In virtueel gesprek met een christen

[PietV.]

Je ziet bij de ingang/uitgang van de bidruimte ook nooit een bakje waarin de overbodig geworden gebitsprotheses van dankbare geneesden zijn verzameld.

Ik heb hem even opgezocht:

Also, some types of healings never occur at Lourdes, as indicated by the comment of French writer Anatole France. On a visit to the shrine, seeing the discarded canes and crutches, he exclaimed, “What, what, no wooden legs???” (See Joe Nickell, Looking for a Miracle, 1998.)

[lehem]

En daar was ik weer, vermoeiende dag gehad, dus hou het kort, ik ga verder met het beantwoorden van de vragen van Primaat!

1) Waarom heeft god deze ziekten gemaakt? ; http://www.wrongdiagnosis.com/lists/condsaz.htm

Allereerst heeft God geen ziektes gemaakt. Tenminste, daar ga ik vanuit. Ik denk dat ziektes een gevolg zijn van de zondeval, met alle schadelijke mutaties vandien. Sowieso geloof ik dat de mens er genetisch op achteruit is gegaan.

Op eentje wil ik wel verder op ingaan van de lijst, namelijk pregnancy, oftewel de blijde verwachting. In Genesis 3:16 staat dat God als gevolg van de 'foute' keuze van de mens het volgende tegen de vrouw zei: "Tegen de vrouw zei hij: ‘Je zwangerschap maak ik tot een zware last, zwoegen zul je als je baart. "

Vraag me wel af waarom zwangerschap als ziekte wordt aangemerkt, maja, mss had God het inderdaad zou moeten maken dat we eieren legden.

2) Waarom levert god een hele kleine groep mensen af met deze ziekten?; http://www.hon.ch/HONselect/RareDiseases/index.html

Mss vind hij het leuk om ons hier te zien lijden?! Om als een soort kind met een vergrootglas de mieren te verbranden.

Zoals ik al schreef levert God ons niet af met ziektes. Hij geneest ons echter ook niet (allemaal). Waarom doet Hij dit? Ik weet het ook niet precies, de bijbel biedt ons trouwens niet zozeer hoop voor directe genezing, natuurlijk gebeurt het wel, maar dat is meer bij wijze van uitzondering, het is meer een lange termijn perspectief dat eens (dus in de hemel) alle ziektes en pijn de wereld uit zullen zijn verbannen.

3) Waarom heeft god de blanke mens het liefst?
http://www.globalenvision.org/files/735 ... 7df8_o.jpg
http://en.wikipedia.org/wiki/Poverty

De bijbel stelt heel duidelijk dat God juist de armen lief heeft. Ik merk trouwens dat vanuit deze, en de eerder vraag, een soort veronderstelling uit gaat dat God alle problemen de wereld uit kan helpen, maar dit niet doet. Zou wel heel makkelijk zijn trouwens. Dan hoeven wij als mensen tenminste niets meer te doen. 'Let God handle it'. Ik ben niet zo fan van deze instelling, ik vind dat wij als mensen alles moeten doen om de armoede de wereld uit te bannen. En onze inspanningen zullen, wederom, in de hemel, beloond worden. Daarom ben ik ook van mening dat christenen vaak zo'n drive hebben om zich bezig te houden met ontwikkelingswerk.

4) Is het bestaan van god voor jou een feit? Zo ja, waarom geloof je dan?

Zucht, mss komt het doordat ik moe ben, maar ik begin deze vragen een beetje vervelend te vinden. Het komt op mij over alsof ze niet zozeer uit oprechte interesse worden gesteld, maar meer om mij proberen een hak te zetten.

Ja, het bestaan voor God is voor mij een feit, al kan je dit hier op aarde nooit voor 100% zeker weten, er is altijd geloof voor nodig. Trouwens, je kan ook geloof hechten aan een feit.

5) Waarom doet god zo moeilijk en laat hij er misverstanden over bestaan dat hij juist de enige god is terwijl hij zich makkelijk aan de gehele wereld zou kunnen tonen en een eind kan maken aan oorlogen die te wijten zijn aan dat misverstand?

Dat zal hij ook doen, er zal een moment komen dat hij een eind maakt aan alle oorlogen en zich zal tonen. Maar dan hebben wij ook geen keuze meer.

6) Wat is het nut van dominees, pastors, priesters en pausen ( alsmede de "heilige"huisjes waar ze zich in verschuilen)? Heeft god werkelijk handlangers nodig om te bewijzen dat hij bestaat? God is overal en je kunt hem altijd bereiken, nietwaar?

Haha, nou, dit vind ik wel een leuke vraag! Ik vraag me soms zelf het ook af namelijk. Soms lijkt het alsof deze 'godsdienaars' meer in de weg staan dan dat ze je helpen om je naar God te brengen. Jezus zei de kleine kinderen naar Hem te brengen, maar soms lijkt het er verdacht veel op alsof de priesters ze voor zichzelf willen houden...Het lijkt dan ook een vreemde keuze van God dat hij ervoor heeft gekozen om de mensen te gebruiken om zijn boodschap te verkondigen. Maar ja, zeg nu zelf: God heeft sowieso een onverantwoord risico aanvaard om de mens vrijwillig van hem te laten houden.

En dan die heilige huisjes, ik zou zeggen weg ermee! Soms als ik in de kroeg zit, ervaar ik dat meer als een kerkdienst, dan dat als ik in één of ander mooi godshuisje zit. Dit is overigens ook niet bijbels, in de vroege christentijd kwamen mensen gewoon bij elkaar over de vloer, aten samen, deelden alles samen etc.

7) Waarom bemoeit god zich met de onschuldige persoonlijke verlangens/belangen/wensen van individuen?

Hmm, uit voorgaande vragen zou ik juist kunnen opmerken dat dit niet het geval lijkt te zijn, maar goed....God houdt van mensen en de één ervaart dit als bemoeizucht, en de ander als interesse en liefde. Als mijn vriendin zou willen weten hoe ik me voel dan ervaar ik dat als een teken van liefde en interesse, terwijl als een willekeurige vreemde me dat zou vragen ik hem voor bemoeial uit zou maken. En zo is het ook met God denk ik dan.

Hoop dat ik deze vragen toch enigzins naar bevrediging heb kunnen beantwoorden, merk dat ik beetje afdwaal met mn gedachten, dus zal morgen als ik wat wakkerder ben weer met frisse moed verder gaan!

[siger]

Ik denk dat ziektes een gevolg zijn van de zondeval

Waarom heeft God de zondeval gemaakt?

het is meer een lange termijn perspectief dat eens (dus in de hemel) alle ziektes en pijn de wereld uit zullen zijn verbannen

Waarom "eens"? Voor wie? Ben jij bij de gelukkigen? Waarom (niet)?

[siger]

Hij geneest ons echter ook niet (allemaal). Waarom doet Hij dit? Ik weet het ook niet precies [....] maar goed....God houdt van mensen en de één ervaart dit als bemoeizucht, en de ander als interesse en liefde.

Feitelijk heb je niets waaruit je kan afleiden dat God van mensen houdt, is het niet?

[axxyanus]

En daar was ik weer, vermoeiende dag gehad, dus hou het kort, ik ga verder met het beantwoorden van de vragen van Primaat!

1) Waarom heeft god deze ziekten gemaakt? ; http://www.wrongdiagnosis.com/lists/condsaz.htm

Allereerst heeft God geen ziektes gemaakt. Tenminste, daar ga ik vanuit. Ik denk dat ziektes een gevolg zijn van de zondeval, met alle schadelijke mutaties vandien. Sowieso geloof ik dat de mens er genetisch op achteruit is gegaan. !

God is tot alwetend? Dus god wist dat de zondeval er aankwam en toch heeft hij de wereld zo gemaakt dat ziektes het gevolg zouden zijn van de zondeval die later onschuldige mensen zouden treffen. God blijft dus verantwoordelijk voor de ziektes.

Waarom heeft God deze keuze gemaakt?

[Destinesia]

Zucht, mss komt het doordat ik moe ben, maar ik begin deze vragen een beetje vervelend te vinden. Het komt op mij over alsof ze niet zozeer uit oprechte interesse worden gesteld, maar meer om mij proberen een hak te zetten.

Waarom denk je dat? Er zitten hier best een aantal ex-christenen, en misschien zou je je eens moeten afvragen waarom die op een dag "ex-christenen" zijn geworden. Ja er zullen er misschien zijn die jou een hak willen zetten. Misschien juist bedoeld om je argumenten te testen. Waarom zie je dat als iets negatiefs? Het is best lastig als je hier ex-christenen aan treft. Ik ben zelf ook ex-christen. Maar momenteel geen behoefte om je iets te vragen. Ik weet het namelijk allemaal al. De enige reden dat ik hier wel graag meelees is om te zien hoe jij je persoonlijk geloof hier probeert uit te leggen. Ik vind het bijzonder interessant. Ik vind het wel erg dat je het "nu al zat" wordt. Veel christenen gaan hier als christenen weer weg. Anderen blijven hangen.

[collegavanerik]

vind je het boeddhisme/hindoeisme met onbeperkte herkansingen om in het nirwana te komen niet veel rechtvaardiger dan de ene kans bij het christendom/jodendom/islam?

[arthas]

Zucht, mss komt het doordat ik moe ben, maar ik begin deze vragen een beetje vervelend te vinden. Het komt op mij over alsof ze niet zozeer uit oprechte interesse worden gesteld, maar meer om mij proberen een hak te zetten.

Tja, dat kun je ook wel een beetje verwachten als je een topic opent op die manier en vooral hier op FT. Misschien is het voor jou handiger om gewoon gericht op één onderwerp te discussiëren, anders blijf je aan de gang.

[Rereformed]

Wat mij tot het daadwerkelijk een keuze maken bracht, was toen er een oproep werd gedaan tot gebed. Tijdens dit gebed zag ik mijn leven als het ware voor mij, en ontdekte dat het grootste deel ervan volkomen zinloos was. Het had geen nut. En daar kon ik echt niet tegen, ik wilde zo niet leven, zonder doel en zonder werkelijke inhoud.

Maar begrijp je niet dat jouw God dan een creatie is van jouw psychische behoefte? Deze woorden van je leggen de kern van je geloof bloot, ontmaskeren je psyche tot op de bodem.

Het boeddhisme trok me heel erg aan, en op een gegeven moment las ik dat je je helemaal in jezelf moest keren om je ware ik te ontdekken, en dat ging ik op een avond proberen, maar dit werkte juist averechts! Ik ontdekte dat er zoveel fouts in mij zat, zoveel leugens, zo'n schuldgevoel dat dit mij het gevoel gaf een 'zondaar' te zijn zoals de bijbel het zegt, een schuldig iemand.

Ook deze woorden ontmaskeren je psyche tot op de bodem:
Ik kan me niet voorstellen waarom jij schuldgevoel kreeg, een gevoel dat je zondaar was. Ik begrijp daar helemaal niets van, tenzij je voor dat gevoel al voorgeprogrammeerd was in je jeugd, in de christelijke kerk/groepering schuldig bent gemaakt voor je menszijn.
Er is namelijk helemaal geen reden om ons schuldig te voelen als mensen geboren te zijn. Wel kan ik me voorstellen dat je een hoop tegenkomt wat beneden de maat is voor jezelf, maar een gezonde reaktie is er niet voor op de vlucht gaan, maar je eigen persoon aanpakken.
Zie je niet in dat 'blij zijn met het evangelie' enkel als basis heeft dat je jezelf eerst om de één of andere reden psychisch omlaag haalt?

Ik geloof dat God zijn zoon op aarde heeft laten komen en dat door middel van deze zoon, Jezus Christus, wij toegang kunnen krijgen tot God.

Maar zo'n geloof is dan enkel voor mensen die hun menszijn, zelfs het menszijn mislukt noemen, voor mensen die negatief staan in het leven en het aardse leven haten. Zie je niet in dat een gezond denkend mens, een mens die het leven liefheeft, niets met het evangelie aankan?
Wat is bizarder dan te denken dat een perfecte God jou uit liefde geschapen heeft, maar er een barrière is tussen jou en die God omdat je niet perfect genoeg bent? Een God fantaseren die alles zogenaamd goed gemaakt heeft en zich vervolgens wreekt op zijn eigen schepselen omdat ze zogenaamd niet goed genoeg zijn?
Zie je niet in hoezeer dit alles een creatie van onze eigen verwarde psyche is?

Hmm, echt liefdevol klinkt het [=de hel] niet he? Er lijkt een mate van selectiviteit uit te gaan voor deze liefde. Rechtvaardig? Mwah, of iets rechtvaardig is hangt natuurlijk af van de bestaande wetten en moraalsnormen, al lijkt een eeuwige straf voor een misdaad van ten hoogste 100 jaar wel behoorlijk hoog. Gevoelsmatig zeg ik van niet. Rationeel kan ik wel gaan uitleggen dat eeuwige straf verklaarbaar is (met bijbelse standpunten etc)

Om je existentiële benauwdheid in het leven te ontvluchten heb je dus een God gecreëerd die je helpt en beloont. En aangezien dat waandenken ook noodzakelijkerwijs de keerzijde heeft van hel moet je dat automatisch goedkeuren, hoezeer je menszijn erook tegen zegt dat de hel een absurd denkbeeld is. Als het puntje bij paaltje komt bent je zelfs bereid om een rationele uitleg te geven waarom volslagen immoraliteit (eeuwige hel) tóch rechtvaardig is.
Zie je niet in hoe primitief zo'n godsdienst is? Hoe zo'n godsdienst juist een mens gevoelloos maakt en zijn menszijn tot robotachtige moraal aanzet?

1) Niet gelovig
2) Zoekende, 'er moet toch meer zijn' (begon me ook een beetje te ergeren aan vrienden die het alleen maar hadden over voetbal en tennis)
3) Verschillende religies onderzoeken, veel gelezen en geprobeerd
4) Kwam uit bij een monotheïstisch gedachtegoed, er moet één God zijn, gevoel van zondebesef
5) Tijdens drama gekozen
6) Leven daarna erg veranderd. Veel dingen gelaten, en veel nieuwe ervaringen.

Laat me nog even je leven afmaken:


7) Je leert dat dogmatisch geloof geen zin heeft. Je wordt toegeeflijker, milder, bezadigder, je kan de dingen onmogelijk meer zwart-wit zien. De "wil van God" wordt op den duur onmogelijk aan te wijzen. Wonderen gebeuren niet meer, de bijbel is niet meer van kaft tot kaft waar. Steeds grotere behoefte aan onafhankelijk denken, maar twijfels worden zoveel mogelijk omgegoocheld tot 'diepzinnige inzichten', dwz dogma's worden geleidelijk aan overboord gezet en men richt zich slechts nog op 'spiritualiteit'.

8 ) Psychisch geleidelijk sterker worden en in je denken op eigen benen gaan staan. Je groeit geestelijk op tot je zelf een autoriteit voor jezelf bent. Je draait steeds minder om je eigen psychische behoeften, je existentiële benauwdheid houdt op te bestaan en je leert zelfs tennis en voetbal te waarderen, je houdt je leven niet meer krampachtig vast met een kunstmatig opgebouwde religieuze denkwereld, omdat die ingebeelde religieuze zin de zin van het aardse leven -jouw persoonlijkheid- juist volkomen wegnam.

9) Je ziet steeds meer in dat godsdienstige ideeën een waan waren, en dat in werkelijkheid alles zich afspeelt in het innerlijk van de mens. Je vervreemdt van je geloof, je ziet het steeds meer als naïviteit, fanatisme en psychische benauwdheid. De kwestie van het eventuele bestaan van God doet er niet meer toe, het wordt een puur filosofische bezigheid, aangezien je eindelijk hebt geleerd om niet bang meer te zijn voor het leven.

10) Je neemt een beslissing je geloof de rug toe te keren en gaat een leven opbouwen zonder God als kruk voor je bestaan.

[a.r.]

Lehem schreef:

Het boeddhisme trok me heel erg aan, en op een gegeven moment las ik dat je je helemaal in jezelf moest keren om je ware ik te ontdekken, en dat ging ik op een avond proberen, maar dit werkte juist averechts! Ik ontdekte dat er zoveel fouts in mij zat, zoveel leugens, zo'n schuldgevoel dat dit mij het gevoel gaf een 'zondaar' te zijn zoals de bijbel het zegt, een schuldig iemand

Rereformed schreef:

Maar zo'n geloof is dan enkel voor mensen die hun menszijn, zelfs het menszijn mislukt noemen, voor mensen die negatief staan in het leven en het aardse leven haten. Zie je niet in dat een gezond denkend mens, een mens die het leven liefheeft, niets met het evangelie aankan?
Wat is bizarder dan te denken dat een perfecte God jou uit liefde geschapen heeft, maar er een barrière is tussen jou en die God omdat je niet perfect genoeg bent? Een God fantaseren die alles zogenaamd goed gemaakt heeft en zich vervolgens wreekt op zijn eigen schepselen omdat ze zogenaamd niet goed genoeg zijn?
Zie je niet in hoezeer dit alles een creatie van onze eigen verwarde psyche is?

Hij heeft het antwoordt zelf al gegeven, "leugens, schuldgevoel, zondaar" , hij zal wel "iets" gedaan hebben waarvan hijzelf diep van binnen wel wist dát het niet goed was, maar ja de pubertijd, hormonen, onzekerheid en/of stoerheid naar vrienden oid toe brachten hem toch tot zijn daad of daden, maar zichzelf vergeven dát kan hij niet, daar is een god voor nodig, hij móet wel iets van buitenaf halen, want anders moet hij zichzelf in de kladden grijpen en de confrontatie met zichzelf aangaan! En dáár is moed voor nodig, heel veel moed, daar moet je zogezegd "een kerel" voor zijn!

[lehem]

Oké, weer helemaal fris wil ik eerst even wat recht zetten:

Ik vind het bijzonder interessant. Ik vind het wel erg dat je het "nu al zat" wordt. Veel christenen gaan hier als christenen weer weg. Anderen blijven hangen.

Dan heb je me verkeerd begrepen! Ik was op dat moment die drietal vragen een beetje zat, maar over het algemeen vind ik dit topic zeer leuk en beantwoord ik de vragen met de benodigde enthousiasme en interesse! Ik hoopte dat ook te laten zien, maar één negatieve opmerking overruled dan direct weer de tien positieve

Ik wilde nu verder gaan met het beantwoorden van vragen, maar mijn internetverbinding is teruggelopen naar een paar kb per seconde, en valt ook regelmatig weg, dus ik wacht eerst even totdat die is hersteld.

[axxyanus]

Ik heb namelijk rond die tijd verdiept in verschillende godsdiensten, waaronder het boeddhisme en de islam, maar die vielen voor mij af. Sterker nog, het boeddhisme trok me heel erg aan, en op een gegeven moment las ik dat je je helemaal in jezelf moest keren om je ware ik te ontdekken, en dat ging ik op een avond proberen, maar dit werkte juist averechts! Ik ontdekte dat er zoveel fouts in mij zat, zoveel leugens, zo'n schuldgevoel dat dit mij het gevoel gaf een 'zondaar' te zijn zoals de bijbel het zegt, een schuldig iemand. Het is dus ook niet zo dat ik willekeurig naar charismatische events ging, nee, ik had al het één en ander onderzocht.

De vraag is natuurlijk zat er werkelijk zoveel fout in jou of veroordeelde jij wat in jou zat als fout? Welke waarden in jou zorgden voor dat schuldgevoel? Schuldgevoel is ook een heel raar iets. Heel wat mensen hebben schuldgevoelens ook al weten ze dat ze niets fout hebben gedaan.

• Iemand die een ramp overleeft terwijl dierbaren van hem omkwamen.
  Iemand die een voertuig bestuurt en plots komt er van een totaal onverwachte hoek een kind de straat opgelopen vlak voor de wielen dat niet meer te ontwijken is en overreden wordt.

Er zijn zo nog voorbeelden zat. Wat jij nodig lijkt te hebben is iemand die naar je wil luisteren terwijl je voor jezelf probeert uit te maken waar die schuldgevoelens vandaan komen, in hoeverre ze gerechtigd zijn, welke waarden je wil hanteren, welke behoeften het leven volgens die waarden soms in de weg zitten, hoe je daar mee omgaat, hoe je omgaat met mensen die andere waarden hanteren enz.

Het kan moeilijk zijn zo iemand te vinden want luisteren komt voor de meeste mensen niet natuurlijk en frustraties die je oploopt wanneer je nood hebt aan iemand die naar je luistert, iemand die je aanvaart zoals je bent, kunnen diepe gevoelens van gekwestheid en onbegrip veroorzaken als je als antwoord op die behoefte veel goedgemeende raad krijgt van mensen die niet doorhebben hoe je met iets worstelt en denken dat even gemakkelijk voor je te kunnen oplossen of niet zien waarom je daar nu een probleem van maakt.

Wat ik mij nu afvraag is: Jouw boeddistische ervaring heb je die op je eentje gemaakt of onder begeleiding van een boeddistische mentor? Had je iemand om je op te vangen? Zo niet lijkt het mij dat je als het ware probeerde te leren parachutespringen zonder leraar. Ik zou zeggen probeer eens een boeddist te vinden en praat met hem/haar over die schuldgevoelens die bij je boven kwamen, vraag of hij/zij dat ook had en hoe hij/zij daarmee omgaat. Of zoek een goede vriend waarmee je over die gevoelens kan praten.

Wat jij nodig lijkt te hebben is een manier vinden om die schuldgevoelens tot hun juiste proporties te herleiden, niet een godsdienst die parasiteert op die schuldgevoelens.

[Rereformed]

Heel zinnige dingen zijn hierboven gezegd over schuldgevoelens. Het gaat mij er verder niet om om naar boven te halen wat er in Lehems leven zoals gaande was, (dat zal toch nauwelijks ernstiger zijn dan wat de doorsnee tiener doet: masturberen, aan seks denken, stiekem roken en drinken, spieken op school, de brommer opvoeren en wat geld pikken uit de portemonnee van moeder), maar enkel om aandacht te vestigen op dit centrale punt in de christelijke leer. Christelijk geloof staat of valt met schuldgevoel en dit schuldgevoel moet daarom opgewekt en voortdurend aangewakkerd worden, het begaan van misstappen of niet goed genoeg zijn wordt in het christelijk geloof gemaakt tot een ongeneeslijke erfziekte. De hele wereld wordt ondergedompeld in boosheid, duisternis, zonde en zinloosheid. Dit jezelf al op 16 jarige leeftijd aandoen is m.i. volkomen funest. In religieuze taal zou ik dit christelijke dogma godslastering noemen, het verzieken van het leven, het belasteren van het leven.

Indien Gods zoon lijden moest ondergaan, dan was het wat mij betreft voor de daad van scheppen die God zelf op zijn geweten heeft, want indien er een God bestaat is God zelf de uiteindelijke auteur van alles. God boette voor zijn eigen daden.

Maar van mij had het helemaal niet gehoeven, want Hij had van mij ook zonder meer vergeving kunnen krijgen voor het creëren van zijn schepping. Ik heb het leven lief en liefde houdt automatisch in dat je alle schaduwkanten die er bij horen eenvoudig op de koop toeneemt. Daar komt verder geen enkel boeten en afbetalen van schuld bij kijken. Het christelijke idee van afbetaling van morele schuld is zo absurd dat het mij altijd heeft verbaasd hoe mensen eeuwenlang ermee in de luren kunnen worden gelegd en ze zelfs het idee opgedrongen kunnen krijgen dat het iets met liefde te maken heeft.

Ik kan daarom noch met een altoos mopperend mens noch met een aanklagende God wat aan. Laat degene die het leven niet liefheeft ophouden met te leven en laat God zichzelf maar aanklagen dat Hij tot niets beters in staat was.

Beloning en straf heeft natuurlijk enkel een plaats in primitief menszijn. Het is sowieso absurd dit denken over te hemelen naar God.

[Kochimodo]

ytrgb ww

[C.M.H.]

Hoi Lehem,

Ik stel het erg op prijs dat je jezelf openstelt om hier je geloof ter discussie te stellen.

Wat ik altijd frappant vind is de houding van een gelovige t.o.v. de wetenschap.
De wetenschap wordt ook binnen de gelovige kringen op handen gedragen. Ontwikkelingen zoals bio-energy, duurzame materialen etc. worden op de voet gevolgd en aangemoedigd. Dit is echter de houding TOT de wetenschap het gelovige domein binnendringt.
Dan degradeerd deze ineens naar een secundaire kennisbron ten faveure van het geloof.

Nu is bij mij de vraag, waarom verschuift bij een dergelijke situatie de voorkeur naar het geloof, terwijl veel religies, waaronder ook het christendom, statisch zijn. (geen voortschreidend inzicht)
De wetenschap biedt een vrij eenduidige kijk op de wereld, terwijl de wereld een thuis is van talloze religies waaruit al evenveel concepten van de werkelijheid gedistilleerd kunnen worden.
Dus qua zekerheid produceert de wetenschap een veel betrouwbaarder wereldbeeld dan religies dat doen.

Graag je mening hier over.

Nu weet ik dat ik misschien hiermee de wetenschap op een voetstuk plaats, maar imo verdient ze dat ook wel. Zo niet hoor ik dit graag.