Oppervlakkigheid als ultiem verzet

[Petra]

Aangezien ik mij in fulmineren aan het bekwamen ben speur ik natuurlijk naar de prachtigste scheldwoorden en Cromme Freya nog 's aan toe; 'je bent oppervlakkig' schijnt flink beledigend te zijn. Maar waarom? Ik vond dit een enorm leuk opiniestuk. Vooral het deel over Sartre.

Diepgang-en-denken-worden-overschat

Mocht je ooit iemand diep willen beledigen, zonder direct naar grof geschut (ziektes, schuttingtaal) te grijpen, dan is de term ‘oppervlakkig' een trefzekere keus. Zelfs wetenschappelijk aantoonbaar oppervlakkige types zullen het benoemen van deze karaktereigenschap als kwetsend ervaren; ‘ik bén niet oppervlakkig, ik kijk naar het journaal!’.

Oppervlakkigheid behoedt je voor heel wat teleurstellingen. Als je ‘meer’ verwacht, loop je ook het risico dat dingen tegenvallen (en dat doen ze vaker wel dan niet).

Eigenlijk is oppervlakkigheid het ultieme verzet tegen een onontkoombaar lot. Daar is niets oppervlakkigs aan.

[pallieter]

En zo sla je als nihilist het exentialisme over en beland je, zeer rationeel en onvermijdelijk, in het absurdisme. En dan weet je dus dat de kleine van Kim Kardashian Noord West noemt.

Ga vanavond terug L’etranger lezen. Néh!

[Petra]

Ga vanavond terug L’etranger lezen. Néh!

Ken ik niet
Vrees met grote vreze, heb me nog steeds door je vorige fijne boekentip geworsteld.

[axxyanus]

Tja, voor zover ik daar enig inzicht in heb, zijn zowat al onze vooroordelen zoals o.a. racisme en seksisme (maar dus zeker niet tot die twee beperkt) het gevolg van oppervlakkigheid en leidt oppervlakkigheid maar al te vaak naar vermijdbare ellende.

[pallieter]

Ken ik niet
Vrees met grote vreze, heb me nog steeds door je vorige fijne boekentip geworsteld.

Je moet er niet direct voor vrezen maar het dwingt je wel bepaalde "waarheden" over het leven en jezelf in vraag te stellen, en dit niet direct op een warme comfortabele wijze.
Dit boek heeft een enorme invloed op mij gehad toen ik het las als 15 jarige en die invloed voel ik nog steeds 26 jaar later.

https://nl.wikipedia.org/wiki/De_vreemdeling

Albert Camus heeft als schrijver aanvankelijk het existentialisme omarmd. Maar later ontwikkelde Camus een eigen visie op de zin van het bestaan (of preciezer: het ontbreken daarvan). Deze visie, die absurdisme wordt genoemd, bracht Camus voor het eerst tot uitdrukking in De Mythe van Sisyphus.

Terwijl het existentialisme nog een heldenrol voor de mens ziet weggelegd, zolang hij maar boven zichzelf uitstijgt en onafhankelijk zonder verantwoordingsplicht werkelijk existeert, ziet het absurdisme de held als iemand die de zinloosheid van het leven als zodanig erkent en toch wil voortleven. Dit thema vormt het filosofische kader waarin De vreemdeling zich afspeelt.

Meursault is emotioneel onafhankelijk en vrij, hij treurt niet om zijn moeder die in zijn ogen ontsnapt is aan de absurditeit van het bestaan. Maar werkelijke vrijheid kent hij niet. Hij zit opgesloten in onbegrip en later wordt hem in zijn cel ook de fysieke vrijheid ontnomen. Bij het naderen van zijn dood ziet hij echter de gelegenheid ontstaan werkelijk vrij te zijn door – hoe tegenstrijdig ook – de verantwoordelijkheid voor zijn eigen leven te nemen. Hij hoopt dan ook vurig dat zijn executie zal worden bijgewoond door veel mensen die hem "met kreten van haat" begroeten, opdat zijn heldendom niet onopgemerkt voorbijgaat.

Meursault is allerminst een immorele of onrechtvaardige man. Hij beschouwt het als immoreel wanneer hij zijn lot zou ontlopen door zichzelf anders voor te doen dan hij werkelijk is. Zijn gevoel voor waarheid en rechtvaardigheid beletten hem toe te geven aan de veronderstelde plicht berouw te tonen. Hij voelt geen berouw en sterft liever dan daarover te liegen.

[pallieter]

Tja, voor zover ik daar enig inzicht in heb, zijn zowat al onze vooroordelen zoals o.a. racisme en seksisme (maar dus zeker niet tot die twee beperkt) het gevolg van oppervlakkigheid en leidt oppervlakkigheid maar al te vaak naar vermijdbare ellende.

En tot de Kardashians!!!

[Petra]

Ken ik niet
Vrees met grote vreze, heb me nog steeds door je vorige fijne boekentip geworsteld.

Je moet er niet direct voor vrezen maar het dwingt je wel bepaalde "waarheden" over het leven en jezelf in vraag te stellen, en dit niet direct op een warme comfortabele wijze.
Dit boek heeft een enorme invloed op mij gehad toen ik het las als 15 jarige en die invloed voel ik nog steeds 26 jaar later.

https://nl.wikipedia.org/wiki/De_vreemdeling

Ja dat had ik ook al gelezen.
Maar wat voor invloed voel je dan nog steeds?
Wat voor waarheden heb je het dan over?

Die Kardashians zeggen mij niet zoveel, ik mis blijkbaar een hoop belangrijks aangezien ik al jaren geen NL tv kan kijken.

[pallieter]

Ja dat had ik ook al gelezen.
Maar wat voor invloed voel je dan nog steeds?
Wat voor waarheden heb je het dan over?

Die Kardashians zeggen mij niet zoveel, ik mis blijkbaar een hoop belangrijks aangezien ik al jaren geen NL tv kan kijken.

Lees het boek maar. Het boek klaagt de absurditeit van het leven in meest brede zin aan. Niet alleen materialisme maar vooral ook de oppervlakkigheid en leegheid van menselijke interacties. Mijn inziens kijkt hij naar de samenleving zoals de mens naar de apen in de zoo kijkt, met 1 verschil: hij zit in de kooi en dat maakt dat hij totaal onverschillig wordt.

De waarheden die in vraag gesteld worden zijn o.a. liefde, vreugde, medelijden,...
De hel zijn niet de anderen, de hel is het bestaan.

lees het boek maar om te zien hoe hij zichzelf uit die hel van onverschilligheid haalt.

Toen ik jong was had ik een vrij sterke neiging mijn omgeving aan mijzelf aan te passen, o.a. uit verveling. Daarom niet steeds op een negatieve wijze maar mensen manipuleren was wel een van mijn sterke punten. Het was dat of die onverschilligheid. Toch gaf dit mij weinig voldoening. In het begin mag dat manipuleren dan wel een uitdaging zijn maar na een tijd wordt dit ook saai en begin je spelletjes te spelen met de mensen rond je. Je beseft dat je macht hebt en dat je die kan gebruiken maar daar voelde ik mij nooit echt goed bij. Ik heb nooit de aantrekkingskracht van macht begrepen. Dus toch maar naar de onverschilligheid?
Dit boek heeft mij geleerd dat er andere oplossingen bestaan. Een andere visie op het leven waar de verantwoordelijkheid enkel bij jezelf ligt en dat wordt nooit saai. Een methode om om te leven in bij tijde absurde wereld zonder dat absurde te omarmen maar evengoed zonder af te geleiden naar onverschilligheid.

[sofia]

Lees het boek maar. Het boek klaagt de absurditeit van het leven in meest brede zin aan. Niet alleen materialisme maar vooral ook de oppervlakkigheid en leegheid van menselijke interacties. Mijn inziens kijkt hij naar de samenleving zoals de mens naar de apen in de zoo kijkt, met 1 verschil: hij zit in de kooi en dat maakt dat hij totaal onverschillig wordt.

De waarheden die in vraag gesteld worden zijn o.a. liefde, vreugde, medelijden,...
De hel zijn niet de anderen, de hel is het bestaan.

lees het boek maar om te zien hoe hij zichzelf uit die hel van onverschilligheid haalt.

Toen ik jong was had ik een vrij sterke neiging mijn omgeving aan mijzelf aan te passen, o.a. uit verveling. Daarom niet steeds op een negatieve wijze maar mensen manipuleren was wel een van mijn sterke punten. Het was dat of die onverschilligheid. Toch gaf dit mij weinig voldoening. In het begin mag dat manipuleren dan wel een uitdaging zijn maar na een tijd wordt dit ook saai en begin je spelletjes te spelen met de mensen rond je. Je beseft dat je macht hebt en dat je die kan gebruiken maar daar voelde ik mij nooit echt goed bij. Ik heb nooit de aantrekkingskracht van macht begrepen. Dus toch maar naar de onverschilligheid?
Dit boek heeft mij geleerd dat er andere oplossingen bestaan. Een andere visie op het leven waar de verantwoordelijkheid enkel bij jezelf ligt en dat wordt nooit saai. Een methode om om te leven in bij tijde absurde wereld zonder dat absurde te omarmen maar evengoed zonder af te geleiden naar onverschilligheid.

Je eigen verantwoordelijkheid nemen, dat is inderdaad waar het om gaat in het leven. En als iedereen dat deed zou de wereld er heel anders uitzien. Een soldaat in uniform doet dingen die hij in zijn burgerkloffie niet in zijn hoofd zou halen, bijvoorbeeld. Een soldaat krijgt een lintje als hij erin slaagt méér mensen te vermoorden dan zijn maten. Als burger zou hij de hoogste strafmaat krijgen.
Dit is volgens mij de voornaamste reden van groepsvorming: het ontslaat de leden van de eigen verantwoording, wat het begaan van strafbare feiten aanzienlijk vergemakkelijkt.
Vrome christenen mogen ongelovigen vermoorden, Vrome moslims mogen christenen vermoorden, kortom: iedereen mag iedereen vermoorden, beroven of wat ook maar. Mits hij maar tot een groep behoort.
En dat gebeurt dan ook. Op grote schaal. In naam van God, het Vaderland, enz enz.

[doctorwho]

Ga vanavond terug L’etranger lezen. Néh!

Ken ik niet
Vrees met grote vreze, heb me nog steeds door je vorige fijne boekentip geworsteld.

L'etranger "de vreemdeling " ken ik ook niet ben doende een andere (overigens goede boekentip) de fantasy-serie van Steven Erikson te lezen.

[doctorwho]

De waarheden die in vraag gesteld worden zijn o.a. liefde, vreugde, medelijden,...
De hel zijn niet de anderen, de hel is het bestaan.

Kijk daar kan ik als vrolijk misantroop/democratisch hedonist op varen.

[Petra]

De hel zijn niet de anderen, de hel is het bestaan.
lees het boek maar om te zien hoe hij zichzelf uit die hel van onverschilligheid haalt.

Brrrrrrr. Een nogal fatalistische kijk vind ik.
Volgens mij zit 't 'm (as usual) in het denken in uitersten.
Het zal mijn boek niet zijn, ik heb nou juist zo m'n best moeten doen om een beetje onverschilliger te worden.

Je beseft dat je macht hebt en dat je die kan gebruiken maar daar voelde ik mij nooit echt goed bij. Ik heb nooit de aantrekkingskracht van macht begrepen. Dus toch maar naar de onverschilligheid?

Mensen zijn enorm beïnvloedbaar. Daar ben ik van geschrokken. Ik mocht vroegah graag handlezen en tarot kaartjes leggen enzo. Vnl voor de fun. Ik vond het weird om te merken hoe mensen bv op voorspellingen reageren. Werd het een soort self-fulfilling prophecy. Voor je het weet ben je goeroe.
Men geeft zichzelf mij wat te graag uit handen, aan een hogere orde of aan een lot, of aan een ander. Volgens mij heeft het met angst en het willen ontlopen van verantwoordelijkheid te maken. Hence de populariteit van religies. En heldenverering, goeroes e.d. bij gebrek aan religie. Het lijkt niet veel uit te maken als men zich maar ergens aan vast kan grijpen.
Die onverschilligheid is dan weer een ander uiterste om jezelf te beschermen tegen de helden/goeroe-zoekers.
Enfin, uitersten zijn nooit het antwoord maar altijd een tijdelijke weg om een nieuwe balans te vinden, die daar ergens tussenin hangt, denk ik.
Wat je in onze historie door de eeuwen heen ook terugziet; de hele maatschappij beweegt op die manier.

Dit boek heeft mij geleerd dat er andere oplossingen bestaan. Een andere visie op het leven waar de verantwoordelijkheid enkel bij jezelf ligt en dat wordt nooit saai.

Die visie had ik al 's verwoord in het topic over geluk.

Is mijn gedachte dat eenieder persoonlijk verantwoordelijk is of mag worden geacht te zijn, om zijn/haar persoonlijk geluk na te streven.
Hence; ik ben niet verantwoordelijk voor het persoonlijke geluk van anderen en zij niet voor mij.

Ik vond het opvallend dat jij er dit van maakte:

Wat ik bedoel is dat geluk (of geen geluk) ons lang de ene kant de mogelijk geeft om een illusie van controle over het toeval te krijgen, maar ook kunnen we dit gebruiken om onze eigen verantwoordelijkheid te minimaliseren.

.

Een methode om om te leven in bij tijde absurde wereld zonder dat absurde te omarmen maar evengoed zonder af te geleiden naar onverschilligheid.

Is de wereld absurd, de natuur absurd, of zijn de mensen absurd?
Wat is absurd eigenlijk? Misschien is het wel absurd om dingen absurd te vinden.
Soms ben je onverschillig, soms niet. Nooit onverschillig mogen zijn is in mijn ogen ook absurd.

[Petra]

Ga vanavond terug L’etranger lezen. Néh!

Ken ik niet
Vrees met grote vreze, heb me nog steeds door je vorige fijne boekentip geworsteld.

L'etranger "de vreemdeling " ken ik ook niet ben doende een andere (overigens goede boekentip) de fantasy-serie van Steven Erikson te lezen.

Welke? Spel der goden?
Is het wat?

[doctorwho]

Welke? Spel der goden?
Is het wat?

Deze
Gardens of the Moon is the first of ten novels in Canadian author Steven Erikson's high fantasy series, the Malazan Book of the Fallen. It was first published in 1999, and nominated for a World Fantasy Award.[1]

The novel details the various struggles for power on an intercontinental region dominated by the Malazan Empire. It is notable for the use of high magic, and unusual plot structure. Gardens of the Moon centres around the Imperial campaign to conquer the city of Darujhistan on the continent of Genabackis.
https://en.wikipedia.org/wiki/Gardens_of_the_Moon
Vond het eerste boek wat taai vanwege de verschillende verhaallijnen maar na de eerste zeshonderd bladzijden viel het op zijn plek
Ben nu in het tweede deel en vind het prettig leesvoer met het vooruitzicht voorlopig even vooruit te kunnen want voorlopig niet door de serie heen.
Vind dit een aanrader voor fantasyliefhebbers.

[Petra]

Vond het eerste boek wat taai vanwege de verschillende verhaallijnen maar na de eerste zeshonderd bladzijden viel het op zijn plek

Whoehahaha, ik loop er al helemaal warm voor.
Wat dacht je? De zomer komt eraan, laat ik wat te doen hebben bij het haardvuur?

Is dit de NL versie? https://www.bol.com/nl/p/het-malazijnse ... roductPage