De volgende link gaat voor een groot stuk over de discussie in dit topic. Lezen!
http://www.liberales.be/columns/toondoof" onclick="window.open(this.href);return false;
Een paar stukjes eruit
In onze seculiere westerse samenleving, waar God steeds verder op de achtergrond verdwijnt, zijn we vervreemd geraakt van religie en ingedommeld voor de gevaren van blind geloof. De oceaan van geloof, in de woorden van de dichter Matthew Arnold, klinkt als een “melancholisch, langgerekt en terugtrekkend gebulder”. Friedrich Nietzsche hoorde in de verte het geraas van de goddelijke grafdelvers. Religie lijkt een verre echo van lang vervlogen klanken.
Tot ze plots oorverdovend klinkt als het geluid van machinegeweren en ontploffende bomgordels, in de stad waar ooit de beroemde atheïstische salons van de radicale Verlichting plaatsvonden. Want dat is wat de gruwelijke aanslagen in Parijs waren: opgedragen aan een opperwezen, ter meerdere eer en glorie van zijn naam, als bestraffing voor onze aardse geneugten en liederlijkheid, en onze weerstand tegen zijn goddelijke kalifaat. De
religieuze motivatie van IS en de talloze aanverwante groeperingen is kraakhelder voor wie zich enige moeite getroost om naar de klanken te luisteren. Godverlaten westerlingen echter, voor wie de naam van de Heere vooral nostalgische en suikerzoete herinneringen oproept, hebben bijzonder veel moeite om zich in de denkwereld van religieuze fanatici te verplaatsen.
Dat onvermogen om religieuze drijfveren te erkennen, delen deze goddeloze westerlingen, ironisch genoeg, ook met veel
gematigde gelovigen. Die laatsten zien religie als intrinsiek vreedzaam en goed, en kunnen daarom het potentieel voor haat en geweld in hun eigen heilige teksten niet onder ogen zien, zonder heftige cognitieve dissonantie te ervaren.
God is dood! God blijft dood! En wij hebben hem gedood! Hoe zullen wij ons troosten, wij moordenaars?
Zoek je troost? Bach! ( Waarom? 1:1)