Freethinker.nl

Het impliceert dat je het niet hoeft te verdienen, alleen maar kunt verspelen.

Je krijgt ( wat ) instapkrediet en je kunt het daarna
of verspelen
of er helemaal niets mee aanvangen en het gewoon laten verrotten
of het gewoon laten aangroeien door ermee te werken ...
Net zoals je dat ook met je talenten kunt doen ....

Hij /zij die het gestelde vertrouwen /goodwill dat in hem/haar werd geinvesteerd niet beschaamd , krijgt soms respect ....Het gevolg van zulk gekregen respect is uiteindelijk een vorm van ontzag

"Respetto" is een maffia term , waarbij "eerbied "onder bedreiging wordt geeist en afgedwongen
Net zoals men doet in de prostitutie waar men liefde koopt ....
Respect en liefde en vriendschap en ontzag en innerlijke beschaving zijn niet te koop noch afdwingbaar .... dwang leid nooit tot ontzag maar steeds tot uitputtende uitbuiting misprijzend afwijzen , jaloerse naijver en wrok .....

Respect

Respect your efforts, respect yourself. Self-respect leads to
self-discipline. When you have both firmly under your belt, that's real power.
Clint Eastwood

Gisteren was de dag van het respect begreep ik uit het televisieprogramma Pauw en Witteman. Zag daar een moslim met mutsje, grote baard die respect eiste voor zijn geloofsovertuiging. Hij deed dat met een opgefokte en snel aangebrande houding. Hij had van de Commissie Gelijke Behandeling gelijk gekregen: hij was onterecht afgewezen als cliëntadviseur bij een uitkeringsinstantie omdat hij vrouwen geen hand wilde geven.

Ik ben gelovig, o.a. via het topic Samante's spiritualiteit kun je ongeveer zien hoe. Ook op mijn website heb ik een en ander uiteen gezet. Iedereen kan zich een oordeel vormen over mijn spiritualiteit en daarbij positie innemen.

Nu kun je als gelovige respect gaan opeisen, maar dat vind ik absurd.
Iedereen heeft het recht om de overtuiging van een gelovige in twijfel te trekken, die overtuiging te bestempelen als een waanidee of als een sprookje of fabeltje te zien. Je mag spotprenten maken, mijn godsbeeld lasteren of op andere wijze totaal niet serieus nemen. Drijf maar de spot met mijn geloof. Ga je gang!

Het is krankzinnig als mensen door mijn vrijheid van godsdienst gehinderd worden in hun vrijheid van meningsuiting. Gehinderd door bijvoorbeeld de eis van respect.

Respect, in veel gevallen niet gemeend en dus vals respect, dat als een mantel over iedere vorm van discussie, kritiek of satire valt en anderen dan de gelovige monddood maken.

Ik vind dat we moeten waken voor de vrijheid van meningsuiting. Die is een hoger goed dan de vrijheid van godsdienst, omdat je ook met een waanidee of fantasievol fabeltje gedekt wordt door de vrijheid van meningsuiting.

In de vigerende cultuur, noem het Leitkultur, in dit staatje aan de Noordzee is het gangbaar dat respect verdiend wordt. Als een religie of persoon zich in positieve zin onderscheidt dan verdient dat vanzelf respect. Wellicht kunnen de diverse maatschappelijke voorlichters die zich met de man hebben bezig gehouden de man daar eens op wijzen. Dat zou hem daadwerkelijk een handvat bieden om vooruit te komen in de Nederlandse maatschappij.

Cultivering van lange tenen en agressieve retoriek scoren hier nog steeds laag op de waarderingsschaal. Wat mij betreft blijft dat zo. Het heeft ons land al jarenlang een bijzonder ongedwongen leefklimaat opgeleverd.

Devious: Volgens mijn Van Dale woordenboek betekent 'respect' zoiets als 'eerbied hebben voor'.

'Voor de zekerheid’ heb ik het even opgezocht:

res-pect (het ~): eerbied uit hoogachting of angst.

Ik weet dat woordenboeken alleen maar weergeven wat de gangbare betekenis van een woord is en niet waar het vandaan komt of wat het oorspronkelijk betekende. Daar zijn weer andere boeken voor. In de werkelijkheid krijgen woorden door de loop der tijden namelijk vaak een andere betekenis. Maar in dit geval ‘voel ík het woord respect aan’ nog steeds zoals van Dale het definieert.

Ik ontmoet iemand van wie ik aanneem dat hij iets denkt/meent. Van mij mag hij dat want we hebben in dit land vrijheid van mening. Moet ik wat hij denkt/meent respecteren? Lijkt me moeilijk als ik niet weet wat hij denkt/meent. Van mij mag hij menen wat hij wil. Zo ‘tolerant’ ben ik wel. Als het me zou interesseren wat hij denkt vraag ik er wel naar.

Ik ontmoet iemand die zegt wat hij denkt/meent. Van mij mag dat want in dit land hebben we vrijheid van meningsuiting. Moet ik het met hem eens zijn? Waar blijft dan mijn vrijheid van mening? Ben ik nu zonder respect? Ik zie nog kans om hem (om andere redenen) te respecteren (betekenis van van Dale) en tegelijkertijd zijn mening te verwerpen omdat ik het daarmee niet eens ben. En dus mag ik dat weer zeggen: vrijheid van meningsuiting.

Die gebaardmutste gast bij Pauw & Witteman meent en gaf als zijn mening dat hij vrouwen niet de hand mag schudden. Toevallig weet ik waarom hij dat meent en ik vind zowel zijn mening als de reden waarom hij die mening heeft belachelijk. Waarom hij zelf die reden ‘respecteert’ mag hij van mij weer zelf weten.
Als ik dat vind en tegen hem zeg, ben ik dan 'respectloos' omdat ik zijn mening niet hoogacht noch er bang voor ben? Als hij ervoor kiest zich in mijn ogen belachelijk aan te stellen, hij ga zijn gang! Niet uit respect van mijn kant, maar ik 'tolereer' het, ik laat het zo omdat het me niets doet.
En als dan blijkt dat hij mijn mening niet ‘respecteert’, noch het ermee eens is, dan zal me dat worst wezen! Eigenlijk kan hij me nauwelijks duidelijker gelijk geven. Haha!

Ik ontmoet iemand die mij om mijn mening “een zak” vindt en dat ook zegt. Als ik hem niet respecteer zal ik hooguit reageren met: “Wat je zegt ben jezelf” en waarschijnlijk vind ik dat nog teveel eer. Blaffende honden negeer ik op aanraden van Martin Gaus omdat ik hem als hondenkenner ‘respecteer’.

Als iemand laat weten dat hij op weg is om in een druk restaurant de bommen rond zijn middel tot ontploffing te brengen, dan is er aan mijn kant weinig respect, noch voor zijn mening, noch voor zijn plannen. Ik ben het totaal oneens met hem omdat het niet past bij mijn 'waarden en normen', mijn 'beschaving'. Je behoort niet te proberen je medemens te beschadigen door je mening of meningsuiting. ‘Leven en laten leven’.
Ik zit dan wel plompverloren in een situatie dat ik uit gebrek aan eerbied en waarschijnlijk vol angst moet proberen zó ‘intolerant’, ‘fatsoenlijk’ en ‘beschaafd’ te zijn dat ik probeer die respectloze idioot te stoppen.

En zo hebben woorden als ‘onverschilligheid’, ‘fatsoen’, ‘tolerantie’ en ‘respect’ in mijn beleving van mijn moedertaal en cultuur, een eigen betekenis en het is mijn idee dat het woord ‘respect’ tegenwoordig te pas en te onpas wordt gebruikt. Ik zie dan ook helemaal niet in waarom fatsoen en tolerantie tot onverschilligheid zouden moeten leiden. Bij lieden zonder enige ‘persoonlijke beschaving' misschien, maar voor hen loop ik niet over van respect.

Wat me wél enigszins intrigeert is: hoe zou het toch komen dat dit onderwerp tegenwoordig zoveel ‘discussie’ uitlokt? Zijn we wat 'onzeker' aan het worden?

Groeten.

Fons.

Bedankt voor je beschouwingen Fons. Altijd een verademing.

Daarbij moet ik dan denken aan het fragmentje uit de 'vandaagse' column van Martin Bril in De Volkskrant:

Respect - wie kan het nog horen zonder in een stuip te schieten? Laatst passeerde ik op klaarlichte dag een wildplassende man, middenin Amsterdam. Voor ik wist wat me bezielde, hoorde ik mezelf afkeurende geluiden maken, "tuut tuut, ho ho," in die categorie. De man ving die geluiden op, en richtte zijn waterende lid in mijn richting. "Wel een beetje respect hè?!?" riep hij toen.

Groeten,
drosofila

De Nederlandse taal is niet eenvoudig. De mens zit niet simpel in elkaar. Vanuit je opvoeding worden woorden aangeleerd, waarbij er meer of minder lading wordt meegegeven, afhankelijk van wat de meester (ouders) er aan mee willen geven. Als we praten over een begrip als respect, heeft dat niet voor iedereen dezelfde waarde, of gewicht.
Het komt voor mij vreemd over als mensen die beweren alleen hier op de aarde zijn om de hemel te verdienen, dat ze constant van stervelingen willen horen en zien dat ze op de goede weg zijn. Consequent proberen ze respect (bevestiging van op het juiste pad zijn) te krijgen. Volgens deze gelovige is het niet de mens maar de god de eindbeslissing heeft, of ze het goed of verkeerd hebben gedaan. Dus moet het worst zijn wat andere van je denken of zeggen. Immers zij zelf zouden per ongeluk of expres van de verkeerde ideeën kunnen uitgaan.
Voor mij zijn de mensen die om respect vragen, heel onzeker over zichzelf en eisen bevestiging van andere dat ze het goed doen, door respect te vragen.
Hoe meer respect ze vragen (eisen), hoe onzekerder ze zijn.
Het vragen om respect, als je er niets voor gedaan hebt, is hetzelfde als vragen om geld als je er niets voor gedaan hebt en dat heet gewoon schooien in goed Nederlands.

Het woord respect heeft een negatieve lading gekregen, omdat het woord tegenwoordig te hooi en te gras geroepen wordt door vertegenwoordigers van de radicale islam en hun volgelingen.
Respect wordt opgeeisd voor zowat alles wat ons qua eigen opvoeding en cultuur tegenstaat. Wij moeten maar respect hebben, maakt niet uit of we achter de zaken staan of niet.
De fanatieke koppen en de felle ogen en de vuisten in de lucht van diegenen die het het hardste roepen geven me een vieze smaak en zorgen voor een opstandig gevoel. Het is een eenzijdige roep die het eenzijdig af wil dwingen.

Respect blijkt bijna een vrijbrief voor fundamentalisme. Je mag niet oordelen, je moet accepteren en vooral respect tonen voor die groepen die de samenleving verzieken.

Kitty schreef:Het woord respect heeft een negatieve lading gekregen, omdat het woord tegenwoordig te hooi en te gras geroepen wordt door vertegenwoordigers van de radicale islam en hun volgelingen.

Volgens mij, Kitty, heeft respect al veel langer een negatieve lading. In een individualistische maatschappij is respect een oubollig begrip, en bij velen helemaal zoek. Iedereen moet maar mogen wat hem of haar invalt, en anderen moeten dat maar pikken.
De permissieve opvoeding, weet je wel. In naam van de heilige zelfontplooiing moet maar alles kunnen, geen grenzen, en als het je hindert ligt het aan jou. Dan ben jij intolerant.

Het is niet moeilijk om een nieuwe betekenis te geven aan een term die toch al weinig inhoud meer had. Misschien heeft Martin Bril wat overdreven, maar ik vind zijn voorbeeld wel illustratief.


Groeten,
drosofila

Hoi Drosofila,

Zo sterk zie ik het nog niet hoor. Ik ken veel (jonge) mensen die echt nog wel heel beleefd zijn en niet zo denken. Ik weet niet of ik nu zo vind dat ieder maar alles van iedereen moet pikken. Stel je het niet wat te sterk nu? En ik geloof ook niet dat dat nu overal aan de orde is. Dat er wat normen veranderen is altijd een teken van de tijd, maar hoeft niet alltijd per se negatief te zijn. Vroeger moest een kind zijn mond houden als ouderen spraken, gelukkig is dat nu niet meer zo, en mag ook het kind worden gehoord. Vroeger moest je dingen doen omdat je vader dat zei, en als je vroeg waarom, kreeg je te horen, daarom. Ook dat is gelukkig veranderd. En dat er meer rekening wordt gehouden met ieders inbreng, vind ik op zich ook een goede zaak.

En dat je rechtstreeks mag zeggen wat je van iemand vindt, zonder je woorden eerst door een pot stroop te moeten halen, vind ik ook een verbetering, en voorkomt verregaande huichelarij. Gelukkig zijn we ook verlost van het juk van wat de buren wel niet allemaal zouden denken, een verademing. En zo zijn er meer veranderingen die allemaal postitief te noemen zijn.

Dat er ook vervelende lui zijn die zich niet storen aan anderen en overlast bezorgen en geen rekening houden met anderen blijft verwerpelijk. Maar ik zie hier geen tendens die als normaal beschouwd wordt, nog steeds niet. En ik denk dat dat ook wel zo blijft.

Groet,

Kitty

Kitty schreef:Dat er wat normen veranderen is altijd een teken van de tijd, maar hoeft niet alltijd per se negatief te zijn. Vroeger moest een kind zijn mond houden als ouderen spraken, gelukkig is dat nu niet meer zo, en mag ook het kind worden gehoord. Vroeger moest je dingen doen omdat je vader dat zei, en als je vroeg waarom, kreeg je te horen, daarom. Ook dat is gelukkig veranderd. En dat er meer rekening wordt gehouden met ieders inbreng, vind ik op zich ook een goede zaak.

Met dat eerste ben ik het eens: veranderingen van normen hoeven niet persé negatief te zijn. Maar met je vervolg ben ik het oneens.

Waarom moest een kind vroeger zijn mond houden? Omdat de mening van een kind er meestal niet toe doet. Als twee volwassenen een gesprek hebben, is een kind vaak de stoorzender als het heel de tijd zijn of haar mening geeft. Laten we eerlijk wezen, kinderen zijn nog niet goed in staat om zelfstandig een oordeel te vellen en hun mening te vormen: ze gaan niet echt kritisch om met informatie, zijn vaak onbezonnen en denken niet echt na bij wat ze denken. Kinderlijke naïviteit en onbezonnenheid kan heerlijk zijn, maar niet in een gesprek tussen twee volwassenen. Tegenwoordig moet voor alles een reden gegeven worden, altijd moet er gediscussieerd worden met de kinderen, want dictatoriaal opvoeden is uit den boze! Met een kind kan je niet altijd een discussie aangaan, je kan niet altijd vragen of het naar bed wil. Thomas Rosenboom heeft hier een prachtig pamflet over geschreven, genaamd Denkend aan Holland. Zeker het lezen waard.

Hoi Marcus Scaurus,

Dat is niet precies wat ik bedoel. Beleefdheid is iets dat je aangeleerd krijgt. En daaruit volgt ook dat je mensen niet stoort in een gesprek. Maar zonder meer je mond moeten houden omdat je 'maar' een kind bent, is van een andere orde die gelukkig niet meer geldt. Ik erger me ook vaak aan stoorzenders waarbij geen opvoeding te bespeuren is, maar denk niet dat dit echt regel is, ze vallen alleen nogal op. Ik zie nog steeds welopgevoede mensen om mij heen. En de zogenaamde vrije opvoeding die een uitvloeisel was van de jaren 60 is allang achterhaald.

Vroeger moest een jonger mens, en dan bedoel ik niet per se een kind, hoe dan ook respect hebben voor een ouder iemand. Dit vind ik dus gewoon onzin. Beleefdheidsregels gelden voor ieder mens, jong maar ook oud. Je hebt ook behoorlijk onbehouwen ouderen namelijk. Dat is niet per se voorbehouden aan de jeugd.

En ik heb er persoonlijk ook geen enkele moeite mee dat mensen zeggen wat ze vinden. Ik heb liever dat men mij rechtstreeks aanspreekt en kritiek geeft, als dit terecht is, dan dat woorden hiertoe eerst door een grote pot stroop gehaald moeten worden. Hierdoor voorkom je huichelachtig gedrag. Openheid kan nu eenmaal niet bestaan zonder eerlijkheid. En eerlijkheid impliceert dat je wel eens iets te horen krijgt dat minder leuk is. Maar ik krijg het nog altijd liever te horen dan huichelachtige vriendelijkheid terwijl je achter je rug wordt afgebroken. En zelf ben je dan ook weer vrij om je te verdedigen of om over eventuele kritiek na te denken en te zien als zelfreflectie waar je van kan leren.

En ik blijf bij het standpunt dat je respect moet verdienen en niet zonder meer kan afdwingen. Anders wordt respect een loze kreet.

Dag Drosofila en Kitty,

Ik las jullie inzendingen. Ik keek van links naar die van Drosofila en van rechts naar die van Kitty. En toen dacht ik: als ik zou moeten kiezen, dan koos ik voor Drosofila.
Daarna keek ik van rechts naar die van Drosofila en van links naar die van Kitty (wetenschappelijk, vind je niet?) en toen dacht ik: als ik zou moeten kiezen, koos ik voor Kitty.

Gelukkig hoef ik niet te kiezen want volgens mij zouden jullie het na een paar tellen praten, volledig met elkaar eens zijn.

Hoort misschien niet op een forum. Nou, dan noemen we het verschijnsel maar 'het zout in de pap'. En ook pap wordt smakelijker door een snufje zout.

(Als dit geen dubbel bodempje heeft, weet ik het écht niet meer!)

Groeten.

Fons.

Daar heb je zeker gelijk in Fonds, ik ben het ook niet totaal oneens met Drosofila en kan haar mening best begrijpen. Ik wilde er alleen wat nuancering in aanbrengen.

Groet,

Kitty

Ik vind respect zo relatief als maar wat, in de praktijk voel je meestal respect voor wat je aanspreekt.
Omdat wat iemand aanspreekt nogal persoonlijk is heb je hier maar weinig aan.
Als ik merk dat iemand perse van mij respect verwacht is de kans dat te krijgen al verloren.