Maar waarom? Het is namelijk niet geschreven als een poging tot objectief achterhalen van historische gebeurtenissen. De evangeliën zijn tendensgeschriften, propaganda voor het geloof. Wij gaan toch ook niet op basis van een paar getuigenissen over ontmoetingen met Ufo's in Ufo's geloven? We gaan toch ook niet op basis van een paar verhalen van spiritisten in hun wereldbeeld bevolkt met geesten geloven? Je wordt toch ook niet een Hindoe omdat duizenden hindoes in 1995 getuige waren van the Milk Miracle? Je wordt toch ook geen vereerder van Maria al zijn er duizenden opgetekende getuigenissen dat Maria verscheen aan mensen?Pastor' schreef:Ik geloof ook niet dat de Bijbel een volmaakt boek is. Wat ik wel denk is dat het net zo serieus moet worden genomen als andere historische bronnen.
Ook, om het maar dichter bij de evangeliën te houden, kom je daar de meest fantastische verhalen tegen over 'uitdrijving van boze geesten'. We weten toch dat die mensen het eenvoudig bij het verkeerde eind hadden en er nooit sprake is van 'inwoning van demonen'? We weten toch ook dat het Nieuwe Testament wel een stuk of tien keer voorspelt dat Jezus spoedig weder zal komen, maar dat het eenvoudig een waan was? We weten toch ook dat een ster niet boven een huis in Bethlehem kan stilstaan? Dat een storm luwen met een gebiedend woord, lopen op water en wijn maken uit water zaken zijn die onmogelijk op waarheid kunnen berusten? We hebben in de synoptische evangeliën nota bene het bewijs voor ons dat de evangelieschrijvers Matteus en Lucas opzettelijk zaken die Marcus schreef soms tegenspraken, verdraaiden of weglieten. Dat laat toch ontegenzeggelijk zien dat het om propagandageschriften gaat, geschreven door mensen die het niet te doen was om historische betrouwbaarheid?
Je graaft niet diep genoeg. Het is hier helemaal geen kwestie van fouten. Het gaat hier om bewijzen dat de evangelieschrijvers deden aan bewust opmaken van verhalen.En daarin is het geen probleem als er fouten worden gemaakt/verschillen zijn in de details, dat doet niet af aan de boodschap.
Nogmaals, het evangelie van Thomas wil niets van de lijdensgeschiedenis en het opstandingsverhaal weten.Alle evangelieschrijvers zijn het er over eens dat er vrouwen kwamen en dat het graf leeg was.
Overigens heeft ook Paulus geen weet van een leeg graf, noch van een verschijning aan de Maria's (1 Cor. 15: 3-5).
Maar indien de gemeenschap Jezusgelovers die zich op het evangelie van Thomas beriep nu eens danig de Jezusgelovers die zo nodig in een opstandingsverhaal wilden geloven in de weg zaten, -en dat zaten ze natuurlijk met zo'n totale ontkenning van het paasverhaal-, dan ligt het voor de hand dat er in de kringen van de opstandingsgelovigen een verhaal wordt verzonnen waarin Jezus letterlijk verschijnt aan Thomas, om als tegenargument gebruikt te kunnen worden. Dat het zo wel moet zijn kan men al opmaken uit het feit dat Paulus er niet over rept in zijn opsomming van verschijningen, noch Marcus er iets van weet, noch de latere Lucas en Matteus. Op dezelfde manier zijn de verhalen over Johannes de Doper in het NT een antwoord op de sekte aanhangers van Johannes de Doper: de christenen móesten Johannes de Doper wel inlijven en onder Jezus plaatsen om die sekte de baas te worden (hetgeen overigens niet lukte, want de sekte bleef hardnekkig bestaan en produceerde geschriften waarin Jezus juist de ondergeschikte rol speelt.'Hij' heeft namelijk niet zo heel erg zijn best gedaan om mogelijke twijfel hieromtrent weg te nemen.
Hij heeft wel degelijk zijn best gedaan om de twijfel weg te nemen, maar vooral bij de mensen die voor hem belangrijk waren (Thomas bv.).
De verschijningsverhalen zijn zo buitengewoon belangrijk indien ze echt gebeurde historie zijn, dat het ondenkbaar is dat welke evangelieschrijver ook er ook maar één detail van zou hebben weggelaten.
Wanneer het echter opgemaakte verhalen zijn, geleidelijk ontstane legenden en ontwikkelingen in het christelijk denken dan vallen al deze discrepanties, weglatingen en aanvullende verhalen geheel natuurlijk en gemakkelijk te begrijpen.