Freethinker.nl

We kunnen ons 4D niet voorstellen, daarom koppelen natuurkundigen om het enigsinds te begrijpen terug naar 3D. In het geval van uitdijing van het heelal zitten wij in het ‘vel’ van de ballon en wordt deze opgeblazen. Met als resultaat dat wanneer we stippen op de ballon hadden gezet, dat deze zich allemaal van ons af verwijderen. Dat gebeurt dus ook in het heelal, alle sterrenstelsels bewegen zich van ons af. Uitgezonderd een aantal, die mogelijk in onze richting zijn geslingerd door een zwart gat (een zwart gat ‘vreet’ niet alle sterren op; soms worden er ook sterren, en soms complete sterrenstelsels weggeslingerd).
Wat uitdijt is de ruimtetijd tussen de sterrenstelsels; in het eenvoudige voorbeeld van de ballon zou alles uitrekken (ook de stippen) en daarmee ook ruimte tussen de materie zelf. Dat is dus niet het geval. De vier fundamentele natuurkrachten (sterke kernkracht, zwakke kernkracht, zwaartekracht en elktromagnetische kracht) zijn sterker en uitdijing van het heelal heeft hierop geen invloed. Ook binnen ons eigen zonnestelsel heeft de uitdijing geen invloed. Het gaat om de ruimte tussen de sterrenstelsels waar zwaartekracht geen invloed meer heeft.

Peter, als je denkt aan de ballon en je blaast deze op, in welke richting beweegt een sterrenstelsel zich dan? Dat is altijd van je af. Het beweegt zich niet dwars over de ballon heen. Je moet alleen rekening houden met het roteren van de aarde.

lanier schreef:
Peter, als je denkt aan de ballon en je blaast deze op, in welke richting beweegt een sterrenstelsel zich dan? Dat is altijd van je af. Het beweegt zich niet dwars over de ballon heen. Je moet alleen rekening houden met het roteren van de aarde.

Ook wel eens de vergelijking krenten(sterrenstelsels) in rijzend brood gelezen.

doctorwho schreef:

lanier schreef:
Peter, als je denkt aan de ballon en je blaast deze op, in welke richting beweegt een sterrenstelsel zich dan? Dat is altijd van je af. Het beweegt zich niet dwars over de ballon heen. Je moet alleen rekening houden met het roteren van de aarde.

Ook wel eens de vergelijking krenten(sterrenstelsels) in rijzend brood gelezen.

Mijn vraag: Hoe rijst/reist tijd?

dikkemick schreef: Mijn vraag: Hoe rijst/reist tijd?

Mijn vraag: Hoe rijst/reist tijd?

Niet.
De ruimte/tijd dijt uit. Fotonen doen er in het vacuüm langer over om de de afstand te overbruggen.

lanier schreef:We kunnen ons 4D niet voorstellen, daarom koppelen natuurkundigen om het enigsinds te begrijpen terug naar 3D. In het geval van uitdijing van het heelal zitten wij in het ‘vel’ van de ballon en wordt deze opgeblazen. Met als resultaat dat wanneer we stippen op de ballon hadden gezet, dat deze zich allemaal van ons af verwijderen. Dat gebeurt dus ook in het heelal, alle sterrenstelsels bewegen zich van ons af. Uitgezonderd een aantal, die mogelijk in onze richting zijn geslingerd door een zwart gat (een zwart gat ‘vreet’ niet alle sterren op; soms worden er ook sterren, en soms complete sterrenstelsels weggeslingerd).
Wat uitdijt is de ruimtetijd tussen de sterrenstelsels; in het eenvoudige voorbeeld van de ballon zou alles uitrekken (ook de stippen) en daarmee ook ruimte tussen de materie zelf. Dat is dus niet het geval. De vier fundamentele natuurkrachten (sterke kernkracht, zwakke kernkracht, zwaartekracht en elktromagnetische kracht) zijn sterker en uitdijing van het heelal heeft hierop geen invloed. Ook binnen ons eigen zonnestelsel heeft de uitdijing geen invloed. Het gaat om de ruimte tussen de sterrenstelsels waar zwaartekracht geen invloed meer heeft.

Peter, als je denkt aan de ballon en je blaast deze op, in welke richting beweegt een sterrenstelsel zich dan? Dat is altijd van je af. Het beweegt zich niet dwars over de ballon heen. Je moet alleen rekening houden met het roteren van de aarde.

Het probleem is de tijd! de delen van de ballon zien we allemaal op hetzelfde moment, maar als wij de sterrenstelsels 1, 5, if 10 miljard jaar geleden zien dan is het niet te verklaren dat wij ze uniform zien uitdijen alsof we alles op hetzelfde moment zagen, Zagen we ze allemaal nu, dan zou je als je terurekend 13,7 miljard jaar geleden al die stelsels op dezelfde plek verwachten, maar een stelsel dat 1 miljard lichtjaar verder wegstaat dat zien we die 1 miljard jaar verder in het verleden, en dan is ze dus 1 miljard jaar eerder op afstand nul t.o.v. onze " buurt" geweest. Het tijdstip waarop de big-bang plaatsvond bestaat derhalve niet. Ergo als er een big-bang was, dan kan er geen Hubble"constante" zijn.

Peter van Velzen schreef:

Het probleem is de tijd!

WAT ZEG JE NU???

de delen van de ballon zien we allemaal op hetzelfde moment, maar als wij de sterrenstelsels 1, 5, if 10 miljard jaar geleden zien dan is het niet te verklaren dat wij ze uniform zien uitdijen alsof we alles op hetzelfde moment zagen, Zagen we ze allemaal nu, dan zou je als je terurekend 13,7 miljard jaar geleden al die stelsels op dezelfde plek verwachten, maar een stelsel dat 1 miljard lichtjaar verder wegstaat dat zien we die 1 miljard jaar verder in het verleden, en dan is ze dus 1 miljard jaar eerder op afstand nul t.o.v. onze " buurt" geweest. Het tijdstip waarop de big-bang plaatsvond bestaat derhalve niet. Ergo als er een big-bang was, dan kan er geen Hubble"constante" zijn.

De big bang vond "overal tegelijk" plaats en dat is het lastige inderdaad met tijd gecombineerd met ruimte! Dit kunnen we ons gewoonweg niet voorstellen. Ook niet dat een beschaving op 200.000 lichtjaar afstand "nu" de eerste mens in Afrika ziet rondhuppelen.

dikkemick schreef: De big bang vond "overal tegelijk" plaats en dat is het lastige inderdaad met tijd gecombineerd met ruimte! Dit kunnen we ons gewoonweg niet voorstellen. Ook niet dat een beschaving op 200.000 lichtjaar afstand "nu" de eerste mens in Afrika ziet rondhuppelen.

In zekere zin zou dat helemaal niet 'NU" zijn. Even daargelaten dat er op die afstand in de meeste richtingen niet veel is (andromeda is verder weg en de hele melkweg is dichterbij), zou elke gebeurtenis daar 200.000 jaar afstand hebben tot elke gebeurtenis hier. Gelijktijdigheid heeft alelen betekenis als twee dingen op dezelfde plaats plaatsvinden,

Als de Hubble constante werkelijk een constante zou zijn, dan zou de Big Banfg 13.7 miljard jaar geduurd moeten hebben. Als elk sterrenstels er 13,7 miljard jaar over gedaan heeft om vanaf eenzelfde plek als "wij" uit te dijen naar waar we het nu zien , dan zou een sterrenstelsel op 13,7 miljard lichtjaar afstand, 13,7 miljard jaar geleden al 13,7 miljard lichtjaar van ons af hebben gestaan en zich dus 27,4 miljard lichtjaar op dezelfde plaats hebben bevonden als wij. Een sterrenstelsel op 0,7 miljard lichtjaar afstand zou 0,7 miljard jaar 0,7 miljard lichtjaar ver weg hebben bevonden en gezien haar geringere roodverschuiving 14,4 miljard jaar geleden op dezelfde plek hebben bevonden als wij. Kun je dit volgen?
De Hubble-constante blijkt dan ook helemaal niet constant te zijn. Maar dat levert weer een ander probleem op. Wij baseren de big-bang namelijk op iets dat niet bestaat, en onze conclusies zijn derhalve gebouwd op drijfzand.

Peter van Velzen schreef:

dikkemick schreef: De big bang vond "overal tegelijk" plaats en dat is het lastige inderdaad met tijd gecombineerd met ruimte! Dit kunnen we ons gewoonweg niet voorstellen. Ook niet dat een beschaving op 200.000 lichtjaar afstand "nu" de eerste mens in Afrika ziet rondhuppelen.

In zekere zin zou dat helemaal niet 'NU" zijn. Even daargelaten dat er op die afstand in de meeste richtingen niet veel is (andromeda is verder weg en de hele melkweg is dichterbij), zou elke gebeurtenis daar 200.000 jaar afstand hebben tot elke gebeurtenis hier. Gelijktijdigheid heeft alelen betekenis als twee dingen op dezelfde plaats plaatsvinden,

Als de Hubble constante werkelijk een constante zou zijn, dan zou de Big Banfg 13.7 miljard jaar geduurd moeten hebben. Als elk sterrenstels er 13,7 miljard jaar over gedaan heeft om vanaf eenzelfde plek als "wij" uit te dijen naar waar we het nu zien , dan zou een sterrenstelsel op 13,7 miljard lichtjaar afstand, 13,7 miljard jaar geleden al 13,7 miljard lichtjaar van ons af hebben gestaan en zich dus 27,4 miljard lichtjaar op dezelfde plaats hebben bevonden als wij. Een sterrenstelsel op 0,7 miljard lichtjaar afstand zou 0,7 miljard jaar 0,7 miljard lichtjaar ver weg hebben bevonden en gezien haar geringere roodverschuiving 14,4 miljard jaar geleden op dezelfde plek hebben bevonden als wij. Kun je dit volgen?
De Hubble-constante blijkt dan ook helemaal niet constant te zijn. Maar dat levert weer een ander probleem op. Wij baseren de big-bang namelijk op iets dat niet bestaat, en onze conclusies zijn derhalve gebouwd op drijfzand.

Welkom in de wereld van de onbegrijpelijke kosmologie. Nogmaals: 4D kun je je niet voorstellen en daarom begrijp ik, dat ik moeite heb met 1 onderdeel hiervan (tijd)

dikkemick schreef: Welkom in de wereld van de onbegrijpelijke kosmologie. Nogmaals: 4D kun je je niet voorstellen en daarom begrijp ik, dat ik moeite heb met 1 onderdeel hiervan (tijd)

Ik heb niet zoveel moeite met die ene, zolang het maar de enige is

Als de Hubble constante werkelijk een constante zou zijn, dan zou de Big Banfg 13.7 miljard jaar geduurd moeten hebben. Als elk sterrenstels er 13,7 miljard jaar over gedaan heeft om vanaf eenzelfde plek als "wij" uit te dijen naar waar we het nu zien , dan zou een sterrenstelsel op 13,7 miljard lichtjaar afstand, 13,7 miljard jaar geleden al 13,7 miljard lichtjaar van ons af hebben gestaan en zich dus 27,4 miljard lichtjaar op dezelfde plaats hebben bevonden als wij. Een sterrenstelsel op 0,7 miljard lichtjaar afstand zou 0,7 miljard jaar 0,7 miljard lichtjaar ver weg hebben bevonden en gezien haar geringere roodverschuiving 14,4 miljard jaar geleden op dezelfde plek hebben bevonden als wij. Kun je dit volgen?
De Hubble-constante blijkt dan ook helemaal niet constant te zijn. Maar dat levert weer een ander probleem op. Wij baseren de big-bang namelijk op iets dat niet bestaat, en onze conclusies zijn derhalve gebouwd op drijfzand.

Sterren ontstonden niet eerder dan 150 miljoen jaar na de oerknal. Dat gebeurde niet vanuit een centraal punt maar overal in het heelal. Vanaf dat moment vertrekt het licht. Mogelijk hebben we nu te maken met de 2e, 3e of zelfs 4e generatie sterren. Onze eigen zon is een 2e generatie ster, ontstaan uit resten van geëxplodeerde oude sterren (nucleosynthese). We zijn dan al een paar miljard jaar verder in een groot heelal. Je kunt wat sterrenstelsels betreft niet terugrekenen naar één beginpunt.
Des te verder een ster van ons weg staat, des te verder kijk je terug in de tijd. Op een gegeven moment zie je het ontstaan van de eerste generatie sterren.
In de periode tussen 150.000 miljoen jaar geleden en 2 miljard jaar geleden ontstaan de eerste generatie sterren. In de tussentijd dijt de ruimte-tijd steeds verder uit, momenteel met een snelheid van rond de 70 (66-72) km/s megaparsec (Wet van Hubble, inderdaad niet constant). Het heelal dijt dus niet uit met de snelheid van het licht. Zie het als een mier (fotonen) die over een elastiek lopen en die wordt uitgerekt (uitdijing ruimte-tijd).

Ook:
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2844/Arc ... rsum.dhtml" onclick="window.open(this.href);return false;

Verder zijn er genoeg aanwijzingen voor een oerknal. Er zijn wat problemen zoals het horizonprobleem, maar dat betekent niet dat je zonder meer de hele theorie van tafel kunt vegen als deze niet sluitend is.

lanier: lees je laatste bericht nog eens door. Je zet de tijd er op zijn kop!
Ik zeg overgigens niet dat de big- bang niet heeft plaatsgevonden. Ik stel dat de gebruikelijke uitleg met rijzend deeg en balonnen niet kan overeenstemmen met een de waarneming van een Hubble-constante. De standaard uitleg negeert domweg het feit dat wat wij waarnemen lang geleden was, en doet alsog het NU zo is. De Hubble constante kan alleen een constante Lijken zolang je binnen een miljard lichtjaar of zo kijkt, Als hij daarvoorbij zou bestaan, is er nooit een big-bang geweest.

lanier: lees je laatste bericht nog eens door. Je zet de tijd er op zijn kop!

Wat bedoel je?

De standaard uitleg negeert domweg het feit dat wat wij waarnemen lang geleden was, en doet alsog het NU zo is.

Ik denk dat weinig mensen zo redeneren. Iedereen weet ondertussen wel dat hoe verder we in het heelal kijken, hoe verder we terug gaan in de tijd. Wat nu zo lijkt is de positie en de toestand van een sterrenstelsel, meer niet. Maar we weten dat dit NU niet zo is.

De Hubble constante kan alleen een constante Lijken zolang je binnen een miljard lichtjaar of zo kijkt, Als hij daarvoorbij zou bestaan, is er nooit een big-bang geweest.

Is dat je eigen redenering of kan ik dat ergens teruglezen?

Peter van Velzen schreef:lanier: lees je laatste bericht nog eens door. Je zet de tijd er op zijn kop!
Ik zeg overgigens niet dat de big- bang niet heeft plaatsgevonden. Ik stel dat de gebruikelijke uitleg met rijzend deeg en balonnen niet kan overeenstemmen met een de waarneming van een Hubble-constante.

Waarom niet?

Peter van Velzen schreef:De standaard uitleg negeert domweg het feit dat wat wij waarnemen lang geleden was, en doet alsog het NU zo is. De Hubble constante kan alleen een constante Lijken zolang je binnen een miljard lichtjaar of zo kijkt, Als hij daarvoorbij zou bestaan, is er nooit een big-bang geweest.

Ik heb de indruk dat je de uitleg verwart met de aanwijzingen. De aanwijzingen voor de uitdeining en hoe we de Hubble constante berekenen is gebaseerd op rood verschuivingen van het licht dat ons bereikt heeft. BMW zijn er geen aanwijzingen dat licht dat meer dan een miljard jaar er over gedaan heeft om ons te bereiken een rood verschuiving vertoont die strijdig is met de Hubble constante.

axxyanus schreef: Ik heb de indruk dat je de uitleg verwart met de aanwijzingen. De aanwijzingen voor de uitdeining en hoe we de Hubble constante berekenen is gebaseerd op rood verschuivingen van het licht dat ons bereikt heeft. BMW zijn er geen aanwijzingen dat licht dat meer dan een miljard jaar er over gedaan heeft om ons te bereiken een rood verschuiving vertoont die strijdig is met de Hubble constante.

Als er geen afwijking is tov nabijeree sterrestelsels dan kan er geen big-bang geweest zijn. . . .