Re: De grenzen van het denken
Geplaatst: 30 jan 2025 10:54
Hoe vaak maak jij gebruik van je intuïtie? Wat is de succes-rate hiervan? Ook wel eens intuïtieve gedachten die niet goed waren?
“Het is een teken van een ontwikkelde geest om met een gedachte te kunnen spelen zonder die te accepteren.” — Aristoteles
https://www.freethinker.nl/forum/
Hoe vaak maak jij gebruik van je intuïtie? Wat is de succes-rate hiervan? Ook wel eens intuïtieve gedachten die niet goed waren?
Over de kwakzalverij.In 1946 promoveerde De Groot cum laude tot doctor in de Wis- en Natuurkunde op het proefschrift "Het denken van den schaker". Dit werk, later in het Engels verschenen onder de titel "Thought and choice in chess", zou hem wereldfaam bezorgen, mede door de enthousiaste ontvangst van de latere Nobelprijswinnaar Herbert Simon, die speciaal hiervoor Nederlands leerde.[5] De Groot promoveerde bij prof. dr. Géza Révész en werd ook door Nederlandse meesters als Max Euwe, Hans Kmoch en Nicolaas Cortlever met raad en daad terzijde gestaan.[6] Zijn proefschrift was geïnspireerd door het werk van de denkpsycholoog Otto Selz en onderzocht de denkprocessen die optreden bij het schaken, onder andere bij Max Euwe. Hij onderzocht het geheugen van de schaakgrootmeesters en gemiddelde clubschakers, slechts gebruikmakend van een schaakbord en schaakklok. In een experiment zette hij een gangbare schaakstelling op het bord, en liet deze vijf seconden bekijken door beide spelers, waarna beiden de stelling moesten reconstrueren. Hetzelfde deed hij met een stelling waar de stukken willekeurig op het bord geplaatst waren. De grootmeesters reconstrueerde de schaakstelling veel beter, maar de randomstelling met eenzelfde foutenmarge als de clubschakers. Uit gelijksoortige experimenten concludeerde De Groot dat de cognitieve vaardigheden van de grootmeesters er vooral uit bestond, dat zij schaakstellingen beter konden bevatten als georganiseerd geheel, dan als een verzameling van losse schaakstukken.
dan, tja dan, dan sta ik niet te popelen.heeck, ik zal de nu volgende beschrijving van wat komen gaat in deel twee iets meer toespitsen op een onderwerp waar jij je graag mee bezig houdt: kwakzalverij. Mensen geloven graag in kwakzalvers en hun fratsen, dat kunnen we vaststellen. Nu kun je het natuurlijk bij die constatering laten; stomme kwakzalvers! Domme mensen!
Sommigen nemen daar genoegen mee; sommigen schrijven er zelfs hele bladen over vol, of, zo heb ik mij laten vertellen, verenigen zich in organisaties waar ze elkaar schouderkloppend feliciteren om hun slimmigheid niet in de trucs van de kwakzalvers te trappen, en gezamenlijk schuddebuiken om de domheid van de mensen die dat wel doen.
Ik niet. Ik ga een stap verder, en verklaar waarom die kwakzalvers toch altijd zoveel geloof krijgen, wat het is aan de menselijke geest dat zich hier zo door aangetrokken voelt. Wat speelt hier precies?. . . . .
Bij die schaakopstelling ontbreekt iets.heeck schreef: ↑30 jan 2025 10:56 Amerauder,
Over de intuitie bij het scheken:
Zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Adriaan_de_GrootOver de kwakzalverij.In 1946 promoveerde De Groot cum laude tot doctor in de Wis- en Natuurkunde op het proefschrift "Het denken van den schaker". Dit werk, later in het Engels verschenen onder de titel "Thought and choice in chess", zou hem wereldfaam bezorgen, mede door de enthousiaste ontvangst van de latere Nobelprijswinnaar Herbert Simon, die speciaal hiervoor Nederlands leerde.[5] De Groot promoveerde bij prof. dr. Géza Révész en werd ook door Nederlandse meesters als Max Euwe, Hans Kmoch en Nicolaas Cortlever met raad en daad terzijde gestaan.[6] Zijn proefschrift was geïnspireerd door het werk van de denkpsycholoog Otto Selz en onderzocht de denkprocessen die optreden bij het schaken, onder andere bij Max Euwe. Hij onderzocht het geheugen van de schaakgrootmeesters en gemiddelde clubschakers, slechts gebruikmakend van een schaakbord en schaakklok. In een experiment zette hij een gangbare schaakstelling op het bord, en liet deze vijf seconden bekijken door beide spelers, waarna beiden de stelling moesten reconstrueren. Hetzelfde deed hij met een stelling waar de stukken willekeurig op het bord geplaatst waren. De grootmeesters reconstrueerde de schaakstelling veel beter, maar de randomstelling met eenzelfde foutenmarge als de clubschakers. Uit gelijksoortige experimenten concludeerde De Groot dat de cognitieve vaardigheden van de grootmeesters er vooral uit bestond, dat zij schaakstellingen beter konden bevatten als georganiseerd geheel, dan als een verzameling van losse schaakstukken.
Daar heb ik me stevig tegen aan bemoeid met o.a. mijn database van Rare Apparaten en het uitvlooien van de marketingtechnieken daarbij. Zowel van de bedrijvers als van de bediende markt.
Als jij dan stelt:dan, tja dan, dan sta ik niet te popelen.heeck, ik zal de nu volgende beschrijving van wat komen gaat in deel twee iets meer toespitsen op een onderwerp waar jij je graag mee bezig houdt: kwakzalverij. Mensen geloven graag in kwakzalvers en hun fratsen, dat kunnen we vaststellen. Nu kun je het natuurlijk bij die constatering laten; stomme kwakzalvers! Domme mensen!
Sommigen nemen daar genoegen mee; sommigen schrijven er zelfs hele bladen over vol, of, zo heb ik mij laten vertellen, verenigen zich in organisaties waar ze elkaar schouderkloppend feliciteren om hun slimmigheid niet in de trucs van de kwakzalvers te trappen, en gezamenlijk schuddebuiken om de domheid van de mensen die dat wel doen.
Ik niet. Ik ga een stap verder, en verklaar waarom die kwakzalvers toch altijd zoveel geloof krijgen, wat het is aan de menselijke geest dat zich hier zo door aangetrokken voelt. Wat speelt hier precies?. . . . .
Over je onuitgesproken suggesties aangaande HET BESTAAN, HET LEVEN, HET DENKEN.
Mischien heb je zelf een of andere ommezwaai meegemaakt die je achteraf nog naar adem doet happen, maar ook hierbij lijkt het me een goeie uitlaapklep om daar eeb boek over te schrijven met de moralistische parel:
IN DIENST VAN HET LEVEN
https://www.overstorm.nl/commentaar/de- ... et-denken/
"Hoe kunnen we beoordelen welke kennis adequater is dan andere, om onze wereld mee te tekenen? Een nieuwe maatstaf dient zich aan: de mate waarin het leven met het te beoordelen stukje kennis gediend is."
daarna een verwijzing naar je twee video's.
Een kleine handreiking tot mijn begrip van jouw "draad van Ariadne" *): de mate waarin het leven met het te beoordelen stukje kennis gediend is" zou ik hier wel graag iets duidelijker en toch compact verwoord willen zien.
Roeland
*)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ariadne_(mythologie)
Tiberius,Tiberius schreef:Bij die schaakopstelling ontbreekt iets.
Als men de stukken random plaatst dan doen Grootmeesters het net zo slecht als de matige spelers.
Het is dus vooral de logische structuur die de Grootmeesters opslaan.
(Zoals: er is kort gerokeerd)
Die "verklaring" lijkt mij eerder een te kort aan denken te tonen. Toch zoals ik dat woord zonder context zie. Zonder context (zoals in een titek) denk ik aan nadenken en niet aan bv wensdenken.Amerauder schreef: ↑27 jan 2025 13:42 heeck, ik zal de nu volgende beschrijving van wat komen gaat in deel twee iets meer toespitsen op een onderwerp waar jij je graag mee bezig houdt: kwakzalverij. Mensen geloven graag in kwakzalvers en hun fratsen, dat kunnen we vaststellen. Nu kun je het natuurlijk bij die constatering laten; stomme kwakzalvers! Domme mensen!
Sommigen nemen daar genoegen mee; sommigen schrijven er zelfs hele bladen over vol, of, zo heb ik mij laten vertellen, verenigen zich in organisaties waar ze elkaar schouderkloppend feliciteren om hun slimmigheid niet in de trucs van de kwakzalvers te trappen, en gezamenlijk schuddebuiken om de domheid van de mensen die dat wel doen.
Ik niet. Ik ga een stap verder, en verklaar waarom die kwakzalvers toch altijd zoveel geloof krijgen, wat het is aan de menselijke geest dat zich hier zo door aangetrokken voelt. Wat speelt hier precies? Wat is hier aan de hand? We hebben hier te maken met het buiten zijn rechtmatige grenzen tredende denken. Het is het denken dat zijn grenzen niet wil kennen en zichzelf opwerpt als mogelijkheid om aan het noodlot te kunnen ontsnappen, dat de mensen tot zulke gewillige slachtoffers maakt. Ze nemen geen genoegen met de werkelijkheid zoals die is, en laten zich verleiden door de illusie van wat zou kunnen zijn.
Dat zal in deel twee uitgelegd worden. Zo stellen we niet slechts vast dat het zo is maar verklaren ook waarom, hoe dat in zijn werk gaat, binnenin onszelf.
Maar mensen die kwakzalvers volgen, beroepen zich vaak op hun intuẗie.
Dat is geen voorbeeld van hogere kennis. Dat is een voorbeeld van herkenning door jarenlange ervaring. Zet iemand die geen ervaring heeft met verkeer op een drukke weg die moet overgestoken worden en diens intuïtie zal hem niet helpen.Amerauder schreef: ↑30 jan 2025 10:48 Ons zelfbewustzijn, waarvan we soms denken dat wij het zijn, hobbelt een beetje als een klein kind door de wereld. Maar zijn grote broer, de intuïtie, loopt op gepaste afstand met hem mee. Soms komt hij een klein obstakel tegen, zoals een gemakkelijk te nemen trap, en dan roept het kleine kind “zelf doen!” en dat wordt hem dan toegestaan.
Op andere momenten echter, als er iets belangrijks aan de hand is, zoals een drukke weg die moet worden overgestoken, dan neemt de grote broer controle over de situatie. Dan is het dus zaak dat het kleine kind dat toestaat, en niet uit alle macht gaan spartelen en tegenwerken, al begrijpt hij niet precies waarom. Dat hij dat niet begrijpen kan, dat is nu juist de reden dat hij deze hulp zo goed kan gebruiken.
axxyanus schreef: ↑30 jan 2025 12:06Die "verklaring" lijkt mij eerder een te kort aan denken te tonen. Toch zoals ik dat woord zonder context zie. Zonder context (zoals in een titek) denk ik aan nadenken en niet aan bv wensdenken.Amerauder schreef: ↑27 jan 2025 13:42 heeck, ik zal de nu volgende beschrijving van wat komen gaat in deel twee iets meer toespitsen op een onderwerp waar jij je graag mee bezig houdt: kwakzalverij. Mensen geloven graag in kwakzalvers en hun fratsen, dat kunnen we vaststellen. Nu kun je het natuurlijk bij die constatering laten; stomme kwakzalvers! Domme mensen!
Sommigen nemen daar genoegen mee; sommigen schrijven er zelfs hele bladen over vol, of, zo heb ik mij laten vertellen, verenigen zich in organisaties waar ze elkaar schouderkloppend feliciteren om hun slimmigheid niet in de trucs van de kwakzalvers te trappen, en gezamenlijk schuddebuiken om de domheid van de mensen die dat wel doen.
Ik niet. Ik ga een stap verder, en verklaar waarom die kwakzalvers toch altijd zoveel geloof krijgen, wat het is aan de menselijke geest dat zich hier zo door aangetrokken voelt. Wat speelt hier precies? Wat is hier aan de hand? We hebben hier te maken met het buiten zijn rechtmatige grenzen tredende denken. Het is het denken dat zijn grenzen niet wil kennen en zichzelf opwerpt als mogelijkheid om aan het noodlot te kunnen ontsnappen, dat de mensen tot zulke gewillige slachtoffers maakt. Ze nemen geen genoegen met de werkelijkheid zoals die is, en laten zich verleiden door de illusie van wat zou kunnen zijn.
Dat zal in deel twee uitgelegd worden. Zo stellen we niet slechts vast dat het zo is maar verklaren ook waarom, hoe dat in zijn werk gaat, binnenin onszelf.
Wat bedoel jij met het woord "denken"? Als iemand zegt: "Ik denk dat dit mij zal genezen", valt dat onder denken zoals gebruikt in de titel van dit topic? Als mensen fantaseren is dat denken? Als ik mij zaken herinner is dat denken, want ik denk aan?
Dus wat is dat denken juist dat buiten zijn rechtmatige grenzen treedt?
axxyanus schreef: ↑30 jan 2025 12:23Dat is geen voorbeeld van hogere kennis. Dat is een voorbeeld van herkenning door jarenlange ervaring. Zet iemand die geen ervaring heeft met verkeer op een drukke weg die moet overgestoken worden en diens intuïtie zal hem niet helpen.Amerauder schreef: ↑30 jan 2025 10:48 Ons zelfbewustzijn, waarvan we soms denken dat wij het zijn, hobbelt een beetje als een klein kind door de wereld. Maar zijn grote broer, de intuïtie, loopt op gepaste afstand met hem mee. Soms komt hij een klein obstakel tegen, zoals een gemakkelijk te nemen trap, en dan roept het kleine kind “zelf doen!” en dat wordt hem dan toegestaan.
Op andere momenten echter, als er iets belangrijks aan de hand is, zoals een drukke weg die moet worden overgestoken, dan neemt de grote broer controle over de situatie. Dan is het dus zaak dat het kleine kind dat toestaat, en niet uit alle macht gaan spartelen en tegenwerken, al begrijpt hij niet precies waarom. Dat hij dat niet begrijpen kan, dat is nu juist de reden dat hij deze hulp zo goed kan gebruiken.
Intuïtie is gewoon een gevoel van herkenning. En als je ergens veel ervaring mee hebt dan kan dat redelijk betrouwbare besluiten opleveren ook al kan de persoon in kwestie niet uitleggen hoe die aan dat besluit komt. In andere gevallen is dat gevoel van herkenning nergens op gebaseerd en zijn dergelijke intuïtieve besluiten onbetrouwbaar.
Amerauder,Amerauder schreef: ↑30 jan 2025 12:20
Dat is leuk, Donner is misschien wel de schaakspeler die ik citeer in de video. Ik weet namelijk niet precies waar het citaat vandaan komt over partijen waarbij je achter staat, en hij zegt iets zeer vergelijkbaars, dus goede kans dat hij het is.
Voor de rest zie ik eigenlijk geen raakvlak heeck, tussen al de dingen die je nu benoemt en wat ik gezegd heb. Wat betreft de schaakopstellingen niet, maar ook bijvoorbeeld waarom je mijn draad van Ariadne in verband brengt met mijn uitspraak over te beoordelen stukjes kennis. Wat heeft het een nu weer met het ander te maken? En hoe kom je nu weer bij moraliteit? Ik moet soms wel een beetje lachen om dit soort sprongen. En dan zeg je dat ik veel relaties leg!
Denken in dienst van het leven
Door Simone Bassie en Michel Dijkstra op 30 juni 2015
Meer kan ik niet aanhalen vanwege het abonnement-slot.Op die manier zit hij niet alleen zijn medemens, maar uiteindelijk ook zichzelf in de weg. Het is een grote verdienste van Nagel en Ransdorp dat zij dit eeuwenoude inzicht uit het Oosten springlevend maken door hun woorden.
Dat toont dat jij verduveld weinig kwakzalverij kent en verzinsels invoegt.Amerauder" schreef:Wel dat het beter is, om op het moment dat je er met het redeneren niet meer uitkomt, om dan op je intuïtie te vertrouwen en niet op het denken dat tracht te berekenen wat niet te berekenen valt. Juist dat laatste is waar kwakzalvers op inspringen: neem een pil, wordt beter. Het is een poging om de kwestie, die ingewikkeld is, te reduceren tot iets overzichtelijks en berekenbaars.
Mijn katten en ik hebben onderling onze eigen taal hoor enTIBERIUS CLAUDIUS schreef: ↑30 jan 2025 14:28 Mij lijkt intuïtie gewoon denken zonder taal.
Met een taal denken doen alleen de mensen, daar dieren geen taal kennen.
Nooit een spatje van bewijs voor gevonden.HierEnNu schreef: ↑30 jan 2025 16:04Mijn katten en ik hebben onderling onze eigen taal hoor enTIBERIUS CLAUDIUS schreef: ↑30 jan 2025 14:28 Mij lijkt intuïtie gewoon denken zonder taal.
Met een taal denken doen alleen de mensen, daar dieren geen taal kennen.
mijn katten gebruiken onderling ook hun eigen taal.
Hoe kom je daarbij dat dieren geen taal zouden kennen?
In zoverre intuïtie meer is dan ervaring, is het totaal onbetrouwbaar en is het zeker geen soort hogere kennis.
Je verandert van onderwerp. Nu heb je het plots over redeneren en berekenen. In een vorige bijdrage maakten wensdenken en fantaseren deel uit van het denken waar je het over hebt. En natuurlijk als je wensdenken meetelt dat kan je er met denken er altijd uitkomen. Dan is er geen: "Als je er met denken niet uitkomt"
Dat is wat intuïtie ook doet. Want door op hun intuïtie af te gaan, ontstaat de illusie dat het om iets overzichtelijk en berekenbaars gaat. Het is overzichtelijk en berekenbaar voor je intuïtie, die je zal laten aanvoelen hoe je verder moet.