van christelijk geloof naar ongeloof - Edit: aut. Worteltje

[worteltje]

Vooral gericht aan christenen in mijn omgeving. Ik heb veel van jullie, freethinkers, geleerd en ook gebruikt in mijn verhaal, bedankt. Veel leesplezier!

De weg van gelovige naar ongelovige door rationaliteit
juni ’14

Ik ben geboren en getogen in een gereformeerd gezin op de Veluwe. Ik ben de jongste van 4 kinderen en ben nu 22. De Bijbelverhalen kreeg ik er met de paplepel in. De rationaliteit zat er echter ook al vroeg in. Toen ik er als kind achter kwam dat sinterklaas niet bestond (de schoorsteen was te krap) vroeg ik me op die jonge leeftijd het volgende af: Wat als ook God een door mijn ouders voorgehouden fabeltje is? Ik vroeg me af wat het verschil eigenlijk was tussen het geloof in sinterklaas en God. Toen realiseerde ik me dat elke zondag honderden mensen naar de kerk gaan, het zou dus wel vreemd zijn als God ook een fabeltje was. Ik bad als kind elke avond tot God, maar dacht toch dat ik niet écht geloofde, omdat ik twijfels had. Ik had namelijk nog nooit bewijs van God gezien. Omdat ik wist dat God alles weet en ziet maakte dit mij een beetje bang, want Hij zag dat ik niet écht geloofde. Ik bad ook bijna elke avond om 1 specifiek persoonlijk iets. Dit gebeurde echter nooit en in mijn achterhoofd speelde de gedachte: Natuurlijk niet, want God is er niet. Dit maakte me dan weer een beetje bang, want ongelovigen gaan naar de hel. Dus aan de ene kant geloofde ik wel diep in God en de hel en alles. Maar aan de andere kant was ik rationeel en kon ik als kind bijvoorbeeld eigenlijk nooit volledig geloven in de wonderverhalen van de Bijbel. Dit alles hield ik voor mezelf omdat ik gesloten was, maar ook omdat er thuis eigenlijk nooit gepraat werd over het geloof. Ik besef nu dat ik mezelf geleerd had om onbewust de wonderverhalen te negeren tot een half jaar geleden.

Aan het begin van mijn tienertijd werd ik net als mijn broer en zussen naar een interkerkelijke tienergroep gestuurd. Dit was een stuk vrijer dan mijn kerk. De ervaringen en relatie met Jezus stonden centraal. Het was op het eerste kamp van die tienergroep dat ik tijdens een lied voor de eerste keer geraakt werd door de liefde van Jezus, ik was toen 13. Het is als een heel warm gevoel vanbinnen, eigenlijk onbeschrijfelijk mooi. Ik had toen mijn ‘leven’ aan Jezus gegeven, ik heb dat later nog een paar keer opnieuw gedaan met volle overtuiging. Mijn relatie met Jezus veranderde, ik ging anders bidden, minder egoïstisch, en vond het goed om dagboekjes te lezen. Dit bleef zo tot mijn 21ste. In bepaalde periodes was het zelfs zo dat ik Jezus ervoer als vriend overal waar ik naar toe ging en dat was in mijn ogen het ultieme van het geloof. Toch had ik soms ook ergens het gevoel dat ik niet écht geloofde, ik weet niet precies hoe dat komt. Waarschijnlijk omdat ik rationeel ingesteld ben. Ik geloofde namelijk nooit zomaar iets omdat iemand dat zei, ook al was het een ‘goddelijke openbaring’. Ik praatte zelden in het openbaar over wat Jezus had gedaan voor mij, over het wonder van mijn redding. Ik vond dat eigenlijk gek en daardoor kwam ik in niet-christelijke omgevingen zelden voor mijn geloof uit. Dit bleef eigenlijk zo ondanks dat ik veel naar christelijke conferenties ging en er veel mee bezig was. In mijn bidden vroeg ik aan God wat zijn wil was met mijn leven, ik kreeg er echter nooit antwoord op. Ik kreeg nooit Goddelijke openbaringen of mooie teksten in mijn hoofd op bepaalde momenten, misschien omdat mijn rationaliteit mij onbewust verhinderde zoiets mee te maken.

Ik ervoer de relatie met Jezus naast mooi ook als lastig en moeilijk. Ik wilde echt helemaal geloven en het zo goed mogelijk doen. Alleen je doet altijd zonde. En dus moet je weer vergeving vragen. Je kunt uit jezelf de zonde niet verslaan en je moet eigenlijk wachten totdat de Heilige Geest je steeds meer verandert in een beter mens, maar je komt er nooit helemaal van af; de oude mens is dus nooit dood. Als je in de fout gaat is het je eigen schuld en moet je vergeving vragen. Als het wel goed gaat dan komt dat omdat God je hielp sterk te zijn en moet je God dankbaar zijn. Een compliment voor jou is eigenlijk niet op zijn plaats omdat God verantwoordelijk is voor het goede, vreselijk eigenlijk. Ik kon mezelf, met onder andere mijn seksuele gevoelens, nooit accepteren zoals ik dat nu wel kan. "En ik (Jezus) zeg zelfs: iedereen die naar een vrouw kijkt en haar begeert, heeft in zijn hart al overspel met haar gepleegd." (Mattheüs 5:28). Dat vind ik schadelijk aan het christelijk geloof. Op een gegeven moment in mijn geloofsleven ben ik hier (gelukkig) veel minder nadruk op gaan leggen, maar eigenlijk is dat niet eerlijk als je echt wilt geloven, dat wist ik ook wel. Ook kun je God nooit genoeg dankbaar zijn voor wie Hij is en wat Hij heeft gedaan, daaraan voldoe je ook nooit.

Op veel momenten wist ik zeker dat ik echt gelovig was omdat Jezus mij had gered en omdat ik dat ook ervoer. Daarom heb ik op 19-jarige leeftijd belijdenis gedaan. De ervaringen van God en Jezus waren voor mij leidend en een bewijs voor God. De rationele kant van mijn kindertijd werd daardoor voor een groot deel sinds mijn 13de tot mijn 21ste ondergedompeld.

Ik was op mijn 19de begonnen aan een wetenschappelijke studie. Ik was altijd al geïnteresseerd in het heelal en de natuur, ben altijd erg nieuwsgierig geweest. Wetenschap en geloof waren voor mij eigenlijk nooit in conflict. Omdat ik zag hoe en waarom de wetenschappelijke theorieën zijn zoals ze zijn en waarom creationistische theorieën falen geloofde ik jaren in theïstische evolutie. Genesis was voor mij symbolisch. Hoe dierenleed, survival of the fittest, ziekte en natuurrampen rijmen met een liefdevolle en rechtvaardige God wist ik niet. Dat gold voor meer problemen bij het christelijk geloof. Ik wist dat ze er waren, maar het had het geen invloed op het geloof in God. De mogelijkheid dat God niet bestaat, bestond niet in mijn hoofd. Ik zie dat nu pas, en merk het nu bij christenen. Ik had onbewust nooit de moed of behoefte om daar diep over na te denken.

Sinds een paar jaar ga ik niet meer naar de interkerkelijke jeugdgroep, omdat ik vond dat ik te oud werd. In plaats daarvan ga ik naar de jeugdvereniging van mijn traditionele kerk. Het was daar dat mijn rationele kant van mijn kindertijd weer naar boven kon komen omdat het niet veel meer ging over je gevoel of je relatie met Jezus. Ik ging meer nadenken en werd volwassener in mijn verstand.
Ongeveer een ¾ jaar geleden dwong mijn nieuwsgierigheid mij om eens naar atheïstische argumenten te kijken, http://www.deatheist.nl/index.php?optio ... &Itemid=10" onclick="window.open(this.href);return false;
Ik las het en het was best heftig, het was zo redelijk en logisch. Ik heb dit een kwart jaar kunnen negeren en ben het toen opnieuw gaan lezen.

Ik heb toen tegen mezelf gezegd: Ik wil de waarheid. Ook al staat deze mij misschien niet aan. Ik ga niet in iets geloven omdat het een goed gevoel geeft. Het moet wel waar zijn. Als het christelijk geloof de waarheid is dan moet het bestand zijn tegen dit onderzoek. Ik had nu voor het eerst in mijn leven de mogelijk dat de christelijke God niet bestaat geaccepteerd. God kan wel of niet bestaan.
Ik was in conflict met mezelf. Mijn verstand zei dat het bestaan van christelijke God onlogisch is maar mijn gevoel zei dat hij bestond vanwege mijn ervaringen met God. Ik werd vanuit deatheist.nl gewezen op het forum van freethinkers.nl waar ik getuigenissen van ex-christenen heb gelezen. Deze mensen zaten in hetzelfde schuitje als ik. Ik zou graag willen dat jullie in ieder geval een paar van de volgende (gedeeltelijk) lezen/kijken voordat jullie verder gaan:

-Lang, maar goed. Vooral over de charismatische, evangelische wereld: http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... 43&t=13546" onclick="window.open(this.href);return false;
-Deze spreekt mij erg aan, ik ben namelijk ook gereformeerd opgevoed en heb het boek moderne wetenschap in de bijbel. http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... 43&t=11874" onclick="window.open(this.href);return false;
-Deze stelt rationele vragen die niet opgelost kunnen worden door het christelijk geloof. http://www.freethinker.nl/forum/viewtopic.php?t=3487" onclick="window.open(this.href);return false;
- Te lang Engels verhaal van voormalig zendeling, wel erg goed
http://infidels.org/library/modern/ken_daniels/why.html" onclick="window.open(this.href);return false;
- Erg goed Engels filmpje, kijk tot en met 2.7
https://www.youtube.com/playlist?list=P ... D163BE880A" onclick="window.open(this.href);return false;
- Plasterk legt erg goed en duidelijk uit in EO programma adieu God? waarom hij niet meer geloofd.
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1252277" onclick="window.open(this.href);return false;

Ik heb in die tijd sterk tot God gebeden of hij iets van zichzelf aan mij wilt laten zien, bewijs dat Hij bestaat en luistert naar mij. Hij houdt toch van mij en wil toch dat ik gered word? Hij is almachtig dus het kost hem totaal geen moeite om iets te laten zien van hemzelf. Maar er gebeurde helemaal niets….
Ik heb veel met vrienden gepraat en met mijn vader. Helaas was niemand in staat om op mijn beargumenteerde kritiek rationele tegenargumenten te geven. Het enige middel waar ze naar grijpen is jou gevoel en naar hun religieuze ervaringen.

Ik zet nu uiteen waarom ik na grondig onderzoek tot de voor mij moeilijke conclusie ben gekomen dat het christelijk geloof een illusie is. Het is moeilijk omdat ik daarmee accepteer dat mijn hele jeugd gebaseerd is op een leugen. Het is ook moeilijk omdat ik mijn omgeving verdriet doe door niet meer te geloven. Maar ik ga niet in iets geloven omdat het alternatief moeilijk is, het moet wel de waarheid zijn.
Hier sta ik, ik kan niet anders. Dus neem het me niet kwalijk en respecteer mijn mening, zoals ik die ook van jullie respecteer. Ik ben nog steeds dezelfde persoon.
Christenen die zeggen dat ik niet genoeg of op een verkeerde manier heb geloofd en gebeden? Ik geloofde écht dat Jezus mijn redder was, ik had een relatie met hem. Ik heb met heel mijn hart en verstand tot God gebeden of hij me wilde bewaren. Dit is niet gebeurd.

Ik besef dat voor de meeste christenen die dit gaan lezen de mogelijkheid dat God niet bestaat voor hen niet aanwezig is. Jullie zullen bevooroordeeld en met een vaststaand antwoord (namelijk God bestaat) hier uit komen. Ik neem het jullie niet kwalijk. Het geloof geeft jullie namelijk zoveel. De harde, kille, rationele waarheid is voor de meesten niet goed genoeg. Jullie hele leven is afhankelijk van het geloof, of je nou zendeling, theoloog, jongerenwerker of christelijk leraar/lerares bent. Ik ben jong en minder afhankelijk en kan deze radicale keuze makkelijker maken. Jullie hoeven ook niet dezelfde conclusie te hebben als ik, als jullie maar wel begrijpen waarom ik nu zo denk en waarom ik denk dat ik gelijk heb xD. Ik wil niet dat jullie mij zielig vinden of denken dat ik iets mis (namelijk het geloof). Ik ben niet minder gelukkig. Beter gezegd: Ik ben nu erg tevreden met wie ik ben en heb plezier in mijn zoektocht naar mijn levensbeschouwing. Deze nieuwe kijk op dingen bevalt me en ik kan beter en vrijer nadenken over de dingen van het leven.


1) Problemen met religieuze ervaringen/openbaringen, wonderen, gebed en occultisme

Inleiding
Als eerste wil ik zeggen dat gevoel veel minder belangrijk is om de waarheid te bepalen dan ratio. Gevoelens zijn wispelturig en iedereen voelt weer wat anders. Ratio is redelijk, logisch en eerlijk. Toch waren religieuze ervaringen en gevoelens voor mij het belangrijkste argument om in God/Jezus te geloven, want ik had ze wanneer ik in gesprek was met God en nog steeds wanneer ik religieuze liederen zing. Ik denk dat dit voor de meeste christenen geldt. Ik denk niet dat er ooit iemand is geweest die op rationele wijze tot geloof is gekomen nadat hij alle voor en tegen argumenten had afgewogen (dat zegt ook al genoeg eigenlijk). De religieuze ervaringen zijn allemaal psychisch te verklaren. Net zoals openbaringen, ‘wonderen’ en het praten in tongen bijvoorbeeld, wat ik zelf nooit heb ervaren. Ook het occultisme is op die manier te verklaren en komt eigenlijk op dezelfde manier tot stand.
Het menselijk brein is tot veel (soms absurde dingen) in staat. Het heeft een religieus deel wat mooie gevoelens oproept als we tot God bidden/zingen, of als een dokter er elektrische stroompjes op zet. Het bestaan van dit deel is te verklaren via de evolutietheorie, dit wordt uitvoerig besproken in het boek ‘God bewijzen’ van de christelijke schrijvers Paas en Peels, die dat weer hebben van wetenschappelijk onderzoek. De mate waarin je religieuze ervaringen hebt is genetisch bepaald. Sommige mensen hebben erg sterke religieuze ervaringen anderen veel minder sterk. Dit kan niet worden veranderd. Je kunt natuurlijk zeggen dat God (via evolutie of niet) het religieuze deel van de hersenen in de mens heeft gelegd. Dat kan, maar er is dus ook een natuurlijke verklaring voor. Een extra toevoeging, namelijk God, aan die natuurlijke verklaring is niet nodig, het heeft ook geen sterke aanwijzingen en kan ook niet worden vastgesteld. Er zijn juist betere aanwijzingen dat religieuze ervaringen en openbaringen, maar ook het spreken in tongen en wonderen geheel een menselijke oorzaak hebben. Dat zal ik hieronder uitleggen.

Religieuze ervaringen
Religieuze ervaringen hebben mensen die andere religies aanhangen ook. Ze zijn dus geen bewijs voor die ene religie. Je onderbewustzijn is verantwoordelijk voor religieuze ervaringen. Het simuleert het gevoel dat je zou ervaren als er inderdaad een God/vriend zou zijn die naar je luistert of die je aanbidt. Net als kinderen die soms een geïllusioneerd vriendje hebben. Dat komt door ons grote voorstellingsvermogen. Dit wordt goed uitgelegd in dit Engels gesproken filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=SbXJC6K ... D163BE880A" onclick="window.open(this.href);return false;
Het feit dat in verschillende christelijke kringen verschillende ervaringen plaatsvinden geeft aan dat je zelf onbewust verantwoordelijk bent voor die ervaring en niet God. Voorbeeld: Sommige christenen ervaren geestelijke strijd als ze door satan verleid worden tot uitgaan en ervaren troost als ze dit kunnen weerstaan. Andere christenen vinden uitgaan helemaal geen probleem en ervaren weer strijd/troost op andere gebieden. Dus de opvattingen zijn leidend voor de ervaringen. Omdat de opvattingen nogal verschillen van katholiek tot zwaar/licht protestant zijn de ervaringen dat ook. Dit is een sterke aanwijzing dat de religieuze ervaringen van de gelovige komen en niet van God, want die heeft toch maar 1 opvatting?

Religieuze openbaringen
Religieuze openbaringen die mensen hebben worden sterk beïnvloed door hun veronderstelling dat God hen op elk moment door omstandigheden iets duidelijk wil/kan maken. De mens is constant op zoek naar verbanden in gebeurtenissen. De gelovige mens wil vooral die goddelijke verbanden zien. Omdat er iets ‘toevalligs’ gebeurt nadat er voor gebeden is wordt dit als openbaring beschouwd. Maar is er wel een verband? Hoe vaak gebeurt het niet dat er niks gebeurd nadat er gebeden is? En hoe vaak gebeurt het niet dat er verdacht toevallige omstandigheden zijn waarvoor niet gebeden is en wat we gewoon toeval noemen? Laat ik een voorbeeld noemen. Als een christen ineens in zijn situatie een relevant christelijk lied in zijn hoofd krijgt dan wordt dat beschouwd als goddelijk, dat heb ik zelf ook weleens gehad. Omdat ik er toen meer aandacht aan gaf merkte ik dat ik vaak zomaar irrelevante liedjes in mijn hoofd krijg. Omdat er geen verband is valt het ons normaal gesproken niet op. Als dat verband er wel is valt het ons wel op. Er is dus geen reden om aan te nemen dat het toevallige verband goddelijk is. Het zou pas goddelijk zijn als er een (voor diegene) totaal onbekend christelijk lied in iemands hoofd komt die relevant is voor die situatie. Waarom gebeurt dat nooit?
Specifieke ‘profetieën’ die christenen aan elkaar geven kunnen soms (toevallig) uitkomen (ook omdat mensen daarnaar gaan leven) maar vaak komen ze ook niet uit of zijn ze in tegenspraak met elkaar, zoals beschreven in het linkje op pagina 3 over de evangelische wereld. Nog vaker zijn het wat vage profetieën als een levensboom die steeds groter en mooier wordt. Dit kan natuurlijk voor iedereen gelden. Als ik me ogen dicht doe krijg ik ook beelden in mijn hoofd en als je actief opzoek gaat naar verbanden en als je gelooft dat God je die geeft dan zal je ze ook zo interpreteren. Een sterke aanwijzing voor een bepaalde God kan dus niet worden gevonden in religieuze openbaringen, ook al niet omdat andere religies ook openbaringen hebben.

Wonderen
In christelijke kringen komen wonderen voor. Dan bedoel ik genezingen van zieke mensen. Ook hier spelen de hersenen een grote rol. Als kind werd ik beter omdat ik geloofde dat appelsap met een pilletje werkte (omdat mijn ouders dat vertelden). Dit heet het placebo-effect. Als je werkelijk gelooft dat je beter kunt worden dan kan dat ook, want veel ziektes zijn placebo gevoelig. Waarom is het nooit gebeurd dat mensen lichaamsdelen die ze verloren hadden terug kregen? Voor een almachtige God kost het even veel moeite om een lichaamsdeel te schenken dan rugpijn te genezen, namelijk geen. Waarom wordt hier niet eens voor gebeden? Omdat men wel weet dat dat nooit zal gebeuren. Het zijn vaak de moeilijk controleerbare en dus placebo gevoelige ziektes die genezen. Vaak worden mensen ook tijdelijk ‘genezen’ door een moraal-boost. De genezing valt dan op, maar wanneer iemand weer geleidelijk ziek wordt is dit minder opvallend en krijgt dit minder aandacht. Ook zijn er heel soms genezingen van niet placebo of moraal-boost gevoelige ziektes. Hier is onderzoek naar gedaan en er is ontdekt dat niet-christenen net zo vaak onverklaarbaar worden genezen van bijvoorbeeld kanker als christenen. Het gebeurt gewoon dat dokters niet kunnen verklaren waarom mensen genezen. De kennis is daarvoor te klein. Bij christenen wordt dan meteen het verband gelegd met het goddelijke, wat ook wel te begrijpen is, maar eerlijk is het niet. Geen van de ‘wonderen’ in christelijke kringen zijn een sterke aanwijzing voor een goddelijke genezing.

Gebed
Ik heb het bij religieuze ervaringen en openbaringen al even gehad over gebed. Ik heb me altijd al afgevraagd wat gebed nou precies doet. Waarom zou je bidden voor vervolgde christenen ergens aan de andere kant van de wereld die je niet kent of voor een zieke? Als God hen wilt helpen, zou hij zich dan echt afhankelijk maken van onze gebeden? Kunnen wij net als Mozes God overhalen iets (of iets niet) te doen? Dat zou in tegenspraak zijn met Gods soevereiniteit. Waarom zou God wachten totdat wij bidden om iets te doen. Daarnaast helpt bidden alleen sowieso niet. Bidden om een veilige reis zonder zelf oplettend aan het verkeer mee te doen lukt niet. Bidden om werk zonder te solliciteren ook niet. Als je solliciteert en je krijgt werk komt het dan omdat je solliciteerde of omdat je er voor bad? Je bid voor je eten omdat je dankbaar hoort te zijn dat je kon werken etc. Als je een keer niet bid gebeurt er gelukkig niets. In christelijke gezinnen wordt veel voor elkaar gebeden, in ongelovige gezinnen niet. Toch is er geen enkel verschil in bijvoorbeeld gezondheid. Er is geen enkele aanwijzing dat bidden werkt. Sterker nog, in het boek ‘God Bewijzen’ van de christelijke schrijvers Paas en Peels worden gebedsexperimenten getoond waarbij er zelfs een negatief verschil is tussen zieken waarvoor niet gebeden is en waarvoor wel gebeden is. De zieken die wisten dat er voor hen gebeden werd stierven gemiddeld eerder. Dit is te verklaren door het feit dat het probleem en de druk groter werd voor de zieke door het besef dat zoveel mensen rekening hielden met hem/haar. Is bidden in je stille tijd niet eigenlijk gewoon een gesprek met jezelf/onderbewustzijn? Een soort van meditatie waarbij je je een verbeelding maakt van een vriendelijke vaderfiguur. Je ervaringen bij gebed worden veroorzaakt door de simulatie van deze vaderfiguur door je onderbewustzijn. Ex-christenen hebben eens gebeden tot Allah alsof ze er echt in geloofden, en kregen toen ook religieuze ervaringen en het besef dat iemand naar hen luisterde.


Vervolging
Hoe zit het dan met de vervolgde christenen? Daar waar de gelovige gemeenschap zelfs groeit? Je moet bedenken dat het christelijk geloof heel krachtig is door zijn ervaringen. Omdat je in een onderdrukte gemeenschap zit voel je je samen sterk en steek je anderen aan. Dat ze liever hun leven geven dan hun geloof opgeven is niet alleen iets van christenen. Moslims kunnen dezelfde verhalen vertellen en ook de Zuid-Amerikaanse indianen die door de Spanjaarden gegeseld zijn. De vorige paus heeft daar een paar jaar geleden nog excuses voor gemaakt. De indiaanse priesters werden door de Spanjaarden vreselijk gemarteld om hun geloof af te zweren, maar ze deden dat niet. Zelfs niet in de wetenschap dat ze uit eindelijk gedood zouden worden.

Evangelisch gedrag
Het onderbewustzijn is tot veel absurde dingen in staat en is verantwoordelijk voor het spreken in tongen, in de wetenschap ‘glossolalie’ genoemd. Dit, samen met ‘vallen in de geest’ en rondkruipen op de grond gebeurt wanneer ons onderbewustzijn het overneemt van het bewustzijn. Dit wordt door gelovigen zelf veroorzaakt omdat ze in een soort trance raken van aanbidding. Glossolalie kun je jezelf aanleren nadat het je een keer is overkomen, je hoeft dan niet steeds weer in die trance te raken. Het gebeurt niet alleen in het christendom. Bij elk mens die zijn onderbewuste naar boven kan laten komen kan het gebeuren. Schizofrene mensen vertonen soms ook glossolalie. Sommige ex-christenen kunnen nog steeds in tongentaal spreken. Een aanwijzing dat deze vreemde toestanden van God komen ontbreekt dus.

Occultisme
Soortgelijke absurde toestanden gebeuren ook in de wereld van het occultisme. Dat is ook volledig te verklaren met de werking van het brein. Er gebeuren geen super-natuurlijke dingen. De simulatie van ‘energie’ en ‘geesten’ door het onderbewustzijn maakt dat mensen deze dingen ervaren en dus geloven. Als je er in gelooft werkt het ook. Zo gaat dat ook bij ‘glaasje draaien’. Ik heb het zelf nooit meegemaakt en heb geen intentie daarvoor, maar er is wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Het glas komt niet in beweging door verborgen krachten maar door spierkracht. Dit is gemeten. De mensen die daaraan meedoen weten daar zelf niets van, maar ze besturen het glas wel degelijk, zei het (weer) onbewust. Natuurlijk kun je dan zeggen dat demonen (of God (bij de christelijke dingen zoals vallen in de geest)) het onderbewustzijn beïnvloeden, maar voor mij is er geen reden om dat aan te nemen omdat er geen enkele aanwijzing voor is. Een extra toevoeging, namelijk God of demonen, aan de natuurlijke verklaring (=je onderbewustzijn) is niet nodig, het heeft ook geen sterke aanwijzingen en kan ook niet worden vastgesteld. Het is natuurlijk wel zo dat wanneer je gelooft dat demonen het doen je vreselijk bang kunt worden, en allemaal waanbeelden krijgt. Dit is psychisch te verklaren en het lijkt daarom dat deze mensen ‘bezeten’ zijn. Het komt gewoon omdat ze geloven in die onzin. Hetzelfde geldt voor horrorfilms. Ik heb christenen horen zeggen dat als je een horror film kijkt als bijvoorbeeld ‘The Ring’ (niet te verwarren met Lord of the Rings) je een deur opent voor demonen. Als je daarin gelooft en toch gaat kijken door nieuwsgierigheid is het natuurlijk vrij logisch dat je vreselijk bang kan worden. Het lijkt dan dat een demon invloed op je heeft. Ik heb in mijn rationaliteit zelf de ‘The Ring’ bekeken. Ik kan je vertellen dat ik niet veranderd ben en geen demon ben tegen gekomen. Sterker nog, het bevestigt mijn idee dat de mens tot heel veel gekke toestanden in staat is als hij maar ergens in gelooft. Voor christenen die nu bezorgd zijn over mij, ik beloof (ook voor jullie gemoedstoestand ;p) dat ik niet opzoek zal gaan naar het occulte, al sluit ik niet uit dat ik ooit een spannende horrorfilm zal kijken.

Het is door de kracht van opvoeding/angst/religieuze ervaringen en openbaringen dat mensen geloven in een God. Men heeft ook geen behoefte om het geloof kwijt te raken omdat het hun zoveel geeft. Maar de ratio/rede wordt wel (on)bewust de grond in geboord omdat ze meer waarde hechten aan hun geloof en gevoel. Ik hoop dat ik heb aangetoond dat de religieuze ervaringen en openbaringen geen bewijzen, zelfs geen betrouwbare aanwijzingen zijn voor de christelijke God. Laten we nu kijken naar rationele problemen van het christelijk geloof.

2) Betrouwbaarheid van de Bijbel
Schepping en/of evolutie
Dat de aarde en het heelal 6000 jaar geleden geschapen zijn is een mythe. Er is door tientallen verschillende methoden en technieken bepaald dat de aarde veel ouder is dan 6000 jaar, hij is namelijk 4,6 miljard jaar oud en het heelal 13,7 miljard jaar, zie linkje: http://rationalwiki.org/wiki/Evidence_a ... t_creation" onclick="window.open(this.href);return false;
Je kunt natuurlijk stellen dat God de aarde 6000 jaar geleden in een ouderdom heeft geschapen. Maar dan is mijn vraag waarom? Waarom een aarde maken die er zo oud uitziet? Waarom die bewijzen in het heelal leggen, waarom zelfs evolutionaire bewijzen in de aarde leggen? Het zou ook betekenen dat God licht schept dat onderweg is van ster naar aarde, dat is absurd (want sterlicht doet er miljoenen jaren over om ons te bereiken). Het zou God tot een soort misleider maken. Ook zou het scheppingsverhaal letterlijk niet kloppen als alles in 1x geschapen zou zijn. Ook hier geldt weer: Een extra toevoeging, namelijk God, aan de natuurlijke verklaring is niet nodig, het heeft ook geen sterke aanwijzingen en kan ook niet worden vastgesteld. Alleen hier is het geen extra toevoeging, maar zelfs een alternatief (namelijk 6000 jaar oude aarde i.p.v. 4,6 miljard jaar oud) waar geen enkele betrouwbare of sterke aanwijzing voor is.
De ouderdom van de aarde en heelal is door de wetenschap bepaald. Ik weet dat sommige christenen op sommige punten een soort anti-wetenschappelijke houding hebben. Maar dit is oneerlijk. De wetenschap is (in tegenstelling tot creationisme) oprecht en niet bevooroordeeld. Wetenschappers wel, maar die zijn kritisch en verbeteren elkaar. Een wetenschappelijke theorie is pas een theorie als het keer op keer wordt bevestigd door de natuur en als er geen bewijzen tegen zijn. Door de wetenschappelijke methode kunnen we zo dicht mogelijk bij de waarheid komen. En daar hebben we van geprofiteerd met z’n allen als je kijkt hoever de moderne samenleving is gekomen, kijk naar de techniek en de geneeskunde. Christenen zijn goed in uitkiezen, maar dit is erg oneerlijk. Voorbeeld: Onze kennis en technieken van het DNA worden omarmd als het gaat om sporenonderzoek naar een dader. Maar als het wordt gebruikt voor evolutie is het opeens mis. Er is in het DNA wetenschappelijk bewijs dat we van oer-apen afstammen. Daarnaast zijn er talloze zeer sterke aanwijzingen in fossielen waarbij je niet om de evolutie heen kan. Evolutie door natuurlijke selectie kan gewoon worden geobserveerd in deze tijd. Voorbeeld: wanneer boomstammen van kleur veranderen, verandert de kleur van vlinders mee. Van soort tot soort evolutie van complexe organismen kan natuurlijk niet worden geobserveerd omdat er te weinig tijd voor is. Wel zijn er nieuwe bacteriële soorten ontstaan in het lab. Bacteriën delen veel sneller en daarom gaat het evolutieproces sneller.
Omdat ik deze dingen al langer besefte hield ik lang vast aan theïstische evolutie. God sprak en toen was er de oerknal en God wist precies hoe het allemaal zou gebeuren en was dus ook de oorzaak van evolutie. Maar geldt hier ook niet: Een extra toevoeging, namelijk God, aan die natuurlijke verklaring is niet nodig, het heeft ook geen sterke aanwijzingen en kan ook niet worden vastgesteld. Voor evolutie wel, maar voor het heelal misschien niet. We kunnen namelijk niet natuurlijk verklaren hoe de natuur (het heelal met zijn energie) is ontstaan, daar gaat de oerknaltheorie dan ook niet over. Niemand weet dat. Daarom denk ik dat het ‘theïstische evolutie’ idee nog steeds zou kunnen maar dan kan dat niet de christelijke God zijn. Waarom niet? Omdat dierenleed, ziekte, dood, survival of the fittest en natuurrampen allemaal hoorden bij de ‘schepping’ voordat de mens de eerste zonde kon doen. Dit is theologisch gezien een onoplosbaar probleem want het past niet bij de eigenschappen van de christelijke God. Heb ik dat nooit beseft in die 2 jaar dat ik in de christelijke God + evolutie geloofde? Dit is interessant. Ik besef nu dat het willen behouden van het geloof belangrijker was voor mij. Ik besefte ergens wel dat het niet paste bij de christelijke God en stelde mezelf zeker de vragen. Ik durfde er echter nooit de conclusies uit te trekken, terwijl die toch vrij logisch zijn en niet zo moeilijk te begrijpen.

Contradicties in de Bijbel
Sinds ik bezig ben met de waarheid te onderzoeken ben ik erg veel contradicties/fouten tegen gekomen. Te veel om op te noemen: http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... f=31&t=253" onclick="window.open(this.href);return false;
Hieruit kan ik niet anders concluderen dat het veel aannemelijker is dat de Bijbel enkel door mensen is geschreven en niet goddelijk is geïnspireerd. Er zijn bijvoorbeeld twee verhalen over de dood van Judas. In Mattheus 27: 1-10 heeft hij spijt en hangt hij zichzelf op, in Handelingen 1:15-20 werd zijn buik opengereten door een val. Wat veel christenen/theologen dan zeggen is het volgende: Judas hing zichzelf op, maar de tak brak en bij zijn val werd zijn buik opengereten en zo ging hij dood. Ik vind dit erg veel lijken op een wanhopige poging om het woord van god als goddelijk geïnspireerd te houden. Erg aannemelijk is het ook niet. Als Judas inderdaad op deze manier is overleden, waarom schrijft de door de Heilige Geest geïnspireerde Lucas in Handelingen dan niet dat hij zichzelf ophing? Dat is toch een vrij belangrijk detail om over het hoofd te zien. Ook zijn er 2 verhalen over de dood van Saul. In 1 Samuel 31:4 wordt verteld dat Saul zichzelf in het zwaard laat vallen, zelfmoord dus. 2 Samuel 1:8-10 verteld dat een Alemekiet Saul dood maakt. Dezelfde christenen/theologen zeggen dan dat Saul tijdens zijn poging tot zelfmoord nog niet helemaal dood was voordat de Alemekiet hem vermoorde. Dit is natuurlijk weer erg onwaarschijnlijk. Waarom zou een schrijver, geïnspireerd door de Heilige Geest, tijdens het schrijven van de dood van Saul vergeten dat Saul zelfmoord probeerde te plegen of vergeten dat de Alemekiet hem uiteindelijk vermoorde?
Een belangrijke die ik nog wil noemen is wat Jezus zegt over zijn moment van wederkomst. Iedereen weet dat hij heeft gezegd: Ik kom spoedig! Ik heb me altijd al afgevraagd waarom hij er dan na 2000 jaar nog niet is, en heb nooit een bevredigend antwoord gehad. Sommigen zeggen dat voor Jezus 1000 jaar is als 1 dag. Maar dan zeg ik, waarom doet Jezus zo misleidend, wat flauw om dat tegen je discipelen te zeggen die daar niks van snappen. Volgens mij meende Jezus wel degelijk dat hij snel terug zou komen. Dat blijkt ook uit deze teksten: " Ik verzeker jullie: sommigen van de hier aanwezigen zullen niet sterven voor ze de komst van de Mensenzoon en zijn koninklijke heerschappij hebben meegemaakt." (Jezus, Matth. 16:28 ) "Zo moeten jullie ook weten, wanneer je dit alles ziet, dat het einde nabij is. Ik verzeker jullie: deze generatie zal zeker nog niet verdwenen zijn wanneer al die dingen gebeuren." (Jezus, Matth. 24: 33,34; Mark. 13: 29,30). Volgens mij is het vrij duidelijk wat Jezus zegt? Sommige generatiegenoten van Jezus zullen zijn wederkomst nog meemaken. Zo zijn er bergen van fouten/contradicties, die schijnbare tegenstellingen worden genoemd door sommige theologen. Een ex-christen die theologie studeerde zei dit: Ik heb me in mijn leven door vele boeken gesleept, die me op het goede spoor wensten te houden. Er zijn een hoop commentaren over geschreven die vertellen dat alle tegenstrijdigheden in de bijbel maar op schijn berusten, en dat je best alles aan elkaar kan vlechten. Het mag een beetje moeilijk zijn voor je gezond verstand (vooral wanneer je er echt op gaat studeren), maar als je gelooft, zal het je tot gerechtigheid gerekend worden. En als je een totale onmogelijkheid gelooft, (laten we uit de omvangrijke grabbelton bijvoorbeeld het manna nemen, wat de Israëlieten elke dag opraapten, dat weliswaar wegsmolt in de hitte van de zon, maar toch niet in de hitte van de braadpan of oven om er een lekkere maaltijd van de maken) dan word je een heilige. Het zal u best lukken, want het is mij ook gelukt, en ik heb bijna de intelligentie van een lid van de mensa (intelligente club van mensen). Ik begrijp goed dat gelovigen iets verzinnen om zo hun geloof niet te verliezen, want het is hun zo dierbaar. Ik snap alleen niet dat ook echt slimme mensen niet door hebben dat dit niet meer dan wanhopige pogingen zijn om het geloof te behouden. Misschien als ze eens diep na gaan denken dat ze daar achter komen.



Problemen met moraliteit in de bijbel
Elke christen weet dat er passages zijn in vooral het oude testament die laten zien dat God onrechtvaardig is en slecht doet, maar beseffen we wel hoe erg deze passages zijn? De meesten nemen ongeveer deze stelling: ‘’Ik snap het ook niet, maar God zal het wel weten. Wij hebben op dit moment te weinig verstand om het te begrijpen. Jezus predikt liefde en daar houd ik mij aan vast’’. Maar de bijbel is toch het woord van God en geïnspireerd door hem? Het moet een doel hebben zou je zeggen, anders staat het er niet. Toch negeren de meeste christenen dit. Logisch, want je kunt er niks mee, omdat het niet te rijmen valt met de liefdevolle eigenschappen God. Passages in vooral het oude testament geven aan dat een absolute goede moraliteit ontbreekt in de bijbel waar je dat wel van God zou verwachten. Christenen proberen hier soms onderuit te komen door te beweren dat deze wetten/teksten alleen golden in die tijd, in die cultuur. Hoewel dit de wetten/teksten natuurlijk niet minder gruwelijk en mensonterend maakt, dacht Jezus hier toch heel anders over.
Mattheüs 5: 17 Denk niet dat ik gekomen ben om de Wet of de Profeten af te schaffen. Ik ben niet gekomen om ze af te schaffen, maar om ze tot vervulling te brengen. 18 Ik verzeker jullie: zolang de hemel en de aarde bestaan, blijft elke jota, elke tittel in de wet van kracht, totdat alles gebeurd zal zijn. 19 Wie dus ook maar een van de kleinste van deze geboden afschaft en aan anderen leert datzelfde te doen, zal als de kleinste worden beschouwd in het koninkrijk van de hemel. Maar wie ze onderhoudt en dat aan anderen leert, zal in het koninkrijk van de hemel in hoog aanzien staan.
Lucas 16: 17 Maar nog eerder vergaan hemel en aarde dan dat er ook maar één tittel van de wet wegvalt.
Verder blijkt uit vele passages dat God onveranderlijk is (o.a. Num. 31:19, Ez. 24:14, Jak 1:17). De moraal (waaronder dus het houden van slaven) die Hij toen had, heeft Hij dus nog steeds.

- Slavernij en slavenmishandeling worden in de bijbel nooit afgeschaft.
De Wet waarin de meeste van deze passages over slavernij staan, blijft dus van kracht zolang de hemel en aarde bestaan, ook vandaag dus nog. Dit is ook niet zo gek gezien het feit dat Jezus een jood was die zich aan de Wet moest houden. In de tijd van Jezus was slavernij heel normaal, zoals ook blijkt uit een aantal Bijbelse passages uit het Nieuwe Testament (o.a. Mat. 18:25, Mar. 14:65). Jezus moest dus zeker ervan af geweten hebben, toch veroordeelt hij het nergens. Zelfs slavenmishandeling wordt in de Bijbel niet afgeschaft: Exodus 21: 20) Wanneer iemand zijn slaaf of slavin met een stok slaat en hij of zij sterft ter plekke, dan moet er vergelding plaatsvinden. 21) Als de slaaf of slavin nog enkele dagen in leven blijft, gaat de eigenaar vrijuit; door het verlies van zijn eigendom is hij genoeg gestraft.

- Genocide in de Bijbel
Er is nooit een wereldwijde zondvloed geweest, er is geen enkele aanwijzing voor in de geologie. Er zijn juist veel bewijzen die een zondvloed tegenspreken. Ook kunnen alle soorten nooit in de ark passen en in no-time daar komen en daarna in no-time weer de hele aarde bevolken. Maar het is wel het grootste genocide verhaal in de bijbel. God had op een één of andere manier er berouw over dat hij de mensheid had geschapen. Maar hij heeft geweten dat het fout zou lopen, sterker nog, hij is er zelf verantwoordelijk voor (zie paragraaf over christelijke leer). Tijdens de zondvloed vermoordt god de hele mensheid behalve Noach en zijn familie. Is er naast Noach echt niemand die ook gered kon worden? Hij vermoordt ook alle landdieren die niet eens iets slecht kunnen doen. Blijkbaar mag god dit van zichzelf allemaal doen, ook al is hij volgens christenen liefdevol, barmhartig en genadig.
Daarnaast zijn er in de rest van het oude testament veel genocide verhalen te vinden. Richteren staat er vol mee. Kinderen en vrouwen worden op stokken gespietst, hele volkeren worden op gruwelijke wijze afgeslacht, allemaal in opdracht van god.


- De positie van vrouwen in de bijbel.
In een oorlog kan een Israëliet een vrouw van de vijand als slaaf nemen, hij mag er zelfs seks mee hebben. Deuteronomium 21: 10 Als u ten strijde trekt tegen de vijand, en de HEER, uw God, levert hem aan u uit, 11-12 en u ziet onder de mensen die u krijgsgevangen maakt een mooi meisje dat bij u in de smaak valt en dat u tot uw vrouw wilt maken, en u neemt haar mee naar huis, dan moet zij haar hoofd kaalscheren, haar nagels knippen 13 en de kleren die ze als krijgsgevangene droeg afleggen. Gedurende een maand mag ze in uw huis om haar vader en haar moeder treuren. Daarna mag u met haar slapen en kan ze uw vrouw worden. 14 Als u haar op een gegeven moment niet meer wilt, moet u haar laten gaan waarheen ze wil. U mag haar niet verkopen en haar evenmin als een slavin behandelen, want u hebt haar al haar eer ontnomen.
Maar ook in het nieuwe testament heeft de vrouw weinig rechten. Ze mag niks zeggen in de gemeente en moet haar man vragen als ze iets niet snapt, ze is duidelijk onderdanig aan de man.

Ik kan nog veel meer teksten over vrouwen, slaven en genocide tevoorschijn halen, maar ik denk dat jullie wel snappen wat ik bedoel. Als wij verhalen lezen over gruwelijke omstandigheden en moorden die plaatsvinden bij de voorbereidingen van het WK in Brazilië of Qatar vinden we dat gelukkig allemaal heel erg. Maar de arbeiders in Qatar krijgen in ieder geval nog betaald. En het aantal vermoorde mensen in sloppenwijken in Brazilië staat in het niet (ook al is het heel erg natuurlijk, begrijp me niet verkeerd) vergeleken bij de genocide van alle kinderen, mannen en vrouwen van volkeren, waarbij god zelf meerdere keren de opdracht gaf. De tekst: God blijft altijd dezelfde! krijgt een heel andere lading in dit besef.
Het houden van slaven, de positie van de vrouw en de soevereiniteit van Israël, zoals die beschreven worden in de bijbel geven hele sterke aanwijzingen dat de bijbel slechts geschreven is door mannen uit het Midden-Oosten. Deze mannen vonden zichzelf belangrijker dan de vrouw, de slaaf en het andere volk. Een sterke aanwijzing voor goddelijke inspiratie voor deze vreselijke teksten en wetten ontbreekt. Gelukkig maar.

3) Verschillende religies
Probeer eens uit te zoomen en de wereld en alle religies objectief te zien. Elke gelovige beweert dat zijn geloof het ware en juiste is, anders zou hij er niet in geloven. Het probleem hiermee is dat elke gelovige dit beweert van zijn geloof. Er zijn duizenden geloven. Kan men aantonen dat het ene waar is en het andere niet? Nee, dit is principieel onoplosbaar. Christenen beweren dat wat in de bijbel staat waar is omdat dat is opgeschreven door schrijvers die door God geïnspireerd waren. God zelf is dus de eigenlijke auteur van de bijbel. Hoe weten we dit? Dat staat in de bijbel. Zo is de cirkelredenering rond. Moslims gebruiken dezelfde drogreden: wat in de koran staat is door Allah aan Mohammed geopenbaard, waarna die het heeft opgeschreven en is daarom onfeilbaar. Hoe weten we dit? Omdat het in de koran staat. Elk openbaringsgeloof sluit andere geloven uit en het is onmogelijk te bepalen welke de waarheid is. Maar ook binnen een geloof kan hetzelfde probleem zich voordoen, bijvoorbeeld over hoe een bepaalde tekst geïnterpreteerd moet worden. In de rooms-katholieke kerk bepalen de pausen en concilies dit. Bij de protestanten kan elk individu die gewetensvol de bijbel leest de juiste interpretatie bepalen omdat hij bij het lezen van de bijbel direct door God geïnspireerd wordt. Blijkbaar is God niet zo duidelijk in zijn directe inspiratie, de protestantse kerk is immers hopeloos verdeeld in verschillende denominaties, waarbij sommigen elkaar ook weer tegenspreken. Zoals de evangelische hoek, je weet wel, daar waar de 'Amerikaanse versie' van de heilige geest altijd meer werkzaam lijkt te zijn dan in welke andere christelijke denominatie ook. Helaas hebben ze daardoor ook meer last van demonen enzo. Wat mij aangeeft dat het allemaal een illusie en een simulatie van het onderbewustzijn is en niet de 'werking van de heilige geest' .

4) Het probleem van het kwaad
Het probleem van het kwaad komt voort uit de veronderstelling dat een algoede God zou willen dat kwaad en lijden niet voor zouden komen in zijn geschapen wereld. Een almachtige God zou een wereld kunnen maken zoals hij dat zou willen. Aangezien kwaad en lijden duidelijk voorkomen in de wereld, wil God blijkbaar dat dit kwaad en lijden voorkomt in zijn wereld. Dit zou echter betekenen dat God niet algoed is. Een andere optie is dat God niet in staat is een wereld zonder kwaad en lijden te scheppen. Dit zou echter betekenen dat God niet almachtig is. Beide opties houden in dat God niet voldoet aan zijn eigen definities van almachtig en algoed, en daardoor niet kan bestaan.
Als God ook alwetend zou zijn, had hij kunnen voorzien dat zijn schepping op kwaad en lijden uit zou draaien. Waarom heeft een almachtige en algoede God een schepping geschapen waarvan hij al wist dat het mis zou gaan?
Uit de Bijbel zelf blijkt zelfs dat de christelijke God de schepper is van het kwaad. Dit staat letterlijk verwoord in Jesaja 45 vers 7: "Ik ben de HEER, er is geen ander die het licht vormt en het donker schept, die vrede maakt en onheil [in andere vertalingen "kwaad"] schept. Ik ben het, de HEER, die al deze dingen doet."
Velen voeren vrije wil aan: God gaf de mens vrije wil zodat ze vrijwillig voor het goede en het kwade konden kiezen, en niet een soort robotten waren. Ten eerste dient opgemerkte worden dat vrije wil niet kan bestaan als God alwetend is. Een persoon kan immers niet iets anders kiezen dan wat God al weet. Ten tweede is niet al het kwaad afkomstig van de mens, namelijk het zogenaamde natuurlijk kwaad. Hierbij is er geen sprake van keuze voor het kwaad. Een recent en weerzinwekkend voorbeeld hiervan is de zeebeving die een tsunami tot gevolg had en daardoor ongeveer 300.000 doden eiste. Baby's, kinderen, mannen, vrouwen, bejaarden, allemaal werden ze (op soms de meest gruwelijke wijze) slachtoffer van dit gigantische natuurgeweld waar geen mens schuld aan heeft. Waar was de almachtige en liefdevolle God?
Andere voorbeelden zijn de vele aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, tornado's en vloeden die de aarde jaarlijks teisteren.
Ook zijn er nog de vele ziekten die mensen vreselijk kunnen laten lijden of zelfs kunnen doden. Sommige van deze ziekten zijn door de patiënt of door de mens in het algemeen zelf veroorzaakt, maar een heel groot deel ook niet. Een voorbeeld van dat laatste geval is de ziekte van Tay-Sachs. Dit is een erfelijke aandoening waarbij geen enkele kans op genezing bestaat. De eerste drie weken na de geboorte is er niets aan de hand; er ontstaat een ontluikende relatie met de ouders. Drie weken na de geboorte beginnen de eerste verschijnselen van deze vreselijke ziekte zichtbaar te worden: het zenuwstelsel takelt af. Het is een ziekteproces dat maximaal vijf jaar duurt en waarbij de zintuiglijke ervaringen (horen, zien, voelen) verschrikkelijk pijnlijk worden. Een progressieve aantasting van het hele zenuwstelsel doet zich voor, waarbij ondraaglijke pijnen over een periode van vijf jaar toenemen. Er is geen enkele kans op redding, en er is geen mogelijkheid om de vreselijke pijnen weg te nemen of te reduceren. Uiteindelijk sterft het kind onverbiddelijk aan een gruwelijke dood.
Niemand, noch het kind zelf of de ouders, hebben voor deze aandoening kunnen kiezen of kunnen beïnvloeden. Waarom sterft zo'n klein kind, dat nota bene niet eens een besef heeft van goed en kwaad, op jonge leeftijd een zeer pijnvolle dood? Een almachtige God is in staat zo'n aandoening te voorkomen of te genezen. Een algoede God zal zo'n klein kindje niet vreselijk laten lijden, om het vervolgens te laten sterven. En toch gebeurt het.
Sommige christenen zullen de zondeval hierbij halen: doordat de eerste mensen (Adam en Eva) de fout in zijn gegaan, zijn alle andere mensen die uit hen voortkomen ook schuldig. Maar is dit rechtvaardig? Is het rechtvaardig dat kleine kindje te laten lijden voor wat Adam en Eva lang geleden hebben gedaan? Is het rechtvaardig om een klein kindje te straffen voor wat zijn vermeende over-over-over-grootouders hebben gedaan? Hoe kan iemand gestraft worden voor iets wat hij zelf niet gedaan heeft, waar hij zelfs geen invloed op heeft? Het zinloos lijden proberen te verklaren door de zondeval leidt dus tot aantasting van rechtvaardigheid. Dit is echter onmogelijk omdat God volledig rechtvaardig is.
Ik zie dit ‘kwaad’ als een eigenschap van de natuur: de natuur is gewoon, ze is niet goed of kwaad en heeft geen doel of medelijden, ze is volledig onverschillig. Dit neemt echter zeker niet weg dat we de gevolgen hiervan zomaar moeten accepteren. Voornamelijk door de groei in wetenschappelijke (en daardoor medische) kennis zijn we steeds beter in staat het lijden te voorkomen, verminderen of zelfs te laten stoppen als de almachtige en algoede God het laat afweten.
Als een mens in staat is (volledig bij machte is) een ander mens te redden, maar dit niet doet, keuren wij dit af. Wij noemen zo'n iemand slecht en onethisch, zo'n iemand is in sommige gevallen zelfs strafbaar. Waarom keuren wij God, die volgens vele gelovigen dagelijks in staat is mensen te redden, maar dit niet doet, niet af?

5) Christelijke leer
De christelijke leer klopt niet, want het is in tegenspraak met zichzelf. Neem de erfzonde. Deze is ontstaan doordat Adam en Eva gezondigd hadden. Is het rechtvaardig om de rest van de mensheid op te zadelen voor de consequenties van de daden van Adam en Eva? Sommigen zeggen dan dat wij hetzelfde zouden hebben gedaan als Adam en Eva. Maar dat is het nou juist. God wist al dat het fout zou gaan, waarom aan deze wereld beginnen? God is toch alwetend? Waarom een illusie van een keuze creëren (boom van kennis van goed en kwaad), als de uitkomst al vast staat? Om de mensheid vervolgens de schuld te geven voor die keuze? God is verantwoordelijk voor dit alles, want hij heeft de mensen zo gemaakt dat ze wel verkeerd moesten kiezen. Het vreemde is dan dat hij zijn zoon/zichzelf stuurt als tweede Adam en zichzelf dood laat gaan voor datgenen wat de mens heeft gedaan bij de zondeval, terwijl hij zelf verantwoordelijk is en het al lang wist. Moet je nagaan, voordat hij de schepping maakte wist hij dat hij (een deel van) zichzelf als mens op die schepping moest laten lijden voor wat eigenlijk? Voor zijn eigen verantwoordelijkheid? Hij was blijkbaar niet almachtig genoeg om dit te voorkomen. De hele leer slaat nergens op, als je er diep over durft na te denken.
De meeste christenen gaan ervan uit dat een (groot) deel van de mensheid verloren gaat. Waarom aan een wereld beginnen als het al vaststaat dat een groot deel van de toekomstige zielen naar die eeuwige vreselijke hel gaan? Is de hel wel rechtvaardig? Iemand voor eeuwig straffen in vreselijke pijnen, de Bijbel is daar heel duidelijk in. Alles ten opzichte van de eeuwigheid stelt niets voor, ook al is het een miljoen jaar. Iemand voor eeuwig en altijd laten lijden voor datgene wat hij/zij in 80 jaar heeft gedaan op deze aarde is niet rechtvaardig, maar sadistisch. Er bestaat geen vrij wil of vrije keuze, want God weet alles al. De uitverkiezing is daar ook duidelijk in. Waarom schept een liefdevolle God mensen als Hij diegenen niet uitkiest/als Hij weet dat ze verloren gaan?

6) Moraliteit
De meeste christenen geven gelukkig de voorkeur aan de moraliteit van liefde, vrede, goedheid, barmhartigheid etc, zoals dit in het nieuwe testament geleerd wordt. Vervolgens veronderstellen ze dat deze moraliteit van God komt en vragen zei zich af hoe atheïsten aan hun moraliteit komen. Ik heb al aangegeven dat de bijbel moraliteitsproblemen heeft. Er is heel duidelijk geen absolute moraliteit in de bijbel, ook al denken veel christenen dit. Dus de moraliteit van christenen komt niet door God of de bijbel, maar door hun eigen keuze om sommige teksten in de bijbel wel aan te nemen en andere niet. Ik wil het volgende zeggen tegen christenen zeggen die zich afvragen waar atheïsten hun moraal vandaan hebben: Is jou geloof/de bijbel echt de enige reden dat jij geen mensen vermoord, verkracht etc.? Ik hoop van niet. De bijbel heeft geen alleenrecht op liefde en goedheid. Moraliteit is ouder dan de mens en heeft een evolutionair voordeel. Het komt heel duidelijk voor bij Chimpansees en Bonobo’s die bijvoorbeeld ouderen in hun groep helpen om erbij te blijven. Ze kennen gerechtigheid en compassie en vertonen soms meer altruïstisch gedrag dan mensen.
Conclusie
En nu? Ik ben vast argumenten voor en tegen de christelijke god vergeten (of ken ze nog niet). Toch ben ik ervan overtuigd dat de christelijk god van de bijbel niet bestaat omdat sterke aanwijzingen (tot nut toe) ontbreken. Ik heb uitgelegd waarom voor mij religieuze ervaringen geen sterke aanwijzingen zijn. Er zijn veel sterkere aanwijzingen tegen het bestaan van die christelijke god. Deze worden gevonden in het probleem van het kwaad, in het probleem van de verschillende religies, in het probleem van moraliteit en fouten/contradicties in de bijbel en in het probleem van de christelijke leer.
Aanwijzingen voor het bestaan van een bepaalde god kunnen alleen nog worden gevonden in de vraag: Waarom zijn wij hier? Het zou kunnen dat een god verantwoordelijk is voor het bestaan van het heelal en dus ook van mij. De christelijke god kan hiervoor (helaas misschien voor jullie) niet verantwoordelijk zijn, omdat hij niet bestaat. Welke god dat dan wel is, is volgens mij niet te achterhalen. Misschien is er ook wel helemaal geen god, maar heel iets anders, of helemaal niets. Is mijn leven daarom nu zinloos? Nee, in geen geval. Zin en doelen moet je zelf maken. Ik heb plezier in het leven en ben gelukkig nu ik zelf kan bepalen wat goed en wat slecht is of wat mijn doelen zijn/worden. Ben ik bang voor de dood? Nee. Waar ben ik als ik sterf? Op dezelfde plek waar ik was voordat ik geboren ben, dat is zo logisch en simpel als wat. Dus niet in een hel of een hemel. Hoe weet ik dat zo zeker? Je bestaat omdat je denkt. Je bestaan is niet afhankelijk van je karakter/gevoelens of ziel, dat zijn eigenschappen van het bestaan en is genetisch en door omgeving bepaald. Het is niet het bestaan zelf. Ik denk dus ik besta! Denken gebeurd door de beweging van neuronen in je hersenen. Voor je geboorte was die beweging er niet en bestond je niet. Na je dood is die beweging er ook niet meer. Je bent er gewoon niet meer omdat je niet meer denkt. Die wetenschap aanvaard ik en vind het zelfs prima zo. Laten we het beste maken van dit leven!

YOLO xD

[PietV.]

Een lang verhaal, wat eigenlijk een boek op zich is. Je hebt het jezelf niet gemakkelijk gemaakt door dit allemaal te verwoorden en de juiste toon erbij te zoeken. Ik denk dat het de komende tijd veel gelezen gaat worden en voor bepaalde personen heel herkenbaar is. Ook degenen die nu twijfelen over aspecten die in jouw betoog terug komen.

[Rereformed]

Je hebt een hoop overdacht voordat je zover was dat je dit kon schrijven.

[writer]

Worteltje,
Wat is volgens jou het meest doorslaggevende argument om het bestaan van een God in twijfel te trekken of blijft het een optelsom?

[worteltje]

Van de christelijke god is het een optelsom inderdaad, maar vooral de verschillende religies en het kwaad zijn erg goede argumenten vind ik.

[writer]

Ik herinner mij het volgende van gelovig naar ongelovig:
Amper 16 ging ik vanuit een beschermd refowereldje naar de HTS, een neutrale school, elke dag 15 km heen en 15 km terug op de fiets, ook op zaterdag.
IK kreeg daar een paar katholieke vrienden, aardige jongens en kon niet geloven dat die naar de hel zouden gaan, geloofszaken omzeilde ik toen nog.
Op zondag studeren was er niet bij maar soms wilde je wel eens stiekum even wat naslaan.
Ik hield voor mezelf wel eens bij of dat succesvol was of juist niet maar kon er geen lijn in ontdekken.
In militaire dienst was ik nog heel christelijk, ik mocht op maandagmorgen binnen komen omdat ik niet op zondag reisde.
Daarna ging het snel "bergafwaarts", ik ging op mezelf wonen.
Ik hoorde een keer een radioprogramma van de Vara waarin de berijming van geestelijke liederen belachelijk werd gemaakt (wij hadden thuis geen tv en zelfs geen radio)
Het kwam over als spotten maar ergens moest ik ze wel een beetje gelijk geven.
Ik weet nog dat ik in mijn gebeden wel eens inlaste "Heere, als Gij bestaat..."
Ik weet ook nog dat ik dacht toen ik voor 't eerst op zondag ging hardlopen, nog heel netjes een beetje joggen in het bos, naar de kerk ging ik al niet meer, nu zal me wel iets ergs overkomen.
Maar dat bleef uit.
Ik ging op zondag zelfs aan wedstrijden meedoen en soms met succes.
(Onder het hardlopen kun je overigens heel leuk over van alles nadenken, ik ben tot na mijn 50ste hard blijven lopen en heel wat creatieve ideetjes zijn onder het hardlopen naar boven gekomen)
Vanaf dat moment ging ik mijn God eigenlijk een beetje uitdagen en tot mijn verbazing liet Hij niets van zich horen.
En dat is eigenlijk mijn belangrijkste argument gebleven om nergens in te geloven, God laat niets van zich horen.
Of je nu naar de kerk gaat of niet, of je nu bidt of niet, of je nu in Hem geloof of niet, het is allemaal hetzelfde, geen respons.
Ik was inmiddels te nuchter geworden om te geloven dat de God uit de bijbel dmv bijbelteksten tot je sprak, ik bestempelde het allemaal als inbeelding.
En voor al het mooie in de natuur waren andere oorzaken te bedenken, de wetenschap had op veel vragen een antwoord.
In de jaren daarna kwamen er steeds meer redenen bij om niet meer terug te keren tot mijn geloof, het ging eigenlijk allemaal heel geleidelijk en rustig.
Inmiddels leef ik bijna 50 jaar zonder God en moet zeggen dat me dat nog steeds goed bevalt al moet ik toegeven dat dat beschermde wereldje van vroeger ook wel wat had zoals iedereen nog wel eens zal terugdenken aan zijn kindertijd toen hij nog in de sprookjes van de gebroeders Grimm geloofde.
(Staat bovenin mijn boekenkast, naast 50 pockets van Karl M. en 50 pockets van Maarten T. )

[worteltje]

Bedankt voor je verhaal. Ik vroeg me al af wat jou levensbeschouwing was Maar inderdaad ja, sinds ik aan het twijfelen ben heb ik nooit iets van god gemerkt. En je merkt ook niets als je zondag een ijsje neemt.

[writer]

.... En je merkt ook niets als je zondag een ijsje neemt....

Als ik nog aan die tijd terug denk, wat voelde ik me toen vaak schijnheilig.
Ik mocht op zondag niet schaatsen, wel wandelen.
Dus ging mijn route op zondagmiddag als de baan open was stiekum lang de ijsbaan en stond ik daar vol jaloezie te kijken.
Mijn zelfoverwinning om niet stiekum de schaatsen van een vriendje te lenen heeft onze lieve Heer jaren later alsnog met drie elfstedentochtkruisjes beloond

[Maria]

Ik heb met aandacht je verhaal gelezen.
Zoals eerder geschreven, je hebt alles goed overdacht voordat je dit opschreef.

Een vraag:
Sinds je steeds meer aan het twijfelen ging, zijn daar nog perioden geweest dat het geloof terug kwam, al was het maar voor even?

Ik had dat nog bij sterk emotionele gebeurtenissen.
Dat mijn gedachten weer draaiden om het geloof.
Maar dan meer de vraag of er een andere manier van omgang met God zou kunnen zijn dan het christelijke geloof leerde.
De Bijbelse persoonlijke God is nooit meer teruggekomen.

Daarom heeft het denk ik bij mij nog lang geduurd voordat ik er helemaal af was.

[writer]

...... Ex-christenen hebben eens gebeden tot Allah alsof ze er echt in geloofden, en kregen toen ook religieuze ervaringen en het besef dat iemand naar hen luisterde.......

Gelukkig voor hen dat zij niet getracht hebben hun familie over te halen dat ook eens te proberen:

Wanneer uw broeder, de zoon uwer moeder, of uw zoon, of uw dochter, of de vrouw van uw schoot, of uw vriend, die als uw ziel is, u zal aanporren in het heimelijke, zeggende: Laat ons gaan, en dienen andere goden, die gij niet gekend hebt, gij noch uw vaderen; Van de goden der volken, die rondom u zijn, nabij u, of verre van u, van het ene einde der aarde tot aan het andere einde der aarde;
Zo zult gij hem niet ter wille zijn, en naar hem niet horen; ook zal uw oog hem niet verschonen, en gij zult u niet ontfermen, noch hem verbergen;
Maar gij zult hem zekerlijk doodslaan; uw hand zal eerst tegen hem zijn, om hem te doden, en daarna de hand des gansen volks.
En gij zult hem met stenen stenigen, dat hij sterve; want hij heeft u gezocht af te drijven van den HEERE, uw God, Die u uit Egypteland, uit het diensthuis, uitgevoerd heeft.
(Deuteronomium 6-10)

Ik vraag me nu af of ongeloof in het O.T ook zwaar gestraft moest worden, je leest meer over het verplicht dienen van de god van Abram en het verbod van het dienen van andere goden.
Of kwam "nergens aan doen" in die tijd nog niet voor en hebben de bijbelschrijvers niet voorzien dat dat ook nog een mogelijkheid was?

[worteltje]

Een vraag:
Sinds je steeds meer aan het twijfelen ging, zijn daar nog perioden geweest dat het geloof terug kwam, al was het maar voor even?

Als ik alleen was met mijn gedachten dan twijfelde ik eigenlijk nooit meer echt sinds ik god vroeg om een teken, en dat was aan het begin van mijn twijfelperiode. Tijdens gesprekken bracht de vastberadenheid van christenen en hun/mijn religieuze ervaringen toch twijfel. Ook gisteren toen ik dit verhaal kenbaar maakte bij familie en hun geschrokken en emotionele reacties zag, wat mij dan ook weer emotioneel maakte, vroeg ik me toch af of ik misschien niet iets over het hoofd had gezien. Ik snap gewoon niet dat mijn verhaal geen impact heeft op hun geloof en ook niet dat ze zo vast zitten in het geloof. Voor de rest ben ik eigenlijk nooit echt verdrietig ofzo en heb dus ook geen illusionair iemand nodig die voor mij zorgt.

Ik vraag me nu af of ongeloof in het O.T ook zwaar gestraft moest worden, je leest meer over het verplicht dienen van de god van Abram en het verbod van het dienen van andere goden.
Of kwam "nergens aan doen" in die tijd nog niet voor en hebben de bijbelschrijvers niet voorzien dat dat ook nog een mogelijkheid was?

Hahaha, ik zal ze niet overhalen om tot Allah te bidden, dat zou voor mij onfortuinlijke consequenties kunnen hebben... Dat is een goede vraag. Aan de ene kant denk ik inderdaad dat nergens aan doen toen niet voorkwam. Je geloofde gewoon, de een wat dieper dan de ander. Aan de andere kant was het volk Israel wel vaak ongelovig in de woestijn enzo...

[writer]

[...... Aan de andere kant was het volk Israel wel vaak ongelovig in de woestijn enzo...

Ik dacht vroeger wel eens hoe dat mogelijk was.
Ze hadden alle wonderen in Egypte gezien, de watermuur tijdens de doorgang door de Rode Zee, ze hadden Mozes als contactpersoon met hun God, het regende elke dag brood uit de hemel, een bovennatuurlijke vuur- en rookkolom en dan toch nog steeds murmureren en zelfs een gouden kalf willen hebben om te aanbidden.
Ik dacht dan ergens klopt er iets niet, ik zou me tijdens de woestijnreis heel gelovig hebben gedragen denk ik.
De hogepriesters zullen bij de tabernakel toch ook wel godsdienstoefeningen hebben gegeven, verteld over de slang in het paradijs, uitleg over de 1ste messiaanse belofte over het vermorzelen van de kop van slang?
Uitleg gegeven over het grote geloof van hun aartsvader Abram, die leefde toen nog niet zo heel lang geleden.
Of waren het allemaal geheimzinnige rituelen zonder dat het volk echt kennis van hun religie had zoals ons werd geleerd.
Dan vraag je erom dat ze makkelijk hun God konden vergeten, geen band zoals de gelovigen in onze tijd met hun God voelen.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Ark_van_he ... rana01.jpg" onclick="window.open(this.href);return false;

[Peter van Velzen]

[...... Aan de andere kant was het volk Israel wel vaak ongelovig in de woestijn enzo...

Ik dacht vroeger wel eens hoe dat mogelijk was.
Ze hadden alle wonderen in Egypte gezien, de watermuur tijdens de doorgang door de Rode Zee, ze hadden Mozes als contactpersoon met hun God, het regende elke dag brood uit de hemel, een bovennatuurlijke vuur- en rookkolom en dan toch nog steeds murmureren en zelfs een gouden kalf willen hebben om te aanbidden.
Ik dacht dan ergens klopt er iets niet, ik zou me tijdens de woestijnreis heel gelovig hebben gedragen denk ik.
De hogepriesters zullen bij de tabernakel toch ook wel godsdienstoefeningen hebben gegeven, verteld over de slang in het paradijs, uitleg over de 1ste messiaanse belofte over het vermorzelen van de kop van slang?
Uitleg gegeven over het grote geloof van hun aartsvader Abram, die leefde toen nog niet zo heel lang geleden.
Of waren het allemaal geheimzinnige rituelen zonder dat het volk echt kennis van hun religie had zoals ons werd geleerd.
Dan vraag je erom dat ze makkelijk hun God konden vergeten, geen band zoals de gelovigen in onze tijd met hun God voelen.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Ark_van_he ... rana01.jpg" onclick="window.open(this.href);return false;

Het lijkt me uiterst waarschijnlijk dat het Exodus verhaal gewoon verzonnen was, en dat dat de reden was voor de ongerijmdheden.

[Maria]

Even deze eerste zinnen, die feitelijke de essentie uitmaken van waarom het zo moeilijk is het geloven van je af te zetten.

Beschouw het als (gedachten) gedrag wat er vanaf kindsheid ingeslepen is en wat je hele leven dreigt terug te komen.

Vooral gericht aan christenen in mijn omgeving. Ik heb veel van jullie, freethinkers, geleerd en ook gebruikt in mijn verhaal, bedankt. Veel leesplezier!

Mensen, die in eenzelfde situatie leven en leefden zullen je het best begrijpen.
De andere freethinkers kunnen het proberen.

Ik bad als kind elke avond tot God, maar dacht toch dat ik niet écht geloofde,omdat ik twijfels had. Ik had namelijk nog nooit bewijs van God gezien.

Omdat ik wist dat God alles weet en ziet maakte dit mij een beetje bang, want Hij zag dat ik niet écht geloofde

Dit is de grote tweeslachtigheid van de twijfelaar, die voor een nooit-gelovige zo moeilijk te vatten is.

Ook gisteren toen ik dit verhaal kenbaar maakte bij familie en hun geschrokken en emotionele reacties zag, wat mij dan ook weer emotioneel maakte, vroeg ik me toch af of ik misschien niet iets over het hoofd had gezien.

Niet zozeer alleen bij verdriet, maar in kwetsbare/emotionele situaties komt oud gedrag uit de kindertijd en andere eerdere perioden vaak terug.
Ook je manier van denken en reageren is sterk onderhevig aan gedrag.

[Maria]

[...... Aan de andere kant was het volk Israel wel vaak ongelovig in de woestijn enzo...

Ik dacht vroeger wel eens hoe dat mogelijk was.
Ze hadden alle wonderen in Egypte gezien,..enz.
Ik dacht dan ergens klopt er iets niet, ik zou me tijdens de woestijnreis heel gelovig hebben gedragen denk ik.
...
Of waren het allemaal geheimzinnige rituelen zonder dat het volk echt kennis van hun religie had zoals ons werd geleerd.

Ook vroeger waren er mensen met een rationele kijk op de wereld.
Misschien niet in de zin van ongelovig zijn, maar wel in de zin van:
Waarom zouden onze priesters gelijk hebben en de priesters van alle volkeren om ons heen niet?

Als er volkomen vrede was met hun toestand in de woestijn was er misschien niet echt twijfel geweest, maar het moet voor allemaal heel moeilijk te leven zijn geweest in die 40 jaar ..?????? als het verhaal klopt.
Dan worden de dagelijkse wonderen gewoon en de ellende van het moment belangwekkender.