Eigenlijk had die generatie Panda geen echt dashboard.
Er zat een instrumentenblok achter het stuurwiel, en de rest was eigenlijk een grote kaartenbak/zak.
Het was geen wagentje van de beste kwaliteit, alhoewel de latere FIRE motoren (
Fully Integrated Robotized Engine*) lang niet beroerd waren.
De rest was, als het kapot ging, vaak eenvoudig en goedkoop te repareren, zodat het uiteindelijk toch een economisch vervoersmiddel was.
De koets kon bijna niet eenvoudiger, en zelfs de voorruit was volkomen vlak.
De beste versie was nog wel de 1.1 Young, die op de valreep nog werd geïntroduceerd, en gebouwd tussen 2001, en 2003, als ik me niet vergis. Met de motor en bak uit de Seicento.
Roest heeft de oerpanda wel tot het einde toe geteisterd, dus zelfs als je nog ergens een exemplaar uit 2003 op de kop zou tikken, is het wat dat betreft oppassen geblazen.
Er was overigens ook nog een Spaanse bijna-kloon, de SEAT Marbella, die hier en daar wat afgerond en uiterlijk gemoderniseerd was, maar meer in de markt werd gezet als damesautootje, volgens mij.
*Wat betekende dat er bij het in elkaar zetten van de motoren geen mensenhanden aan te pas kwamen, maar enkel robots.
De Seat Marbella, die uiterlijk was gemoderniseerd ten opzichte van de Panda, maar van binnen zo mogelijk nog eenvoudiger. Ook hebben de Marbella's altijd hun oude motoren behouden. Zo stamde de 903cc vierpitter nog uit de Panda van de jaren '80, die op haar beurt het machientje weer had geërfd van de 127. FIRE motoren hebben door de breuk tussen Fiat en Seat in de loop van de jaren '80 nooit hun weg naar Spanje gevonden.