Freethinker.nl

ChaimNimsky schreef:
Het ging over zingeving, niet zozeer over fysieke wederzijdse afhankelijkheid. Fysiek staan we midden in de maatschappij. En ja, ik ook: heb een vriendin, heb vrienden, werk, geef les, neem les, koop voedsel, gebruik het internet, etc. Mijn punt - samengevat - was te benadrukken dat aan het leven betekenis kan worden gegeven vanwege het simpele feit dat het van zichzelf geen betekenis heeft, hetgeen vrijheid & verantwoordelijkheid in eigen handen plaatst.

Bedoel je nou dat je het wel zou kunnen.
Alleen op de wereld zijn en het gevoel hebben dat je een zinvol leven leidt?

Ik zie daar zelf de zin niet van in.

@Petra,
Een mooi gedachten experiment, zou ik het kunnen, alleen zijn. Zou ik het leven dan zinvol vinden?
Niet nu, niet met het nu afgesneden worden van alle mensen die mij dierbaar zijn. Er zal minstens een lobotomie uitgevoerd moeten worden. Ik ben na 4 weken vakantie al gek van heimwee naar de kinderen.
Wat HJW ook aangeeft veel forummers herken ik als "graag op zichzelf zijn". Ik hou van mensen om me heen, maar niet te lang. Het fijnste is het om met mijzelf te zijn, de gouden uurtjes tussen 24.00 en 3.00 s'nachts heb ik lief.

Nee, alleen op de wereld, ik verlang er niet naar...maar ik word gek in een stad, en aan de Spaanse Costa's zul je mij ook niet zien.
Maar toch komt de vraag bij mij boven wat zou ik erger vinden; alleen op de wereld of met mensen op iedere vierkante meter, dus met een bomvolle aarde. Dat laatste roept bij mij eerder paniek op.

Mensen op elke vierkante meter, dat gaat niet gebeuren, De schatting is dat we de mensheid in leven kunnen houden met 700 vierkante meter per persoon. Als we alle andere dieren zo'n beetje uitroeien, dan zou dat kunnen. Stel je Nederland voor met 60 miljoen inwoners. Als je wilt weten hoe druk dat ongeveer is, ga dan naar Malta. Dat is dan ongever het gemiddelde. Uiteraard zal het in de steden veel drukker zijn. om enig idee te lrijgen hoe druk, kun je het best kijken maar Manilla. Dat is nu de dichtsbevolkte stad. Maar dan zal het in vrijwel alle steden zo zijn.

Peter van Velzen schreef:Mensen op elke vierkante meter, dat gaat niet gebeuren, De schatting is dat we de mensheid in leven kunnen houden met 700 vierkante meter per persoon. Als we alle andere dieren zo'n beetje uitroeien, dan zou dat kunnen. Stel je Nederland voor met 60 miljoen inwoners. Als je wilt weten hoe druk dat ongeveer is, ga dan naar Malta. Dat is dan ongever het gemiddelde. Uiteraard zal het in de steden veel drukker zijn. om enig idee te lrijgen hoe druk, kun je het best kijken maar Manilla. Dat is nu de dichtsbevolkte stad. Maar dan zal het in vrijwel alle steden zo zijn.

@Peter,
Nee, dat gaat niet gebeuren, net als 'alleen op de wereld' niet gaat gebeuren, maar je gedachten erover laten gaan is wel aardig.
Ja ik zie wel eens beelden van o.a Manilla het zou voor mij een nachtmerrie zijn.

Petra schreef:
Bedoel je nou dat je het wel zou kunnen.
Alleen op de wereld zijn en het gevoel hebben dat je een zinvol leven leidt?

Ik zie daar zelf de zin niet van in.

Je denkt dat die anderen "echt" bestaan

doctorwho schreef:

Petra schreef:
Bedoel je nou dat je het wel zou kunnen.
Alleen op de wereld zijn en het gevoel hebben dat je een zinvol leven leidt?

Ik zie daar zelf de zin niet van in.

Je denkt dat die anderen "echt" bestaan

Welke anderen?

De Encyclopedist schreef:

doctorwho schreef:

Petra schreef:
Bedoel je nou dat je het wel zou kunnen.
Alleen op de wereld zijn en het gevoel hebben dat je een zinvol leven leidt?

Ik zie daar zelf de zin niet van in.

Je denkt dat die anderen "echt" bestaan

Welke anderen?

Nog een solipsist?? Ik dacht dat ik de enige was dus het zal wel een verdichtsel van mijn verbeelding zijn

doctor who schreef:
Nog een solipsist?? Ik dacht dat ik de enige was dus het zal wel een verdichtsel van mijn verbeelding zijn

Het maakt niet uit denk ik.
Of ik bedénk dat ze d'r zijn of dát ze d'r zijn.
Voor mij is echt wat voor mij echt is.

Ik vind jou nu op dit moment echt genoeg om op te reageren.

Heel vroeger heb ik die gedachten gehad, dat de hele wereld om mij draaide. En als ik 't nou allemaal 's 'n keertje goed geregeld had in die verschrikkelijke bovenkamer van mij dan .... ?
Zou alles ophouden te bestaan omdat de reden was vervallen?

Storm schreef:
Nee, alleen op de wereld, ik verlang er niet naar...maar ik word gek in een stad, en aan de Spaanse Costa's zul je mij ook niet zien.
Maar toch komt de vraag bij mij boven wat zou ik erger vinden; alleen op de wereld of met mensen op iedere vierkante meter, dus met een bomvolle aarde. Dat laatste roept bij mij eerder paniek op.

Hm, sja, hm
Maar Storm de vraag is of je denkt een zinvol bestaan te kunnen leiden.
Niet hoe fijn je het al of niet vindt.

Dus...
Helemaal alleen op de wereld. Denk ik dat ik het niet zinvol zou kunnen vinden. Dat ik tijdelijk alles uit de kast trek aan studie en kunst e.d. maar toch op een gegeven moment er klaar mee ben.
Dan denk..waarom zou ik me druk maken?. Geen nageslacht de mensheid sterft toch al uit. Het maakt niet meer uit of ik nu de prachtigste dingen denk en doe of niet.
Niemand om mee te vergelijken of te sparren.


In een overvolle wereld; word ik knetterleip van de drukte (haha, als je een paar jaar in Shanghai gewoond hebt ga je het overal rustig vinden). In China presteren ze het om zelfs in bossen, parken (natuur), grote speakers met muzikaal lawaai neer te zetten.
Hoe vervelend ik het ook vind, tóch denk ik dat als ik moest kiezen tussen twee extremen, overvol dus toch de keuze wordt. (Als de vraag; -zinvol bestaan- is, dan hè )

@Petra,
Zinvol kan ik niet los zien van: iets als prettig, fijn, etc etc te ervaren. Wanneer ik me in een bepaalde situatie rot zou voelen, -zoals alleen op de wereld zijn-, dan zou ik dat niet zinvol vinden. Maar dat is hoe ik het zie.

Storm schreef:@Petra,
Zinvol kan ik niet los zien van: iets als prettig, fijn, etc etc te ervaren. Wanneer ik me in een bepaalde situatie rot zou voelen, -zoals alleen op de wereld zijn-, dan zou ik dat niet zinvol vinden. Maar dat is hoe ik het zie.

Ik ben het met je eens, ik vind onprettig ook niet zinvol.
Maar ik denk dat dat persoonlijk is en dat niet iedereen er zo over hoeft te denken.
Dat het wel als losstaand gezien kan worden; dat je je leven niet als prettig hebt ervaren maar wel zinvol.
Neem Dostojevski of Nietzsche.
Hoe prettig zal Nietzsche zijn leven hebben gevonden? Ik denk dat hij het niet prettig vond maar wel zinvol.

@Petra,

Er zijn mensen die "de diepten van het leven" als heel zinvol hebben ervaren. Meestal kun je dat achteraf zeggen, ook ik kan dat. Uit bepaalde pijn is groei voortgekomen, maar daarmee zou ik "pijn" nog niet altijd zinvol willen noemen.
En natuurlijk is het persoonlijk, maar dat was toch de bedoeling van dit topic? Ik kan niet voor anderen spreken.

Storm schreef:@Petra,

En natuurlijk is het persoonlijk, maar dat was toch de bedoeling van dit topic? Ik kan niet voor anderen spreken.

'T is al lastig genoeg om jezelf te snappen, laat staan een ander

Petra schreef: 'T is al lastig genoeg om jezelf te snappen, laat staan een ander

Je zult de mensen de kost moeten geven die denken dat ze míj beter door hebben dan ikzelf!

Petra schreef:Ik heb hem gepareerd met de stelling dat alle identiteiten de radertjes zijn in het grote tandwiel. Het is nu een zinloos tandwiel geworden. Heeft iemand een zinvol antwoord op dit zinloos gebeuren?

Je betoog/vraag doet denken aan Levinas die het had over De Ander:

Het uitgangspunt van de filosofische beschouwingen van Levinas is onze ervaring met het absurde en zinloze bestaan. Dit zinloze is voor de mens angstaanjagend omdat het ongrijpbaar is, niet te vatten. Het gaat over het onpersoonlijke ZIJN, in verschrikking en verbijstering. In het dagelijkse leven tracht de mens dit zinloze van zijn bestaan te ‘vergeten’. Hij trekt zich terug op zijn eigen basis, tracht te genieten van de dingen en geeft daardoor inhoud en smaak aan het leven. Tegelijkertijd tracht de mens zijn omgeving te ordenen, te grijpen en te begrijpen door middel van werken en kennen, arbeid en wetenschap.

De Confrontatie

In dit proces van zelfrealisatie en strijd tegen het dreigende en anonieme ZIJN, wordt de mens geconfronteerd met de medemens. In deze confrontatie met De Ander en de onontkoombare verantwoordelijkheid die daaruit volgt, raken we aan de kern van het gedachtegoed van Levinas. De Ander is niet zomaar een medemens, een gezel in ons levensproject of in onze zelfrealisatie. De Ander is veel meer, en opent volgens Levinas een ‘radicaal nieuwe dimensie in de werkelijkheid, een revelatie van het oneindige’. De Ander is een aanwezigheid die concreet is. Het Gelaat van De Ander doorbreekt onze kring van eindigheid. Er zijn drie fundamentele kenmerken in deze verschijning van Het Gelaat:

https://deanderweb.wordpress.com/" onclick="window.open(this.href);return false;