tom1992 schreef:Ik ben het met je eens. Maar stel, iemand introduceert een hypothetische oneindigheid, laten we zeggen: 'de Christelijke drie-eenheid' in een topic over fouten in de Koran en beweert dat het concept van drie oneindigheden in een oneindigheid onlogisch is.
Het blijft off-topic waar je mee bezig bent.
Jij introduceert een beschouwing over
'oneindig'. Alsof het begrip 'God' eenvoudig door het woordje 'oneindig' kan worden gesubstitueerd. Maar het leerstuk van de drie-eenheid
is geen wiskundige beschouwing over het begrip 'oneindig', noch heeft men daar beschouwingen over gehouden ten tijde van eeuwenlange discussies erover. Het leerstuk behelst de heel concrete bewering dat
drie onderscheiden personen tegelijkertijd één God kan zijn. En daarbij staat centraal dat men een
mens tot God uitroept en aanbidt, letterlijk gelijk stelt (homo-ousios) aan God. De derde onderscheiden persoon die men "de heilige geest" noemt kwam er pas nog later bij, als een afterthought, omdat het NT wel eens de opsomming van drie voorbij laat gaan. De Heilige Geest als onderscheiden derde persoon maakt het concept enkel nog een graadje idioter, want een persoon is per definitie een geest en een god per definitie heilig. Hoe zouden de andere onderscheiden personen van de godheid géén heilige geest kunnen zijn?
De leer om de drie-eenheid 'uit te leggen', met felle strijd omtrent de vraagstelling of Jezus gelijk
end of gelijk aan God was, en de leer van de twee-eenheid, dat Jezus tezelfdertijd de menselijke én de goddelijke natuur heeft, en de latere leer dat de Heilige Geest ook nog een te onderscheiden persoon in dezelfde godheid is, bestaat uit oneindig theologisch gezwam, zoals dat een Tertullianus een concept uitvindt dat de goddelijke personen eenzelfde
substantia hebben, wat men moet opvatten als een 'gelijke juridische status', maar in hun
monarchia (heerschappij) op verschillende wijze werken. Andere christenen speelden het gnostischespelletje waar goddelijke substanties emaneerden uit de ene godheid. Om te voorkomen dat men zou denken dat daar verschillende ontologische niveaus (en dus statussen) uit volgden ontwikkelde Irenaeus het concept 'intelectuele emanatie', waarna een kind begrijpt dat alle emanaties weer geheel logisch van gelijke waarde zijn.

Kortom, christelijk gepraat over drie-eenheid is een aaneenrijging van holle klanken, een taalspel, waarmee de schijn wordt opgewekt dat polytheïsme theoretisch gesproken monotheïsme kan zijn.
Maar in de praktijk heeft dit volstrekt niets te betekenen. Praktisch geen gelovige christen heeft het concept van de drie-eenheid zoals die in alle puntjes is geconstrueerd, bestudeerd, en iemand die het uitputtend doet wordt er geen haar wijzer van maar tureluurs.
Indien Mohammed het christelijk geloof beoordeelde op haar praktijk: een menselijke held uitroepen tot godmens, hem aanbidden, en in hun geloof centraal stellen (dat is wat christenen allemaal doen, of ze nu in drie-eenheid geloven of Jezus als super-engel oid. zien), dan is dat geen simplistische karikatuur van het christendom, maar begreep hij exact de kern van dat geloof, dat een product is van hellenistisch syncretisme, een vermenging van het monotheïstische jodendom met het heidense meergodendom.