Aller eerst bedankt voor al uw reacties. Ik snap dat ik heel wat onduidelijkheden heb nagelaten, maar deze zijn ook enigszins expres in de tekst gestopt. Ik ben niet zozeer een religieuze - voor als ik misschien zo was overgekomen - maar meer een 'down to earth' persoon die wel van denken op meta niveau houdt. Ik zal proberen op al jullie antwoorden in te gaan voor zover dat kan.
Jin schreef:Waarom niet?
Omdat het een idee is wat in je hoofd zit, net zoals alle zintuiglijke waarnemingen die niets meer dan ideeën in je hoofd zijn. Het ontkennen van je eigen ideeën is het ontkennen van je eigen bestaan.
collegavanerik schreef:
en waarom zou ik de god van de zondvloed lief moeten hebben?
Ik heb het nooit over een god van de zondvloed gehad
Ik zou ook nooit iets goed kunnen beargumenteren waarom jij iets zou moeten
Blackadder schreef:
De god die jij hierboven beschrijft vind ik een inhoudsloos begrip. Ik zie niet in waarom je daar het etiketje, het woord 'god' op zou plakken.
Gaat men het begrip theïstisch inhoud geven zoals de abrahamitische religies doen , dan is het heel makkelijk om het bestaan daarvan te ontkennen. Ik kan me zelfs niet voorstellen hoe men erin kan geloven.....
Het is inhoudsloos, omdat het niet te bevatten is. Het is absoluut, terwijl onze perceptie altijd relatief is.
Ik kan me wel voorstellen hoe men in een 'abrahamitische' god kan geloven, maar het geloof in een 'bijbel' o.i.d. als iets absoluuts vind ik onvoorstelbaar.
Fish schreef:
Sam, je kunt vast wel een paar voorbeelden van die 'goddelijke werkelijkheid' geven?
- De werkelijkheid die je waarneemt is goddelijk en niet te bevatten. de perceptie ervan is onvolmaakt, maar toch neem je hem wel waar.
- Het menselijke brein creëert een werkelijkheid, net zoals alle wezens met bewustzijn een voorgeschotelde werkelijkheid hebben. Geen enkel op zichzelf staande werkelijkheid is hetzelfde, maar geen van alle is onwerkelijk. In mijn ogen moet er dan wel een hogere niet te bevatten werkelijkheid zijn.
The Black Mathematician schreef:Wat is "raszuivere kennis"? En wat "autoritaire kennis" inhoudt is me ook niet echt duidelijk.
Kennis wat niet subjectief is.
Peter van Velzen schreef:ik heb nooit iets perfects ontdekt.
Ik ook niet vanuit het oogpunt van het ego. Ja, misschien een toets die ik met een 10 heb afgesloten. Universeel gezien is alles perfect, maar contextueel gezien kan alles beter. Je kunt ook niet zeker weten of iets beter kan, maar alleen of iets beter kon. Net zoals je niet kunt zeggen of de zon morgen op komt, terwijl deze hoogstwaarschijnlijk ( en hopelijk) wel weer opkomt. Het imperfecte geeft de mens een doel om naar te streven, terwijl deze doelen eigenlijk nutteloos zijn. Albert Camus met zijn mythe van Sysiphus legt dit mooi uit.
Ons bestaan en oorsprong begrijpen we wel zo’n beetje (de evolutie)
In die zin ben ik het met je eens, maar het deterministische idee dat wij niet meer zijn dan een mechanisme gaat lang niet altijd op. Wat is het nut van materie, en hoe is de big bang ontstaan? oorzaak en gevolg relaties kunnen niet verklaren waarom er überhaupt dingen bestaan.
God zien als Tao is god zien als weg
Ik ontleen het de vergelijking van god en Tao hieruit -->
http://www.tekensvanleven.nl/teken01.htm
Jouw god lijkt me niet aanbidbaar.
In zekere zin niet nee. Het enigste wat ik probeer te aanbidden is positiviteit en liefde, omdat ik wat dat aangaat affectie voel voor de boeddhistische wet van Karma.
Jagang schreef:Wat een heerlijk inconsistent broddelwerkje:
Haha, sorry hiervoor. Is de herkomst van kennis niet al een paradox op zich?
Nee hoor, want waarmee, anders dan met onze gebrekkige zintuigen, zouden we deze moeten waarnemen?
Wij nemen ook onze gedachtes waar, hoe zouden we dit dan doen? Tijdens een zwaar hallucinoge DMT trip neem je ook niks met je zintuigen waar, maar toch neem je waar. En een lucide droom, hoe zou je dat waarnemen? Geen van allen met de zintuigen ala zien, horen, proeven etc.....
Wat kan er zeker zijn aan datgene wat niet te begrijpen is?
René descartes zei ooit: Het enigste waaraan ik niet kan twijfelen is het feit dat ik twijfel. Twijfel impliceert een onzekerheid. Onzekerheden zijn niet te begrijpen, anders worden het zekerheden.
Waarom moet je ons dan komen overtuigen?
De enige die iemand kan overtuigen ben je zelf
Of abiogenese en evolutie, natuurlijk.
Dan aan jou de vraag: Waar bestaat materie uit? Waar komt materie vandaan?
Om een god te haten, moet je er eerst in geloven.
Het idee van een god zit klaarblijkelijk wel in je hoofd. Je kunt je eigen ideeën toch echt haten
Rereformed, ik hoop je een andere kijk te hebben gegeven d.m.v. mijn reactie op voorgaande.
Dat beloof ik schreef:
Die gedachte is in essentie waarom religies zijn ontstaan.
Niet alleen uw religie Sam J, maar ook de duizenden andere religies op deze aarde.
Ben ik het met je eens, maar vergeet het zondebokmechanisme van René Girard niet.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Ren%C3%A9_Girard op deze link staat hier een leuk stukje over onder het kopje 'het zondebokmechanisme'.
Ik gebruik het woord god hetzelfde als bijvoorbeeld wc-papier.
Daar komt een stukje taalfilosofie om de hoek kijken. Woorden zijn niets anders dan symbolen voor fenomenen uit de werkelijkheid. Zo'n fenomeen kan natuurlijk ook het idee van 'god' zijn.
Het lijkt toch alsof onder gelovigen een ontzettende hang naar deze goden bestaat.
Maar eigenlijk valt toch niet te ontkennen dat ze allemaal een verzinsel zijn ?
Het enige wat geen verzinsel is is dat je 'iets' waarneemt, wat je allemaal waarneemt zijn allemaal verzinsels
