Freethinker.nl

ik merk dat ik de sfeer en onderwerpen op dit forum aangenaam vind. Ik ben van baby af aan opgevoed tot vrijdenker, zeker door mijn vader. Toen mijn ouders gingen scheiden kwamen ze op enig moment te spreken over de vraag wat ze nu wilden in hun leven. Mijn moeder zei "geluk", waarop mijn vader schamper lachte. Hij streefde naar wijsheid. Ik vond het achteraf overigens niet zo wijs om zo te reageren op de vrouw waar je van gehouden hebt, maar ok.

Wij leerden bij ALLES de vraag te stellen "is dat wel zo?" Ik hoor het mijn vader nog zeggen, met intonatie en al. En ik voed mijn kinderen ook zo op. Denk zelf na. Ontdek. Stel vragen. Neem niet te makkelijk aan wat anderen tegen je zeggen. Ook je ouders hoef je niet op hun woord te geloven.

Wij werden volstrekt atheïstisch opgevoed, mijn ouders waren de kerk al uit voor ik vijf was. Maar met name mijn vader, zelf kunsthistoricus, vond wel dat we thuis moesten zijn in de Europese cultuur, en in de diverse fundamenten daarvan. Dus we leerden de Bijbel lezen, de Griekse, Romeinse en Germaanse mythologie. We kregen wat mee van de oude Grieken, hun geschiedenis en filosofie. We leerden poëzie lezen, architectuur begrijpen, symboliek verstaan.

Ik ben natuurkunde gaan studeren, omdat wiskunde me te abstract was (hoewel ik meer van wiskunde hield dan van natuurkunde, omdat wiskunde in essentie nergens over gaat, alleen een taal is, een poezie, waarmee je alles en niets kan zeggen). Maar ik bleek op het VWO een beetje de verkeerde studiemethode te hebben geleerd, op de TU moest je serieus studeren dus dat werd niks. Inmiddels ben ik bedrijfseconoom, en is mijn natuurkunde-kennis nogal geroest. De fascinatie blijft, maar het komt er allemaal niet meer van.

Vanuit mijn culturele opvoeding ben ik me meer en meer thuis gaan voelen bij de katholieke kerk. Of ik "gelovige" moet/mag heten weet ik niet. Ik voel me er thuis, thuis bij de rituelen, en ik hou wel van de verhalen, maar ik geloof niet dat ik gelovige ben in de traditionele zin. Voor mijn vader ben ik een afvallige, mislukt als vrijdenker. Voor vrijwel iedere gelovige die ik spreek, en waar ik probeer uit te leggen waar ik sta, ben ik minstens een ongelovige, een ketter of erger.

En zelf weet ik het niet helemaal. Ik beschouw mezelf als een vrijdenker, laat me niet door dogma's sturen, en leef volgens de ijzeren regel van mijn vader: altijd vragen "is dat wel zo?". Ik wijs wetenschap niet af, en word doodmoe van wat ik gelovigen met name op internet en onzin zie spuien. Randi beschouw ik als held.

Kortom, genoeg aanknopingspunten om aan opgeknoopt te worden, van "beide" kanten. Niet dat ik me vaak opgeknoopt voel van vrijdenkerskant hoor. Eerder in tegendeel, ik ben op internet zelden iemand tegen gekomen waarmee ik zo verstaanbaar kon communiceren als De Zwarte Wiskundige

Hoe dan ook, dit is min of meer mijn verhaal, en het leek me netjes dat te vertellen.

Mooi verhaal.

Dank u.

Ik zal niet ontkennen dat ik dit bericht met enige zorg geplaatst heb

Mooi verhaal! En de vraag: Is dat wel zo? Pas ik toe op mn neefjes en nichtjes! Heel vermakelijk! Welkom trouwens!

Mooi verhaal!

Groet, Sytze

Bedankt voor je openhartige verhaal.

lost and not found yet! schreef:Mooi verhaal! En de vraag: Is dat wel zo? Pas ik toe op mn neefjes en nichtjes! Heel vermakelijk! Welkom trouwens!

Ik heb afgelopen zomer mijn oudste, toen 12, er van overtuigd dat gras paars was. En tegen de tijd dat hij dat erkende, hem ernstig de oren gewassen. Sindsdien durft hij het nauwelijks nog met mee eens te zijn over wat dan ook. En terecht, met 12 mag je je wel eens gaan verzetten tegen je ouders

Welkom,

Ik moet zeggen dat het een verassing voor me is om je hier ineens te zien opduiken!

Blackadder schreef:Welkom,

Ik moet zeggen dat het een verassing voor me is om je hier ineens te zien opduiken!

Kennen we elkaar? Of bedoel je iets anders?

you've got mail

Dank

Prachtverhaal. Ik heb genoten van al je bijdragen. Wanneer je denkt gecompliceerd in elkaar te steken maakt zoiets de zaken enkel maar interessanter.

Welkom!

Rereformed schreef:Prachtverhaal. Ik heb genoten van al je bijdragen. Wanneer je denkt gecompliceerd in elkaar te steken maakt zoiets de zaken enkel maar interessanter.

dank je. Tegelijk denk ik dan weer: stel je (ik dus) niet aan, zo gecompliceerd ben je niet. Maar ergens ben ik toch niet helemaal klaar met mezelf denk ik.

Ik moet nog iets toevoegen aan mijn getuigenis geloof ik. Ik heb me tot nu toe eigenlijk altijd op christelijke fora begeven, en een tijdje op een islamitisch. Mijn achtergrond, dat zal uit voorafgaande wel duidelijk zijn, kent noch de frustraties van een bekrompen christelijke opvoeding, noch de blijheid van een strikt gesloten denksysteem waarin vasthouden aan dogma's de kern van het filosofisch bestaan vormt. Vanuit mijn achtergrond is de ervaring met religieuze mensen positief, ik heb gelovigen vooral leren kennen als mensen die de poezie in de wereld zien, die woorden en rituelen gevonden hebben voor hun verwondering, hun intellectuele uitdagingen ook. Het is een houding die ik ook op internet verwacht had, en een enkele keer ook gevonden heb. Maar de werkelijkheid is dat ik op christelijke fora veelal iets heel anders vond. Iets wat me wel veel van de frustraties van ex-gelovigen heeft leren begrijpen, en in die zin is het zinvol. Maar mij bevredigde het zelden of nooit.

Dit forum heb ik eigenlijk vooral gemeden, omdat ik geen zin had de frustraties van ex-gelovigen over me heen te krijgen, omdat ik me op geen enkele manier verwant voel aan het fundamentalistische godsdienstige milieu waar het naar mijn idee veelal over gaat. Voor mij voelt dit topic als de stoute schoenen aantrekken en dat deed ik niet zonder zorg. En nu moet ik bekennen dat ik met vooroordelen zat, waardoor ik me hier niet eerder bloot heb durven geven. Dat was mijn fout, en mijn verlies, want ik merk nu al een tijdje (ik lees al even mee), dat dit forum vrij precies het soort omgeving is waar ik me thuis voel. Intellectueel vaak wel boven mijn niveau als het inhoudelijk wordt op veel gebieden, maar dat boeit me alleen maar.

Ik hoop hier zo nu en dan ook iets bij te kunnen dragen, maar al lukt dat niet, dan wil ik tenminste mijn waardering uitgesproken hebben voor jullie. Het is fijn hier te zijn.