Misschien kan het geen kwaad om de betekenis van het woord ideologie eens op te zoeken:Leegte schreef:En waar komt de islamitische ideologie vandaan dan? Wie geeft haar vorm? Wie doet er aan interpretaties en cherry-picking uit de heilige geschriften (o.a. de Koran)? Juist, de gelovigen.
Of benader je islamitische ideologie als jouw eis/interpretatie hoe die eruit zou moeten zien, zonder te kijken naar context van tijd-en ruimte, en context van de geloofsgemeenschap? Dat lijkt me wel erg kort door de bocht. Als je het nu hebt over religie of over ideologie, dan zul je moeten kijken hoe die gevormd en geleefd wordt door de gelovigen, en niet hoe je als atheist langs de zijlijn vindt hoe die er uit zou moeten zien.
ideo·lo·gie de; v -gieën het geheel vd beginselen, denkbeelden ve stelsel
'Het kan er soms wel uit volgen' is iets anders dan 'aanzetten tot'.Ik heb niet gezegd dat het er logischerwijs uit volgt, maar, zoals ik net al zei, voor de gelovige kan dat soms wel. Uiteraard zal dat niet bij iedereen tot compassie leiden, dat heeft met interpretaties van heilige geschriften te maken en hoe je als mens zelf al prioriteiten stelt in je omgang met anderen.
Leegte schreef: "Maar daarentegen heb je wel de vijf zuilen, de bewuste leidraad van het overgrote deel van de moslims, die wel degelijk aanzetten tot compassie naar je medemens toe."
Je 'denkt dat het blijft voortbestaan'. Dat klinkt ook niet bepaald overtuigend.Sinds wanneer is de mens zo perfect dat compassie gedefinieerd moet worden als een permanent verschijnsel? En dat gevoel van broederschap gaat toch niet weg als de ramadan/pelgrimstocht voorbij is. Die blijft denk ik wel voortbestaan, in de vorm van nieuwe gevormde relaties met je moslimbroeders in mekka, in de vorm van blijvend contact tussen de aanwezigen, en mede ook in de vorm van het verlangen naar de volgende pelgrimstocht naar Mekka.
Compassie zou een neveneffect van de hadj en de ramadan kunnen zijn. Dat is iets anders dan 'aanzetten tot'. En dan nog: die compassie is exclusief voor de mede-moslims. Dus niet voor de medemens.
Nou nee. Het is niet zo dat eerst de moslimgemeenschap wordt bediend en dat hetgeen er overschiet automatisch naar de niet-moslims gaat. Zakat wordt alleen maar aan niet-moslims verstrekt in noodgevallen (doodsnood). Dat is verstandig want het heeft geen nut om de inkomstenbron, de dhimmi, te laten kreperen. Een slimme parasiet laat de gastheer niet overlijden.En over de zakat, die is in principe voornamelijk bedoeld voor de moslimgemeenschap, en daarna (nadat die moslimgemeenschap in haar basisbehoeften is voorzien) pas voor de niet-moslim gemeenschap.
Het gaat er om hoe het systeem werkt. Het gaat er om dat de ideologie er in praktijk op gericht is om via het zakat-systeem te expanderen.Maar dit is alleen maar logisch, want in ieder sociaal verband (gezin, familie, commune, geloofsgemeenschap) stelt men natuurlijkerwijs de naasten voor de vreemden. Dit neemt niet weg dat er een nodige portie zelfreflectie nodig is voor de moslims (op wie het betrekking zou hebben), namelijk het zou onethisch zijn om de seculieren in je samenleving te laten verloederen vanwege geloofsvoorschriften, of om de zakat te gebruiken als 'tool' ter expansie van je eigen religie. Alhoewel dat laatste uit den boze is, want het is wel degelijk een brede consensus binnen de islamitische gemeenschap dat spirituele purificatie in de vorm van de zakat doorgaans tot uiting moet komen in het helpen van de armen, en niet voor expansiedoeleinden. Volgens mij is dat laatste typsich iets voor de jihadistische minderheid.
In de vijf zuilen van de islam zie ik nog steeds niets dat duidelijk 'wel degelijk aanzet tot compassie naar je medemens toe'.
De meeste moslims halen schijnbaar inspiratie uit die delen van de Koran die wat vrediger zijn, want zij doen niet mee aan de strijd tegen kafirs. Jouw compassieloos verwijst dus naar de jihadistische minderheid, en naar de passages waarop die minderheid zich legitimeert, niet naar de religie als geheel.
Hebr 6: