Even voorstellen

[Yours]

Roosje,

Je schreef:

Hoe vreselijk hij het ook vind althans dat zegt hij..vind hij dat hij deze "offer" MOET maken…

Hij moet helemaal niets. En al helemaal niet zijn ware liefde opgeven voor een genootschap dat angst hanteert als wapen.

[dikkemick]

https://www.jw.org/nl/jehovahs-getuigen/faq/jg-daten/

Christenen die willen trouwen, krijgen het gebod om een medegelovige te kiezen (1 Korinthiërs 7:39). Dat is voor Jehovah’s Getuigen niet alleen iemand die hun overtuiging respecteert, maar iemand die hun overtuiging deelt en een gedoopte Getuige is (2 Korinthiërs 6:14). God heeft zijn aanbidders altijd geboden alleen met iemand te trouwen die hetzelfde geloof heeft (Genesis 24:3; Maleachi 2:11). Dit gebod is ook praktisch, zoals uit onderzoek blijkt.

Hier nog wat informatie m.b.t. de sekte: https://wachttorenkijker.wimdegoeij.nl/ ... -getuigen/

Een duivels dilemma dus

[appelfflap]

Roosje

denk aan jezelf, dat is het belangrijkste
jij kunt niets doen al zou ik je adviseren om voor de korte pijn te kiezen al is dat niet leuk.
in deze patstelling blijven levert niets op. Hij kiest voor zijn sekte en jij kunt daar weinig aan doen. Waar je wel iets aan kan doen is hoe jij hiermee omgaat. Uiteraard zie je hem graag maar dit soort getouwtrek kun je nog een een eindje trekken hoor

[Bonjour]

Wat ik gisteren wel zat te denken is dat het mooi is dat we ongeveer het probleem hetzelfde zien, maar we zijn wel allemaal atheïsten die het hetzelfde zien. Wanneer we eens een gelovige bril opzetten, zien we dan nog andere openingen? Niet dat ik dan een opening zie, maar is er iemand creatiever?

[dikkemick]

Wat ik gisteren wel zat te denken is dat het mooi is dat we ongeveer het probleem hetzelfde zien, maar we zijn wel allemaal atheïsten die het hetzelfde zien. Wanneer we eens een gelovige bril opzetten, zien we dan nog andere openingen? Niet dat ik dan een opening zie, maar is er iemand creatiever?

Sorry, maar als je zelf slachtoffer bent van een dergelijke club (JG, scientology, Bhagwan, children of God e.d.) moet je heel stevig in je schoenen staan om je hieraan te kunnen ontworstelen. De groepsdruk is enorm. De enkele sites van ex-gelovigen uit deze sekten getuigt hiervan.

[appelfflap]

Wat ik gisteren wel zat te denken is dat het mooi is dat we ongeveer het probleem hetzelfde zien,

mja
je ziet hier een relatie waar een diepe kloof heerst
of dit nu geloof is (hier),
of dit nu psychologische problemen zijn (jaloersheid bv)
verslavingsproblematiek
...
(iedereen is al eens in dat soort relatie verzeild geraakt)

als je hem/haar graag ziet wil/moet je ver gaan maar het is belangrijk om altijd op jezelf te letten. Je hebt maar 1 leven en er is uiteindelijk maar 1 iemand verantwoordelijk is voor uw eigen geluk.

de yehovagetuige zal uiteindelijk de knoop moeten doorhakken en de consequenties trekken, in welke richting ook.
doet hij dat niet dan raad ik roosje aan dit te doen vooraleer ze er zelf aan onderdoor gaat.

[Rereformed]

Wanneer we eens een gelovige bril opzetten, zien we dan nog andere openingen? Niet dat ik dan een opening zie, maar is er iemand creatiever?

Als ik de gelovige bril opzet dan zie ik geen enkele openingen, maar geef ik de opinies van "het geloof" groot gelijk. Hoe kun je "één zijn met iemand in de liefde", in de belangrijkste menselijke relatie in je leven, wanneer je van mening verschilt over het belangrijkste in het leven, dwz. geloof in God en een gelovige levenshouding, de basis voor je gehele bestaan? Kiezen voor je leven delen met een ongelovige staat gelijk aan God en geloof op de tweede plaats te zetten in je leven, en dat is een kardinale zonde in het boekgeloof. De essentie van geloof is gehoorzaamheid en je mondigheid, je eigen ik, geheel opgeven, God in alles wat je doet en denkt centraal te laten staan.

Psychologisch gezien is het goed te begrijpen. Omdat boekgeloof in essentie aan een autoriteit betoonde gehoorzaamheid is, waaraan men zich heeft overgegeven zonder dat er zelfs maar bewijs van is dat deze autoriteit bestaat, speelt twijfel de hoofdrol in het leven van iedere gelovige. Twijfel tracht het geloof dus op alle mogelijke manieren te voorkomen of af te zwakken. Dat begint uiteraard met het belang te beseffen van dat beiden in een liefdesrelatie op dezelfde golflengte zitten met het geloof. Als men dat niet eens beseft, hoe zou men ooit zich kunnen weren tegen en afzonderen van "de wereld" (=waartegen het geloof dag in dag uit zich afzet).

Laat je je door de passie van de beginfase van een relatie overmeesteren dan is dat eenvoudig uitstel van de crisis. De crisis is onvermijdelijk.
Ongeloof is ook wanneer het niet aktief wordt uitgedragen een aanslag op het geloof. Het is een voortdurende uitdaging tot twijfel. Twijfel moet een gelovige voortdurend geforceerd wegduwen of ontkennen.
Verdrongen twijfel uit zich als een latent ‘slecht geweten’ en ofwel wreekt zich onophoudelijk door ongeloof of afwijkend gedrag bij de partner te bestrijden, of resulteert in het geloof op een laag pitje zetten, waardoor men weer op een andere manier door een slecht geweten gekweld wordt en in een levenscrisis verzeild raakt.

[Roosje1987]

Roosje,

Je schreef:

Hoe vreselijk hij het ook vind althans dat zegt hij..vind hij dat hij deze "offer" MOET maken…

Hij moet helemaal niets. En al helemaal niet zijn ware liefde opgeven voor een genootschap dat angst hanteert als wapen.

Zo kijk ik er ook tegen aan, maar helaas denkt hij er nog steeds anders over...
hij vind "deze" wereld niet leuk wat ik ook niet kan onkrachtige maar vind dat dat niets te maken heeft met een god of een satan...
En misschien kijk ik er te nuchtig tegen aan maar het hele beeld wat vooral deze organisatie schetst vind ik lastig te geloven.

Ik geloof echt in de kracht van liefde voor elkaar en goed zijn voor een ander maar helaas deelt hij deze mening nawelijks.

[Roosje1987]

Wat ik gisteren wel zat te denken is dat het mooi is dat we ongeveer het probleem hetzelfde zien,

mja
je ziet hier een relatie waar een diepe kloof heerst
of dit nu geloof is (hier),
of dit nu psychologische problemen zijn (jaloersheid bv)
verslavingsproblematiek
...
(iedereen is al eens in dat soort relatie verzeild geraakt)

als je hem/haar graag ziet wil/moet je ver gaan maar het is belangrijk om altijd op jezelf te letten. Je hebt maar 1 leven en er is uiteindelijk maar 1 iemand verantwoordelijk is voor uw eigen geluk.

de yehovagetuige zal uiteindelijk de knoop moeten doorhakken en de consequenties trekken, in welke richting ook.
doet hij dat niet dan raad ik roosje aan dit te doen vooraleer ze er zelf aan onderdoor gaat.

Ik ben me dankzij jullie wel van bewust dat dit een strijd is die niet absoluut ga verliezen en heb me er nu bij neer gelegd, ik hoop voor mezelf dat ik weer zal geloven in de liefde want dat vind ik gewoon heel belangrijk...
en ik hoop voor hem dat hij niet zal verdrinken in zijn spijt dat hij me ooit heeft laten gaan.

Bedankt in ieder geval voor je woorden

[Roosje1987]

Wanneer we eens een gelovige bril opzetten, zien we dan nog andere openingen? Niet dat ik dan een opening zie, maar is er iemand creatiever?

Als ik de gelovige bril opzet dan zie ik geen enkele openingen, maar geef ik de opinies van "het geloof" groot gelijk. Hoe kun je "één zijn met iemand in de liefde", in de belangrijkste menselijke relatie in je leven, wanneer je van mening verschilt over het belangrijkste in het leven, dwz. geloof in God en een gelovige levenshouding, de basis voor je gehele bestaan? Kiezen voor je leven delen met een ongelovige staat gelijk aan God en geloof op de tweede plaats te zetten in je leven, en dat is een kardinale zonde in het boekgeloof. De essentie van geloof is gehoorzaamheid en je mondigheid, je eigen ik, geheel opgeven, God in alles wat je doet en denkt centraal te laten staan.

Psychologisch gezien is het goed te begrijpen. Omdat boekgeloof in essentie aan een autoriteit betoonde gehoorzaamheid is, waaraan men zich heeft overgegeven zonder dat er zelfs maar bewijs van is dat deze autoriteit bestaat, speelt twijfel de hoofdrol in het leven van iedere gelovige. Twijfel tracht het geloof dus op alle mogelijke manieren te voorkomen of af te zwakken. Dat begint uiteraard met het belang te beseffen van dat beiden in een liefdesrelatie op dezelfde golflengte zitten met het geloof. Als men dat niet eens beseft, hoe zou men ooit zich kunnen weren tegen en afzonderen van "de wereld" (=waartegen het geloof dag in dag uit zich afzet).

Laat je je door de passie van de beginfase van een relatie overmeesteren dan is dat eenvoudig uitstel van de crisis. De crisis is onvermijdelijk.
Ongeloof is ook wanneer het niet aktief wordt uitgedragen een aanslag op het geloof. Het is een voortdurende uitdaging tot twijfel. Twijfel moet een gelovige voortdurend geforceerd wegduwen of ontkennen.
Verdrongen twijfel uit zich als een latent ‘slecht geweten’ en ofwel wreekt zich onophoudelijk door ongeloof of afwijkend gedrag bij de partner te bestrijden, of resulteert in het geloof op een laag pitje zetten, waardoor men weer op een andere manier door een slecht geweten gekweld wordt en in een levenscrisis verzeild raakt.

Ik heb zeker respect voor ieders geloof en mening, ben ook van mening dat iedereen zijn/ haar leven moet leiden zoals ze zelf achten goed te zijn maar in deze situatie gaan er twee mensen kapot van verdriet omdat ze elkaar kwijt raken terwijl ze elkaar zo hard "nodig" hebben...
Wij leren onze beide kinderen ( we hebben er allerbei 1 van vorige relaties ) dat ze niet moeten luisteren naar wat een ander van je vind en denkt en dat je een eigen stem moet hebben in je leven...en hij doet juist het tegenovergestelde als dat wij onze kinderen leren, ik vind dat geloof in wat dan ook je kracht moet geven op de momenten dat het nodig is...je moet helpen als je vast loopt...waar je kracht uit put. In deze organisatie wordt het alleen maar benadrukt dat het einde nabij is en dat je dus op moet passen dat je geen fouten maakt anders is jouw kans op een eeuwig leven verkeken..
In mijn ogen leef je dan in angst , bang dat je faalt en daardoor niet meer echt voor jezelf leeft , en idd als je JG bent mag je niet geloven in jezelf maar ten alle tijden Jehova volgen en zelf niet meer nadenken of voelen want ja hij is onze schepper en hij zal wel weten wat goed en fout is...
Ik ben het daar niet mee eens! Een vader BEGELEID zijn kinderen naar een goede toekomst ( tenminste een goede vader in mijn ogen) Deze vader dwingt alles af en veroorzaakt in mijn ogen alleen angst en verdriet omdat je niet je eigen hart mag volgen terwijl dat nou juist de kracht zou moeten zijn.

Ik wil je bedanken voor je input

[gerard_m]

Wanneer we eens een gelovige bril opzetten, zien we dan nog andere openingen? Niet dat ik dan een opening zie, maar is er iemand creatiever?

Als ik de gelovige bril opzet dan zie ik geen enkele openingen, maar geef ik de opinies van "het geloof" groot gelijk. Hoe kun je "één zijn met iemand in de liefde", in de belangrijkste menselijke relatie in je leven, wanneer je van mening verschilt over het belangrijkste in het leven, dwz. geloof in God en een gelovige levenshouding, de basis voor je gehele bestaan? Kiezen voor je leven delen met een ongelovige staat gelijk aan God en geloof op de tweede plaats te zetten in je leven, en dat is een kardinale zonde in het boekgeloof.

Mogelijk bij de Jehova's getuigen,dat zou goed kunnen. Maar heel veel mensen met een geloof staan daar toch echt anders in en voor veel gelovigen zou dit niet echt een breekpunt zijn.

Je kunt je als gelovige natuurlijk wel afvragen of je met regels die liefde stuk maken ook écht Jehova of God volgt, of misschien wel een interpretatie die mensen hebben bedacht. Als de regels tegenstrijdig zijn met wat je voelt en wat logisch klinkt, hoe weet je dan zeker dat die regel echt van God komt?

Die vraag lijkt me zeker voor een Jehova getuige heel logisch om te stellen. Je behoort dat immers zelf tot een hele kleine minderheid van de gelovigen en dus geloof je dat het overgrote deel van de mensen regels volgt die niet van God komen terwijl ze denken van wel.
Hoe weet je dat 99% van de gelovigen fout zit, en niet jijzelf? Dat lijkt me nogal een risico, zeker als jullie liefde op het spel staat.

(maar ja, logica gaat meestal niet boven angst).

[BdO]

Wat ik gisteren wel zat te denken is dat het mooi is dat we ongeveer het probleem hetzelfde zien,

mja
je ziet hier een relatie waar een diepe kloof heerst
of dit nu geloof is (hier),
of dit nu psychologische problemen zijn (jaloersheid bv)
verslavingsproblematiek
...
(iedereen is al eens in dat soort relatie verzeild geraakt)

als je hem/haar graag ziet wil/moet je ver gaan maar het is belangrijk om altijd op jezelf te letten. Je hebt maar 1 leven en er is uiteindelijk maar 1 iemand verantwoordelijk is voor uw eigen geluk.

de yehovagetuige zal uiteindelijk de knoop moeten doorhakken en de consequenties trekken, in welke richting ook.
doet hij dat niet dan raad ik roosje aan dit te doen vooraleer ze er zelf aan onderdoor gaat.

Zo zie ik het ook.