Dieren hebben NIET evenveel rechten als mensen..
25 januari 2013 om 7:18
Inleiding.
Soms neem ik met ergernis kennis van de ondoordachte uitlatingen van "dierenvrienden", die menen dat dieren dezelfde rechten hebben, of zouden moeten hebben als mensen.
(Deze Hyves-pagina is er een "fraai" voorbeeld van:
http://dhnzvram.hyves.nl/" onclick="window.open(this.href);return false; )
Niet dat ik tégen rechten voor dieren ben, absoluut niet, maar dieren zijn geen mensen.
Toch zijn er mensen die van mening zijn dat dieren eigenlijk hetzelfde behandeld zouden moeten worden als mensen.
Soms weet ik niet of ik er om moet lachen of huilen, want zaken als "stemrecht" en "recht op een uitkering" zijn dan zo een paar voorbeelden van rechten die voor dieren ronduit belachelijk zouden zijn.
Of wat te denken van het recht op vrijheid van meningsuiting?
Er zijn een hoop rechten die wij wel hebben, maar die niet op toepassing zijn van dieren, omdat ze er domweg geen gebruik van kunnen maken.
"Dieren hebben ook rechten."
Laten we eerst eens bekijken wat rechten eigenlijk precies zijn.
Sommige mensen schijnen te denken dat mensen en dieren geboren worden met rechten.
Alsof rechten een natuurlijke eigenschap zijn van elke levensvorm.
In werkelijkheid berust het hebben van rechten op afspraken tussen mensen.
Rechten zijn een
sociale constructie.
Zonder mensen zouden er geen dierenrechten zijn, en dieren in het wild kennen alleen het recht van de best aangepaste. (Ook wel het niet geheel correcte "recht van de sterkste".)-
Wij mensen, zijn de enige soort op aarde die rechten maken, en met elkaar afspreken, en we zijn ook de enigen die deze rechten toekennen aan dieren.
Dieren
hebben dus geen rechten, maar
krijgen die van ons, mensen.
"Mensen zijn niet belangrijker dan dieren."
Dat lijkt me een juiste uitspraak.
Tenminste, ik denk niet dat er een grote Roerganger/Schepper is die heeft bepaald wie of wat belangrijk is, en wat niet.
Maar zoals gesteld zijn wij, mensen dus wel nog steeds de enigen die grossieren in rechten, omdat wij toevallig de capaciteiten hebben om ons daarmee bezig te houden.
En zolang wij rechten toekennen aan dieren, beslissen we dus óók over dieren.
Dieren die zich binnen de invloedssfeer van onze "rechten" bevinden, zijn daarmee dus per definitie ondergeschikt áán mensen, temeer omdat zij niet instemmen met, of protesteren tégen deze rechten.
Dieren zijn geen mensen.
Zoals ik in de inleiding heb laten zien, is het onzinnig om dieren en mensen gelijk te schakelen.
Ze kunnen niet beschikken over (al) dezelfde rechten als mensen, maar er zijn ook economische redenen waarom dier en mens nooit als gelijken kunnen worden gezien.
Dieren zijn huisdier, lastdier, of simpelweg wild. Wilde dieren laat ik even buiten beschouwing, daar zij bij voorbaat in het geheel geen rechten genieten.
Om rechten te kennen, moeten dieren ironisch genoeg
eerst bij ons in gevangenschap leven.
De relatie tussen dier en mens is er een van afhankelijkheid.
Dieren zijn, zeker in moderne tijden, vaak afhankelijker van ons dan wij van hen.
Dieren verdienen geen geld, en voorzien niet in hun eigen onderhoud: Dat doen wij voor hen.
In ruil daarvoor leveren zijn ons gezelschap, en soms arbeid.
(Daar vat ik melk en vlees voor het gemak ook even onder.)
Dieren genieten dus onderdak bij mensen. en worden door mensen onderhouden, en beschermd tegen vijandelijke, natuurlijke invloeden.
Die permanente afhankelijkheid, onderstreept nog eens dat dieren niet onze gelijken zijn.
Niet onze gelijken kúnnen zijn.
"Doden van dieren is verkeerd!"
Het is me opgevallen dat mensen die voor gelijkberechting van mens en dier zijn (bijgevolg) geneigd zijn om tegen het eten van vlees te zijn, omdat het doden van dieren iets zou zijn dat principieel verkeerd is.
Helaas zorgt hun vriendschap met dieren er ook voor dat ze vaak huisdieren hebben.
Ook vleesetende huisdieren.
Let wel: Het willen hebben en houden van huisdieren, is een
menselijke behoefte.
Dieren hebben er immers nooit om gevraagd om gevangen of gedomesticeerd te worden, getemd en gefokt naar onze behoefte.
Wie vleesetende huisdieren wil voeren, is dus nog steeds genoodzaakt om dieren te doden vanuit een behoefte die uitsluitend menselijk is.
Wie het doden van dieren voor menselijke behoeften verkeerd vindt, ruilt dus beter diens kat of hond in voor een konijn of een cavia.
Wel zo consequent.
"Dus jij vindt dat dieren geen rechten hoeven te hebben?"
Natuurlijk wel.
Dieren hebben, hoewel ze lang niet de mentale capaciteiten hebben die mensen hebben, uiteindelijk een zenuwstelsel dat in zekere zin op dat van ons lijkt.
Een dier kan lijden, pijn voelen, en het kent blijdschap.
Vaak zijn dierlijke emotie's erg vluchtig van aard, maar dat maakt niet dat ze minder wezenlijk zijn.
Wel is het zo dat de gangbare huis- en lastdieren geen concept hebben van leven en dood, zoals wij dat hebben.
Ze hebben niet de capaciteit om een lang verleden met zich mee te dragen, noch om zich een bewust toekomstperspectief te vormen.
Ofwel: Een koe die het slagersmes ziet, zal dat mes niet associëren met "de dood', omdat het concept "dood" een koe niets zegt. Ook laat een koe geen rouwende nabestaanden achter.
Dieren hebben m.i. het recht om gerespecteerd te worden als zijnde voelende, en elementair denkende wezens.
Maar ze hebben niet de rechten die mensen hebben, omdat ze niet in staat zijn om zelf de regie over hun leven te voeren zolang zij met de mens verkeren.
Dieren dienen dus in goede omstandigheden gehouden te worden, en daar waar zij gedood worden, moet dit gebeuren met respect voor hun gevoel.
Conclusie:
Wie na het lezen van dit stuk nog steeds van mening is dat mens en dier gelijke rechten zouden moeten hebben, heeft onvoldoende inzicht in de afhankelijkheidsrelatie die de relatie tussen mens en dier is.
Noch heeft diegene een realistisch inzicht in de capaciteiten van dieren.
Een beter verhaal is de enige andere optie die rest.
Wie werkelijk consequent is, én wie het doden en/of gevangen houden van dieren afkeurt, ziet geheel af van het houden van huis- en lastdieren.
Dan laat je ze beter in de bossen, zonder de hekken en rechten waar ze nooit om gevraagd hebben.-
