Freethinker.nl

Ik wilde dit jaar inluiden met wat simpele ethische dilemma's.
Het is wat later geworden, maar beter laat dan nooit

We kennen allemaal dit fenomeen:

Op je werk trakteer je (meestal) wanneer je jarig bent.
Dan zijn er personen die geen verjaardag vieren, hetzij uit principe (ouder worden is dichter bij je dood), hetzij als JG.

10 tegen 1 dat zij wel de traktatie in ontvangst nemen. (want de jarige trakteert, toch, vanwege een feestelijke gebeurtenis?), maar trakteren zelf nooit.

Wat denken wij hiervan?

Hmmm, dat is een goede vraag.
Ik zelf trakteer nooit,maar neem inderdaad de traktaties van andere wel in ontvangst.
Wat ik denk is eigenlijk dat de keuze bij degene ligt die in mijn ogen: (hoort te trakteren wanneer die gene iets te vieren heeft),maar het wel zo beleefd is om ook je eigen verjaardagen,feesten etc. te vieren, doormiddel van een traktatie.
De prijs van de traktatie maakt wellicht niks uit,het gaat om het idee,niet waar?

Met vriendelijke groet,
Dylan(shadowdog)

Mijn JG collega at konsekwent geen gebakje mee. Ik heb hem er toch eens toe kunnen verleiden omdat het - daags na mijn verjaardag - ook mijn trouwdag was. Maar dat was dan ook de enige keer, Ik vindt het verder geen dillema. Zelf gaf ik ook minder gebak dan gemiddeld omdat ik toevallig midden in de zomervakantie jarig was. Anderen waren tegelijkertijd jarig. 3 gebakjes op een dag, dat moet je je collega's nu ook weer niet aandoen. Nee hoor, dit is geen serieus dillemma.

Onze afdeling bestaat uit meerdere teams en als ik trakteer, doe ik dat alleen voor mijn eigen team. Ik sta niet graag in het middelpunt van de belangstelling en vind het vreselijk om veertig handjes te moeten schudden van collega's die je soms maar zelden spreekt.

Veel collega's trakteren wel de hele afdeling en dan ga ik gerust een gebakje halen, als ik daarvoor word uitgenodigd. Het is toch hun eigen keuze om het om die manier te doen? Vind ik niets asociaals aan. Ik hoef me toch niet gedwongen te voelen om hetzelfde te doen?

Analoog daaraan: ik zou het bijvoorbeeld geen probleem vinden dat iemand die zelf geen donor is, mijn organen krijgt als ik zou komen te overlijden (ik ben donor). Ik kies er zelf voor om donor te zijn, dan zou ik het nogal kinderachtig vinden om daar voorwaarden aan te verbinden in de trant van 'alleen als die ander zelf ook donor is'.

Doppelganger schreef:Analoog daaraan: ik zou het bijvoorbeeld geen probleem vinden dat iemand die zelf geen donor is, mijn organen krijgt als ik zou komen te overlijden (ik ben donor). Ik kies er zelf voor om donor te zijn, dan zou ik het nogal kinderachtig vinden om daar voorwaarden aan te verbinden in de trant van 'alleen als die ander zelf ook donor is'.

Helemaal mee eens Doppelganger!:)

met het aannemen eer je de gever

Ik had een collega die Getuige van Jehova was (ik werkte in dezelfde kamer als hij. Hij vierde zijn verjaardag niet, maar als er getrakteerd werd vanwege verjaardag, was hij daar ook niet (om andere redenen wel). Wel zo consequent, en ik vermoed dat dit gebruik is onder JG's.

Is inderdaad gebruik onder JG, gebaseerd op een fantasierijke interpretatie van verjaardagen in de bijbel.
Met als achterliggende reden waarschijnlijk het sociaal isoleren van de schaapjes.....

Doppelganger schreef:Analoog daaraan: ik zou het bijvoorbeeld geen probleem vinden dat iemand die zelf geen donor is, mijn organen krijgt als ik zou komen te overlijden (ik ben donor). Ik kies er zelf voor om donor te zijn, dan zou ik het nogal kinderachtig vinden om daar voorwaarden aan te verbinden in de trant van 'alleen als die ander zelf ook donor is'.

Nee, al vind ik het wel hypocriet.
Ik zou er op zich geen probleem mee hebben wanneer mensen die zelf donor zijn, voorrang zouden krijgen bij het ontvangen van organen.
Dat tast de keuzevrijheid niet aan, maar moedigt wel aan tot socialer gedrag.

Maar aangezien het een analogie betreft, is dit wellicht meer voer voor een ander topic.

Jagang schreef:

Doppelganger schreef:Analoog daaraan: ik zou het bijvoorbeeld geen probleem vinden dat iemand die zelf geen donor is, mijn organen krijgt als ik zou komen te overlijden (ik ben donor). Ik kies er zelf voor om donor te zijn, dan zou ik het nogal kinderachtig vinden om daar voorwaarden aan te verbinden in de trant van 'alleen als die ander zelf ook donor is'.

Nee, al vind ik het wel hypocriet.
Ik zou er op zich geen probleem mee hebben wanneer mensen die zelf donor zijn, voorrang zouden krijgen bij het ontvangen van organen.
Dat tast de keuzevrijheid niet aan, maar moedigt wel aan tot socialer gedrag.

Maar aangezien het een analogie betreft, is dit wellicht meer voer voor een ander topic.

Dat laatste is wel waar ik naar toe wilde.

Maar om even bij dit onderwerp te blijven: stel dat je gebakjes trakteert, dan geef je die eerst aan diegenen die ook trakteren en daarna aan de rest?

De JG kindjes op de basisschool mogen hun verjaardag niet vieren en dus niet tracteren. Tenminste, niet op hun verjaardag. Het is heel algemeen gebruik onder de JG kindjes om op een willekeurige andere dag wél te trakteren. Zo is het eerlijk verdeeld. Wel hypocriet natuurlijk, maar misschien accepteren hun klasgenootjes hen zo beter.

Henry II schreef:De JG kindjes op de basisschool mogen hun verjaardag niet vieren en dus niet tracteren. Tenminste, niet op hun verjaardag. Het is heel algemeen gebruik onder de JG kindjes om op een willekeurige andere dag wél te trakteren. Zo is het eerlijk verdeeld. Wel hypocriet natuurlijk, maar misschien accepteren hun klasgenootjes hen zo beter.

Kijk, hier kom je op het heikele punt:

als ze dat niet doen worden ze minder geaccepteerd?

Nee, ze vallen buiten de boot.

Ik zit net op een tegeltje te schilderen:

tegeltje schreef: Is gunnen niet veel belangrijker dan geven?

Groet,

Bob

Blues-Bob schreef:Ik zit net op een tegeltje te schilderen:

tegeltje schreef: Is gunnen niet veel belangrijker dan geven?

Groet,

Bob

mi een belangrijk verschil tussen FT en 'traditionelen' ......

als je de eerste reacties leest bij dit topic zie je hetzelfde: "het zou mij niet uitmaken" ... en zo hoort het ook.

Helaas is dat (nog) lang niet altijd het geval in het dagelijks leven.