Bij het doorspitten van een paar kranten stuitte ik op deze Column van Elma Drayer in de Touw nieuwsbrief van 21-11-2013
Steencolumn van Elma Drayer
Dit weekend, het kan verkeren, las ik in het Reformatorisch Dagblad een interview met Martin van Creveld, Israëlisch hoogleraar van Nederlandse komaf. De man geldt, begrijp ik, als een begenadigd krijgshistoricus, maar hier sprak hij vooral over de vrouwenzaak. Van Creveld wijdde een heel boek aan het thema dat hij 'De bevoorrechte sekse' noemde. Voor de goede orde: daarmee doelt hij niet op het geslacht waartoe hijzelve behoort.
Tien jaar geleden al verscheen 'Das bevorzugte Geschlecht' bij de buren, waar de verzamelde pers het werkje eensgezind kraakte. Toch achtte uitgeverij De Blauwe Tijger het noodzakelijk om het alsnog te laten vertalen - misschien omdat haar credo luidt: "In tijden van ernstige boekverschraling geven wij boeken uit die iets cruciaals toevoegen aan het publieke en intellectuele debat."
Dat laatste vonden ze in elk geval bij de liberale avondkrant óók. In het opiniekatern van NRC Handelsblad kreeg Van Creveld enige weken geleden een hele pagina om te betogen waarom vrouwenonderdrukking 'een mythe' en 'een leugen' is. "Voor ieder nadeel dat het vrouw-zijn met zich meebrengt, zijn er privileges die zij alleen geniet. In werkelijkheid zijn het de mannen die altijd de grootste last hebben gedragen en dat nog doen."
Een paar dagen later barstte de auteur in een interview met online magazine The Post Online uit in een lyrische lofzang op het vrouwelijk wezen. "De vrouw is iets heel moois, heel wonderbaarlijk", zei hij daar. "Ze is teder en heeft bescherming nodig." In een interview met Het Parool voegde hij eraan toe dat hij heus wel besefte dat vrouwen 'niet altijd een makkelijk leven hebben gehad'. "Maar ze genieten voordelen waarvan ik denk dat die de nadelen overtreffen."
Respect
Toen ik dat las, dacht ik dat hij doelde op de situatie in de westerse wereld. Uit voornoemd interview in het Reformatorisch Dagblad blijkt evenwel dat zijn visie de gehele mensheid betreft. Als het gesprek op de islamitische landen komt, zegt hij: "Ik sluit niet uit dat de taliban vrouwen meer als vrouw respecteren dan het Westen. In hun landen moeten door een gebrek aan politie, vaders en broers de vrouwen beschermen. Daarom dragen vrouwen een sluier en mogen ze niet zonder begeleiding naar buiten, ook niet naar school. Niet dat mijn vrouw en ik in zo'n land zouden willen wonen. Maar ik keur zoiets ook niet af."
Aha. Dus het is uit diep respect dat de taliban de helft van de bevolking verbieden om buitenshuis te komen - tenzij volledig verpakt en begeleid door een mannelijke bloedverwant? Dus verdient zulks geen afkeuring?
Malala
De interviewer van het Reformatorisch Dagblad liet de klepkolder die Van Creveld uitkraamde zonder één tegenwerping passeren. Terwijl het nogal voor de hand lag om te wijzen op Malala Yousafzai, het welbespraakte pubermeisje uit de Swat-vallei dat gisteren de Sacharovprijs in ontvangst mocht nemen. Zij wekte de woede van de taliban, overleefde op miraculeuze wijze een moordaanslag en strijdt sindsdien vanuit Engeland voor het recht op onderwijs voor alle kinderen - ongeacht de genitaliën waarmee ze ter wereld komen.
Haar lot bewijst wat hooggeleerde dwaallichten als Van Creveld maar niet willen zien: dat het vrouwenrespect van de taliban het vrome masker is voor onversneden vrouwenhaat. Voor onversneden vrouwenangst.
En weer een een nieuw woord geleerd; klepkolder
