Ik drink niet op onschuldige slachtoffers of genocide, maar op het gegeven dat Israel alle oorlogsdoelen heeft gehaald. Ik drink op het gegeven dat Israel de veiligheid van de noordergrens heeft verzekerd en drink op de vernietiging van Hezbollah's raket- en aanvalsinfrastructuur en leiderschap, op dat ze zijn teruggedrongen tot over de Litani rivier; ik drink op het uitschakelen van de Iraanse luchtdoelraketten en luchtafweer, zodat Israel de nucleaire infrastructuur schade kon toebrengen en de atoomwetenschappers kon neutraliseren en het programma voor onbepaalde tijd heeft terugzet; ik drink op de val van Syrië en vervolgens het creëren van een veilige bufferzone in zuidelijk Syrië; en ik drink erop dat Hamas eieren voor z'n geld heeft gekozen, op de demilitarisering van Gaza, op de vrijlating en overdracht van alle gijzelaars en op de vervanging van de politieke infrastructuur door een Israel-vriendelijkere regering, die nu geleid gaat worden door Tony Blair onder direct toezicht van Trump.
Ik drink ook op de helft van de Gazanen die graag uit Gaza
wil vertrekken en op het gegeven dat hen die mogelijkheid straks wordt geboden.
Israel heeft tegenwoordig zeer goede banden met een groot aantal Arabische, Europese en andere landen, zoals de VS. En daar komen binnenkort Saudi-Arabië, Syrië, Azerbeidzjan en Mauritanië bij via de Abraham-akkoorden.
Allemaal goede zaken, waar zoveel pro-Palestijnen blijkbaar geen feest om kunnen vieren, maar voor mij veel meer dan dat wijntje waard zijn.
