Discussie in beginsel met Jeroen over geloof

[Jinny]

Welkom, en een simpele vraag, waarom zou je mensen dat evangelie willen opdringen?
Btw, kom je uit Broek?

Discussie afgesplitst vanuit hier. Moderator: Fjedka.

[The Prophet]

Ik kan me voorstellen dat de ongenuanceerde reacties je in het verkeerde keelgat schieten. Echter, het punt is hier dat evangelisatie GEEN goed doel is, want niet neutraal en niet direct gericht op het helpen van mensen. Het is het opdringen van je geloofsovertuiging aan een ander onder het mom van een goed doel.

Dat zag je ook op de Marktplaats-site: de religieuze clubs die meededen aan de actie, deden dat onder verhulde vlag. Ze zeiden niet letterlijk: wij zijn een christelijke organisatie die aan het evangeliseren is.
Ze probeerden dus onder valse vlag die camper te winnen, wat buitengewoonlijk kwalijk is.

Vanwege die oneerlijke aanpak, is de suggestie dat er ook wel geknoeid zal zijn d.m.v. scripts niet heel erg ver gezocht, i.m.h.o. Mede doordat deze clubs veel stemmen hebben gekregen, wat de meeste mensen op dit forum nogal verbaasde. Ik wil best van je aannemen dat er geen scripts zijn gebruikt, maar uit te sluiten valt dit niet en de evangelisatieclubs hebben de schijn tegen.

Je mag best naar je eigen overtuiging leven en handelen, maar doe dat dan wel eerlijk.

[kiks]

@ Jeroen. Ik was één van de critici. Het verhulde goede doel van de organisatie is ondanks aangegeven goede bedoelingen geen goed doel. Evangelisatie is imo minachting van mensen. Misschien heb ik nu op je tenen getrapt, het zij dan maar zo. En wat de scriptjes betreft, is het wel erg verdacht dat er gedurende de nachtelijke uren met de regelmaat van een zwitsers uurwerk de teller omhoog ging. Dat e.e.a. mogelijk is en niet eens vreselijk moeilijk heb ik nagevraagd bij de it-afdeling van mijn bedrijf. Vandaar "trucje". Evangelistenclubs gebruiken wel vaker trucjes dus het bevreemdt mij totaal niet dat de zaak zoals beschreven is gegaan.

Groet

kiks

[Jeroen°]

Welkom, en een simpele vraag, waarom zou je mensen dat evangelie willen opdringen?
Btw, kom je uit Broek?

Niet opdringen, vertellen. Het woord overtuigen mag eventueel ook gebruikt worden. Laat ik een voorbeeld geven waarmee wij naast elkaar kunnen staan.

Een element uit het christelijk geloof is de avondmaalsviering. Er wordt dan brood gegeten en rode wijn gedronken in nagedachtenis van het bloed van Jezus dat volgens de christelijke opvatting is vergoten om ons uit de zonde te kunnen redden. Het brood staat voor het lichaam van Christus en de wijn voor het bloed. Nou is er daarnaast in de bijbel een oproep om 'het lichaam te onderscheiden'. Daarmee wordt bedoeld dat de viering wel met de juiste gedachte gedaan moet worden. Als men aan het avondmaal zou gaan, en het helemaal niet problematisch zou vinden dat hij mensen minacht, een vete heeft met iemand, of misschien wel iets waar heel Nederland van zou gruwelen, dan zou men tot zijn eigen oordeel drinken, want de gedachte dat Jezus gestorven zou zijn zodat jij kunt zondigen is niet correct. Het is dus niet goed om aan het avondmaal te gaan met een lichtzinnig gemoed. Het avondmaal zoals het bedoelt is zorgt er dus voor dat mensen met ernst over hun zonden na denken, maar zich toch geaccepteerd en omarmd mogen weten door God. In bepaalde kerken heerst echter de gedachte dat je pas aan het avondmaal mag als je al je zonden van je weg hebt gedaan. Die opgave wordt echter in het christelijk geloof als een onmogelijke opgave gepresenteerd. In die kerken zijn er veel mensen die diep ongelukkig worden van de gedachte niet goed genoeg te zijn voor God.

Stel wij zitten samen in de trein, tegenover zo'n iemand. Ik kom er achter dat hij ook een christen is en we raken aan de praat. Zijn visie is ons beiden na een poosje compleet duidelijk. Zou jij niet net zo ijverig zijn als ik en alles op alles stellen om iemand te overtuigen van een visie waar hij gelukkiger van wordt. Uiteraard zouden onze visies verschillen. Jij zou hem overtuigen te leven in vrijheid en zelfacceptatie, ik zou hem proberen te overtuigen zich vrij te laten stellen door God en zich door hem geaccepteerd te weten. Uiteraard zouden we onze context in acht nemen. We zouden ons pleidooi opstellen, niet om onszelf van ons gelijk te overtuigen, maar de ander voor ons te winnen. Ons fanatisme zou niet oordelend of ergerlijk zijn, al was het alleen al omdat dat contraproductief zou zijn, maar ook om algemeen fatsoen. Maar zouden we niet allebei, uit liefde voor en omwille van die ander, net zo fanatiek zijn?

Dat zag je ook op de Marktplaats-site: de religieuze clubs die meededen aan de actie, deden dat onder verhulde vlag. Ze zeiden niet letterlijk: wij zijn een christelijke organisatie die aan het evangeliseren is.
Ze probeerden dus onder valse vlag die camper te winnen, wat buitengewoonlijk kwalijk is.

Ja, je hebt wel gelijk. Tegelijk wil ik daarbij wel zeggen dat dat het eerste was waar ik mij ook aan ergerde. Het had wat mij betreft opener gekund. Maar ik snap ook wel waarom voor deze formulering is gekozen. Christenen beseffen zich maar al te goed dat evangelisatie niet goed bekend staat. De heimelijkheid van de formuleringen komen eerder voort uit verlegenheid met het imago dan een dubbele agenda. Beiden keur ik af, maar ik ben iets milder voor het eerste motief dan het tweede.

De stelling dat evangelisatie geen goed doel is durf ik te bevechten. Dat het geen objectief goed doel is snap ik. Als wij echter alleen maar objectief goede doelen zouden moeten steunen zouden we heel veel laten liggen. Zo wordt het overgrote deel van de problematiek van het Afrikaanse continent veroorzaakt door de kolonialisering en daaruit volgende oorlogen, minderwaardigheidsgevoelens, gebrek aan sociale structuren en gebrek aan normen en waarden. Wat zij nodig hebben is de heropbouw van hun cultuur zodat ze er trots op kunnen zijn en zodat die hen aanspoort niet meer elkaar te traumatiseren en het land te bewerken; en daarbij kunnen ze ook wel hulp gebruiken. Probeer dit maar eens te doen zonder vanuit een bepaalde overtuiging te werken. Cultuur, normen en waarden: allemaal subjectief.
Ik gebruik dit voorbeeld om begrip te kweken, maar het is niet direct van toepassing op evangelisatie op campings in Nederland. Nederland heeft weer haar eigen problemen, vooral problemen op het gebied van duurzame huwelijksrelaties worden grof onderschat. Dit is echter iets controversieler, dus dat zou haar eigen topic verdienen. Ik wil echter wel persoonlijk stellen dat bij ons campingproject we heel veel voor vooral de jongeren betekenen, en dat het echt jammer zou zijn om zoiets te laten schieten puur omdat het vanuit een bepaalde overtuiging is en het dus niet objectief is.

Daarnaast doet een ieder van jullie toch wel dingen vanuit een bepaalde overtuiging zonder dat dit objectief goed of slecht te noemen is? En misschien ook nog wel in georganiseerde vorm.

@Kiks
De verbazing over de opmerkingen over het oneerlijk gaan van de stemming neem ik terug. Bij nader inzien begrijp ik het wel van jullie kant. Het gevoel kwam denk ik meer voort uit mijn ervaring dat zo'n trucje compleet niet bij zo'n vereniging als E&R past. Ik ken de vereniging en ik ken ook de organisaties die zich van de trucjes bedienen. Ik maak net zo makkelijk onderscheid tussen de twee soorten organisaties als dat ik onderscheid maak tussen een koe en een paard. Dat jullie bij alle christelijke organisaties argwanend zijn snap ik wel. Ik hoop alleen dat je wel begrijpt dat daarmee nog niet alle christelijke organisaties bedorven zijn, en dat ook in degenen die wel bedorven zijn, naast alle slechts ook nog goeds te vinden is.

Edit: o ja, ik kom niet uit Broek. Wel uit Enschede

[Jinny]

Ik pik even onderstaand stukje uit je post....
Voorafgaand, de zelfhaat die door kerken wordt aangepraat...

Stel wij zitten samen in de trein, tegenover zo'n iemand. Ik kom er achter dat hij ook een christen is en we raken aan de praat. Zijn visie is ons beiden na een poosje compleet duidelijk. Zou jij niet net zo ijverig zijn als ik en alles op alles stellen om iemand te overtuigen van een visie waar hij gelukkiger van wordt.

Nee, ik zou zo iemand niet een visie opdringen/pogen te overtuigen van.
Hooguit zou ik de man/vrouw wijzen op de inconsequenties in zijn denken, maar de overtuiging die moet hij zelf vernietigen, dat kan ik niet voor hem doen.
Het is niet voor niets dat een atheïst geworden gelovige daar nooit meer vanaf te brengen in de regel, het is hem niet aangepraat, hij heeft het op eigen kracht gedaan.
Ik denk dat dat het hele verschil is in een notedop.
Ik respecteer iemands privémening, ik heb iets tegen het instituut religie.

Uiteraard zouden onze visies verschillen. Jij zou hem overtuigen te leven in vrijheid en zelfacceptatie,

Zie hierboven dus.

ik zou hem proberen te overtuigen zich vrij te laten stellen door God en zich door hem geaccepteerd te weten. Uiteraard zouden we onze context in acht nemen. We zouden ons pleidooi opstellen, niet om onszelf van ons gelijk te overtuigen, maar de ander voor ons te winnen. Ons fanatisme zou niet oordelend of ergerlijk zijn, al was het alleen al omdat dat contraproductief zou zijn, maar ook om algemeen fatsoen. Maar zouden we niet allebei, uit liefde voor en omwille van die ander, net zo fanatiek zijn?

Inderdaad, ik zou iemand wijzen op de drogredenen en inconsequenties die hij hanteert, maar ik ben niet fanatiek.
Als de persoon het niet accepteert, jammer dan, ik ben niet verantwoordelijk voor iemand anders zijn wanen.
Ik wil best iets uitleggen, maar dan moet de persoon zelf daarom vragen.
Desgewenst over de bijbel, waar de fouten zitten, en dat het NT als we nu kennen voor het overgrote deel uit de 4de eeuw stamt, dat het OT voornamelijk uit Babylon stamt en dergelijke.

Btw, ik ben geboren atheïst, als iedereen, en ben nooit veranderd.

[kiks]

Btw, ik ben geboren atheïste, als iedereen, en ben nooit veranderd.

Mazzelkont.

Groet

kiks

[Jeroen°]

Nee, ik zou zo iemand niet een visie opdringen/pogen te overtuigen van.
Hooguit zou ik de man/vrouw wijzen op de inconsequenties in zijn denken, maar de overtuiging die moet hij zelf vernietigen, dat kan ik niet voor hem doen.

Wat is precies het onderscheid? Wat is opdringen dan precies? En wat is het verschil in de praktijk?

Het is niet voor niets dat een atheïst geworden gelovige daar nooit meer vanaf te brengen in de regel, het is hem niet aangepraat, hij heeft het op eigen kracht gedaan.

Dat werkt trouwens ook andersom...

Als de persoon het niet accepteert, jammer dan, ik ben niet verantwoordelijk voor iemand anders zijn wanen.

Waarom je wel verantwoordelijk zou zijn voor het fysiek leed van een ander, maar niet voor geestelijk leed... daar kan ik niet bij. Als psychologiestudent verwacht ik overigens ook dat het mijn beroep wordt om verantwoordelijk te zijn voor een ander zijn wanen. Ik hoop niet dat daar iets mis mee is.

Desgewenst over de bijbel, waar de fouten zitten, en dat het NT als we nu kennen voor het overgrote deel uit de 4de eeuw stamt, dat het OT voornamelijk uit Babylon stamt en dergelijke.

Ik ben op de hoogte van de genoemde argumenten. Ik ben benieuwd of je je zelf wel eens verdiept hebt in wat voor andere visies daar tegenover gesteld worden.

Btw, ik ben geboren atheïste, als iedereen, en ben nooit veranderd.

Dan ben je vast met allerlei atheïstische denkbeelden geïndoctrineerd... (wil niet flauw doen, het is meer een statement).

[Jinny]

Nee, ik zou zo iemand niet een visie opdringen/pogen te overtuigen van.
Hooguit zou ik de man/vrouw wijzen op de inconsequenties in zijn denken, maar de overtuiging die moet hij zelf vernietigen, dat kan ik niet voor hem doen.

Wat is precies het onderscheid? Wat is opdringen dan precies? En wat is het verschil in de praktijk?

Dat ik niet ongevraagd iemands wereldbeeld poog te verbeteren.

Het is niet voor niets dat een atheïst geworden gelovige daar nooit meer vanaf te brengen in de regel, het is hem niet aangepraat, hij heeft het op eigen kracht gedaan.

Dat werkt trouwens ook andersom...

Minder vaak lees ik hier in de Getuigenissen van afvalligen.

Als de persoon het niet accepteert, jammer dan, ik ben niet verantwoordelijk voor iemand anders zijn wanen.

Waarom je wel verantwoordelijk zou zijn voor het fysiek leed van een ander, maar niet voor geestelijk leed... daar kan ik niet bij. Als psychologiestudent verwacht ik overigens ook dat het mijn beroep wordt om verantwoordelijk te zijn voor een ander zijn wanen. Ik hoop niet dat daar iets mis mee is.

Waarom ben ik verantwoordelijk voor het leed van andere mensen?

Desgewenst over de bijbel, waar de fouten zitten, en dat het NT als we nu kennen voor het overgrote deel uit de 4de eeuw stamt, dat het OT voornamelijk uit Babylon stamt en dergelijke.

Ik ben op de hoogte van de genoemde argumenten. Ik ben benieuwd of je je zelf wel eens verdiept hebt in wat voor andere visies daar tegenover gesteld worden.

Yep, en die zijn in mijn ogen niet overtuigend.

Btw, ik ben geboren atheïste, als iedereen, en ben nooit veranderd.

Dan ben je vast met allerlei atheïstische denkbeelden geïndoctrineerd... (wil niet flauw doen, het is meer een statement).

Hmm, nu doe je een ongefundeerde aanname.
Die onjuist is overigens.
Het enige is dat mijn vader ons heeft geleerd zelf te denken.
Dat het een asperger was heeft daar waarschijnlijk in niet geringe mate aan bijgedragen vermoed ik overigens.

[PietV.]

Ik ben ergens wel blij dat de camper niet naar E&R is gegaan. Ik snap dat alle materiele ondersteuning van goede doelen gericht op evangelisatie, buiten die van de christenen zelf, controverse oproept. Ik ben blij dat er een ideologisch neutrale bestemming is gevonden voor de camper waarbij hij wel goed gebruikt wordt. Ik vind het dan ook goed te verantwoorden om overheidssubsidie in te houden bij goede doelen naar ratio van in welke mate het goede doel evangelisatie beoogt (bij veel christelijke organisaties is het een nevendoel, of enkel onderdeel van de visie). Maar ik zou jullie wel op het hart willen drukken dat de mensen die bezig zijn met evangelisatie weldegelijk een geweten hebben, en dat we echt niet zuiver kwaad aan het zaaien zijn. Als we niet de goede vruchten van ons werk zelf zouden zien dan zou alle enthousiasme gauw vervlogen zijn, want je geeft er wel een deel van je vakantie voor op.

Ik snap dat er verschillende meningen zijn over wat juist is, en wat waarheid is. Die dingen zijn nou eenmaal niet zo makkelijk bepaald. De hoogste intellectuele kringen zijn daarover nog altijd in duscussie. Maar ieder mens moet uiteindelijk leven naar een bepaalde overtuiging. Misgun het ons niet om te doen wat wij denken dat juist is.

Gelukkig zijn we het samen eens dat een neutraal doel beter is . Je kan trouwens leven naar je overtuiging. Echter waarom zou dit moeten uitmonden in colportage op straat, campings of op het strand. Is jouw overtuiging zoveel beter dan de overtuiging die zij hebben. Ook gaat er vaak training aan vooraf. Want mensen worden niet aangenomen en ingezet omdat ze zo goed kunnen keepen. Maar om een boodschap te slijten. Het hoofddoel dus. Anders kun je net zo goed in elk willekeurig recreatie team op een camping functioneren. Waar een potje klaverjassen niet in het licht staat van de ideologie van de organisatie.

[Destinesia]

Ik heb ergens gehoord over dit forum en dit topic en ik besloot zelf even te gaan kijken. Ik ben zelf elke zomer actief bij E&R.

Wat erg voor jou en je ongelovige omgeving. Maar vooral voor je toehoorders die hopelijk zo slim zijn om niet in dit vreselijk negatief geloof verstrikt te raken door jouw woorden en zich mentaal niet tegen deze vreselijke mentale manipulatie kunnen verweren. Met alle onzin over eeuwige behoudenis en het eeuwige verloren gaan. Echt vreselijk.

Dit forumtopic en de dingen die er gepost worden verbazen mij. Met name het beeld van christenen en deze organisaties vind ik bizar.

Datgene wat christenen zo boos (of verdrietig) maakt is vaak niet meer dan hen slechts een uitleg te geven, of een spiegel voor te houden van hetgeen waarin zij zélf zeggen te geloven. Dus niet zozeer onze kritiek, en eventueel een verdedigende of boze houding tegen de onderliggende bedreiging die ligt in evangelisatie en waarschuwingen vanwege het bestaan van een eeuwige hel, maar hun eigen "geloof", en de analyse daarvan in de visie van de ex-christen of atheïst maakt dat christenen zich beledigd (willen?) voelen.

Het is uiteindelijk gewoon hun eigen verhaal inclusief de aan de toehoorder te verkopen vreselijke keuze van hel of hemel die hen (zélf) vreselijk dwars-zit. Het is het lastige verhaal van de gelovige, en niet het onze.

Hoe kan een christen vrede en rust ervaren in een geloof welke er voor zorgt dat miljarden inclusief bijvoorbeeld zijn eigen ongelovige familie, kinderen, man, vrouw, leden van het gezin en nabije dierbare ongelovige vrienden voor eeuwig zullen worden gepijnigd en gestraft in een soort 'eeuwigdurend auschwitz' alleen maar omdat ze niet kúnnen geloven?

Ik kom hier nog op terug.

Groeten van een ex-evangelisch christen die zelf jaren aan straatevangelisatie deed. Gedoopt op mijn 26'ste en op mijn 40'ste atheïst.

[Fish]

[

Desgewenst over de bijbel, waar de fouten zitten, en dat het NT als we nu kennen voor het overgrote deel uit de 4de eeuw stamt, dat het OT voornamelijk uit Babylon stamt en dergelijke.

Ik ben op de hoogte van de genoemde argumenten. Ik ben benieuwd of je je zelf wel eens verdiept hebt in wat voor andere visies daar tegenover gesteld worden.

Jeroen, verdiep je eens in het forum, de meeste hier zijn net zo goed, zo niet beter, thuis in het OT en NT als de wat beter geinformeerde christen. Veel zijn ex-christenen die op een dag besloten om eens iets anders te lezen dan de bijbel.
Van een van de forumleden:
http://www.kolumbus.fi/volwassengeloof/

[Destinesia]

Het zijn vooral de toon en de woorden die mij kwetsen waarover ik mij wil uitlaten.

Laten we even duidelijk stellen dat het hier gaat om evangelisatie. Dat wil zeggen: Leden werven voor het christelijk geloof.

Waarom voelen christenen zich nou toch altijd maar gekwetst? Het is haast een retorische vraag want ik heb er wel wat theorieën op los gelaten en ben steeds dichter bij een duidelijker antwoord. Andersom mogen christenen over het onbekeerde leven van niet-gelovigen naar bijbels fatalistische overtuiging over de hulpeloos in satans wereld gevallen mens zómaar beweren dat zij ooit eens voor eeuwig verloren zullen gaan wanneer zij het verlossende evangelie zullen afwijzen. En dan nóg wordt dat een vrijwillige keuze genoemd.

Religie weet zich op een wonderlijke manier beschermt door een abnormaal dikke muur van onverdiend respect, schrijft Richard Dawkins in "The God Delusion". (nl titel: God als Misvatting)

Ongelovigen of anders gelovigen mogen niet tornen aan elkaars zienswijzen. Kritiek wordt niet zonder diepe 'verontwaardiging' aangehoord.

"Regelmatig wordt je er met een ernstig gezicht op gewezen dat je iemand tot in het diepst van zijn ziel aan het 'beledigen' bent. Iemands religieuze geloofsovertuiging in twijfel durven trekken is 'ongehoord'. Zoiets dat doe je gewoon niet. Dat hoort niet. Waarom niet? Wel, "daarom niet". (Dawkins)

Evangeliserende gelovigen als "instrument in Gods Hand" en "gedreven door de Heilige Geest" proberen bijna altijd het schuldgevoel (want dat is bijbels) en zwakten in mensen aan te spreken. Het overtuigen van de zondige en hulpeloze staat van de van God afgesneden mens. Eerst voorzichtig, en compulsief liefdevol, alsof je werkelijk iets moois mist. Maar als er na een eindeloze gedachtewisseling "geen beweging is" vanwege de bijzonder ongeloofwaardige verhalen in de bijbel die sceptisch door de doelgroep van het groepje christenen worden aangehoord ... vaak keihard en recht door zee. Als er geen beweging is en nergens ontluikend geloof te bespeuren is.

Dan daarna "moet men het zelf maar weten" omdat men immers "gewaarschuwd" is en zij er later géén verantwoording van hoeven afleggen voor "Gods Rechtertroon". Diegenen die het evangelie vandaag afwijzen hebben op hun beurt straks "geen verontschuldiging" en zullen helaas samen met alle moordenaars, dieven, afgodendienaars, en alle godloochenaars beschaamd staan voor de "Grote Witte Troon".

Vanaf dan laat men de evangelisatie poging dus weer helemaal over aan de 'Heilige Geest'. Schud dan het stof van je sandalen. Werp geen paarlen voor de zwijnen als je tóch geen argumenten tegen evolutie hebt. Spreek niet verder met de 'spotter' die vast en zeker beïnvloed is door de gedachten van de satan en de macht der hemelse gewesten en die natuurlijk niet willen dat deze geestelijk verblinde arme ziel het evangelie zal verstaan en zich zal bekeren tot eeuwig behoud.

Ik neem aan dat je ook geloofd in het bestaan van een "strijd in de hemelse gewesten". Als we de fantasie van de christelijke auteur Frank Peretti mogen geloven. Die verteld het helemaal apart. Krijsend en honend en waanzinnig lachend vliegen deze demonen tussen het strijdgewoel bij elke evangelisatieactie. De engelen staan de gelovigen bij en staan zwijgend en ernstig op wacht met hun zwaarden in de aanslag tot God het teken zal geven. De engelen laten zich onbewogen bespotten door de demonen en blijven kalm. Totdat het gebed van de gelovigen oprecht en krachtig wordt. Dan sidderen de demonen van angst en kunnen de engelen zich opmaken voor de strijd. Dan kan De Heilige Geest Zijn werk doen, vallen de schellen van de ogen van de ongelovige bijstaanders en komen er mensen "krachtig tot geloof" en heeft het evangelie overwonnen. Mooie 'theorie'

Om het begrijpelijk te maken voor zowel gelovigen als ongelovigen hoe het nu voelt wat evangelisatie is heb ik eens een stukje geschreven. Ik heb het wel eens eerder hier geplaatst maar ach ...

Een paar jaren later deed ik vrijwel niets meer aan "geloof" en had er mijn buik al van vol. Ik bleef nog wel 'gelovig'. Niet te doen. Nog een paar jaar later werd ik atheïst.
______________________________

Evangelisatie

Het is een strijd om constant het geloof waar je ooit enthousiast voor gekozen hebt voor jezelf geloofwaardig te houden terwijl je tegelijkertijd van alles probeert je om je geloof uit te leggen aan de maatschappij. Voortdurend ben je bezig te proberen om voor jezelf achteraf aannemelijk te houden waar knagende twijfels je geloof ondermijnen. Jezelf voortdurend wijs makende dat het geloof "hoe dan ook" waar moet zijn en vooral blijven. Daarom worden sommige christenen het evangeliseren en de moeilijke gesprekken beu wanneer zij merken dat er in geen velden of wegen "ontluikend geloof" te bespeuren is in de luisterende en logisch terug argumenterende toehoorders. Het doet de gelovige christen twijfelen aan het eigen geloof omdat de argumenten vaak erg sterk zijn. Voortdurend ben je als christen kwetsbaar voor de rede wanneer je jezelf ertoe gezet hebt de boodschap aan je medemens te verkondigen. Daarom begrijp ik nu met enig sarcasme dat het wel feest in de hemel moet zijn voor één bekeerde zondaar. Het werkt voor christenen vaak frustrerend dat de wonderlijke evangelische boodschap met logica bijna niet is over te brengen.

Wonderen uit de bijbel worden steevast argwanend en kritisch beantwoord en anders uitgelegd door middel van ontelbare andere mogelijke opties. De schrijvers en kopieerders van de evangeliën en alle geloofsbrieven uit het nieuwe testament konden immers uit ideologische overwegingen alles mooier en wonderlijker hebben aangekleed en alles letterlijk hebben opgehemeld. Waarom dient iets wat door wildvreemden in de brons en ijzertijd zómaar is opgeschreven met veren en inkt, tot een onwankelbaar bewijs? Steevast was één of andere Bijbeltekst uit datzelfde door de discussiant betwijfelde Bijbelgedeelte het juiste 'antwoord'. Ik bemerkte en ervoer deze Babylonische spraakverwarring vaak tijdens evangelisatie acties op straat. Aan het einde van een frustrerend en onbevredigend moeilijk lopend evangeliserend gesprek gaven sommigen van mijn medechristenen de vaak meer kritische en de beter onderlegde "ongelovige discussiant" vaak toch nog even mee, als eigenwijs "laatste woord", dat "zij nu in ieder geval het evangelie hadden gehoord", en met deze kennisgeving ondanks hun ongeloof vanaf dat moment zélf verantwoordelijk waren voor wat zij er in hun leven verder mee zouden doen. "God had de afgedwaalde mens die van nature zijn eigen zondige weg bewandelde immers een glasheldere 'keuze' gegeven".

Je kon simpel vóór of tégen God kiezen. Je kon het evangelie aannemen of afwijzen. Men moest het dus vanaf nu "zelf maar weten", met alle ernstige gevolgen voor je eeuwige ziel wanneer je ervoor koos je eigen leven te leven en de boodschap van eeuwig behoud af te wijzen. Je hébt dus feitelijk helemaal géén keuze! Je kunt er namelijk niet voor kiezen te "geloven"! Daar is namelijk geloof voor nodig en hoe verkrijg je dat? De Islam geeft precies dezelfde keuze. Je bent moslim of je bent het niet. En in dat laatste geval ga je naar de hel. Het orthodox Jodendom kent overigens geen eeuwige hel. Het begrip eeuwige hel was overgenomen uit diverse andere hellenistische geloofsrichtingen en werd later geintroduceert binnen het christendom en werd later weer overgenomen door de Islam. Ga geloven en wordt behouden of zie maar hoe je eindigt. Dat was feitelijk de boodschap. Hoe dit verstandelijk dilemma mij zelfs op de vroomste top van mijn geloofsperiode altijd al hoofdbrekens had bezorgd vond ik als gelovige dit soort uitspraken al bot en harteloos, en bovendien een zeer slechte reclame voor het christelijk geloof.

Zeker wanneer je feitelijk al geen welwillende, laat staan overtuigde en zoekende luisteraars tegenover je had staan. Voor mijn gevoel kon je het niet maken om nog net even op het laatste moment nog even hooghartig en dwingend je onverbiddelijke eigenwijze 'gelijk' te willen halen door mensen de "hemel of hel" keuze voor te houden. Ongelovigen werden na zo'n dreigement alleen maar nog maar méér overtuigd van de absurditeit en botheid van het christelijk geloof inclusief haar vertegenwoordigers. Maar daar stond ik dan óók naast. En ik schaamde mij dan voor mijn clubje. Hoe vaak had ik een diep begrip gevoeld voor de vele argumenten van ongelovigen? Ondanks dat ik het niet met ze eens kón zijn en ik hoe dan ook geloofde.

Ik had tijdens een evangelisatieactie op straat bij een paranormale beurs eens een aardig gesprek met een mevrouw die zoals gezegd "open stond" voor mijn verhaal. Verstandelijk gezien leek het een onmogelijke opgave om deze spirituele mensen te bekeren naar een voor hen nog meer "bekrompen godsbeeld" Deze mensen waren doorgaans goed onderlegd in mystiek en hadden een behoorlijk andere gnostische kijk op Jezus Christus. Jezus was een wijs mens. Meer niet. Met wat paranormale gaven hooguit. Flink opgehemeld door zijn fanatieke eerste volgelingen. Toegewijde volgelingen van Satia Sai-Baba kunnen ook de gekste dingen zeggen en opschrijven. Gaan we dat geschreven woord over honderd jaar ook blind geloven? Soms waren deze mensen jaren daarvoor zélf al uit hun kerk gestapt en wisten ons fundamentalistische folderaars met hun bekeringspraatjes handig te pareren. Niet dat dat enige indruk op ons maakte met onze vette oogkleppen, maar al met al schoot het niet veel op allemaal. Weemoedig met natte haren in een koude snijdende wind, al evenzo nat druipend foldermateriaal aan een allegaar van zwevers aan te bieden leek mij niet bepaald de manier om mensen warm te krijgen om iedere zondagmorgen vroeg, in hemelse euforie naar de kerk te zien spoeden.

Deze mensen met een bevlogen liefdevolle fantasie zijn met de verlichte hulp van bijvoorbeeld hun persoonlijke geleidegids, mandala tekening en aura foto's inderdaad een welhaast verloren strijd voor christenen. Het is een nutteloze en vervelende bezigheid als er geen resultaten komen. Maar evangelische christenen denken vreemd genoeg in termen dat de bijbel daarover zegt dat er in de hemel meer vreugde zal zijn over één zondaar die tot inkeer komt, dan over negenennegentig rechtvaardigen die geen inkeer nodig denken te hebben. Nou en met die mentale oppepper en je thermosfles met koffie hield je het in de koude wind nog wel even vol. Deze keer echter was het was prachtig weer en het gesprek met deze vrouw ging voor mijn gevoel geweldig en ik had het gevoel dat er hier een persoon voor mij stond die echt interesse had gekregen in mijn geloofsverhaal. We stonden inmiddels al ruim een uur te praten. Het gesprek was wat moeilijk van start gegaan en ze stond behoorlijk kritisch tegenover het christelijk geloof . Toch werd het uiteindelijk nog een prettig gesprek.

Een van de wat meer naieve medegelovigen, die ons prettige en volwassen gesprek verder helemaal niet had gevolgd was er zojuist met een grote stapel folders bij komen staan. Hij probeerde zo'n beetje op te vangen waar ons gesprek nu precies over ging. Ik was afgeleid door zijn instemmend ja geknik terwijl ik mijn verhaal deed wat eigenlijk al zo ongeveer tot een einde liep. De vrouw van rond de vijftig jaar wilde eigenlijk een half uur daarvoor al vertrekken maar was toch steeds geboeid blijven staan door wat ik te vertellen had. Ik wilde een einde aan het gesprek maken en liet dat haar min of meer merken terwijl zij opnieuw aanstalten maakte te vertrekken op het moment dat mijn collega af en toe wat instemmend mee mompelde. Hij zocht duidelijk naar het juiste moment om in te haken. Ik gaf hem de kans niet en ik probeerde deze gelovige broeder tegelijkertijd duidelijk te maken dat ik hem niet nodig had door mij een beetje van hem af te draaien met mijn rug naar hem toe, maar hij draaide naïef mee en ging zwijgend pal naast me staan. De vrouw ervoer zijn nabijheid ook als lichtelijk onbeleefd bemerkte ik toen zij af en toe haar ogen van mij afwende en mijn collega af en toe aankeek.

Het gesprek verliep stroef vanaf het moment dat hij erbij was komen staan. Toen mijn non-verbale boodschap bij hem nog steeds niet doorkwam probeerde ik hem, gelovig als ik toen nog was, letterlijk "weg te bidden". Ik wist dat deze overmoedige collega geholpen en door de 'heilige geest gedreven' altijd de meest botte en ongepaste "bekeer of ik schiet" teksten uit de bijbel opdreunde. "Oh Heer laat hem alsjeblieft zijn mond houden",. De vrouw keek opnieuw op haar horloge en maakte mij met dit gebaar beleefd duidelijk dat ze er nu toch echt vandoor moest gaan en beloofde de paar boekjes die ik haar een uur eerder had gegeven thuis eens verder door te lezen. Terwijl ik haar een hand gaf, besloot hij plotseling midden in de afronding van ons gesprek en ondanks mijn wanhopig schietgebed naar boven, hoogstpersoonlijk het gesprek af te ronden. En alsof het een algemeen aanvaard ijkpunt voor alle mensen in de wereld betrof die niet onmiddellijk hier en nu een christen wilden worden, sloot hij ons gesprek af met ongeveer deze domme woorden:

"Ja maar mevrouw, maar wat gebeurd er met uw ziel wanneer u sterft? Heeft u daar wel eens goed over nagedacht? Als u God niet dient, en uw hart niet openstelt voor Jezus Christus na herhaaldelijke uitnodigingen, dan zal uw hart verharden en in dat geval dan zegt de bijbel dat u een zondaar blijft, en u zult nooit deel kunnen hebben aan Gods koninkrijk. Dan zult u voor eeuwig verloren gaan. Want dát is wat God in Zijn Woord tegen u persoonlijk zegt! Maar er is goed nieuws! God wil namelijk helemaal niet dat u voor eeuwig verloren zal gaan! Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft opdat een ieder die in Hem geloofd niet verloren zal gaan maar eeuwig leven ontvangt. Kies dan heden wie u dienen zult. God of de satan. Weet u, want de satan ......."

Mijn tenen krulden als die van een uil op een boomtak in een zware storm, en ik vreesde bij wijze van spreken dat ik nu mijn teen gebroken had. Er wandelde zomaar midden in de laatste vijf minuten van ons fijne gesprek een enorme olifant naar binnen die al mijn zorgvuldig "netjes uitgepakte bekeringsporselijn" met zijn onbeholpen lompe fundamentalistische dikke poten finaal plat trapte. Christenen zijn vriendelijk en begaan met mensen totdat blijkt dat je niet tot geloof komt. Dan verliezen ze hun interesse en hun zelfbeheersing. Christenen zijn zelf niet kwetsbaar voor andere zienswijzen en logica, terwijl zij van 'niet christenen' juist wel verwachten kwetsbaar en open te staan voor het evangelie. Christenen zijn intolerant en dulden geen enkele vorm van bijbelkritiek. Zelfs niet als dat eerlijk en logisch onderbouwd is. Zoiets is onbespreekbaar in hun ogen. Elke bijbelkritiek wordt als het even kan direct bestempeld met "dis-respect voor het geloof" maar on-gelovigen of ex gelovigen dienen op hun beurt wel hun mond te houden en te respecteren, de belediging te ondergaan dat zij als eeuwig brandhout zullen dienen. Het is de omgekeerde wereld.

De vrouw keek hem verbijsterd aan en wist niets meer te zeggen tegen mij. Of tegen mijn "collega". Waar kwam deze man nu ineens vandaan? Hoorde die bij diezelfde kerk? Ze was met stomheid geslagen. Vervolgens gaf ze mij met een gebroken glimlach het boekje terug dat ik bijna een uur eerder aan haar had gegeven. Bedankte mij kort voor het toch wel fijne gesprek, keek me zonder verder nog iets te zeggen veelbetekenend aan alsof ze eigenlijk nog iets tegen me wilde zeggen, bedacht zich, keek vervolgens mijn collega hoofdschuddend aan en liep weg. Ik schaamde me wezenloos. Op dat moment kon ik wel exploderen van woede. Er volgde een heftige discussie tussen mij en deze "slimme broeder" waarop de hele groep die er lucht van had gekregen tegen elkaar meningen uitwisselden over het voorval. Iedereen had er iets over te zeggen en ik zweeg verder. "Ze heeft in ieder geval het evangelie gehoord en daar gaat het om", zeiden sommigen. Hier nog maar even opmerkend dat evangelie; "goede boodschap" betekent. Iedereen sprak door elkaar heen."Ze heeft later geen excuus en wie weet wat de Heer nog gaat doen in haar leven?" ; "Misschien waren die laatste woorden juist wel nodig voor haar om uiteindelijk die stap in het geloof te zetten want het woord van God keert immers nóóit ledig terug". "Wie zijn wij om te bedenken hoe Gods Geest werkt"? "Ja, want het Woord is krachtig en het is Gods Woord". "Laten wij dan toch niet uit eigen kracht bedenken wat het beste is voor deze vrouw, maar de Heer Zijn werk laten doen". "God heeft hierin het laatste woord"."Laten wij nu voor haar bidden"

De meesten stemden in met deze wijsheid. Ik verbeet me en dacht er het mijne van.

Ik zweeg en ben een kwartier later naar huis toe gegaan. Ondertussen begon, zonder dat ik dat zélf op dat moment kon vermoeden toen wellicht langzaam maar zeker mijn geloof al af te brokkelen. Het duurde vanaf toen nog ruim vier jaar voordat ik het geloof eindelijk vaarwel zou zeggen. Op enkelen na voelde ik mij vaak omringt door gelovige maar naïeve idioten zonder enig gevoel van inleving en wars van enig begrip voor mensen die anders denken dan jij. Het 'redden van zielen' vanwege een dreigende eeuwige verdoemenis voor diegenen die niet geloven? Wat een onvolkomen werkje! Is dit Gods reddingsplan? Is dit het béste wat de Heilige Geest bewerken kan? Stel ik nu een rare vraag? Is dat blasfemisch? Wat is dat: evangelisatie? Met stapels folders op een straathoek staan als een bijbeltekst machine? Het is een uiterst slechte methode om mensen te redden. Het is onmiskenbaar een puur menselijke bedachte methode, want van een almachtig God zou je toch werkelijk verwachten dat er een beter kosmisch plan bedacht zou zijn om de mensheid te redden. Je zou van een almachtig God verwachten dat Hij overtuigde gelovigen met een feilloos en geniaal sluitend waterdicht goddelijk verhaal zou toerusten tegen de incorrecte hersenspinsels van de in zo'n geval weinige en kleiner wordende groep ongelovigen.

Atheïsme zou geen match voor God moeten zijn wanneer de bijbel maar wat duidelijker zou zijn. God heeft 'Zijn kinderen' uitermate slecht uitgerust voor de wereldwijde taak om ongelovigen te overtuigen.

De algemeen moderne christelijke blijdschap

De meeste christenen deinzen verschrikt terug voor evangelisatie omdat ze op een gegeven moment na een hoop mooie liefdevolle woorden over God en Jezus meestal de eeuwige gevolgen van het ongeloof in Jezus Christus aan de toehoorder moeten verantwoorden.Ik probeerde dat in gesprekken dan ook altijd uit alle macht te voorkomen. Als ze er dan soms toch naar vroegen hoe het nou precies zat met die eeuwige hel dan voelde ik me toch altijd weer zeer ongemakkelijk om dat op een humane manier uit te leggen, op zo'n manier dat de hel "nog wel een beetje meeviel". Het was in mijn versie dan meestal een eenzame plek zonder liefde, of gewoon heel erg donker, in plaats van vuur, maar dat God in ieder geval, hoe dan ook rechtvaardig was en dat er verschillende lagen van straf bestonden of dat het misschien wel betekende dat je gewoon helemaal voor eeuwig ophield met bestaan en op die manier simpel de hemel en het eeuwige leven miste. Maar ja, dát zou je dan toch ook niet willen stelde ik dan voor. Toch?

Wanneer het evangelie de ultieme waarheid zou zijn dan is dat reddingsplan toch wel heel erg ongeloofwaardig en zéér slecht uitgedacht door een almachtig God die zich nooit laat horen of zien dan alleen maar via stokoude boeken en betweterige christenen die beweren een 'relatie' met God te onderhouden maar die zelf de grootst mogelijke moeite hebben dat geloof, geloofwaardig uit te dragen en op deze wijze bekeerlingen voor Zijn Koninkrijk te werven. Wanneer het evangelie de waarheid zou zijn en als er werkelijk zovele miljoenen verloren zielen op het spel staan, dan zouden christenen terecht met niets anders bezig moeten zijn dan dagelijks andere mensen deze uiterst belangrijke boodschap te verkondigen. Dan zou een christen aan bijna niets anders moeten kunnen denken. Hoe breng ik mijn geloof aan de man? Hoe bereik ik mijn niet gelovige buurman?

Het bekeren van mensen is een vreemde bezigheid. Ook als je niet met een actie bezig was. Je bent er altíjd mee bezig. In je gedachten. Overal waar je je bevind. God is inderdaad 'alom tegenwoordig' in de gedachten van de christen. Elke stap die je doet daar heeft God een 'bedoeling mee'. God gaat overal met je mee. Alsmaar ben je als christen voortdurend bezig om voorzichtig maar doelbewust openingen te zoeken in gesprekken met willekeurige mensen puur om het geloof maar ter sprake te kunnen brengen. Het dagelijkse zeer onbehagelijke gevoel dat je bekruipt dat welhaast iederéén met wie je in het dagelijks leven te maken krijgt naar alle waarschijnlijkheid voor eeuwig verloren gaat voelde voor mij persoonlijk als een enorme verantwoording. In de bijbel, en met name in het nieuwe testament wordt glashelder duidelijk dat je je hoop als christen niet moet richten op een leven op aarde maar op het eeuwige leven, en dat alle mensen in de wereld het evangelie konden aannemen of afwijzen. En daar is een christen die de bijbel werkelijk volkomen serieus neemt als het goed is dus dagelijks mee bezig. Althans, dat vond ik. Ik vond dat het allerbelangrijkste van mijn geloof.

De meesten gelovigen zwijgen echter als het graf. Ik was een uitzondering. Ik nam het geloof bloedserieus en wist dus als gelovige precies wat me te doen stond. Verkondig het Woord! Achteraf gezien is het voor mij een absurde manier van leven geweest om het "hier en nu" met alle gezonde normale betrekkingen met je medemensen in het leven gewoon ... weg te smijten met het idee dat dit tijdelijke leven als voorportaal naar het échte leven "het niet helemaal was", of beter gezegd: helemaal niet was, zoals God het bedoeld had.

Ik heb te lang geleefd alsof ik mij al reeds in de eeuwigheid bevond. Ik was feitelijk bezig met snel 'oud' worden. Immers begón het échte leven pas bij de dood. Altijd maar weer als een onwerkelijk verlengstuk van je geïndoctrineerde persoonlijkheid, op één wankel been bezig zijn als vanuit een aangeleerde mist van bijbelse denkbeelden strak gefocust op een voorgespiegeld en ingebeeld hiernamaals, waar je je met de beste wil van de wereld geen enkele voorstelling van kon maken. Tegelijkertijd ben je op je andere trillende been bezig met het 'redden' van zielen in het hier en nu. Wat een schizofrenie! Tijdens mijn leven als christen vroeg ik mij gaandeweg na een behoorlijk aantal bijbelstudies het volgende af: Hoe kun je als gelovige nog gewoon genieten van een gewone comedy op tv, of waarom zou je plezier hebben op een feestje? Sterker nog; Hoe kún je plezier hebben op een feestje? Waarom hadden deze mensen plezier? Waarom lachten deze mensen? Ze moesten namelijk eens weten wat ze allemaal te wachten stond wanneer zij zich niet zouden bekeren. Waarom zou ik dan met ze mee-lachen. Er was geen reden om plezier te hebben. Ik bevond mij letterlijk in een grijs tussengebied van angstige gedachten over de toekomst. Ik hoorde niet bij deze onwetenden. Ik lachte wel schaapachtig mee maar zag het nut er niet meer van in.
Mijn vreugde in het gewone dagelijkse leven werd per jaar "afgestompt". Mijn persoonlijkheid vervaagde. Ik wist niet meer wie ik zijn moest. Wie ik was.

De tijd was kort. Dat las ik regelmatig in allerlei christelijke tijdschriften. Waarom zou je als christen dan nog veel moeite doen om te studeren of carrière te maken? Waarom zou je kinderen willen hebben? Hoe zou je onbezorgd en gelukkig een normaal menselijk contact kunnen blijven onderhouden met de dagelijkse werkelijkheid die altijd in een steeds van vorm veranderend christelijk sjabloon moest worden ingepast, jezelf tegelijkertijd altijd maar bezig houdende met de wens om iemand anders tot geloof te kunnen brengen? Wat had het voor zin? Er is voor een gelovige die zijn bijbel en de vermanende negatieve woorden van Paulus in een liefdevolle verpakking werkelijk serieus neemt, en werkelijk ten volle begrijpt wat er hier nu eigenlijk gezegd wordt, geen énkele reden tot lachen. De "wereld" gaat namelijk straks met al zijn feesten toch "de grote verdrukking" in. Jezus Christus zou spoedig terugkomen en Armageddon zou zeer spoedig uitbreken en dan was het voor al die arme ongelovigen voor eeuwig te laat. Dat is een ernstige situatie. Ik maakte me dan ook altijd vreselijk druk dat heel veel christenen geen moer wilden doen aan evangelisatie!

"In de wereld, maar niet van de wereld" zeggen christenen tegen elkaar, gebaseerd op o.a. de volgende teksten: "En wordt niet gelijkvormig aan deze wereld, maar wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken." Rom. 12:2

Overspelers en overspeleressen, weet gij niet, dat de vriendschap der wereld een vijandschap Gods is? Zo wie dan een vriend der wereld wil zijn, die wordt een vijand van God gesteld. Jak. 4:4

Wat een vreemde teksten zijn dit nu voor mij. Het is het willens en wetens openlijk ontlopen, ontkennen, verafschuwen en negeren van het normale dagelijkse leven. Je loopt als serieus en bijbelvast christen, tenzij je een vrijzinnig christen bent, je naasten en vooral ook jezelf behoorlijk in de weg met je oprechte bekeringsdrang en je verstoorde zicht op de wereld en het realiteit van het dagelijkse leven . Zo worden christenen welhaast "eindtijd-schizofreen". Dat is wel de juiste beschrijving voor het evangelische soort christen. Elk 'goed' christen zou dit welhaast moeten worden wanneer hij er naar streeft de bijbel na te leven. Gelukkig was de normale ratio er altijd bij om me te waarschuwen wanneer ik te ver ging al zag ik het toen niet als "gelukkig". Maar het waren korte perioden dat ik mezelf "doodmoe van geloof" eens toestond te leven alsof er niets aan de hand was. Dan probeerde ik weer plezier te hebben met computergames, films en stopte met het me schuldig te voelen dat ik rookte of keiharde actiefilms zat te kijken. Of ik ging eens op visite bij oude ongelovige vrienden en kennissen.

Als ik eens gezellig bij vrienden was dan voelde ik me soms als een deserteur in dienst van God.

"verkondig het woord, dring erop aan, gelegen of ongelegen, wederleg, bestraf en bemoedig met alle lankmoedigheid en onderrichting. Want er komt een tijd, dat de mensen de gezonde leer niet meer zullen verdragen, maar omdat hun gehoor verwend is, naar hun eigen begeerte zich tal van leraars zullen bijeenhalen, dat zij hun oor van de waarheid zullen afkeren en zich naar de verdichtsels keren. Blijf gij echter nuchter onder alles, aanvaard het lijden, doe het werk van een evangelist, verricht uw dienst ten volle." 2 Tim.4:2-5

Want ik schaam mij het evangelie niet; want het is een kracht Gods tot behoud voor een ieder die geloof, eerst voor de Jood, maar ook voor de Griek. Want gerechtigheid Gods wordt daarin geopenbaard uit geloof tot geloof, gelijk geschreven staat: De rechtvaardige zal uit geloof leven. Romeinen 1:16,17…"

God had me vanavond mogelijk hier gebracht om iets van "Zijn Licht" te verspreiden. Moest ik mijn vrienden niet waarschuwen voor het "Grote Oordeel" terwijl we zo gezellig samen een film zaten te kijken? Ik zou ze waarschijnlijk na vanavond weer een hele poos niet zien. Gaat hier op deze avond dus geen kostbare tijd verloren? Had God het niet "voorbestemd" dat ik hier vanavond zou zijn? Lag dit alles óók in het grote plan van God? Moest ik niet voorzichtig over mijn geloof gaan praten? Nee, dit was geen goed moment. Laat ik maar stilletjes voor hen bidden... "Hey Erik, nog een biertje?" Onbezorgd genieten van het gewone leven zonder alsmaar aan je verantwoordelijke nieuwe leven als christen te worden herinnerd betekend eigenlijk al zoveel als: God de rug toekeren. God zwaar teleurstellen. Kon God me vanavond niet eens één keertje met rust laten!!!!

Vechten met jezelf om je geloof te behouden

De meesten gelovigen durven niet op straat te evangeliseren. Ze weten dat ze niet sterk staan met het overtuigen van anderen van hun geloof en ze weten eigenlijk zelf niet precies hoe dat op een geloofwaardige manier over te brengen? Men is bang het eigen geloof te verliezen vanwege in de eerste plaats, de al dan niet rechtstreekse dreigementen vanuit de bijbel aan het adres van de gelovige zelf. Twijfel staat gevoelsmatig gelijk aan God afwijzen. Wanneer je twijfelt sta je als gelovige gevoelsmatig al met één been in de hel. Daarnaast staat een christen al snel met de mond vol tanden tegenover de meeste logische rationele argumenten, met het gevolg dat de gelovige aan een vervelende zeurende twijfel wordt blootgesteld. Je kunt je dan als gelovige blijkbaar beter terugtrekken in je 'geloof', en je weer tijdelijk even moed laten inspreken door je medegelovigen en je leraren, dan eerlijk te worden tegen jezelf en je twijfels toe te geven en die eerlijk te onderzoeken. Twijfel kan hardnekkig zijn. Het kan je gelovig leven volkomen verlammen.

Om dat te voorkomen schaffen christenen allerlei geloofs oppeppende boeken aan die enthousiast "over de bijbel gaan" om het lastige geloof net even dat extra beetje "geloof bij te pompen". Het spreekt vanzelf dat deze boeken prima werken voor zolang de verdoving duurt. Je sluit jezelf volkomen op in een fantasiewereld. Een voorgehouden kijkdoos. Almaar verder spitten. Verzanden in een brei van tekst. Koortsachtig en anderzijds "trots" en wars van realiteitszin. Teksten te vergroten om ze uit te persen tot de laatste druppel gelijk voor de eigen gemoedsrust. Het op duizend manieren interpreteren van vermeende profetische eindtijd teksten. Gelovigen weten diep van binnen dat ze het verliezen van de rede. Eigenlijk zijn gelovigen grote twijfelaars. Maar zolang je je maar omringt met gelovigen dan gaat het 'goed' met je. Wanneer je je maar blijft begraven in je religieuze boeken. Dan krijg je gelijk van jezelf. Dan krijg je gelijk van anderen. In je geloofsgemeenschap daar vind jij jouw erkenning. Daar kun je je opladen met geloof. Daar blijft je geloofswereld de werkelijkheid. Dan blijf je rustig. Gelovigen hebben zichzelf veroordeeld hun hele leven bezig te moeten blijven met het "voortdurend overtuigen van zichzelf" tegenover een uiteraard hardgrondig te mijden vrachtlading aan "wereldse logica" en "wetenschappelijke argumenten" tegen al zijn geloofs-claims, met de hemelse hulp van massa's obscure en wonderlijke heilige overleveringen uit de oudheid. En langzaam maar zeker kies je zélf ervoor te verdwijnen uit de dagelijkse realiteit die vervangen wordt door een mist van een nieuwe zelfopgetrokken en enigszins naar eigen inzicht buigzame 'goddelijke realiteit' die in de basis is veroorzaakt door wildvreemde en onbetrouwbare, onkenbare schrijvers uit een ver verleden.
______________________________


Niet wonderlijk dat de neurologische configuratie bij gelovigen iets anders loopt dan bij meer rationele mensen na dit soort afschrikwekkende voorstellingen die geput worden uit tal van bijbelse teksten. Jezus joeg volgens de auteurs van het verhaaltje een horde demonen een groep varkens in. De schrijvers geloofden net als Frank in luchtgeesten.

Wat een toestand die hemelse gewesten.

‘Ik zend jullie uit als schapen in een horde wolven’ zei Jezus. Dat is ook al niet erg positief.als je evangelisatie wil gaan bedrijven tussen ongelovigen. Ik voel me niet tussen een horde wolven hier op Freethinker. Jij wel?


Ondertussen voelen gelovigen zich vervolgd en bespot. Maar daar voelen ze zich juist door verblijdt. Ook dat is bijbels en voor christenen die evangeliseren juist een stimulans en een 'bewijs' voor de 'strijd' die woed in de 'hemelse gewesten'. Vooral een 'graadmeter' en bewijs voor hun gelovige NUT en geestelijke groei danwel geestelijke armoede in deze ingebeelde kijkdoos

“Verblijdt u en verheugt u, want uw loon is groot in de hemelen; want alzo hebben zij de profeten voor u vervolgd.” (Matt 5:12)

"Trouwens, allen, die in Christus Jezus godvruchtig willen leven, zullen vervolgd worden." (2Timotheüs 3:12)


Wordt vervolgd ....

[Samante]

Het avondmaal zoals het bedoelt is zorgt er dus voor dat mensen met ernst over hun zonden na denken, maar zich toch geaccepteerd en omarmd mogen weten door God. In bepaalde kerken heerst echter de gedachte dat je pas aan het avondmaal mag als je al je zonden van je weg hebt gedaan. Die opgave wordt echter in het christelijk geloof als een onmogelijke opgave gepresenteerd. In die kerken zijn er veel mensen die diep ongelukkig worden van de gedachte niet goed genoeg te zijn voor God.

Het is triest dat mensen wordt aangepraat dat zij zondig zijn en de hemel niet verdienen. Zondig alleen al vanwege de erfzonde van Adam en Eva, om bijvoorbeeld het simpele feit dat zij homoseksueel zijn, of omdat zij niet het juiste geloof belijden, of om welke reden dan ook de hemel niet verdienen.

Het is triest dat mensen wordt geleerd dat Gods liefde voorwaardelijk is en dat Gods genade moet worden verdiend. Dat God zal oordelen over die mensen. Echte liefde, de meest zuivere liefde die er is, is onvoorwaardelijke liefde. Geen voorwaarden en geen oordeel.
Een vrije onvoorwaardelijke wil dus ook en slechts 1 bestemming: de hemel.

[The Prophet]

Btw, ik ben geboren atheïst, als iedereen, en ben nooit veranderd.

Dan ben je vast met allerlei atheïstische denkbeelden geïndoctrineerd... (wil niet flauw doen, het is meer een statement).

Dat is inderdaad wel een beetje flauw. Een atheist is iemand die niet in god / goden gelooft, meer niet. Vandaar dat Jim zegt dat hij een geboren atheist is, zoals iedereen. Geloof komt namelijk niet vanzelf, dat moet je op 1 of andere manier worden aangepraat. Vaak is dat je directe sociale omgeving (ouders, met name). Tel in jouw familie- en vriendenkring maar eens de mensen die religieus zijn, terwijl ze uit een ongelovige omgeving komen. Die zijn zeldzaam.

Persoonlijk vind ik de suggestie dat iedereen als atheist wordt geboren, ook een beetje flauw. Ik zou zeggen: iedereen wordt als ongelovige geboren. Atheist wordt je pas als je daar bewust voor kiest. Ik ben zelf in een religieuze omgeving (RK) opgegroeid, maar het geloof wou er bij mij gewoon nooit in. Ik heb dus nooit in god geloofd. Vanaf een jaar of 12 begon ik me te realiseren dat het hele christelijk geloof berust op waanideeen en meer kwaad dan goed doet. Pas veel later ben ik me atheist gaan noemen.

[Jeroen°]

Zou jij niet net zo ijverig zijn als ik en alles op alles stellen om iemand te overtuigen van een visie waar hij gelukkiger van wordt.

Ik denk dat de ijver die op dit forum afspeelt precies mijn punt illustreert. Goede zaak mijns inziens.

Ik heb eigenlijk twee grote punten die ik wil maken. De eerste is dat atheïsten voor een groot deel vatbaar zijn voor dezelfde redeneringen waarmee sommigen van hen de christenen aanvallen. De andere is dat er een verkeerd beeld van het christendom heerst, deels veroorzaakt door een gebrek aan echt verwachtingsvol luisteren, en deels veroorzaakt door allerlei vuiligheid die zich voordoet als het chistendom, maar het niet is.

De eerste heb ik al met bovenstaande geïllustreerd, en daarnaast met mijn zogenaamde flauwe statement. Hij minder flauw dan je denkt. Denk je dat ik niet opgevoed ben om zelf na te denken? Nou, misschien niet, maar ik deed het wel. En zo veel christenen doen dat. Ik heb op jonge leeftijd zat felle discussies gehad met hoogopgeleide dominees. Maar het merendeel van de christenen is geen vrijdenker, dat geef ik toe. Dat heeft niet alleen met opvoeding te maken, maar meer met genetisch bepaalde persoonlijkheid. Dan freethinker.nl. Vindt niemand van jullie het frappant dat een site met zo'n titel zich maar met één ding bezig houdt? En vindt niemand het frappant dat het forum van een site met zo'n titel eigenlijk alleen maar bestaat uit gelijkgezinden? En wanneer iemand drogredenen gebruikt die desondanks wel het juiste standpunt propageren, wordt hij dan gecorrigeerd door diezelfde gelijkgezinden? Of accepteren jullie alles wat in je straatje past? (Zoek de simpele en objectief te bepalen drogreden van Jim). Vrijdenkers zijn nou eenmaal schaars, maar volgens mij ziten er relatief net zo veel in de kerk als op dit forum.

Dan mijn andere punt. Ik heb het eerder al gezegd. Er zijn dingen in de kerken waar ik vuriger tegen strijd dan ieder ander. Het probleem alleen met het imago van de kerk is dat er één vlag is waaronder alles gebeurt. Als er in één kerk misstanden zijn, krijgt dé kerk een slecht imago. Heb je ooit iemand horen beweren dat er iets mis is met atheïsten omdat er sommigen tussen zitten die de ongezondste dingen beweren, onmenselijk zijn in relatie met anderen, oneerlijk geld verdienen of kinderporno kijken? Nee, want atheïsten varen niet onder één vlag. Christenen varen niet alleen onder één vlag, maar worden geacht ook moreel superieur te zijn. Maar nou komt het: niet elke christen gelooft hetzelfde of laat zijn geloof in zijn leven doorwerking hebben. En wat betreft dat moreel superieure, als het goed is is een christen alleen maar aan het streven moreel goed te zijn, en niet aan het verkondigen dat hij dat is. Die verkondiging gebeurt soms impliciet met het streven, maar het streven lijkt me toch onbetwistbaar goed.

Als ik Destinesia nou eens vertel dat ik ook enorme moeite heb met het concept van hemel en hel. En daarnaast dat er goede redenen zijn om aan te nemen dat het woord "eeuwig" (in het grieks aioon) niet juist geïnterpreteerd wordt en dat dit ruimte laat voor een opvatting waarin de hel niet als vergeldende straf dient, maar als een louterende straf? Dat ik in het proces ben om dit idee te toetsen, en de consequenties te overwegen? En dat ik sowieso nooit met de hel zou dreigen wanneer iemand het niet met me eens is omdat ik dat keihard tegen mijn geloof in vindt gaan. (Over de hel, die is niet zo onmenselijk als die lijkt. Het bestaan van de hel op zichzelf is simpelweg het bestaan van rechtvaardigheid. Het wordt onmenselijk wanneer mensen gaan beweren dat bepaalde mensen erheen zullen gaan of daarvoor moeten oppassen. Het oordeel laat ik aan God over in het vertrouwen dat dit rechtvaardig gebeurt. Ook de bewering dat niet-christenen naar de hel gaan vind ik ongepast, en om eerlijk te zijn ook erg ongeloofwaardig.)

En als ik Samante nou eens zeg dat erfzonde enkel de constatering is dat mensen nou eenmaal zondig zijn en dat je dat zonder de bijbel ook wel kunt vaststellen? Dat ik ook in het proces ben om te toetsen of homoseksualiteit wel een zonde wordt genoemd in de bijbel en dat ik alle verwachting heb op een ontkennend antwoord? Dat "het juiste geloof belijden" weinig te maken heeft met het heilzame geloof waar over in de bijbel gesproken wordt.
En het meest van alles wil ik benadrukken dat Gods genade niet hoeft, en ook niet kan worden verdiend. Als ik ergens mee geïndoctrineerd ben is dat men niet moet proberen Gods genade te verdienen, omdat men dan alleen maar teleurgesteld raakt, en dat God simpelweg kostbare (met bloed gekochte) genade gratis uitdeelt aan een ieder die in zijn armen komt. Het is juist Christus die de onvoorwaardelijke liefde heeft geïntroduceerd.

Jullie kennen het geloof niet waartegen je vecht. Er zijn christenen die niet tegen kritiek kunnen. Vaak hebben zij inderdaad een ongezond geloof vol interne inconsistenties en spanningen. De reden dat ik me gekwetst voel als mijn geloof hier aangevallen wordt is niet omdat ik niet tegen kritiek kan, maar omdat ik met die kritiek in een hokje geplaatst wordt waar ik niet thuishoor (http://nl.wikipedia.org/wiki/Stropopredenering" onclick="window.open(this.href);return false;).

@the Prophet & Jim
Niemand wordt als atheïst geboren. Ook niet als christen. Zelfs niet als agnost. Wel als onwetend.

Ik ben erg benieuwd naar jullie reactie. Heb ik in jullie ogen niet op z'n minst een deelwaarheid te pakken?

@Destinesia
Ik vond dat ik wel alvast op je moest reageren na zo'n lang verhaal. Maar ik heb wel maar een deel van je verhaal gelezen omwille van de tijd. Ik ben je nog een complete reactie verschuldigd.