Freethinker.nl

dikkemick schreef:@Pieter

Het woord of het begrip "god" is voor mij de werkelijkheid van wie ik ben. Het is gegeven aan iedereen en de aanvaarding ervan is "jezelf zijn in vrede". Dat is de kortse mogelijke manier waarop ik het kan beschrijven.

en "god is geen ander"

Waarom noem je dit niet gewoon:

Pieter
De mens

Ik denk dat ik dit het best kan uitleggen met de grot van Plato.

Daar waar men de schaduw der dingen als de werkelijkheid zag. Zo zie ik de mens Pieter als een afschaduwing van dat wat wezenlijk is.

En bij de verdwijning van de schaduw ben ik niet verdwenen. Pieter is tijdelijk, maar mijn werkelijkheid is eeuwig.

Neem er geen aanstoot aan als je dit te gortig is, onlogische of wishfullthinking. Ik kan alleen zeggen dat dit mij steeds meer duidelijk wordt. Geloof mij niet op mijn woord dat is echt het laatste dat ik zou willen. Ik ben er enkel van overtuigd dat dit door iedereen gezien en ervaren kan worden maar zo niet ook geen probleem. Want zoals ik het zie blijf jij en iedereen zoals god je geschapen heeft volmaakt, heel en vol liefde, ook al kijk je alleen naar een vervormde schaduw . Echter daar(in het kijken naar je schaduw) zal in mijn visie nooit gevonden worden wie je werkelijk bent, maar door je innerlijk te herinneren dat jij degene bent die kijkt zal het begin kunnen zijn van ontwaken.

dikkemick schreef: Een leuk, toegankelijk en kort boek van Karen Armstrong " a short History of myth" zou ik je dan willen aanbevelen.
(Kan het je sturen als je wilt).

Aanvulling: Why People Believe Weird Things van Michael Shermer en Daniel Dennett : Breaking The Spell, Religion As A Natural kan ik je ook aanbevelen.

Dank je voor de tips!
Heel sympathiek dat je het ook wilt sturen naar me. Ik zal eerst eens rondneuzen in de bibliotheek op de titels die je hier geeft. Lezen in het Engels is niet iets dat me makkelijk af gaat.

Pieter schreef:

dikkemick schreef:@Pieter

Het woord of het begrip "god" is voor mij de werkelijkheid van wie ik ben. Het is gegeven aan iedereen en de aanvaarding ervan is "jezelf zijn in vrede". Dat is de kortse mogelijke manier waarop ik het kan beschrijven.

en "god is geen ander"

Waarom noem je dit niet gewoon:

Pieter
De mens

Ik denk dat ik dit het best kan uitleggen met de grot van Plato.

Daar waar men de schaduw der dingen als de werkelijkheid zag. Zo zie ik de mens Pieter als een afschaduwing van dat wat wezenlijk is.

Je doelt op meer dimensies?
Of op ons onbegrip van het "meer" dat er volgens jou is?

dikkemick schreef:

Pieter schreef:

dikkemick schreef:@Pieter

Het woord of het begrip "god" is voor mij de werkelijkheid van wie ik ben. Het is gegeven aan iedereen en de aanvaarding ervan is "jezelf zijn in vrede". Dat is de kortse mogelijke manier waarop ik het kan beschrijven.

en "god is geen ander"

Waarom noem je dit niet gewoon:

Pieter
De mens

Ik denk dat ik dit het best kan uitleggen met de grot van Plato.

Daar waar men de schaduw der dingen als de werkelijkheid zag. Zo zie ik de mens Pieter als een afschaduwing van dat wat wezenlijk is.

Je doelt op meer dimensies?
Of op ons onbegrip van het "meer" dat er volgens jou is?

In mijn laatste bijdrage had ik het later nog wat uitgebreid en mogelijk gemist door jou, misschien dat het wat bijdraagt.

Pieter schreef:En bij de verdwijning van de schaduw ben ik niet verdwenen. Pieter is tijdelijk, maar mijn werkelijkheid is eeuwig.

Neem er geen aanstoot aan als je dit te gortig is, onlogische of wishfullthinking. Ik kan alleen zeggen dat dit mij steeds meer duidelijk wordt. Geloof mij niet op mijn woord dat is echt het laatste dat ik zou willen. Ik ben er enkel van overtuigd dat dit door iedereen gezien en ervaren kan worden maar zo niet ook geen probleem. Want zoals ik het zie blijf jij en iedereen zoals god je geschapen heeft volmaakt, heel en vol liefde, ook al kijk je alleen naar een vervormde schaduw . Echter daar(in het kijken naar je schaduw) zal in mijn visie nooit gevonden worden wie je werkelijk bent, maar door je innerlijk te herinneren dat jij degene bent die kijkt zal het begin kunnen zijn van ontwaken.

Pieter schreef:

Pieter schreef:En bij de verdwijning van de schaduw ben ik niet verdwenen. Pieter is tijdelijk, maar mijn werkelijkheid is eeuwig.

Neem er geen aanstoot aan als je dit te gortig is, onlogische of wishfullthinking. Ik kan alleen zeggen dat dit mij steeds meer duidelijk wordt. Geloof mij niet op mijn woord dat is echt het laatste dat ik zou willen. Ik ben er enkel van overtuigd dat dit door iedereen gezien en ervaren kan worden maar zo niet ook geen probleem. Want zoals ik het zie blijf jij en iedereen zoals god je geschapen heeft volmaakt, heel en vol liefde, ook al kijk je alleen naar een vervormde schaduw . Echter daar(in het kijken naar je schaduw) zal in mijn visie nooit gevonden worden wie je werkelijk bent, maar door je innerlijk te herinneren dat jij degene bent die kijkt zal het begin kunnen zijn van ontwaken.

Sorry Pieter maar ik kan er geen (logisch) touw aan vastknopen. Ik begrijp wat je wilt zeggen of wat je wilt geloven, maar ik kan de reden van je geloof er niet uit filteren.
Je schrijft dat het je steeds meer duidelijk wordt? Wat doe je hiervoor? Lezen? Mediteren? Welke aanwijzingen krijg je, te geloven dat we slechts een vervormde schaduw a-la-Plato zijn?

Blz. 52 en wie weet nog hoe het topic begon en wie hem opende? Ik ben begonnen met herlezen vanaf het eerste bericht. Ik kom tot de conclusie dat het tot grofweg pagina 5 een hoogwaardige discussie is en het herlezen waard.

Pieter schreef:

DiMensie schreef:

Pieter schreef:De interpretatie dat hel en hemel iets is dat in de toekomst zou liggen, is voor mij een misvatting, over wat het werkelijk betekent . Voor mij is (interpretatie zonder angst) de hel een toestand (een state of mind) zoals de hemel dat ook is. Een toestand van innerlijke onvrede of een toestand van innerlijke vrede.

Wat heeft dat nog te maken met geloven in God of religie in het algemeen?

Vrede heeft alles voor mij te maken met geloof in god met religie heeft het niet zoveel te maken.
Was je echt geïnteresseerd in mijn antwoord?

Je doet het voorkomen alsof je in vrede en zonder angst leeft.
Je houdt daarmee vooral jezelf voor de gek!

Samante schreef:Ik zie de natuur ook als "bezield". Als ik in de ogen kijk van een dier zie ik een andere ziel.

Nu weet ik niet of ik op het niveau van de jager verzamelaars zit tot 10.000 jaar geleden. Want ik heb een spiritualiteit die misschien toen niet voorkwam nog. Ik zou niet weten hoe hun spiritualiteit in elkaar stak.

In de serie De Aardkinderen wordt zulks door Jean M. Auel. helder geromantiseerd beschreven,
met name in deel 1 De Stam Van De Holenbeer

Hoe ziet zo een ziel eruit als je in de ogen kijkt van een ander dier/mens? Wat zie je dan concreet?

Samante schreef:

DiMensie schreef:

Samante schreef: Leed, in de vorm van het verlies van een dierbare, wordt verzacht
omdat ik geloof dat die dierbare nooit bij mij is weggegaan en ik die zal weerzien.

Op basis waarvan geloof je dat? Of betreft het meer kiezen voor een soort (bewust?) wishfull thinking?

Ik geloof dat we als spirituele wezens overal en in alle tijd bestaan. Een dierbare die sterft verliest het stoffelijke lichaam, het spirituele wezen dat hij/zij is blijft bestaan. En zo is die dierbare bij me op elk moment in mijn leven, kijkt door o.a. mijn ogen naar het leven. En omgekeerd geldt dat ook.
Ik geloof dit op basis van een inzicht dat ik ooit heb gekregen toen ik uit een psychose kwam.

Wat was dat inzicht welk je toen kreeg?
Ik snap namelijk niet dat jouw dierbaren nooit bij je weggaan EN dat je die zal weerzien.
Hoezo weerzien dan? Ze gingen toch nooit bij je weg?

Ik geloof zelf nog altijd in reïncarnatie al botst die overtuiging steeds meer met mijn andere overtuiging dat bewustzijn zich alleen kan manifesteren vanuit een materialistische basis. Zoals jij jouw mening/ervaring omschrijft komt het op mij over alsof overledenen gebruik maken van jouw lichaam (kijken door jouw ogen e.d) om zich te manifesteren. Ik ben op zichzelf wel gecharmeerd van dat idee, een soort van tijdelijk onderkomen voor het bewustzijn tot er een nieuw 'onbezet' lichaam vrijkomt, overledenen worden dan als het ware 'bodyhoppers' tot ze weer een stekkie voor zichzelf hebben, maar de psychiatrie zal er al snel een label op plakken als schizofreen of DIS, zeker als het gepaard gaat met psychotische periodes.

Wel eens nagedacht waar die 'bodyhoppers' van gemaakt zijn? Hoe doen ze dat volgens jou, dat 'bodyhoppen'? Ik zou ze er trouwens meteen weer uitschoppen als ze er bij mij in zouden willen trekken, ik heb het druk genoeg met mijn eigen bewustzijn, lijkt me maar verwarrend zo een 'meekijker'.

Samante schreef:

DiMensie schreef:

Samante schreef:Verder voel ik me nooit meer het slachtoffer.
Op een of ander niveau, zo denk ik, heb ik alles in mijn leven zelf geschapen.

Welke aanleiding heeft je tot die gedachte gebracht? Het klinkt namelijk nogal magisch, maar zo bedoel je het volgens mij niet: hoe schep jij iets in jouw leven? Zou je daar een concreet voorbeeld van willen geven?

Ik schep via gedachte, woord en daad. En op diverse bewustzijn-niveaus.
Zo geloof ik dat ik de architect over mijn eigen leven ben op een hoger (en alwetend) bewustzijn niveau en bijvoorbeeld mijn lichaam bij elkaar houd op een lager bewustzijn niveau. En met het dagelijkse bewustzijn schep ik bijvoorbeeld dit bericht en doe ik de afwas. Beetje flauwe voorbeelden, maar toch.

Ik vind dat geen flauwe voorbeelden, het is juist een heldere verdeling van het bewustzijn in drie dimensies. Voor mij is vooral dat 'hoger (en alwetend) bewustzijn niveau' van belang:
bestaat dat volgens jou ook 'los' van je lichaam zonder materialistische basis, en zo ja,
op basis waarvan manifesteert dat 'hoger (en alwetend) bewustzijn' zich dan wel?

Eerst wordt je verliefd op iemand, daar kun je niets aan doen. Vervolgens moet je wel de rationele keuze maken of je een relatie wilt proberen aan te gaan met die persoon. Of je wordt verliefd op Jezus maar je moet dan wel de bewuste keuze maken om hieraan toe te geven. Deze relatie bezegel je dan met een belijdenis of volwassenen doop. Voor wat ik in mijn leven heb meegemaakt met liefde en geloof, draait het om emotie. Hoewel er aan het bevestigen van je relatie met Jezus wel studie vooraf kan gaan om je ervan te verzekeren dat het geen aperte onzin is waaraan je toegeeft. Je wilt immers niet de enige zijn die in zijn blootje staat. In een liefdesrelatie ben je meestal 1:1 en dan maakt dat niet zoveel uit. En als je rationeel achteraf toch begint te twijfelen dan ga je rationeel op zoek naar wetenschappers en schrijvers die allemaal beweren dat zij ook jouw geloof delen. Zoals de 'Nieuwe Kleren van de Keizer' waarbij de keizer ook niet wou toegeven dat hij eigenlijk wel wist dat hij in zijn onderbroek rondliep.

Fjedka schreef:Blz. 52 en wie weet nog hoe het topic begon en wie hem opende? Ik ben begonnen met herlezen vanaf het eerste bericht. Ik kom tot de conclusie dat het tot grofweg pagina 5 een hoogwaardige discussie is en het herlezen waard.

Je hebt helemaal gelijk. Dit topic is gewijd aan waarom RobbertVeen in (de bijbel)god gelooft. En dat zou het tot het eind moeten zijn. Gaandeweg zijn er meer mensen gekomen met een verdediging van hun godgeloof, maar dan hebben we het over een geheel ander godgeloof. En wanneer iemand abortus erbij haalt of Pieter met een bericht komt als dit is het eind zoek. Voor een moderator is het een dagtaak om alles wat niet on-topic is af te splitsen.

Maar ik wil er wel een poging toe doen.

DiMensie schreef:

Samante schreef:Ik zie de natuur ook als "bezield". Als ik in de ogen kijk van een dier zie ik een andere ziel.

Nu weet ik niet of ik op het niveau van de jager verzamelaars zit tot 10.000 jaar geleden. Want ik heb een spiritualiteit die misschien toen niet voorkwam nog. Ik zou niet weten hoe hun spiritualiteit in elkaar stak.

In de serie De Aardkinderen wordt zulks door Jean M. Auel. helder geromantiseerd beschreven,
met name in deel 1 De Stam Van De Holenbeer

Bedankt voor de tip. Ik zet het op mijn lijstje om het te zoeken in de bieb.

DiMensie schreef: Hoe ziet zo een ziel eruit als je in de ogen kijkt van een ander dier/mens? Wat zie je dan concreet?

Mijzelf in een andere vorm. En ik voel herkenning ook bij dat dier.

Samante schreef:

DiMensie schreef:

Samante schreef: Leed, in de vorm van het verlies van een dierbare, wordt verzacht
omdat ik geloof dat die dierbare nooit bij mij is weggegaan en ik die zal weerzien.

Op basis waarvan geloof je dat? Of betreft het meer kiezen voor een soort (bewust?) wishfull thinking?

Ik geloof dat we als spirituele wezens overal en in alle tijd bestaan. Een dierbare die sterft verliest het stoffelijke lichaam, het spirituele wezen dat hij/zij is blijft bestaan. En zo is die dierbare bij me op elk moment in mijn leven, kijkt door o.a. mijn ogen naar het leven. En omgekeerd geldt dat ook.
Ik geloof dit op basis van een inzicht dat ik ooit heb gekregen toen ik uit een psychose kwam.

DiMensie schreef:Wat was dat inzicht welk je toen kreeg?
Ik snap namelijk niet dat jouw dierbaren nooit bij je weggaan EN dat je die zal weerzien.
Hoezo weerzien dan? Ze gingen toch nooit bij je weg?

In die psychose ontstond het inzicht dat ik niet alleen in mijn eigen lichaam maar ook daarbuiten bestond. Mijn psychiater bestempelde dat als pantheïsme.
In mijn huidige stoffelijke vorm lijken mijn dierbaren verdwenen, zie ik ze niet meer. Ik neem aan dat als ik mijn stoffelijke vorm verlies dat ik dan weer met hen in contact kom en ze ook weer kan zien.

DiMensie schreef: Ik geloof zelf nog altijd in reïncarnatie al botst die overtuiging steeds meer met mijn andere overtuiging dat bewustzijn zich alleen kan manifesteren vanuit een materialistische basis. Zoals jij jouw mening/ervaring omschrijft komt het op mij over alsof overledenen gebruik maken van jouw lichaam (kijken door jouw ogen e.d) om zich te manifesteren. Ik ben op zichzelf wel gecharmeerd van dat idee, een soort van tijdelijk onderkomen voor het bewustzijn tot er een nieuw 'onbezet' lichaam vrijkomt, overledenen worden dan als het ware 'bodyhoppers' tot ze weer een stekkie voor zichzelf hebben, maar de psychiatrie zal er al snel een label op plakken als schizofreen of DIS, zeker als het gepaard gaat met psychotische periodes.

Het "bodyhoppen" zoals je het noemt is niet een tijdelijke noodwoning of zo voor de overleden persoon.
Ik geloof dat jouw spirituele wezen overal en in alle tijd bestaat. Als je die tijd eenvoudig het NU of dit moment noemt, dan kijkt jouw spirituele wezen in het NU of dit moment door alle ogen van alle levende wezens. Met het dagelijkse bewustzijn merk je dat niet, maar ik ga ervan uit dat als alle bewustzijn-niveaus samenkomen, dat je die ervaring wel zult kennen. Dat samenkomen van die bewustzijn-niveaus verwacht ik na het verliezen van het stoffelijke lichaam, wanneer alleen mijn onstoffelijkheid rest. Op dat moment ben je dan Alziend, wanneer je ervaart overal te zijn en in alle tijd.

DiMensie schreef: Wel eens nagedacht waar die 'bodyhoppers' van gemaakt zijn? Hoe doen ze dat volgens jou, dat 'bodyhoppen'? Ik zou ze er trouwens meteen weer uitschoppen als ze er bij mij in zouden willen trekken, ik heb het druk genoeg met mijn eigen bewustzijn, lijkt me maar verwarrend zo een 'meekijker'.

Het hele leven kijkt dus met jou mee, alle spirituele wezens ervaren in het NU hoe het is om DiMensie te zijn. Tenminste, dat geloof ik.

Samante schreef:

DiMensie schreef:

Samante schreef:Verder voel ik me nooit meer het slachtoffer.
Ik schep via gedachte, woord en daad. En op diverse bewustzijn-niveaus.
Zo geloof ik dat ik de architect over mijn eigen leven ben op een hoger (en alwetend) bewustzijn niveau en bijvoorbeeld mijn lichaam bij elkaar houd op een lager bewustzijn niveau. En met het dagelijkse bewustzijn schep ik bijvoorbeeld dit bericht en doe ik de afwas. Beetje flauwe voorbeelden, maar toch.

Ik vind dat geen flauwe voorbeelden, het is juist een heldere verdeling van het bewustzijn in drie dimensies. Voor mij is vooral dat 'hoger (en alwetend) bewustzijn niveau' van belang:
bestaat dat volgens jou ook 'los' van je lichaam zonder materialistische basis, en zo ja,
op basis waarvan manifesteert dat 'hoger (en alwetend) bewustzijn' zich dan wel?

Het bestaat ook los van mijn lichaam maar omvat gelijkertijd alles wat er is.
Dat hoger bewust en alwetend bewustzijn, de architect, is het deel van mij dat goddelijk is. Een individuatie van een groter geheel, samen met alle andere individuaties wordt hetgeen gevormd dat men God noemt.

Samante schreef:

Rereformed schreef: Voor een moderator is het een dagtaak om alles wat niet on-topic is af te splitsen.

Maar ik wil er wel een poging toe doen. Dan moet ik eerst weten of er animo is voor aparte topics: "Pieter, waarom ik in God geloof" en "Samante: "waarom ik in God geloof". Dan splits ik de desbetreffende bijdragen daar naar af en kan het hier enkel verder met de discussie die betrekking heeft op het godgeloof van RobbertVeen.

Wat mij betreft is dat prima.

OK, ik heb nu wat tijd en zal het meteen aanmaken.

Ik splits alles wat geen betrekking heeft op RobbertVeen af naar één nieuw onderwerp. Indien iemand voor die discussie een goede topictitel heeft meld het hier dan even.

Rereformed schreef:Ik merk dat het me niet lukt. De bijdragen zitten te verstrengeld aan elkaar.
Ik zal het anders moeten doen. Ik splits alles wat geen betrekking heeft op RobbertVeen af naar één nieuw onderwerp. Indien iemand voor die discussie een goede topictitel heeft meld het hier dan even.

Waarom ik in (???) geloof
.

Rereformed schreef:Ik merk dat het me niet lukt. De bijdragen zitten te verstrengeld aan elkaar.
Ik zal het anders moeten doen. Ik splits alles wat geen betrekking heeft op RobbertVeen af naar één nieuw onderwerp. Indien iemand voor die discussie een goede topictitel heeft meld het hier dan even.

Waarom zij in god geloven?

Is God hier (in de nieuwe topic) God, god, of bovennatuurlijke entiteit?