeven olympische medailles van München:



Ik had die foto op mijn kamer aan de muur geprikt. Spitz was dè sportheld van mijn jeugd. Die zwembroek is natuurlijk OTT.

[Petra]

Een zwemmerspostuur..jammie, het water loopt me in de bakkes.

Het naar mijn mening ideale zwemmerspostuur is te zien in dit portret van Mark Spitz uit 1972 met zijn zeven olympische medailles van München:

Ik had die foto op mijn kamer aan de muur geprikt. Spitz was dè sportheld van mijn jeugd. Die zwembroek is natuurlijk OTT.

Alle mensen je zal d'r maar dagelijks tegenaan moeten kijken.
Ik zeg;
Dat blinkende goud weg
dat hoofd eraf
die zwembroek uit
beetje spek erbij

dan, heel misschien, mag ie aan m'n muur.

P.S.
https://www.freethinker.nl/forum/viewto ... 87#p533487

[Petra]

Ik ben zelf ook keihard aan het werk om mijn ideaal te verwezenlijken.

[Petra]

Sterkte vandaag! x

Omdat ik weet dat je je te pletter verveelt in een MRI geef ik je maar wat plezierigs mee.... to keep the mind occupied
Goddank ben ik geen eend of.. alle bommen waarom ben ik geen eend, kan natuurljk ook.

[De Encyclopedist]

Vorige week zijn er nog wat onderzoeken aan me gedaan en gisteren sprak ik mijn internist over de uitslagen. Die zijn zo goed dat ze mijn verdere behandeling teruggeeft aan mijn huisarts. Daarmee ben ik van alle specialisten (neuroloog, cardioloog, revalidatiearts, internist) af.

We leven inmiddels 8 maanden na mijn herseninfarct en ik ben er eigenlijk verdomd goed bij weggekomen als je bedenkt hoe veel erger het had gekund. Mijn leven zal nooit meer het oude worden -licht gehandicapt en aan de pillen- maar ik kan inmiddels alles weer wat ik voor deze episode kon, alleen soms langzamer en onhandiger dan vroeger. Om een voorbeeld te geven: een paar weken geleden heb ik tl-balk opgehangen boven mijn aanrecht. Vroeger zou ik zo'n taak in een half uur voltooid hebben, nu heb ik wel twee uur staan prutsen, maar het is wel gelukt.

De belangrijkste reden voor die traagheid is dat ik niet meer twee verschillende taken met mijn handen kan uitvoeren: als ik me op één hand concentreer gaat de andere hand zijn eigen gang, niet zo extreem als die van dr Strangelove:

maar ongecontroleerd genoeg om dingen om te gooien of te laten vallen. Gek genoeg gaan tweehandige taken wel goed. Het gevolg is in ieder geval dat ik karwijtjes tegenwoordig zorgvuldig moet plannen - effe doen zit er niet meer in.

Nou ja, als dat alles is, daar kan ik oud mee worden. Verder is mijn lichamelijk conditie beter dan die in jaren is geweest, dankzij niet meer roken, minder gewicht en aanzienlijk meer lichaamsbeweging. Dit is mijn laatste bericht in deze serie.

[Peter van Velzen]

Ik ben blij te horen dat het zo goed gaat. En dingen omgooien of laten vallen? Dat doe ik ook regelmatig, Vereist wat voorzichtigheid.
"Pas op: Daar komt de man met twee linkerhanden", (daarbij demonstratief mijn rechterhand omgekeerd naast de linker houdend).

[Bonjour]

Klinkt goed.
Lastig van je handen. Kan je dat nog beter krijgen?

[De Encyclopedist]

Lastig van je handen. Kan je dat nog beter krijgen?

Ik heb goede hoop mezelf nog beter af te richten in het consquent maar één ding tegelijk te doen en zo de schade verder te beperken. Het is al wel beter dan het was, maar dat gaat langzaam. Gewoontes van 40 jaar afleren is lastig. Het gaat om dingen als: ik loop met een fles in de hand naar de koelkast om die weg te zetten. Onderweg valt mijn oog op een bordje op tafel dat ook naar de keuken moet. Ik wil dat dan oppakken en meenemen, maar dat moet ik niet doen, de kans is groot dat ik dan terwijl ik dat bordje oppak de fles laat vallen. Dan maar twee keer lopen.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Vervelend hoor.

Maar zo te horen gaat het toch nog steeds een beetje beter.
En dat is positief natuurlijk.

Het beste er mee natuurlijk.

[Rereformed]

En hoe gaat het intypen van teksten?

[De Encyclopedist]

En hoe gaat het intypen van teksten?

Iets minder nauwkeurig dan vroeger, maar dat is nooit erg goed geweest. De eerste weken na het herseninfarct ging typen moeizaam, maar door veel oefenen kreeg ik die vaardigheid snel weer op peil. Gelukkig wel.