Moderator: Moderators
Ik behoor tot die mensen waar jij het benauwd van krijgt. (Waarom eigenlijk?) Die mensen die zover afgegleden zijn dat zij iedere smoes aangrijpen om er maar uit te stappen, al was het maar ondragelijk lijden.Ik krijg het benauwd bij het idee dat mensen zo ver afglijden dat zij de dood zien als een uitweg. Een oplossing voor hun naar eigen zeggen ondragelijk lijden. Wat zijn de consequenties van het veranderen van de grondwet, waarin wij zullen stellen dat de dood idd wordt gezien als een nieuwe kans?
Ik doel hierbij op het feit dat, zoals jij het noemt "er maar uit te stappen", er eigenlijk helemaal niet uit stappen is. Er bestaat helemaal geen andere situatie waarin je dood bent (dan in het leven zelf).Gershom schreef:
Ik behoor tot die mensen waar jij het benauwd van krijgt. (Waarom eigenlijk?) Die mensen die zover afgegleden zijn dat zij iedere smoes aangrijpen om er maar uit te stappen, al was het maar ondragelijk lijden.
Ik zeg hiermee eerder "neem het leven zoals het komt".Ik moet maar een beetje flinker zijn, bedoel je dat? Kop op jong, we hebben allemaal wel eens wat, maar morgen is er weer een dag en dan kijk je er heel anders tegenaan. Neem een hobby, ga een boek lezen, of neem een andere vrouw...
Klinkt als het "arme ik-syndroom".(Welke vrouw wil er nu trouwen met iemand die eruit ziet als een dak en thuisloze uit de Vikingtijd?)
Ik proef dat ook jij meent dat er geen recht op zelfbeschikking moet zijn en dat de samenleving zoveel mogelijk dient te voorkomen dat een volwassen burger met een doodswens aan die wens uitvoering geeft, met name door hulp daarbij strafbaar te stellen.Jan van Lennip schreef:Opnieuw rijst bij mij een vraag. Deze heeft directe betrekking op het zelfbeschikken bij "een voltooid leven".
Volgens mij is er geen enkele grondwettelijke belemmering om het recht op zelfbeschikking te erkennen en hoeft de grondwet daarvoor dus ook niet aangepast te worden.Jan van Lennip schreef:Wat zijn de consequenties van het veranderen van de grondwet
Ik zou mensen die tot die groep horen gunnen dat ze de keus kunnen maken wanneer het "mooi geweest is'. Als er niets meer is om voor te leven, je tijd uitzitten, ja erg.Gershom schreef: Zelf behoor ik tot die kleine groep die daarmee geholpen zou zijn.
Ik heb lang genoeg geleefd, en dagelijks pijn (niet ondragelijk waar wie stelt dat vast?) Mijn lieve vrouw voor wie ik nog leef, is elf jaar ouder dan ik. De kans is vrij groot dat ik op een kwade dag totaal alleen achterblijf.
Beste vrienden dan wil ik niet langer in een uitzichtloze apathie verdwalen. Het is wel mooi geweest of, om met een bekende volksgenoot te spreken:"Het is volbracht"...
Toch maakt het me ook angstig, doen we als maatschappij ouderen niet te kort, wanneer dat de enige oplossing is ? En dan heb ik het niet over een groep voor wie het zo duidelijk als wat is. Maar de praktijk is soms anders; voor wie is het de beste oplossing. Ik ben bang voor misbruik, vind iemand zijn leven niet leefbaar meer of genoeg, of vinden anderen dat?Gershom schreef: Er bestaat nu een Kamermeerderheid voor deze nieuwe wetgeving waarbij alleen de ChristenUnie en de SGP fel tegen zijn.
Ik kom tot de harde conclusie dat genoemde partijen onethisch denken en handelen. Dat zij zelf graag uitzichtloos en ondragelijk lijden, daar zal je mij niet over horen klagen. Ik gun het ze graag. Hoe meer hoe liever ben ik geneigd te zeggen! Maar waarom zou de rest van de bevolking die niet in het bestaan van wrede goden geloofd, dat ook moeten doen??
Ook de SP steunt het voorstel niet. Emile Roemer: „De wens van een kleine groep kan tot druk leiden bij anderen die zich wellicht teveel voelen voor onze samenleving. Dat mag niet gebeuren.”
Je gaf geen antwoord op mijn vraag; "Waarom krijg jij het benauwd"Ik krijg het benauwd bij het idee dat mensen zo ver afglijden dat zij de dood zien als een uitweg.
Ik begrijp niet wat je hiermee wilt zeggen. Kan je het in andere bewoordingen duidelijker maken?Ik doel hierbij op het feit dat, zoals jij het noemt "er maar uit te stappen", er eigenlijk helemaal niet uit stappen is. Er bestaat helemaal geen andere situatie waarin je dood bent (dan in het leven zelf).
Dat heb ik tot nu toe gedaan. Wat komt is de nachtmerrie van de aftakeling. De afhankelijkheid van beroepsmatig geleverde zorg. Het decorumverlies. Lopen met een luier om, en vragen wanneer je naar de WC. mag. Voorovergebogen in je rolstoel hangen, en niet meer weten waar je bent. Dat wat komt wens ik niet mee te maken. Ik ben namelijk een heel trotse man. Alles deed ik op eigen kracht. Ik heb leven doorgegeven, en zolang er nog mensen zijn die mij nodig hebben zal ik doorgaan. Maar als de laatste wegvalt zie ik geen reden in het doelloos aftakelen, en mijn waardigheid verliezen.Ik zeg hiermee eerder "neem het leven zoals het komt".
Het was een poging tot zelfspot. Niet iedereen heeft dat door. Jammer. Ik kan natuurlijk ook gewoon naar de kapper gaan.Klinkt als het "arme ik-syndroom".
Ik dank je voor de aardige zinnen. Ik zal ze hier niet opnieuw citeren, maar ik heb ze natuurlijk wel ingelijst, en aan mijn vrouw laten zien met de woorden: "Nou hoor je het ook eens van een ander"...Storm schreef:
Ik zou mensen die tot die groep horen gunnen dat ze de keus kunnen maken wanneer het "mooi geweest is'. Als er niets meer is om voor te leven, je tijd uitzitten, ja erg.
Misbruik is er altijd, wij zijn nu eenmaal de meest onsympathieke primatensoort op aarde. Eeuwig zullen wij bang zijn voor misbruik. En is dat een reden om van iedere vooruitgang af te zien? Dan slingerden wij nu nog in de bomen.Toch maakt het me ook angstig, doen we als maatschappij ouderen niet te kort, wanneer dat de enige oplossing is ? En dan heb ik het niet over een groep voor wie het zo duidelijk als wat is. Maar de praktijk is soms anders; voor wie is het de beste oplossing. Ik ben bang voor misbruik, vind iemand zijn leven niet leefbaar meer of genoeg, of vinden anderen dat?
Maar dit gaat niet over jonge mensen, voor wie nog een toekomst mogelijk is waarin van alles kan veranderen.Moeilijk omdat het niet alleen aan leeftijd gebonden is. Er zijn 2 zware periodes in mijn leven geweest waarin ik het ook genoeg vond. Maar nu ben ik zo blij dat er toch medicatie was die me uit die diepe put haalde. Zou ik nu zeggen: het is genoeg ( toen hield geloven zelfdoding tegen) wat dan, wat jammer. @Gershom ik vind het echt heel moeilijk.
My good man,Dat zijn mensen die gemist worden, en het is goed te weten dat je gemist zal worden. Maar wij moeten niet zelfzuchtig zijn en hen verhinderen om heen te gaan als ze dat ondanks onze liefde voor hen toch willen. zelang ze maar weten dat we om hen geven. Wat ze ook met hun leven willen doen.
Je hebt gelijk angst is een slechte raadgever.Gershom schreef: Misbruik is er altijd, wij zijn nu eenmaal de meest onsympathieke primatensoort op aarde. Eeuwig zullen wij bang zijn voor misbruik. En is dat een reden om van iedere vooruitgang af te zien? Dan slingerden wij nu nog in de bomen.
Ja ik hoop dat je wens/eis dan ingewilligd wordt. .....het is jouw leven.Gershom schreef: Maar zolang ik nog de capaciteit heb om voor mijn weinig overgebleven dierbaren iets te betekenen zal ik blijven doorgaan tot ik omval. Maar daarna eis ik dat mijn wens gerespecteerd wordt dat het moet ophouden zolang ik mijn waardigheid nog heb.
@Peter;Peter van Velzen schreef:
Dat zijn mensen die gemist worden, en het is goed te weten dat je gemist zal worden. Maar wij moeten niet zelfzuchtig zijn en hen verhinderen om heen te gaan als ze dat ondanks onze liefde voor hen toch willen. zelang ze maar weten dat we om hen geven. Wat ze ook met hun leven willen doen.
Die druk is er nu ook al Waarom. Als de wet er door komt komen er mensen die daarop zullen letten als ze, zonder familie erbij, gaan praten met degene die de stervenswens heeft. Een tweede zal het hele proces volgen zodat de kans dat de stervende druk van familie of samenleving ervaart en daarnaar handelt, zoveel mogelijk uitgesloten wordt.Waarom? schreef:Ook de SP steunt het voorstel niet. Emile Roemer: „De wens van een kleine groep kan tot druk leiden bij anderen die zich wellicht teveel voelen voor onze samenleving. Dat mag niet gebeuren.”
Lukt het niet omdat je een man bent, of mankeert er plotseling iets aan je schrijfvaardigheid?Waarom? schreef:Dag @Storm en uiteraard ook @Gershom!,
Kan me volledig vinden in de meelevende en meevoelende woorden van Storm. Ik ben een man en ga niet proberen het geschrevene te verbeteren. Lukt toch niet....
De SP. De partij die tot voor kort net zo dogmatisch Maoistisch was als de SGP Christelijk!? Die SP is in mijn ogen nog minder betrouwbaar dan alle christelijke partijen bij elkaar. Die laatsten zijn tenminste standvastig. De SP draaide met zijn principes "360 graden klein nulletje C" (Freek de Jonge.)Wel nog wat extra info mbt misbruik van een mogelijke regeling zelfbeschikking. Daar zijn niet alleen de Christelijke partijen beducht voor ( terecht!,alleen is dat niet hun primaire reactie.....) maar ook een partij als de SP.
Wat voor mij ook zwaar telt is dat het advies van de Commissie Schnabel wordt genegeerd door het kabinet
Wat een waanzin. Hoe moet een kleine groep Marokkanen zich dan wel niet voelen Als een grote groep Nederlanders vindt dat er minder van moeten komen?Emile Roemer: „De wens van een kleine groep kan tot druk leiden bij anderen die zich wellicht teveel voelen voor onze samenleving. Dat mag niet gebeuren.
