Pieter schreef:Beste A.R,
Ik denk jouw reactie wel te kunnen begrijpen, omdat jij ervan overtuigd ben dat de beweringen van L.langeweg gewoon geen gefundeerde grond bezitten.
Geen normaal denkend mens zou meegaan in zijn uitlatingen, enkel de wel heel wanhopige willen zich laten troosten door deze onwerkelijkheid. Zo zouden je gedachten kunnen zijn.
Wat moet ik hiertegen inbrengen.Bewijs heb ik immers niet. Behalve mijn getuigenis dat ik de geest herken in L.langeweg, maar ook bij Jessey en P.Strootman en nog enkele andere op dit forum herkende ik de geest die wakker is.
In deze wereld zijn nog veel andere wakker en als ze elkaar tegen komen herkennen ze elkaar. Een organisme zonder wereldse organisatie die uitstijgt boven alle letterlijke godsdiensten.
Groet,
Pieter
Beste Pieter,
Een groet van mij. Ik heb heel wat postings van je gelezen en herken er zeer veel van, maar we hebben geloof ik nog nooit met elkaar gepraat.
Ik heb dezelfde weg belopen als jij en zo'n tien jaar geleden ook gestaan waar jij nu staat. Het afscheid nemen van de orthodox-christelijke wereld gaat voor velen via de verlokking van het gnosticisme, pantheïsme, new age stijl, of moeten we het maar noemen de
Neale-Donald-Walsch-stijl religie.
Wat kan ik inbrengen tegen
mooie gedachten? Niets,
tenzij ze niet worden aangedragen als mooie overtuigingen, maar als
objectieve feiten van het bestaan waar iedereen aan moet gehoorzamen. Nog sterker: indien je er niet aan gehoorzaamt (DokterWho), dan nóg maakt Langeweg je onderhorig aan zijn eigen denken door eenvoudig op te merken dat niet je
ware ik spreekt. Er is in zulke redenaties iets heel grondigs mis. Oftewel hier is de sterke behoefte aan dictatorschap van een individu aan het woord -het is wat ik 'de profetenziekte' noem. Zie je hoe gemakkelijk iets moois in het tegenovergestelde kan veranderen? Overdenk dat eens.
Er is nog iets anders mee mis: via het verabsoluteren van dit soort 'mooie ideeën' (die men zogenaamd via bijzondere ervaringen, openbaringen heeft gehad en 'net zo zeker weet als dat Amsterdam bestaat) maak je jezelf niet alleen tot diktator en centrum van het bestaan, maar schep je weer een volgende versie van de doodzonde van alle religie: zij die erbij horen en 'het licht zien', versus zij die in duisternis leven en 'het maar niet begrijpen'. Zo pak je Jessy, Strootman en enkele anderen eruit waarin je die goede 'wakkere geest' proeft. Zonder ook maar iets negatiefs over hun goede wakkere geest te willen zeggen merk ik enkel op dat je dan voor jezelf het denken schept dat een atheïst die zich concentreert op
gefundeerde grond voor beweringen afdoet als iemand die eigenlijk
tegen je gekeerd is, iemand die buiten staat, iemand die saai, nors, droog of dor is en niet van vliegen weet, iemand die jou je geluk niet gunt, iemand die iets fundamenteels mist. Ikzelf ben lang met die laatste gedachte beziggeweest om die te leren herkennen in mijn denken. Het behoort namelijk tot de basisgedachten die ieder religieus mens onbewust altijd meesleept; de gedachte is ons religieuze mensen als moedermelk ingegoten. Het is onze doodzonde.
Ik heb het zelf als de meest fundamentele bevrijding ervaren uit
die gevangenis van denken te stappen en dat denken te leren inzien als 'arrogantie van de religieuze geest'. Wat de religieuze mens ervaart als arrogantie van de atheïst moet men juist bij zichzelf leren onderkennen,
vooral wanneer men zich met moeite heeft opgewerkt tot 'religieus verlicht'.
Het effect van deze bewustzijnsvergroting is iets nog veel mooiers dan af en toe iemand op je weg tegenkomen die ook weer eens voldoet aan jouw definities van 'wakkere geesten'. Langzaamaan begin je dan
iedereen te herkennen als wakkere geesten.