Grabbelton
Geplaatst: 22 feb 2018 13:10
Eerst even ‘inlezen’ op een vrijdenkersforum, wat een slecht idee! Het staat gelijk aan een duik nemen in een reusachtige grabbelton, en blindelings gaan proberen om iets te pakken te krijgen wat houvast biedt. Jeetje, en ik ben al zo kortademig!
Dus ga ik nu maar doen wat ik meteen al had moeten doen: zèlf met iets komen wat de moeite van het overwegen waard is, en liefst ook nog niet tot op het bot is afgeknaagd. En dat laatste is misschien nog wel het grootste probleem. Want in feite denken we allemaal na over dezelfde (beperkte hoeveelheid) onderwerpen. Die desalniettemin, dankzij ons eveneens beperkte denkraam, zorgen voor een gigantische hoeveelheid onbewijsbare (veronder)stellingen. De grabbelton waarover ik het had.
Maar die grabbelton creëren we zelf, en heeft niets te maken met ‘de essentie van het leven’. Want die is zo ingewikkeld niet. Denk maar eens aan een kikker bijvoorbeeld.
Een kikker is een amfibie met maar weinig herseninhoud, en heeft dus ook een heel simpel leventje. Een ‘patertje goed leven’-leventje zelfs, want hij hoeft nauwelijks te werken voor de kost. Een tuinvijver, mits groot genoeg, is alles wat hij nodig heeft, en dan vliegt het lekkers hem praktisch vanzelf in de mond – zowel boven als onder water.
Dat hij behoort tot een voedselketen en dus uitsluitend bestemd is voor consumptie beseft hij niet, en deert hem dus van geen kant.
En dat hij om dezelfde reden is gezegend met een allesoverheersende voortplantingsdrang zal hem ook een zorg zijn, dat is alleen maar leuk en spannend.
En die reiger, die iedere ochtend even langskomt voor zijn ontbijtje… Och, wat zou dat, dat is gewoon een kwestie van hap-slik-weg, zó gepiept.
Volgens mij zijn kikkers de gelukkigste wezens hier op aarde.
Zalig zijn de armen van geest…
Seks, en ‘eten en gegeten worden’, zijn de onmisbare grondslagen van het leven. En dat die voldoende zijn om een gelukkig en onbezorgd bestaan te kunnen leiden, dáár is de kikker het levende bewijs van.
Want hij is immers een puur ‘levensproduct’ waar verder geen enkel hulpmiddel aan te pas komt. De seks zorgt voor de conceptie, en het ‘eten en gegeten worden’ voor zijn verdere ontwikkeling.
Hij heeft er zelf geen omkijken naar, en wordt dan ook, als hij eenmaal volgroeid is, net zo’n luidruchtige levensgenieter als zijn medekikkers. Dag en nacht hartstochtelijke liefdesliederen zingend, afgewisseld met een periodieke hap-slik pauze voor de benodigde energie.
Een kikkerpoel is dan ook niets meer of minder dan een aards paradijs.
Dus ga ik nu maar doen wat ik meteen al had moeten doen: zèlf met iets komen wat de moeite van het overwegen waard is, en liefst ook nog niet tot op het bot is afgeknaagd. En dat laatste is misschien nog wel het grootste probleem. Want in feite denken we allemaal na over dezelfde (beperkte hoeveelheid) onderwerpen. Die desalniettemin, dankzij ons eveneens beperkte denkraam, zorgen voor een gigantische hoeveelheid onbewijsbare (veronder)stellingen. De grabbelton waarover ik het had.
Maar die grabbelton creëren we zelf, en heeft niets te maken met ‘de essentie van het leven’. Want die is zo ingewikkeld niet. Denk maar eens aan een kikker bijvoorbeeld.
Een kikker is een amfibie met maar weinig herseninhoud, en heeft dus ook een heel simpel leventje. Een ‘patertje goed leven’-leventje zelfs, want hij hoeft nauwelijks te werken voor de kost. Een tuinvijver, mits groot genoeg, is alles wat hij nodig heeft, en dan vliegt het lekkers hem praktisch vanzelf in de mond – zowel boven als onder water.
Dat hij behoort tot een voedselketen en dus uitsluitend bestemd is voor consumptie beseft hij niet, en deert hem dus van geen kant.
En dat hij om dezelfde reden is gezegend met een allesoverheersende voortplantingsdrang zal hem ook een zorg zijn, dat is alleen maar leuk en spannend.
En die reiger, die iedere ochtend even langskomt voor zijn ontbijtje… Och, wat zou dat, dat is gewoon een kwestie van hap-slik-weg, zó gepiept.
Volgens mij zijn kikkers de gelukkigste wezens hier op aarde.
Zalig zijn de armen van geest…
Seks, en ‘eten en gegeten worden’, zijn de onmisbare grondslagen van het leven. En dat die voldoende zijn om een gelukkig en onbezorgd bestaan te kunnen leiden, dáár is de kikker het levende bewijs van.
Want hij is immers een puur ‘levensproduct’ waar verder geen enkel hulpmiddel aan te pas komt. De seks zorgt voor de conceptie, en het ‘eten en gegeten worden’ voor zijn verdere ontwikkeling.
Hij heeft er zelf geen omkijken naar, en wordt dan ook, als hij eenmaal volgroeid is, net zo’n luidruchtige levensgenieter als zijn medekikkers. Dag en nacht hartstochtelijke liefdesliederen zingend, afgewisseld met een periodieke hap-slik pauze voor de benodigde energie.
Een kikkerpoel is dan ook niets meer of minder dan een aards paradijs.
