Dat beloof ik schreef:RobbertVeen schreef:Dat beloof ik schreef:
Het toont wel aan dat jij tot dezelfde keuze als hem in staat bent.
Je schrijft: “dat is een fanatisme dat buiten mijn persoonlijke ervaring ligt.”
Als predikant kan het niets anders of je hebt dit meegemaakt.
Ik vraag me af waarom je dat ontkent, maar het antwoord heb je zelf al gegeven.
Het geloof in god verhindert je om je geweten tot maatstaf te nemen.
Het geloof in god verhindert je om je geweten tot maatstaf te nemen.
Pardon??
Het toont wel aan dat jij tot dezelfde keuze als hem in staat bent.
En dat is natuurlijk volkomen fout. Het moet zijn:
Het toont wel aan dat jij tot dezelfde keuze als
hij in staat bent.
En dan denk ik: pardon???
Sorry, hoor, dit gaat me te ver. Jij en ik kunnen beter niet verder discussiëren.
Het spijt me dat mijn verwijzingen naar je eigen woorden elke keer zo hard aankomen.
Jij was het die stelde.
Geloof in God kan wel verhinderen dat ik mijn geweten tot de hoogste - énige - maatstaf neem
Misschien dat je het beeld dat ik hier nu over heb niet goed is.
Dan helpt het wellicht om verduidelijking te verschaffen aan de hand van mijn vraag:
"Zou je een geval kunnen bedenken waarin je geweten in conflict komt met god's woord, en waarin je het geweten voorrang geeft ?"
Geef zo'n geval en dan toon je aan dat ik er naast zit.
Bestaat zo'n situatie volgens jou niet, dan vraag ik me af waarom je boos wordt en de discussie met mij wil stoppen.
De vraag klopt niet. Om mijn stelling te bewijzen moet ik een voorbeeld geven van een handeling die ik volgens mijn geweten zou moeten doen, maar vanwege Gods Woord toch niet goed is.
Stel dat ik iemand aanrijd midden in de nacht op een verlaten weg. Niemand zal er ooit achter komen dat ik dat gedaan heb. Mijn slachtoffer sterft. Ik rijd nu eerst naar huis en mijn vrouw zegt tegen me dat ik alles moet stilhouden, en de sporen moet uitwissen want het was maar een ongelukje en wanneer de zaak bij de politie gebracht wordt ontstaat er enorme schade voor het gezin.
Mijn geweten zal me kunnen ingeven dat er een afweging van waarden is, waarin de schade voor mijn gezin niet opweegt tegen het voordeel van mijn arrestatie en berechting etc. Ik heb immers de wet overtreden, maar dat geheim te houden richt op zich geen grotere schade aan.
Op grond van Gods Woord moet ik mij echter onderwerpen aan de wetten van het land waar ik woon. Die eisen van mij dat ik mezelf bij de politie meld. Mijn geweten zegt me dat de schade voor mijn gezin buitenproportioneel is -zij zijn immers aan alles onschuldig en wanneer ik gestraft word, geldt dat ook voor hen.
In dat geval zou ik mijn vrouw moeten uitleggen dat er boven mijn eigen inschatting van goed en kwaad - waarin mijn vrouw en kinderen op de eerste plaats komen - er ook nog zoiets is als gehoorzaamheid aan Gods Woord.
Ik heb nog een mooier voorbeeld, maar dat geef ik nadat ik weer eens een normale nachtrust heb gehad
Overigens wilde ik niet alle conversatie afbreken, maar wel een einde maken aan het welles-nietes waarin we beland waren.
Een handeling doen volgens mijn geweten in strijd met Gods wil heet Christelijk gesproken trouwens een zonde.
