Vreugde/troost/geluk vinden in je atheïsme

[stroopwaffel]

ik geloof dat er een hiernamaals is, dat kan ik niet bewijzen, ik weet niet over welke post je het hebt, als je zegt dat "ik claim dat er een hiernamaals is" en mijn punt is dat het ook niet bewezen kan worden dat er geen hiernamaals is en de redenering:
"Er is niet bewezen dat er een hiernamaals is dus er is geen hiernamaals" vind ik vreemd.

[Sararje]

Je zegt met stellige zekerheid dat er een hiernamaals is. Daarmee claim je.

[Kitty]

"Er is niet bewezen dat er een hiernamaals is dus er is geen hiernamaals" vind ik vreemd.

Dat vind ik helemaal niet vreemd, iets veronderstellen dat in duizenden jaren christendom niet op een enkel klein bewijsje gebaseerd is, heeft toch de grootste potentie niet waar te zijn. En dat geldt niet alleen voor het vermeende leven na de dood, maar even zo goed voor een bestaan van een God als een buitenaards wezen. Of een niet zichtbare Heilige Geest. Duizenden jaren hebben er niet voor gezorgd om ook hier maar het minste teken van bestaan aan te tonen. Niet bestaan is dan ook een vele malen logischere verklaring dan wel bestaan. De balans slaat dus zeker meer door naar waandenken dan werkelijkheid.

[stroopwaffel]

"Er is niet bewezen dat er een hiernamaals is dus er is geen hiernamaals" vind ik vreemd.

Dat vind ik helemaal niet vreemd, iets veronderstellen dat in duizenden jaren christendom niet op een enkel klein bewijsje gebaseerd is, heeft toch de grootste potentie niet waar te zijn. En dat geldt niet alleen voor het vermeende leven na de dood, maar even zo goed voor een bestaan van een God als een buitenaards wezen. Of een niet zichtbare Heilige Geest. Duizenden jaren hebben er niet voor gezorgd om ook hier maar het minste teken van bestaan aan te tonen. Niet bestaan is dan ook een vele malen logischere verklaring dan wel bestaan. De balans slaat dus zeker meer door naar waandenken dan werkelijkheid.

Je kan overal de tekenen van het bestaan van God zien, maar je moet er inderdaad wel open voor staan. We hebben een prachtig mooie wereld gekregen, trek de natuur in en je overal prachtig schoon gezien, door God geschapen. Je kan met God praten, een relatie opbouwen d.m.v. bidden. Je kan de Heilige Geest ontvangen als je daarom vraagt en Hij zal in je komen wonen en je zult Hem ervaren. En voor jou klinkt dit misschien als waandenken en dat vind ik spijtig. Misschien moet je God een eerlijke kans geven en niet zonder het aan Hemzelf te vragen besluiten dat Hij niet bestaat.

[Kitty]

Ja hoe geweldig schoon is de natuur en hoe lieflijk en wat mooi gemaakt van die goede God. Zou de rups die als voedsel dient voor parasieten en dus door die parasieten netjes in leven wordt gehouden om hem van binnen uit op te peuzelen zoiets ook vinden? Of had die goede God toen hij die rups schiep even last van een sadistisch trekje? Kijk eens echt goed naar de natuur om je heen? Dan zie je dat deze meedogenloos is en er helemaal geen sprake is van pracht en praal.

[Kitty]

En geef eens antwoord hoe een zeer gelovige christen die helemaal leefde volgens de Bijbel atheist kan worden? Heeft de heilige geest deze mens overgeslagen?

[stroopwaffel]

God schiep alles perfect, niks geen parasieten die rupsen van binnenuit opaten of krokodillen die antilopes verslindde, alles was mooi (kijk maar in het eerste hoofdstuk van Genesis) en goed. Tot de zondeval en ja, die heeft ook zijn weerga op de natuur. Alleen kan je ook vandaag de dag nog de schoonheid van God ontdekken in de natuur, in prachtige bossen, mooie bergen en verscheidenheid aan dieren. En straks als er een nieuwe wereld is, zal alles weer perfect zijn en het lam naast de leeuw leven. En de parasiet naast de rups.

[Kitty]

Wat is de schuld van die arme rups aan de zonde door een mens begaan? Of heet dit goddelijke rechtvaardigheid.

[Sararje]

God schiep alles perfect, niks geen parasieten die rupsen van binnenuit opaten of krokodillen die antilopes verslindde, alles was mooi (kijk maar in het eerste hoofdstuk van Genesis) en goed. Tot de zondeval en ja, die heeft ook zijn weerga op de natuur. Alleen kan je ook vandaag de dag nog de schoonheid van God ontdekken in de natuur, in prachtige bossen, mooie bergen en verscheidenheid aan dieren. En straks als er een nieuwe wereld is, zal alles weer perfect zijn en het lam naast de leeuw leven. En de parasiet naast de rups.

Dan is er geen sprake van perfectie immers, zonder de host kan een parasiet helemaal niet overleven.

[Saviourmachine]

Wat is perfect? Wat is de perfecte zin van het leven?

[stroopwaffel]

Wat is de schuld van die arme rups aan de zonde door een mens begaan? Of heet dit goddelijke rechtvaardigheid.

Ik weet niet of die arme rups schuldig is, dat weet God alleen, en als dat een lief, fijn rupsje is, komt hij vast in de (rupsen?)hemel.
Dit antwoord is niet echt bijbels verantwoord denk ik, maar mijn eigen gedachte.

[Kitty]

Stroopwaffel, misschien moet je vaker afgaan op je 'eigen' gedachten, dat kan toch vaak inzicht geven in wat je nu precies gelooft en aanneemt. Probeer eens de biologie te bestuderen dan kom je erachter dat de natuur helemaal niet zo prachtig en mooi in elkaar zit als je denkt. En al het onrecht in diezelfde natuur afdoen als, God zal het wel weten of er een bedoeling mee hebben is een patstelling als de Bijbel geen antwoorden meer geeft.

[Saviourmachine]

Maar weer even back-to-topic. Wat is nu écht de zin van je leven? Wat je ook bent, atheist, christen, etc.? 'k Kan me gewoon niet voorstellen dat 't zo makkelijk als "met vrienden zijn" te omschrijven valt...

[Kitty]

Hoi saviourmachine,

Moet je daar altijd over nadenken dan? Het nadenken over de zin van het leven deed ik voornamelijk in mijn puberteit, oeverloos bomen en filosoferen over de bedoeling waarom we hier zijn en waar we heen gaan. Die tijd ben ik eigenlijk allang voorbij. Ik vraag me gewoon helemaal niet meer af wat de zin van het leven is. En leven gaat ook zonder dat wonderwel goed. Ik heb het heel erg naar mijn zin, geniet van het leven en van mijn gezin, kinderen en alles wat daarbij hoort. Het naar mijn zin hebben in dit leven, lijkt me zinvol genoeg toch?

[Saviourmachine]

Moet je daar altijd over nadenken dan? Het nadenken over de zin van het leven deed ik voornamelijk in mijn puberteit, oeverloos bomen en filosoferen over de bedoeling waarom we hier zijn en waar we heen gaan. Die tijd ben ik eigenlijk allang voorbij. Ik vraag me gewoon helemaal niet meer af wat de zin van het leven is. En leven gaat ook zonder dat wonderwel goed. Ik heb het heel erg naar mijn zin, geniet van het leven en van mijn gezin, kinderen en alles wat daarbij hoort. Het naar mijn zin hebben in dit leven, lijkt me zinvol genoeg toch?

Ik denk dat denken over de zin van het leven inderdaad niet (puber)tijdsgebonden is. Filosoferen heeft met liefde en wijsheid te maken. Niet iets waar je als puber een onbeperkte hoeveelheid van kan aandragen. Zou het niet heerlijk zijn de vragen je dan nu weer eens opnieuw te stellen, als je ze lange tijd niet hebt gesteld? Opnieuw te leren beseffen hoeveel je van het leven houdt? Wat het leven voor je inhoudt? Natuurlijk gaat het leven zó ook wel goed in veel gevallen. Maar ik heb het niet altijd naar m'n zin. Ik voel me vaak een allochtoon op aarde. Een soort eenzaamheid. Een angst dat er geen verrassingen meer voor mij in petto liggen. "Is dit alles?" Ik kan nooit mijn zin volledig ontlenen aan mijn vriendin, mijn werk, mijn onderzoek, mijn hobbies. De matrix benauwt mij.