Freethinker.nl

Dit nummer heb ik grijs gedraaid, het raakt me nog steeds intens, zelfs de religieuse tekst.

http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... ZLGg-P6kr4" onclick="window.open(this.href);return false;

Mooi die van Mendelssohn, Storm. Ik kende die muziek niet.

Luck schreef:Misschien wel mijn favoriete chopin-nocturne.

http://www.youtube.com/watch?v=o5K3Aea-s0k" onclick="window.open(this.href);return false;

Prachtig! Wat doet het mij goed daar weer eens naar te luisteren. Ik koos deze nocturne voor mijn pianoexamen op het conservatorium in 1996. Wanneer je deze nocturne speelt op een grote vleugel in een grote zaal is het een enorm enerverende ervaring. De slepende melodie komt op het eind terug met dubbele beweging.
Ik begrijp alleen niet waarom Sofronitsky zo erg wordt opgehemeld hier (in de commentaren op youtube). Hij speelt de moeilijkste passages nogal rafelig (kan even geen ander woord bedenken om het te beschrijven).
Deze uitvoering van Valentina Lisitsa is voor mij meer indrukwekkend:
http://www.youtube.com/watch?v=c94nySKKoWE" onclick="window.open(this.href);return false;

Ik speelde erachteraan deze nocturne van Chopin, mijn tweede favoriet:
https://www.youtube.com/watch?v=nPErSyk5iHs

Rereformed schreef:Mooi die van Mendelssohn, Storm. Ik kende die muziek niet.

Ja hè Rereformed ? Ik voel het ook nog intens.
Had jij dat ook in het begin van je twijfel/afvalligheid dat de teksten van muziek je nog zo dichtbij brachten bij dat waarin je geloofde?

Storm schreef: Had jij dat ook in het begin van je twijfel/afvalligheid dat de teksten van muziek je nog zo dichtbij brachten bij dat waarin je geloofde?

Nee, niet dichtbij het geloof, want ik heb altijd de misschien vreemde gewoonte gehad om nooit naar de woorden te luisteren van welke muziek dan ook.
Maar religieuze muziek geeft me veel gevoelens waar ik erg van houd. Bij religieuze muziek denk ik aan mystiek, heiligheid, diepzinnigheid, verhevenheid, plechtigheid, volledige overgave, weggevoerd worden naar een andere wereld. En sommige kerkmuziek zit heel diep, en wekken dus heftige emoties op, omdat je dat van kinds af aan gehoord hebt en er nog herinneringen aan hebt.

Het kerstlied Ere zij God bijvoorbeeld vind ik schitterend. Dan moet ik altijd denken aan toen ik als kind van tien door m'n moeder werd meegenomen naar een kerkstzang in de Martinikerk in Groningen. Er was een ontzaglijke zee van muziek die over me heen golfde, verschillende koren, kinderkoren, trompetten, een orkest, een daverend orgel, en die katedraal stampvol mensen. En we moesten er naartoe lopen. En zelfs dat was een belevenis want er lag sneeuw...Al dat soort dingen gaan door me heen wanneer ik dat lied hoor. Ook als atheïst heb ik geen enkele moeite met religieuze gevoelens. Ik ervaar precies diezelfde gevoelens, heb slechts geleerd dat met religie het diepste gevoel bedoeld wordt. En omdat mensen het moeten aankleden gebruiken ze God voor dat gevoel. Meestal waar het woordje 'God' wordt uitgesproken is 'het leven' een betere verwoording van wat men bedoelt te zeggen.

Ere zij God = Alle eer aan al het leven
in den hoge = in het onmetelijke heelal
Vrede op aarde, vrede op aarde = moge wij mensen het wonder van het bestaan diep beseffen
In de mensen een welbehagen = en vervuld worden met de allergrootste gevoelens van verwondering en geluk

http://www.youtube.com/watch?v=1uqKcVEp5Pc" onclick="window.open(this.href);return false;

Het lied heeft trouwens een bijzondere achtergrond. Ik was er altijd trots op dat zo'n prachtig lied gemaakt werd in Nederland, het land dat nu niet meteen bekend staat vanwege illustere componisten en muziekgeschiedenis, want in het buitenland is dit lied onbekend...
Wikipedia laat echter weten dat het lied in de eerste helft van de 18e eeuw gemaakt moet zijn door een Pruisische musicus en predikant Franz Albert Schultz. Waarschijnlijk is het destijds ooit gedrukt in een gezangboekje in het Duits, en heeft Isaac Bikkers zo'n 100 jaar later een oud exemplaar waar het lied in stond ergens gevonden en vertaald in het Nederlands (hij vermeldt deze naam als componist). In Duitsland is het nergens meer te vinden en onbekend. Maar in Nederland werd het lied steeds populairder, zozeer zelfs dat men spreekt van het Ere zij God.

Rereformed schreef: Ook als atheïst heb ik geen enkele moeite met religieuze gevoelens. Ik ervaar precies diezelfde gevoelens, heb slechts geleerd dat met religie het diepste gevoel bedoeld wordt. En omdat mensen het moeten aankleden gebruiken ze God voor dat gevoel. Meestal waar het woordje 'God' wordt uitgesproken is 'het leven' een betere verwoording van wat men bedoelt te zeggen.

Ja ik denk dat dat zo is, je verwoord het zoals Harry Kuitert en Klaas Hendrikse.
Verstandelijk denk ik: je hebt gelijk, maar ik kan er nog niet bij, ik kan het me nog niet eigen maken.

Dat filmpje van Hitchens ken ik, ik vraag me af hoe het met hem gaat.

Maar goed ontopic; muziek.

http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... q2fszSmbfg" onclick="window.open(this.href);return false;

http://www.youtube.com/watch?v=-PK7Spes ... re=related" onclick="window.open(this.href);return false;

http://www.youtube.com/watch?v=HHG7TRx815A" onclick="window.open(this.href);return false;

Prachtig de Misa Criolla vooral het Gloria, opzwepend, temperamentvol.

Storm schreef:Dat filmpje van Hitchens ken ik, ik vraag me af hoe het met hem gaat.

Hij zegt ergens dat hij een soort kanker heeft waar volgens de statistieken enkel 5% het van overleeft.

Storm schreef:

Rereformed schreef: Ook als atheïst heb ik geen enkele moeite met religieuze gevoelens. Ik ervaar precies diezelfde gevoelens, heb slechts geleerd dat met religie het diepste gevoel bedoeld wordt. En omdat mensen het moeten aankleden gebruiken ze God voor dat gevoel. Meestal waar het woordje 'God' wordt uitgesproken is 'het leven' een betere verwoording van wat men bedoelt te zeggen.

Ja ik denk dat dat zo is, je verwoord het zoals Harry Kuitert en Klaas Hendrikse.
Verstandelijk denk ik: je hebt gelijk, maar ik kan er nog niet bij, ik kan het me nog niet eigen maken.

Dat filmpje van Hitchens ken ik, ik vraag me af hoe het met hem gaat.

Maar goed ontopic; muziek.

Ik heb zowel de gevoelens van Rereformed als die van jou.

Ik denk, dat het bij mij vooral zit in het wel of niet nederlandstalig zijn van de teksten.
Teksten, waarbij ik de betekenis direct hoor, kan ik nog steeds niet goed zetten.

Bij vnl. instrumentale muziek kan ik puur genieten van de klanken.
Bij teksten waarbij de woorden onderdeel zijn geworden van de klanken van de muziek, heb ik nu ook veel minder problemen.

Soms heb ik een eigen betekenis gevonden bij muziek, die ik eigenlijk niet wil missen, zoals het na-de-dooplied, wat in mijn herinnering altijd staand gezongen werd door de gemeente, als een gezamelijk opnemen van het kind, dat werd gepresenteerd aan de gemeenschap.
"Dat 's Heeren zegen op u daal"
Daarbij blijf ik tranen van in mijn ogen krijgen.

Bij het Avé Maria heb ik eens heel bewust bij mezelf gezegd:
"Wat zegt me toch die tekst? Het is een van de mooiste stukken muziek en ik geniet er zo van nu ik die heb op een CD van Andrea Bocelli
Ik wil deze klanken niet missen.

Zo heb ik dat bij verschillende muziek, verschillende "smoezen" om ervan te "mogen" blijven genieten.

Mariakat schreef:
Soms heb ik een eigen betekenis gevonden bij muziek, die ik eigenlijk niet wil missen, zoals het na-de-dooplied, wat in mijn herinnering altijd staand gezongen werd door de gemeente, als een gezamelijk opnemen van het kind, dat werd gepresenteerd aan de gemeenschap.
"Dat 's Heeren zegen op u daal"
Daarbij blijf ik tranen van in mijn ogen krijgen.
Ik wil deze klanken niet missen.

Zo heb ik dat bij verschillende muziek, verschillende "smoezen" om ervan te "mogen" blijven genieten.

Oh ja, ik herken het zo goed en veel niet christenen raken ontroerd bij "Abide with me".
Zeker als geloof geen negatieve of niet alleen negatieve jeugd herinneringen oproept is de kans groot dat dat blijft.

Ik zou die klanken ook nooit willen missen en die ontroering heb ik altijd gevoeld als: God dichtbij.
Rereformed en jij genieten ervan zonder de emotie toe te schrijven aan iets Goddelijks.

Abide with me is ook één van de liederen die het allerdiepst in me zitten en altijd tranen van emotie opwekken wanneer ik het hoor.
http://www.youtube.com/watch?v=rCKEa53J ... re=related" onclick="window.open(this.href);return false;

Het zijn de emoties van de acceptatie en daaruitvolgende overgave aan de onafwendbare dood die voor de deur staat. Dit lied werd gemaakt door iemand die aan tuberculosis leed en nog maar een paar weken te leven had.

Voor mij is het absolute hoogtepunt van deze emoties te beluisteren in Dido's Lament van Purcell. Dit lied zou wat mij betreft op mijn eigen begravenis ten gehore gebracht worden.
https://www.youtube.com/watch?v=wI2Jrxx2ou0

Recitative
Thy hand, Belinda, darkness shades me,
On thy bosom let me rest,
More I would, but Death invades me;
Death is now a welcome guest.

Aria
When I am laid, am laid in earth,
May my wrongs create
No trouble, no trouble in thy breast;
Remember me, remember me,
But ah! forget my fate.
Remember me,
But ah! forget my fate.

Rereformed schreef:
Het zijn de emoties van de acceptatie..

Remember me,
But ah! forget my fate.

Mooi,inderdaad ook de tekst
Remember me,
But ah! forget my fate.


Inderdaad de emoties van acceptatie, overgave een woord dat niet alleen theisten past.

Eén van mijn favorieten, niet de beste uitvoering, maar met zoveel plezier gespeeld en bekeken door de mensen. Groot scherm, de volumeknop een tandje hoger en genieten!

a.r. schreef:Eén van mijn favorieten, niet de beste uitvoering, maar met zoveel plezier gespeeld en bekeken door de mensen.

Dank je AR.

Waarbij ik altijd weer moet denken aan de schitterende intro en tegelijkertijd het einde van de film "Les un et les autres".
Met het ballet dat duidelijk refereert aan Rudolf Nureyev in Parijs.


Extrait du film "Les uns et les autres" de Claude Lelouch.
le boléro de Ravel, chorégraphie de Maurice Béjart, dansé par Jorge Donn.