Petra schreef
Jouw NL cultuur heeft je geleerd dat die gedachte absurd is. Hier in Vietnam is het niet absurd. Veel landen kennen ook niet eens een dierenasiel. Het is al heel wat als ze een 'mensenasiel' hebben.
Ik begrijp best dat andere landen andere zeden en gewoonten hebben. In west Europa zijn mensen begaan met het lot van dieren. Zij erkennen de waarde van het weerloze. Voornamelijk omdat zij het zich economisch kunnen veroorloven. Hoe armer een land hoe minder bescherming.
Het heeft niet veel met hoge morele opvattingen te maken maar meer met een beter gevulde portemonnee.
In veel culturen behandelen ze bijvoorbeeld hun gevangenen behoorlijk slecht. Wetsovertreders zitten dan ook graag in Nederlandse gevangenissen. Daar is de behandeling beter. Veel culturen vinden dat je gevangenen moet pesten. Vrijheidsberoving vinden zij niet genoeg straf. Je moet hun leven zwaar maken. In het strafrecht zit een element van wraak. In west Europa ligt het accent meer op gedragsverandering na de straf. Je mag zelf uitmaken wat jouw voorkeur is. Wat zal het beste rendement opleveren? Veel landen kennen ook de doodstraf. Dan ben je wel van alles af, maar de kans dat je een onschuldige van het leven beroofd is een zware morele belasting. In sommige landen in het middel oosten vinden ze dat de doodstraf gruwelijk pijnlijk moet zijn. Gewoon ophangen door de veroordeelde te laten vallen om zo de nek te breken vinden zij te lief. Je moet hem voorzichtig ophijsen zodat hij langzaam gewurgd wordt. In Amerika proberen ze dat zo pijnloos mogelijk te doen d.m.v. gas of gif.
Dat werkt niet altijd even goed, maar ze vinden het beter dan iemand doodgooien met stenen.
Een vrij dier of huisdier lijdt (gewoonlijk) niet.
Een dier met bestemming 'eetdier' lijdt volgens *jou ook niet.
Nu heb ik dus twee x, dieren die niet lijden. Waarom ik dan de ene wel en de andere niet zou mogen eten wordt hierdoor niet duidelijk.
Ik zeg; maar IK weet wél dat het lijdt alvorens het in mijn mondje glijdt!
Dat kan ik echt niet beamen. Veel dieren worden louter uit onwetendheid (niet uit slechtheid) afschuwelijk behandeld. Niet voor niets zitten asiels vol met afgedankte dieren die er bij aankomst gewoon slecht aan toe zijn. Ik heb ooit eens een hond uit het asiel gehaald die later gek van angst bleek. Men had hem willen africhten als verdedigingshond. Het dier was zo opgefokt dat hij niet wilde "lossen" op commando.
Toen meenden de instructeurs dat je dat probleem wel op kon lossen door hem een z.g. teletack halsband om te doen. Wanneer de hond dan weigert een bevel op te volgen kan je hem op afstand een stroomstoot toedienen. Je kunt de sterkte variëren van licht naar hevig. Vaak wordt er daarbij geen rekening gehouden met variabele weersomstandigheden zodat een lichte schok in een vochtige omgeving veel zwaarder kan aankomen dan de bedoeling is. Ik richt zelf zeker wel honden af maar ik ga mijn beste vriend niet onder stroom zetten.
Goed d.w.z. (wenselijk) gedrag wordt uitbundig beloond. ongewenst gedrag wordt genegeerd. Succes verzekerd werkt altijd bij geestelijk gezonde honden. Je hebt iets meer tijd en geduld nodig maar het resultaat is dat de hond graag en enthousiast voor je werkt. De hond die ik ophaalde had zo'n lastig karakter dat ik eigenaar nummer negen was binnen één jaar. Ik heb hem 4 jaar lang gehad totdat ik op een kwade dag zijn halsband niet meer afkreeg. De sluiting was defect en ik moest even prutsen om hem los te krijgen. Dat gepruts triggerde zijn angst voor halsbanden, waarvan ik niet wist dat hij daarmee ooit was "Behandeld" Razendsnel viel hij aan en beet zeer diep door. Daarbij begon hij mij echt te vernielen door te gaan scheuren. Je kunt dan niets meer, behalve je arm doodstil houden om de schade niet nog groter te maken.
Mijn vrouw viel flauw. Maar gelukkig kwam mijn goede Duitse herder "Kelev"mij te hulp. Ik hoorde hem naar beneden komen en zonder zich te bedenken vloog hij zijn maatje aan,die pas toen gedwongen werd los te laten. Het was een tijd lang niet zeker of ik mij gehavende arm kon behouden. Jaren later kwamen er nog zwervende botsplinters naar buiten. Helaas moest ik afstand doen van deze geweldige hond maar gelukkig kon ik hem onderbrengen bij de bewakingsdienst van een militair terrein waar hij de rest van zijn leven kon uitdienen.
Ook de huisvesting van onze huisdieren voldoet vaak niet aan de behoefte van het dier. Een cavia opsluiten in een getralied (te klein) hokje
lijdt een beklagenswaardig leven en voor een konijn geld hetzelfde. Dan heb ik het niet eens over de broodfokkerij die zoveel mogelijk jonge dieren wil verkopen als er op enig moment in de mode zijn. Daarbij worden moederdieren vaak zolang zwanger gemaakt tot zij van uitputting bezwijken. Verder fokken wij dieren die hun eigen gezondheid in de weg zitten vanwege ridicule schoonheidseisen die worden gesteld.
Het tentoonstellen van rasdieren zou om die reden verboden moeten worden, dat zou al veel ellende schelen
Mopshonden die bij een niesbui hun ogen verliezen. Bulldogachtigen die het permanent benauwd hebben, en Duitse dog in een flat die elke dag moet traplopen waardoor zijn gewrichten veel te zwaar worden belast. Mode- honden die vanwege de populariteit zo vaak gefokt worden dat dit leidt tot pijnlijke erfelijke aandoeningen. De stoerdoenerij van foute types men een pitbull. Dieren die gebruikt worden om met elkaar te vechten tot de dood. Kan je ook lekker aan verdienen. Het is zeer slecht gesteld met het dierenwelzijn in ons land. Maar in zuidelijker landen Griekenland Spanje Portugal is het nog veel beroerder. Vandaar dat ze vaak door goede zielen hier naartoe worden gehaald omdat het hier ondanks alles vaak beter is.
Ik vraag mij wel eens af of een dier dat is ondergebracht bij een rijk welvarend Nederlands gezin niet beter af zou zijn in de kookpot van een arme Vietnamees....
*"Een dier met bestemming 'eetdier' lijdt ook niet omdat het niet beter weet." Echter; ik heb in de buurt van een varkenshouderij gewoond, je wilt niet weten hoe die beesten kunnen gillen. En niet bepaald uit vreugde.
M.i. lijden 'eetdieren' vreselijk. Door de manier waarop ze gehouden worden in te kleine ruimtes, doordat ze te vroeg bij mams worden weggehaald en doordat ze weten dat ze worden vermoord, ze proberen dan ook te vluchten als het erop aankomt.
Ik weet best dat angstige varkens kunnen schreeuwen, (Blije varkens ook trouwens) het zijn soms lawaaiige dieren. Ik kwam twee maal per week in het slachthuis om vers vlees voor de honden te kopen. (Was beter dan die rotzooi uit de diervoederindustrie) Of varkens ook weten dat zij vermoord worden kan ik niet weten. Hun vluchtneiging kan ook voortkomen uit angst voor het onbekende. Soms hebben koeien dat ook maar lang niet zo vaak. Dat ze onder erbarmelijke condities worden gehouden in mega stallen had ik al aangegeven, en dat zij daar lijden is evident. Dat zij zich daarvan bewust zijn weet ik niet zeker want ik weet niet of dat net zo werkt als bij ons. Ik weet dat ik mij van mijn ellendige jeugd ook totaal niet bewust was Tot dat ik pas na jaren tot de ontdekking kwam dat het anders hoorde te zijn. Voor die tijd was alles dat zich voordeed "normaal"! beangstigend ja, maar normaal...
Een kind wat ik uit het asiel haal mag ik niet mishandelen.
Een dier wat ik uit een asiel haal mag ik daarom niet opeten.
Niet daarom. Beiden mag gewoon niet omdat het niet de bedoeling is.
Je komt nu weer terug op bestemmingsplan, maar dan in een vergelijking van mensen met dieren.
Dat kind dat snap ik wel. Hier snap ik (goddank
) het waarom wel van.
Dat dier... ik snap het nog steeds niet.
Dat komt dat denk ik omdat ik mensen gewoon als dieren beschouw.
Iedereen zal bevestigen dat jij niet beter bent dan een indiaan of een pygmee.
(Nou ja de meesten dan) Maar als ik zeg dat ik niet beter ben dan en gorilla wordt dat plotseling (zwak uitgedrukt) heel vreemd gevonden.
En wat je vergelijking betreft; als ik ga vergelijken begrijp ik ook niet waarom ik geen mensen zou mogen opeten. (en dat is echt waar, ik had al 's een kannibalisme topic geopend over deze kwestie!)
Bij honger mag je best mensen opeten. In concentratiekampen tijdens WO II. is dat ook wel voorgekomen.
Ik vind mensen die dat doen niet slecht of moreel verdorven. Ik vind het slecht dat de lui die deze kampen in stand hielden de nood zo hoog opvoerden dat kannibalisme kon voorkomen. Gewoonlijk rust er een taboe op evenals op incest b.v.
Mijn stelling:
Het maakt mij niet uit waar het dier vandaan kwam (uit mijn tuin, bij de buren, asiel, etc) ik eet liever een dier wat een goed en fijn leven heeft gehad als een dier wat mishandeld is geweest.Wat vind je van mijn stelling?
Ik vind daar niets van. Ik kan er hoogstens mijn stelling tegenover plaatsen; Ik eet liever helemaal geen dieren, en in tijd van nood zal ik mijzelf niet afvragen wat voor een leven dat dier geleid heeft. Was het een fijn leven? jammer dan dat ik het te vroeg moest beëindigen.
Was het een shit-leven, dan is het er nu van verlost.
En vergeet daarbij niet dat we het blijkbaar heel normaal vinden dat we wél de dieren van anderen opeten maar niet die van onszelf.
Die koe op mijn bord was misschien wel de lievelingskoe van de boerenzoon, die heeft het vertroeteld en gedaan. Het enige wat dus uitmaakt is of ik dat weet of niet.
Ik acht mijzelf in staat om in tijden van nood, soortgenoten op te eten.
behalve wanneer het "Mijn Eigen" kind is. Zelfs als ik weet dat hij een goed leven heeft gehad.
Broodvissers' zie ik hetzelfde als onze veehouderij.
Walvisjagers vind ik vergelijkbaar met groot wild jagers.
Broodvissers doden dieren die een goed leven hebben gehad...Althans in vrijheid waren voordat zij gedood werden
walvisjagers idem. Zij doden grote zoogdieren die een goed leven hebben gehad. Althans in vrijheid waren voordat zij gedood werden.
Het motief is in alle gevallen economisch.
Mijn gedachte is wel; ik ben ertegen, maar als je zo graag wil jagen doe het dan fair and square; kies een flink beest en loop zelf ook gevaar.
Waarom dat nu weer? Opdat het dier terwijl hij zijn laatste adem uitblaast en zijn longen vol bloed lopen zal denken:
Toch aardig, ik had tenminste een kans?? Of is het dat mijn geweten is gerustgesteld en ik met enige trots zijn kop aan de muur kan hangen en terwijl mijn voeten gewarmd worden door wat eens zij vacht was kan denken: "Hij was sterker maar ik was slimmer"
Ik ga immers ook geen kleutertjes pesten.
Ik wel. Ik heb een tyfus hekel aan die dreinende verwende krengen!
-Er komen teveel dieren- dan lijkt me steriliseren/castreren beter dan de dieren een langzame hongerdood te laten sterven.
