EJ_81 schreef:Nee, het was eigenlijk juist de studie van de Bijbel, en zending in het bijzonder, die mij er van af brachten, in combinatie met veel andere factoren. Het was juist de Missio Dei (de missie van God), die mij aan het twijfelen bracht. Het is het hele wereldbeeld van God, Satan, mensen, zielen, eeuwige redding of eeuwige verlorenheid, het kruis, geloof, de noodzaak om te geloven, etc. Als dat allemaal waar is, en als God liefde is en niet wil dat iemand verloren gaat (1 Tim), waarom doet Hij dan niet VEEL MEER om iedereen te redden? Waarom moet het allemaal via mensen gaan, zendelingen nota bene die vaak zo vol met fouten zitten, en waarom duurt het soms duizenden jaren voordat mensen dit 'goede nieuws' te horen krijgen? God is bij machte, zonder enige vrije wil te ontkrachten, deze mensen een eerlijke, bovennatuurlijke presentatie van Jezus offer te brengen. Bijvoorbeeld een engel.
Een aantal maanden geleden liep ik in een winkelstraat in een grote Nederlandse stad. Ik noem bewust niet de naam van de stad, omdat dan de persoon waar ik hier over schrijf herkend zou kunnen worden.
Het was vrij druk, maar plots schoot er een vrouw vanaf de zijkant van de straat naar me toe. Het was een magere schichtige vrouw met onopvallende grijze kleding. Ze ging een gesprek met me aan. Ik ben een toegankelijk mens en zal nooit iemand onvriendelijk behandelen. Maar zij sprak als een ratelende praatpop na het indrukken van een knopje.
"ikbenhiersamenmetmijnmanenwijbrengendeboodschapvanjezuschristusdieaanhetkruisgestorvenisvooronzezondenwiein
jezusgelooftgaatnietverlorenmaarontvangtheteeuwigeleven"
De tekst is niet letterlijk maar wel woorden van gelijke strekking. Ik had geen kans om maar iets te zeggen.
Vriendelijk zei ik de vrouw geen interesse te hebben, waarna ze weer terugtrok om de volgende passant aan te spreken.
Ik ben het met EJ_81 eens dat evangelisatie vaak allerbelabberdst is, met dit als schrijnend voorbeeld. Ook in de vrij grote kerk waar ik kwam, was niemand gemotiveerd om wekelijks aan straatevangelisatie te doen. Een klein groepje, een handje vol, vaak ook eenvoudige zielen voelde zich geroepen om te gaan. Slimmeriken gaven aan geen tijd te hebben ivm een of andere hele belangrijke taak of bediening in de kerk.
In de verkondiging van het evangelie op straat was de bankroet van het geloof te merken. Een belangrijke boodschap van God zou idd veel anders plaats moeten vinden, zeker als het gaat om een eeuwigheidsbestemming. Als overtuigd christen had ik al moeite met het feit dat mensen zouden worden veroordeeld, terwijl ze onmogelijk in de gelegenheid werden gesteld om inzicht te krijgen in belangrijke zaken als eeuwigheid, oordeel, of ook maar een glimp van God.
