Floris1976 schreef:Ik geloof in de evolutietheorie. Toch blijft mijn christelijke achtergrond soms knagen. Vooral als het gaan om wonderlijke zaken in de natuur. Een onderwerp wat daarbij toch wel naar boven blijft komen is de Diepzeehengelvis. Dit beetje heeft een sproet met een lampje, waarmee hij visjes vangt. Mijn gevoel zegt dam, zoets moet ontworpen zijn, maar aan de andere kant weet ik dat de evolutie theorie waar is.
(...)
Er zit een hele lange ader in de giraffe te zitten welke slechts enkele centimeters hoeft te overbruggen, maar de afstand die de ader aflegt gaat van het hoofd tot de romp en terug. Het intelligente design is daarin ver te zoeken. Intelligente design geloof ik dus niet echt in, maar toch blijven bepaalde vragen knagen. Hoe ontstaat dit. Zijn er tussenvormen enz.
Bent u al bij uzelf te rade gegaan over de reden waarom u het christendom vaarwel hebt gezegd? Is dat wegens wetenschappelijk bewijs? Of is het andersom: hebt u een andere (persoonlijke) reden waarom u het christendom vaarwel hebt gezegd, en er vervolgens bewijs bij zoekt?
Wat de zenuw (geen ader) in de nek van de giraffe betreft: dat is geen goed voorbeeld van slecht ontwerp. Mensen als Dawkins klagen dat de zogenaamde nervus laryngeus recurrens in de nek van een giraffe enkele meters omlaag gaat vanaf de larynx naar het hart, en vervolgens weer terug omhoog. Een goede ontwerpen zou toch nooit zo'n blunder maken?
Ten eerste geloven creationisten niet (allemaal) dat de giraffe in deze huidige vorm geschapen is. Zoals je wellicht weet, geloven creationisten ook in beperkte variatie. Zij scharen de giraffen en okapi's in dezelfde familie, en hebben geen probleem met de veronderstelling dat de voorouder van de giraffe een korte nek had. De claim dat God de giraffe heeft geschapen met een zenuw die een omweg van 5 meter maakt, is dus misleidend.
Ten tweede is het natuurlijk wel zo dat de betreffende zenuw een omweg maakt, ook als de giraffe een kortere nek had gehad (zoals bij de okapi). Maar de zenuw maakt die omweg niet voor niets:
- Gedurende de omweg vertakt de zenuw, en geeft die signalen af voor het aansturen van spiervezels die om de slokdarm en luchtpijp zitten.
- De ligging van de zenuw is het gevolg van embryonale ontwikkeling. Een embryo moet vanaf conceptie tot geboorte functioneren. Wanneer in de vroege fase het embryo ontwikkelt, zit het hartje hoger in het lichaam, en is de zenuw kort. In latere ontwikkelingsstadia daalt het hart af, en neemt het de zenuw mee. Dat heeft dus met embryonale ontwikkeling te maken, en niet zozeer met evolutie.
Tenslotte is er geen verschil in de timing van de neurale impulsen tussen de linker en rechter zenuw, al is het de linker zenuw die de grootste "omweg" maakt. Ze functioneren dus gelijk; de omweg heeft geen invloed op de functie.
De zenuw die vanaf de larynx naar het hart gaat, en dan weer terug omhoog, is dus geen voorbeeld van slecht ontwerp. Het functioneert uitstekend, stuurt spieren aan in zijn weg naar beneden, en heeft zijn ligging te danken aan embryonale ontwikkeling in plaats van evolutie.