Freethinker.nl

siger schreef:
(als experiment "Gad" geschreven voor de eigennaam van de christelijke god. Is minder verwarrend dan het homoniem van god, en het is toch nog wel duidelijk wat je bedoelt.) Hij komt zo ook een beetje tot leven, vind ik. Meer personality zeg maar.

Geeft weer een geheel nieuwe klank aan 'de Gad van de gaten'..

Siegfried Stahl schreef: 1] In welke mate is uw leven veranderd nadat u toedeledokie richting God had gezegd?
2] Bent u een stuk vrolijker geworden?
3] Is uw leven eindelijk op de rails?
4] Loopt u met uw ziel onder de arm?
Vertel?

1] Geboren uit een seculiere jood en een atheïstische, Haagse moeder. Maar wel van mijn derde tot mijn zevende levensjaar in Israël gewoond. Daar als kind al een ongelooflijke schurfthekel aan geloofsfanatisme gekregen.

2] Mijn gevoel voor humor is er met de jaren alleen maar groter op geworden, maar of dat komt door het gebrek aan godsgeloof zou ik zo één-twee-drie niet kunnen zeggen.

3] Neen, en ik hoop ook niet dat dat ooit eens gebeurt. Het leven moet toch een beetje spannend blijven nietwaar? Spreekwoordelijk in een rechte lijn op het einde afdenderen is niet mijn idee van een zinvol leven.

4] Eeh, ook niet echt. Heb de geweldigste vrouw van de wereld, binnenkort een kind (inshallah), heb het mooiste beroep van de wereld, woon op een binnenvaartschip uit 1929 en heb drie roestige antieke Citroëns.

Herr Stahl, ik moet zeggen: u bent een enigma en een welkome frisse bries op dit forum!

Daniel schreef:woon op een binnenvaartschip uit 1929

OT, maar ik heb ooit (samen met mijn vrouw) 4 jaar op een Ijsselaak bouwjaar 1917 gewoond.
Mooie tijd, jong en verliefd.

Siegfried Stahl schreef:In welke mate is uw leven veranderd nadat u toedeledokie richting God had gezegd?

Niet echt, ik was in het begin nogal kwaad op de kerk, voelde me knap bedonderd (ik was intussen al rond de dertig) maar besefte al gauw dat ik het bij mijzelf moest zoeken.
Al dat bidden en gesprekken met Gad (leuke vondst Siger) waren achteraf natuurlijk gewoon eenrichtings communicatie er was nooit een antwoord.

Siegfried Stahl schreef:Bent u een stuk vrolijker geworden?

Nee, ongeveer het zelfde denk ik.

Siegfried Stahl schreef: Is uw leven eindelijk op de rails? Loopt u met uw ziel onder de arm?
Vertel?

Mijn leven heb ik aardig op de rails, vrouw, kinderen en kleinkinderen die een voortdurende bron van liefde zijn.
Verder doe ik vrijwilligers werk waarvoor ik uitbetaald wordt in dankbaarheid en gezelligheid.
Ik loop dus ook niet met mijn 'ziel' onder mijn arm, integendeel zou ik zeggen

Fishhook schreef:

Daniel schreef:woon op een binnenvaartschip uit 1929

OT, maar ik heb ooit (samen met mijn vrouw) 4 jaar op een Ijsselaak bouwjaar 1917 gewoond.
Mooie tijd, jong en verliefd.

Oh, mooi! Zeilend?
Ik heb nu net de 4,5 jaar volgemaakt (met het schip dan hè). Hoop het nog een tijdje te mogen doen, inclusief de verliefdheid.

siger schreef:

(als experiment "Gad" geschreven voor de eigennaam van de christelijke god. Is minder verwarrend dan het homoniem van god, en het is toch nog wel duidelijk wat je bedoelt.) Hij komt zo ook een beetje tot leven, vind ik. Meer personality zeg maar.

En waarom ook niet? Hij is immers zelf ook niet al te duidelijk over zijn naam. De naam die u gebruikt hoor ik weleens meer gebruiken,meestal in combinatie met "verdamme"

Ik zelf probeer dit te vermijden.

Siegfried Stahl schreef:De naam die u gebruikt hoor ik weleens meer gebruiken,meestal in combinatie met "verdamme".

Zie je wel. Elk voordeel heb zijn voordeel.

Siegfried Stahl schreef:
Ik zelf probeer dit te vermijden.

Origineel topic. Hier moeten er meer van komen. Even nagedacht over de vraagstelling. Het grote probleem wat ik heb ervaren is: "Dat op het moment dat ik er aan toe was om het laatste stukje nostalgie te laten verdwijnen". Dat mijn omgeving hier niet aan toe was. Mijn evolutie ging te snel.

Siegfried Stahl schreef:In welke mate is uw leven veranderd nadat u toedeledokie richting God had gezegd?
Bent u een stuk vrolijker geworden? Is uw leven eindelijk op de rails? Loopt u met uw ziel onder de arm?
Vertel?

1. Jouw lieve heer heeft mij uberhaubt nooit welkom geheten.
2. Ik heb vrolijke episodes, en minder vrolijke episodes. Ik mag echter graag om zaken lachen.
3. Ik heb zeer zeker interesse voor treinen, maar mijn leven zou ik niet graag op de rails leggen. Verder betaal ik mijn hypotheek, en verloopt mijn leven aardig gestructureerd.
4. Ik heb gezocht, maar mijn ziel nog niet gevonden. Voorlopig dus nog wel wat te doen. Daarnaast mijn gezinnetje, werk, speel ik met de gedachte nog wat zelf te beginnen (spreekwoordelijke lade met ideeen) en sport. Waar tijd over is, en dat is zo goed als nergens hobby ik nog wat bij hier en daar.

Groet,

Bob

Misschien een rare inbreng, maar ik weet eigenlijk van mezelf niet of ik wel ooit geloofd heb. Ik vond de kerkdiensten altijd maar rare bijeenkomsten en moest als kind altijd lachen om de pastoor - een heel aardige maar toch voor een kind al zichtbaar wereldvreemde man. Bij het onderwijs op de katholieke basisschool stond hij daar in een pak, heel raar dat contrast met zijn pastoorskleed uit de kerk. Hij stond dan met zijn krijt op zijn bovenlip te aaien en kreeg gedurende de catechese een steeds wittere neus en bovenlip. De klas Brabants katholieke kinderen nam die man niet echt serieus, niet eens vanwege zijn verhalen maar vanwege zijn gedrag. En eigenlijk is dat voor mij op een wat onaardige manier altijd wel blijven gelden voor overtuigd gelovigen. Ik heb altijd moeite gehad dat geloofsgedeelte serieus te nemen. Niet omdat ik het niet zou willen, maar omdat ik het zo moeilijk kan. Nu als hulpverlener ontmoet ik regelmatig gelovige mensen. Maar het stoort me in een psychotherapie altijd nog als mensen voor zichzelf belastende keuzen maken om religieuze redenen. Bijvoorbeeld in een slecht huwelijk blijven vanwege de bijbel. Of bepaalde therapie weigeren (zowel somatisch als psychologisch) om religieuze redenen en dan gaan shoppen in de gezondheidszorg met wisselende klachten. Ik ben dan blij te kunnen doorverwijzen naar christelijke hulpverleningsorganisaties met wie ik overigens prima kan samenwerken. Toch blijft het bevreemdend aanvoelen, een intakeverslag krijgen van een christelijke organisatie waar de psycholoog of psychiater naast de psychiatrische anamnese en biografie, ruimte maakt in zijn verslag voor 'relatie met God'.

Ik denk dat op de vragen van de topicstarter je alle antwoorden van de wereld kunt krijgen, afhankelijk van welk mens ze geeft. Geloof betekent voor iedereen wat anders, het ontbreken of vervallen ervan, ook. Ik begrijp niet hoe antwoorden hierop verrassend kunnen zijn. Niet meer verrassend dat welk willekeurig levensverhaal met betrekking tot welk willekeurig onderwerp bedoel ik. Zoals hoe je leven veranderd is na je echtscheiding, of na je doctoraal, of na de geboorte van je eerste kind. Je kunt de antwoorden en hun variatie van te voren al uitspellen, zowel over de hele populatie en misschien nog wel makkelijker voor wat betreft die van dit forum.

Hallo,

Mijn familie is christelijk, maar mijn ouders wat minder. Ze hebben me niet "streng" christelijk opgevoed. Wel ben ik gedoopt, heb ik de communie en vormsel gedaan. Maar ik stond er niet echt bij stil waarom en wat het betekende. Als kind ben ik niet veel bezig geweest met het geloof omdat ik niet wist waar het op sloeg. Jong kreeg ik een boek met de bekendste bijbelverhalen. Ik, als jong meisje, zag het als een verhaaltjesboek waar mama elke avond een verhaaltje uit voorlas. Ik vond het wel mooi, een man die een blinde weer kon laten zien. Een man die 100 mensen voorzag van brood. Je begrijpt wel dat een meisje van 8 zal denken: "hoe doet ie dat toch".


In de echte bijbel heb ik mezelf nooit in verdiept. Ik vond al dat lezen saai, geen zin, hoeft niet. Wat er in staat, zal me niet op weg helpen omdat ik daar te eigenwijs voor ben.

In welke mate is uw leven veranderd nadat u toedeledokie richting God had gezegd?

Toen ik in groep 8 zit, was het “in” om bij een koor te gaan. Ik had niet zo veel vrienden en wilde graag beginnen met iets nieuws. Dat koor zong hele leuke liedjes, Moderne popmuziek en muziek uit de jaren ’80 en ’90. Ik vond het leuk om daar te zingen, en we moesten regelmatig in de kerk zingen. Dat vonden ik leuk, puur alleen al dat mensen me zagen optreden. De pastor die toen werkte was een spontane grappige man, die wat moderner was. Hij had geen streng christelijke ideeën, maar hij geloofde ook maar een beetje in god. De mensen die naar de kerk gingen, kwamen vooral voor het koor en voor de grapjes van de pastor. Maar toen stopte de pastor er mee. Dat was erg jammer voor ons kleine dorpje. Er kwam een andere pastor, een streng gelovige. In de eerste preek maakte hij duidelijk dat hij tegen condooms en abortus is. Tegen ons koor zei hij dat we geen moderne liederen meer mogen zingen, maar klassieke kerkliederen. Dat zorgde er voor dat ons koor uit elkaar viel en ik dus niet meer naar de kerk ging. Ik zeg eerlijk, mijn leven is NIKS veranderd sinds ik niet meer naar de kerk ben gegaan. Mijn leven is rustiger geworden, omdat ik niet meer naar het koor ging repeteren en niet meer hoefde op te treden. Ideaal, zeker toen ik het wat drukker begon te krijgen voor school.

Bent u een stuk vrolijker geworden?

Ik ben altijd vrolijk. Hoe dan ook!
Altijd is natuurlijk wel overdreven. Maar ik sta heel positief in het leven. Ik ben niet streng opgevoed, juist heel vrij. Mijn vader moedigt me ook aan om een EIGEN mening te vormen. Dat is beter voor je zelf en ook voor de ander. Beter omdat je dan iets van elkaar kan leren (als je open staat in ieder geval)

Is uw leven eindelijk op de rails?

Ik ben er in ieder geval achtergekomen dat christendom niks was voor mij. Ik zie geen nut in de gebeden en de saaie kerkdiensten. Ik ben verder gaan denken. Als mens ben je toch altijd bezig met “wat is de zin van het leven” Dat heb ik mogen ervaren en ik ben dus naar een andere zin gaan zoeken. Iets wat ik zelf kan ervaren en zien. De periode sinds dat ik uit de kerk ben gegaan tot de tijd dat ik een andere levensstijl heb gekozen is eerder een onrustige periode geweest. Nu is mijn leven op de rails, maar net nadat ik uit de kerk stapte niet!

Loopt u met uw ziel onder de arm? De laatste vraag begrijp ik niet helemaal. Ik denk dat ik op de andere vragen een duidelijk antwoord heb gegeven.