Dodelijke conventies: Brokeback Mountain
Geplaatst: 04 mar 2006 11:12
Dodelijke conventies: Brokeback Mountain
Morgenavond wordt bij de 78ste oscaruitreiking beslist of de laatste film van de Taiwanese regisseur Ang Lee vooral binnen een oerconservatieve Amerikaanse context belangrijk was of mogelijk opstijgt naar het niveau van klassiek geworden Grote Romancefilms als bijvoorbeeld de DiCaprio trilogie Romeo and Juliet, Titanic en The Beach.
Aan ingrediënten als de meeslepende muziek, de ingetogen regie en het verbazingwekkende spel van het liefdeskoppel Heath Ledger en Jake Gyllenhaal als de sheepboys Ennis del Mar en Jack Twist ligt het niet. In de bewerking van Annie Proulx’ shortstory leren twee mannen elkaar tijdens een zomer in de paradijselijke natuur van de Brokeback Mountain in Wyoming kennen en keren als surrogaat voor hun misplaatste levens ook steeds heimelijk naar dat Utopia ( vergelijk The Beach) terug.
Tegen een achtergrond van onmondigheid in de jaren zestig, Zuidstaten-machocultus en de conventies van een Methodistenkerk voltrekt zich een klassiek drama waarin alleen verliezers zijn aan te wijzen. Of het nu de hoofdrolspelers zijn die alsnog beiden trouwen en zich onvrijwillig tot een bitterzoet dubbelleven dwingen. Hun gefrustreerde echtgenotes en kinderen die emotioneel verminkt worden. Of de achterblijvende ouders van Jack Twist tenslotte, nadat hun zoon – de film laat geraffineerd in het midden of hij sterft door een klapband of door zijn schoonvader wordt gelyncht – om het leven komt; iedereen verliest.
In krachtige antithesen als enerzijds het maatschappelijk welslagen van de landbouwapparatuur verkopende Jack Twist óf de anderzijds in armoede doorploeterende Ennis del Mar zet regisseur Lee de film op. Door een ouderwetse timing en in veelvuldige stilteregistraties krijgt de harde schijf van de bioscoopbezoeker ruimte om aan de diepe tragiek een persoonlijke interpretatie te geven.
Wat er na ruim twee uren van drama vooral blijft?
Dat de film aan zijn historische setting in de sixties ontstijgt en ook een aanklacht wordt tegen het huidige Amerikaanse neo-conservatisme. Dat is met raffinement gedaan. Verder dat tragische sprookjes maar weinig met homoseksuele geaardheid van doen hebben, maar méér met het onvermogen van de hoofdpersonen om persoonlijke en moedige keuzes te durven maken. Evengoed zou het in de film om verschillen in afkomst, in ras of verschillen in religie kunnen gaan.
En wat tenslotte blijft, is vooral het besef dat conventies en sociale controle dodelijk zijn voor het individu. Dodelijk in een geestelijke, maar helaas ook in een fysieke zin. Daarom hoort een bespreking van deze film ook op dit forum thuis.
Brokeback Mountain: bij een Oscar op 5 maart ongetwijfeld nog langer in de bioscopen!
Een prettig weekeinde gewenst door CLAVIQO
Morgenavond wordt bij de 78ste oscaruitreiking beslist of de laatste film van de Taiwanese regisseur Ang Lee vooral binnen een oerconservatieve Amerikaanse context belangrijk was of mogelijk opstijgt naar het niveau van klassiek geworden Grote Romancefilms als bijvoorbeeld de DiCaprio trilogie Romeo and Juliet, Titanic en The Beach.
Aan ingrediënten als de meeslepende muziek, de ingetogen regie en het verbazingwekkende spel van het liefdeskoppel Heath Ledger en Jake Gyllenhaal als de sheepboys Ennis del Mar en Jack Twist ligt het niet. In de bewerking van Annie Proulx’ shortstory leren twee mannen elkaar tijdens een zomer in de paradijselijke natuur van de Brokeback Mountain in Wyoming kennen en keren als surrogaat voor hun misplaatste levens ook steeds heimelijk naar dat Utopia ( vergelijk The Beach) terug.
Tegen een achtergrond van onmondigheid in de jaren zestig, Zuidstaten-machocultus en de conventies van een Methodistenkerk voltrekt zich een klassiek drama waarin alleen verliezers zijn aan te wijzen. Of het nu de hoofdrolspelers zijn die alsnog beiden trouwen en zich onvrijwillig tot een bitterzoet dubbelleven dwingen. Hun gefrustreerde echtgenotes en kinderen die emotioneel verminkt worden. Of de achterblijvende ouders van Jack Twist tenslotte, nadat hun zoon – de film laat geraffineerd in het midden of hij sterft door een klapband of door zijn schoonvader wordt gelyncht – om het leven komt; iedereen verliest.
In krachtige antithesen als enerzijds het maatschappelijk welslagen van de landbouwapparatuur verkopende Jack Twist óf de anderzijds in armoede doorploeterende Ennis del Mar zet regisseur Lee de film op. Door een ouderwetse timing en in veelvuldige stilteregistraties krijgt de harde schijf van de bioscoopbezoeker ruimte om aan de diepe tragiek een persoonlijke interpretatie te geven.
Wat er na ruim twee uren van drama vooral blijft?
Dat de film aan zijn historische setting in de sixties ontstijgt en ook een aanklacht wordt tegen het huidige Amerikaanse neo-conservatisme. Dat is met raffinement gedaan. Verder dat tragische sprookjes maar weinig met homoseksuele geaardheid van doen hebben, maar méér met het onvermogen van de hoofdpersonen om persoonlijke en moedige keuzes te durven maken. Evengoed zou het in de film om verschillen in afkomst, in ras of verschillen in religie kunnen gaan.
En wat tenslotte blijft, is vooral het besef dat conventies en sociale controle dodelijk zijn voor het individu. Dodelijk in een geestelijke, maar helaas ook in een fysieke zin. Daarom hoort een bespreking van deze film ook op dit forum thuis.
Brokeback Mountain: bij een Oscar op 5 maart ongetwijfeld nog langer in de bioscopen!
Een prettig weekeinde gewenst door CLAVIQO
