Jagang schreef:Het wordt verwarrend.
Ik krijg al die verschillende vormen van ethiek als systeem niet echt in mijn hooft.
Voorlopig geef ik de pijp aan maarten, en Joost mag het weten.

Wat je denk ik geneigd bent door elkaar te halen zijn de termen waarden, normen en principes.
Principes zijn leidend voor de norm, tav het bereiken van een waarde deontologie (input, denk aan wederkerigheidsprincipe: "wat jij niet wilt dat je geschied...", non-discriminatief principe naar Bruers, universaliteitsprincipe "iedereen zou in dit geval...")
Gevolgen (van een norm op een waarde) zijn leidend voor die norm in het consequentialisme (output, bv. utilisme: gevolgen op pleasure and pain in hedonistische calculus bepalen goed / fout, maar je zou ook een regel kunnen verzinnen waarbij gevolgen op het gebied van de waarde rechtvaardigheid maatgevend zijn)
Karakter / persoonlijkheid (ik ben..., ik vind..., ik voel..., ik wil...) is leidend voor de teleologische benadering (deugdethiek beschrijft daarvoor karakterdeugden, wie die deugden bezit heeft een grote kans "goed te doen", en omdat je bent wat je doet, ben je dan goed. Aan het eind wordt de balans opgemaakt of je ook gedaan hebt, wat je wilde (mengeling van vinden, voelen), en of je dus geworden bent wat je wilde, ergo of je het goed gedaan hebt en dus goed bent (geworden)).
Waarden: nastrevenswaardig ideaal, zo wil je dat de wereld wordt / is / blijft
Norm: Wijze van nastreven.
Er zit vervolgens een groot overlap tussen waarden, deugden en principes.
Rechtvaardigheid is een waarde, een deugd, en een waarde, het zou zelfs een gevolg kunnen zijn van een norm.
Groet,
Bob
Zie ook het eerste deel van het "naslagwerk" even terug. Daarin wordt het chronologisch en duidelijk weergegeven, vind ik.