dikkemick schreef:Tijd voor studie:
"Faith vs Fact" van Jerry A. Coyne (Auteur van o.a. "Why evolution is true")
Hé, toevallig beluisterde ik dat als audioboek vorige week.
Helder geschreven boek. Jammergenoeg is het onderwerp zo uitgekauwd dat ik door weinig of niets verrast werd.
Wat de leesboeken betreft, daar heb ik altijd een stapeltje van naast mijn bed. Ik lees ze tezelfdertijd, naar gelang de stemming. Op dit moment:
-
The Works of Philo (vert. Yonge). Uitstekend voor wanneer je in slaap wil vallen.
-
Leaving the Fold (Testimonies of former fundamentalists). Het boek is al 21 jaar oud, maar daarom niet minder boeiend. Iedere 'afvallige' geeft zijn verhaal met redenen en hoe men er nu over denkt. De verhalen zijn per hoofdstuk onderverdeeld in mensen die nu gematigd of liberaal zijn geworden, mensen die naar een geheel andere religie omgeswitcht zijn, mensen die nu agnost zijn, en mensen die zich nu atheïst noemen.
Voor mij allemaal heel interessant. In de eerste groep kom ik kopstukken tegen zoals Robert M. Price, die tegenwoordig agnost of atheïst is, Harvey Cox, wiens klassieker
The Secular City ik in de 70-er jaren al las, Tom Harpur, en Dennis Ronald MacDonald (die tegenwoordig als de grootste expert op het gebied van het boek Handelingen, en de invloed van Homerus op Marcus en Lucas-Handelingen wordt beschouwd).
-
The historical Jesus - five views
Met essays van Robert M. Price, John Dominic Crossan, Luke Timothy Johnson, James Dunn en Darrell Bock.
-
Jesus did not exist - a debate among atheists,
geschreven door de Australiër Raphael Lataster.
Het is een analyse en evaluatie van de boeken van Ehrman, Casey en Carrier aangaande het onderwerp. Lataster is een enthousiast voorstander van Carriers voorstel en methode om voortaan het theorema van Bayes op het Jezus-onderzoek los te laten.
Ik heb ook altijd een Fins boek waar ik mee bezig ben. Op dit moment een dik geschiedenisboek, geschreven door Dr. Mikko Uola,
Eritahtiset aseveljet (Uit cadans lopende wapenbroeders). Het analyseert de verhouding van Finland, Roemenië, Hongarije, Italië, Bulgarije met nazi-Duitsland.
Finland werd door Duitsland en andere landen vanwege de winteroorlog bijzonder bewonderd. Finland kon daarom haar oorlog zelfstandig voeren, en enkel op het front waar ze zelf voor koos.
Finland moest - net als Hongarije en Roemenië - kiezen tussen twee slechte alternatieven, en koos voor nazi-Duitsland. De Sowjet-Unie ervoer men al meer dan twintig jaar als een ideologisch gevaar, en sinds de winteroorlog ook als een geografisch gevaar.
De westerse naties komen er af als onverschillig wat betreft het lot van Oost-Europa.
Heel grappig was dit te lezen (uit de zog. Ciano diaries):
De minister van buitenlandse zaken komt naar Washington om president Roosevelt te vertellen over de oorlogsverklaring van Hongarije.
Hull: Ik heb de onplezierige plicht u te melden dat Hongarije ons de oorlog verklaard heeft.
Roosevelt: Hongarije? Wat is dat voor land?
Hull: Een koninkrijk.
Roosevelt: Wie er daar de koning?
Hull: Ze hebben geen koning.
Roosevelt: Een koninkrijk zonder koning? Wie is er dan het staatshoofd?
Hull: Admiraal Horthy.
Roosevelt: Een admiraal? Na Pearl Harbour krijgen we nog eens een vijand met een vloot!
Hull: Nee, meneer the president. Hongarije heeft geen vloot, zelfs geen verbinding met de zee.
Roosevelt: Vreemd. Wat willen ze van ons? Maken ze aanspraak op Amerikaanse gebieden?
Hull: Nee, Sir. Ze willen gebieden van Roemenië.
Roosevelt: Wat? Hebben ze ook de oorlog verklaard aan Roemenië?
Hull: Nee, Sir. Roemenië is hun bondgenoot.
