Maar Paulus zegt hier helemaal niet dat je je verstand niet moet gebruiken... In tegendeel, hij spoort juist aan om redeneringen en schansen die opgeworpen worden (tegen hun geloof) te slechten, dus niet om ze te negeren. De bijbel roept regelmatig op om je verstand te gebruiken, hieronder een paar voorbeelden.Als ex-gelovige heb ik heel vaak mijn verstand ondergeschikt gemaakt aan mijn geloof. Er zijn altijd een hoop vragen geweest waar ik vanuit de bijbel geen bevredigend antwoord op had. Ik deed dan het volgende:
"3 Want al leven wij in het vlees, wij trekken niet ten strijde naar het vlees, 4 want de wapenen van onze veldtocht zijn niet vleselijk, maar krachtig voor God tot het slechten van bolwerken, 5 zodat wij de redeneringen en elke schans, die opgeworpen wordt tegen de kennis van God, slechten, elk bedenksel als krijgsgevangene brengen onder de gehoorzaamheid aan Christus,
2 Kor 10:3-5"
Ik stopte de vragen die mijn verstand opwierp en aanvaarde wat de bijbel schreef.
De bijbel roept wel degelijk op om je verstand te gebruiken:
Psalm 32:9
Wees niet redeloos als paarden of ezels
die met bit in toom worden bedwongen,
dan zal geen kwaad je treffen.
2 Timoteus 2:7
Denk na over wat ik je heb gezegd; de Heer zal ervoor zorgen dat je dit alles ook begrijpt.
1 Tessalonicenzen 5:2, 221
Onderzoek alles, behoud het goede en vermijd elk kwaad, in welke vorm het zich ook voordoet.
Natuurlijk is ons verstand beperkt. Vragen die je met je verstand niet kunt beantwoorden zullen er altijd zijn. Dat geld ook voor bijvoorbeeld een evolutietheorie of een big-bang theorie waar lang niet op iedere vraag een bevredigend antwoord kan worden gegeven. De meeste mensen begrijpen ook de redeneringen bij een stuk minder ingewikkelde wetenschappelijke uitspraken niet, simpelweg omdat ze er zelf met hun verstand niet bij kunnen. Deze vragen die het verstand opwerpt worden gestopt en de conclusie die de wetenschappers schrijven wordt aanvaard. Jij zult vanuit jou pretheoretisch commitment het veel logischer vinden dat je een wetenschapper gelooft zonder dat je hem kunt volgen dan dat je Gods Woord gelooft zonder dat je hem volledig kunt vatten. Ik vanuit mijn pretheoretisch commitment vindt het logischer om Gods Woord te geloven zonder dat ik Hem volledig kan bevatten dan dat ik een groep wetenschappers geloof die ik niet volledig kan volgen.
Volgens mij begrijp je heel goed wat hier bedoeld wordt, aangezien de tweede regel is: De vakterm hiervoor is een ”pretheoretisch commitment”, zo zei de bijzonder hoogleraar.Over het geloven met "het hart" het volgende. Mijn hart is niet meer dan een holle spier die door zich samen te trekken bloed door het lichaam pompt. Mijn atheistiche hart doet dus niets anders dan bloed rond pompen.
Ik begreep dat dat je conclusie was, daarom vraag ik me ook af hoe het komt dat je het zo opvat. Steiger je soms bij het woordje "moeten"? Als ik die alinea lees is het namelijk zo duidelijk dat er niet wordt gesteld dat de bewijslast bij de atheïst ligt. Het gaat heel duidelijk over "Als je wilt bewijzen dat", lees de alinea nog maar eens door.Deze reactie was van mij. De aanleiding daarvoor was deze zin:"Zo moet iemand die beweert dat God niet bestaat, eigenlijk iedereen interviewen die beweert God ontmoet te hebben, om diens ervaringen te toetsen."
Mijn conclusie was nav deze zin dat de bewijslast ineens bij mij ligt die zegt dat niet (meer) gelooft dat God bestaat.
Vanuit je pretheoretisch commitment dat God niet bestaat geloof je dus dat jouw religieuze ervaringen op ander manieren te verklaren zijn. Vervolgens redeneer je door dat dus iedere religieuze ervaring van ieder ander niet serieus genomen kan worden. En vervolgens kom je hier op freethinker doen aan zelfindoctrinatie van je nieuwe atheistische geloof? Volgens mij hangt het allemaal af van je uitgangspunten. Afhankelijk van wat we zelf geloven noemen we kennisoverdracht "opvoeden" of "indoctrineren", en noemen we kennis vergaren "onderzoeken" of "zelfindoctrinatie" en ga zo maar door.Religieuze ervaringen tel ik niet als bewijs. Daar heb ik er zelf genoeg van gehad en waren vlgs. mij opegwekt door gevoel, indoctrinatie en hersenspoeling tijdens mijn jeugd. En op latere leeftijd was ik zo stom om aan zelfindoctrinatie te doen, door eindeloos te lezen in de bijbel, bijbelcommentaren, boeken gebaseerd op de bijbel, luisteren naar preken, etc. Mijn conclusie dat God niet bestaat is gebaseerd op het ontbreken van overtuigend bewijs. Dus ik zeg: er is voor mij niet genoeg bewijs dat God bestaat, Dus ben ik van mening dat God niet bestaat. Klaar.
