Neale Donald Walsch

[skeptic]

Misschien omdat het "juist" voelt?

Omdat "wat" juist voelt?

[Kitty]

Want waarom zo'n moeite doen om anderen te overtuigen van jouw God als je hier zelf niet eens zeker van bent?

cognitieve dissonantie?

Dat is hoe dan ook een kwaal van gelovigen, of het nu in God is of in andere zweverigheden.

[Samante]

Toch blijft het om de kwaliteit van de boodschappen gaan. En die is bij Walsch zo slecht nog niet, afgezien van zijn Hitler-interpretatie die verkeerd uitgelegd kan worden.

Het is vanwege die goede kwaliteit dat ik al zijn boeken gelezen heb. En die kwaliteit blijft ook op het goede niveau.

Maar als je het alleen gaat om de goede kwaliteit en de teksten en niet om het feit dat ze van God zouden komen, waarop verkondig je dan altijd zo overtuigd dat God almachtig is en liefdevol en allomvattend en in iedereen. Dan heb je het toch niet alleen over de diepe waarde van de teksten van Walsch, ontsproten uit zijn eigen brein, maar ga je toch ook uit van het feit dat hij het dus wel echt over God heeft?
Ik snap nooit zo heel goed dat mensen aan de ene kant zeggen dat ze zelf heel kritisch zijn en ervan uitgaan dat het best allemaal hersenspinsels zijn en aan de andere kant aan het evangeliseren slaan met een bijna niet te stuiten zekerheid over een bepaald Godsbeeld. Want waarom zo'n moeite doen om anderen te overtuigen van jouw God als je hier zelf niet eens zeker van bent?

Ik was al pantheïst (eigenlijk panentheïst denk ik) lang voordat ik in aanraking kwam met de boeken van Walsch. Ik had al een godsbeeld samengesteld na een aantal psychoses waaruit ik inzichten heb gekregen. Toen ik Walsch begon te lezen raakten de boeken mij omdat de inzichten van Walsch goed overeenkwamen met die van mij. Vandaar dat ik ze zo graag lees.

Wat jij evangeliseren van mij noemt, is het promoten van logische spiritualiteit. Ik wil, wanneer het te pas komt, gelovigen wijzen op tegenstrijdigheden in hun godsbeeld. Wanneer zij bijvoorbeeld spreken over een almachtige God die liefde is en daar ook bij vertellen dat diezelfde God de onvolmaakte mens heeft geschapen die bovendien in staat is Gods wil te dwarsbomen, kom ik graag aan met logische spiritualiteit.
Voor het bedrijven van die logische spiritualiteit hoef je niet gelovig te zijn. Het is bijna net zo simpel als 1+1, de gelovige wijzen op vaak grote onzorgvuldigheden in het denken. Een atheïst hoeft helemaal niet te geloven in een god van liefde, maar kan wel een gelovige erop wijzen dat een god van echte liefde nooit zoiets zou kunnen scheppen als een hel.
En ook met bijvoorbeeld het concept vrije wil kun je aardig uit de voeten, aangezien de meeste gelovigen zowel geloven in een vrije wil als in een oordeel en een hel.

[Yoyo]

Want waarom zo'n moeite doen om anderen te overtuigen van jouw God als je hier zelf niet eens zeker van bent?

Misschien omdat het "juist" voelt?

Yoyo, ik denk eerder omdat je zo graag zou willen dat het zo is.

Ja....dus? Gaat dit in strijd met wat ik zei dan? Of je iets nu bewust of onbewust/instinctief wilt kan dit dan toch het gevoel van juistheid geven?

[Kitty]

Misschien omdat het "juist" voelt?

Yoyo, ik denk eerder omdat je zo graag zou willen dat het zo is.

Ja....dus? Gaat dit in strijd met wat ik zei dan? Of je iets nu bewust of onbewust/instinctief wilt kan dit dan toch het gevoel van juistheid geven?

Yoyo, ik snap wel wat je bedoelt, maar ik denk toch dat willen dat iets juist is of zo zou moeten zijn iets anders is dan denken dat het juist is en dus zo is. Ik denk zelfs dat dat een wezenlijk verschil is. Het is juist dat verkeerde denkpatroon dat mensen laat geloven en dat ze zaken laat aannemen. En of daar iets mis mee is, dat hangt natuurlijk af van waar het om gaat.

[Yoyo]

Yoyo, ik snap wel wat je bedoelt, maar ik denk toch dat willen dat iets juist is of zo zou moeten zijn iets anders is dan denken dat het juist is en dus zo is. Ik denk zelfs dat dat een wezenlijk verschil is. Het is juist dat verkeerde denkpatroon dat mensen laat geloven en dat ze zaken laat aannemen. En of daar iets mis mee is, dat hangt natuurlijk af van waar het om gaat.

Ik snap denk ik ook wel wat jij bedoelt. Mijn punt is dan ook dat het samen KAN gaan, maar dat hoeft natuurlijk niet. Je kan geloven dat iets juist is en het daar tegelijkertijd mee eens zijn (willen). Door het etiketje God erop te plakken kan je jezelf er wellicht effectiever mee overtuigen. Evenals anderen. Je schrijft de gedachten van vele mensen op zodat wanneer mensen deze onder ogen krijgen ze zoiets hebben van: "Ja, precies ja!". Het toevoegen van God maakt een dergelijk commercieel sausje nog eens extra effectief.

[Herman2]

Nu discussieren wij dan over de methoden van Walsch, maar er zijn op het gebied van de esoterie (in de ruimste zin) altijd schrijvers, sprekers en goeroe's die op een bijzondere wijze aandacht willen trekken om hun eigen boodschap kracht bij te zetten.

Zo heeft Louise Hay, in die kringen erg bekend, ooit beweerd door een positieve instelling zichzelf van kanker te hebben genezen en schreef enkele boeken daarover met adviezen.

Of neem nu Osho/De Bhagwan, hij beweerde in 1953 zittend onder een boom in een permanente staat van verlicht bewustzijn te zijn geraakt, genaamd 'verlichting'. Toen hij aan zijn volgelingen verkondigde dat zij die status ook konden bereiken maakte dat zo'n indruk dat de beweging alsmaar groeide. Iedereen hoopte immers ook op 'verlichting' en dat was het mooiste kado dat de leerlingen aan hun meester konden teruggeven.Verstand op nul en gevoel op honderd zetten, daar kwam het op neer.

Het is maar hoe ver je met zo'n droom wilt meegaan; totdat de ratio er doorheen prikt, meestal gesteund door een of meer negatieve ervaringen.

[Yoyo]

Ik vond die Osho wel grappig, maar ja, zijn het niet allemaal entertainers?

[CXT]

Ik heb het eerste deel gelezen en moet zeggen dat het me is tegengevallen. Er zitten interessante vraagstukken in, maar het is grotendeels een uitleg over het 'zijn' met alle onderwerpen van dien. Ik heb eigenlijk weinig zin om de andere twee delen te lezen (ik heb de gebundelde versie: 'Gesprekken met God').

[Samante]

Ik heb het eerste deel gelezen en moet zeggen dat het me is tegengevallen. Er zitten interessante vraagstukken in, maar het is grotendeels een uitleg over het 'zijn' met alle onderwerpen van dien. Ik heb eigenlijk weinig zin om de andere twee delen te lezen (ik heb de gebundelde versie: 'Gesprekken met God').

Het eerste boek is nogal een worsteling, vooral in het eerste (lange) hoofdstuk.
De andere twee boeken heb je dus ook in die bundel, dus ik zou ze wel even inkijken. Ze spreken mij zeer aan, maar dat is voor iedereen natuurlijk verschillend.

[collegavanerik]

Ik vond die Osho wel grappig, maar ja, zijn het niet allemaal entertainers?

De enige echte goeroe is voor mij nog steeds Krisjnamoerti (of hoe je het ook wil schrijven), die hief namelijk zijn eigen beweging op.

[Herman2]

collegavanerik schreef:

De enige echte goeroe is voor mij nog steeds Krisjnamoerti (of hoe je het ook wil schrijven), die hief namelijk zijn eigen beweging op.

Zeker waar. Waarmee hij geen rekening hield: door alsmaar te verkondigen geen volgelingen te willen creëerde hij toch weer een basis voor volgelingen. Zijn regelmatige toespraken in Saanen (Zwits.) en ook op andere plekken trokken veel en gewillig publiek. Ze wilden allemaal de adviezen van Krishnamurti opvolgen door geen volgeling van een goeroe te zijn en zo ontstond toch weer een soort beweging, hoe ongewild dan ook. Haast niet te voorkomen.

[Prodigy]

Ik heb het eerste boek, en waar ik op afknap is de goedpraterij van Walsch met betrekking tot zijn eigen succes. De rest kan ik me wel in vinden.

[Rereformed]

Ik heb het eerste boek, en waar ik op afknap is de goedpraterij van Walsch met betrekking tot zijn eigen succes. De rest kan ik me wel in vinden.

Waarom knap je op zoiets af? Moet je voor zoiets niet eerder je pet afnemen? Die man zat geestelijk aan de grond en was in zijn eigen ogen op alle mogelijke manieren mislukt, maar nu is hij een miljonair en over de gehele wereld bekend. Waarom mag Walsch zich niet goed voelen over zijn eigen succes?
Goeroes - net als politieke volksmenners - begrijpen de miezerige staat waarin miljoenen mensen zich bevinden en slaan er hun slaatje uit. Ik vind het verbazend knap dat iemand zichzelf zo goed om de tuin kan leiden dat hij ook voor zichzelf overkomt als alwetend en alwijs, volkomen oprecht en geleid door God of iets goddelijks. Het zou mij nooit lukken.

[Prodigy]

Waarom knap je op zoiets af? Moet je voor zoiets niet eerder je pet afnemen? Die man zat geestelijk aan de grond en was in zijn eigen ogen op alle mogelijke manieren mislukt, maar nu is hij een miljonair en over de gehele wereld bekend. Waarom mag Walsch zich niet goed voelen over zijn eigen succes?

Hij mag zichzelf uiteraard goed voelen, alleen kreeg de godsbevestiging van zijn succes op het gegeven moment de overhand en werd voor mij als lezer irritant.

Over of hij zichzelf om de tuin leidt, ik weet het niet. Wie zegt dat hij het niet aan het rechte eind heeft? De uiteindelijk doorslag hierin wordt bepaald door je eigen levensbeschouwing: Hang je alles op aan het materialisme of blijft er ruimte voor spiritualisme? Als je het spiritualisme (gedeeltelijk) blijft aanhangen dan zal je moeten accepteren dat er bepaalde zaken zijn die niet aantoonbaar zijn. Heb je gevoelsmatig het idee dat je hiermee jezelf voor de gek houdt, laat dit dan los. Niemand die je hierin dwingt. Niemand die je gelijk kan ontkennen of kan bevestigen.

Uiteraard is het idee van een persoonlijke god zoals die wordt geschetst in het monotheisme wel eenvoudig te weerleggen, zowel filosofisch als door middel van emperische wetenschap. Misschien is de zwakte van deze religies juist wel het bestaan van de bijbel/talmut/koran.