Advaita vedanta filosofie en de eeuwige (niet actieve) waarnemer

[HierEnNu]

Dat is niet zo eenvoudig uit te leggen.
Het vereist aardig wat wis en natuurkunde op academisch niveau.

Jij hebt toch aardig wat wis en natuurkunde op academisch niveau?
Nou dan: leg uit!?

[heeck]

Dat is niet zo eenvoudig uit te leggen.
Het vereist aardig wat wis en natuurkunde op academisch niveau.

Oefen je neerdalen tot het volkse niveau, dat hier onontbeerlijk is, rustig op mij.

Roeland

[HierEnNu]

Oefen je neerdalen tot het volkse niveau, dat hier onontbeerlijk is, rustig op mij.

Heerlijk! Is jouw manier van communiceren je van nature aan komen waaien
of heb jij je dat zelf aan moeten leren?

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Dat is niet zo eenvoudig uit te leggen.
Het vereist aardig wat wis en natuurkunde op academisch niveau.

Oefen je neerdalen tot het volkse niveau, dat hier onontbeerlijk is, rustig op mij.

Roeland

Dat neerdalen kan alleen op kwalitatief niveau, zoals in populair wetenschappelijke werken.
Dat heb ik al gedaan door het verschijnsel te melden.

Kwalitatief is iets heel anders, dat vereist een zware ondergrond.

Je kunt iemand met basis wis en natuurkunde ook niet iets laten berekenen waar kennis van differentiaal vergelijkingen voor nodig is.
Met die kennis is het afleiden van de functie van het radioactief verval dood simpel, zonder die kennis kun je het wel schudden.
Wel kun je het verval kwalitatief uit leggen aan iemand van de onderbouw.

Of hoe wil je de vergelijking van Schodinger afleiden als je niets van analyse weet?

[HierEnNu]

De 'eeuwige [niet actieve] waarnemer' is geen object!

Uitgaande van de Advaita Vedanta filosofie

• wordt de 'eeuwige [niet actieve] waarnemer' niet beschouwd als een object,
  maar als het subject, als het zuivere Bewustzijn dat alles waarneemt,
  maar zelf niet waargenomen kan worden.
  
  Hetgeen waargenomen kan worden zijn objecten en
  dus 'dingen' die veranderingen ondergaan terwijl
  de 'eeuwige [niet actieve] waarnemer' onveranderlijk en tijdloos is.

[bonifacius]

Advaita (Vedanta) is niet iets om in te geloven. He is meer iets is om te weten. Advaita Vedanta is een kennisweg, een manier om de diepste waarheid over jezelf en de wereld te ontdekken. Het is niet iets dat je aanneemt op basis van geloof, maar iets dat je kunt ervaren en verifiëren door je eigen innerlijke werk.

Inderdaad, zo ervaarde ik het ook toen ik het nog geloofde. Inmiddels niet meer. Het is vrij typisch om je geloof niet te herkennen als geloof als je iets echt gelooft, het lijkt een beetje op verliefd zijn. Ik kon dat gebrek aan perspectief en relativeringsvermogen niet verenigen met mijn eigen geweten.

Advaita (Vedanta) is geen wondermiddel natuurlijk.
Het is belangrijk om dit te benadrukken, omdat er soms misvattingen kunnen ontstaan over de aard en de effecten van Advaita.
Advaita is geen quick fix voor problemen in het leven. Het is een levenslange reis van zelfontdekking en groei.
Er zijn geen magische rituelen of technieken die automatisch tot verlichting leiden.
Er zijn geen garanties dat je door Advaita alle antwoorden op het leven zult vinden of dat je vrij zult zijn van lijden.

Die garanties heb je evenmin met psychedelica wat ook geen wondermiddelen zijn.

Ik ben eind 2003 voor het eerst toevallig in India / Mumbay met Advaita in contact gekomen. Het sloeg toen in als een bom bij mij. Hilarisch nu terugkijkend hoe dit boek dat ik toen bij Ramesh Balsekar thuis in Mumbay van hem kocht me op mijn kop zette > Confusion No More

Clear the confusion and empty the mind for salvation to happen.
This book shows you the way. 

Conditioned as they are by hundreds of years of confusion, spiritual seekers have come to have the idea that the self realized sage is a kind of superman, a 'perfect' human being, totally in control of his mind and body, totally disciplined, whom everybody looks up to for advice and guidance in all situations in life, and who will protect his disciples from all difficulties in life. This is a total misconception.


There is a vast area of confusion for spiritual seekers, part of which centres around two questions. 



• What exactly is self-realization? What does it precisely mean? And, 

• How does a self-realized one live his daily life, Does he continue to have a daily life like any ordinary human being? What did he get through self-realization that he did not have earlier?


Confusion No More brings relief to seekers, clearing their cobwebs of confusion with incisive clarity, clear understanding and deep compassion. Ramesh's modern, eloquent and simple Teachings have touched thousand of seekers from around the world over the past 20 years. His timeless message, his compassionate approach, his jargon-free simplicity have made him a leading teacher of Advaita, non-duality.

Confusion No More is a combination of some original writing and other material drawn from his there much-loved books who Cares, sin & Guilt and The Infamous Ego.
Here is a good opportunity for you to have confusion no more.

Oh my goodness, wat wat ik een verwarde spirituele zoeker toen!
"Cobwebs of confusion" bij de vleet in mijn hoofd toen.

Maar dan heeft het nog 16 jaar geduurd waarin een hoop emotioneel lijden rond relaties en seks, vooraleer de non-duale ervaring zich voor het eerst in alle kracht en heftigheid aandiende waarbij het volledig oplossen van mijn ego via psychedelica wel effe een hersenspoeling van jewelste was.
Ik heb gesparteld als een duivel in een wijwatervat.

Zoals eerder wel ergens geschreven kwam ik al 34 jaar geleden op het spoor van Stanislav Grof's holotropisch ademwerk. Waar mijn eerste adem-sessie toen al zoveel overeenkomsten had met een exorcisme schoot ik vijf jaar geleden de hoofdvogel af met mijn eerste echte psychedelica ervaring via een middel als 5-Me0-DMT en de dag erop met "changa", wat een mix is van ayahuasca, DMT en andere plantaardige materialen.

Als het telkens onder toezicht van Stanislav Grof geweest was had hij er waarschijnlijk nog een verslag van een case-study bij met een titel als "een interview met de duivel".
Zie kort citaat uit één van zijn boeken...

INTERVIEW WITH THE DEVIL: The Story of Flora

I have already mentioned that experiences of holotropic states of consciousness can mediate access to normally hidden numinous dimensions of reality in the form of archetypal divine beings, celestial realms, and paradisean visions. However, they also frequently reveal the shadow side of the universe, manifesting as dark energies or evil beings of extraordinary power and as frightening chthonic and hellish realms.

Experiences of encounters with various wrathful deities and demonic forces are very common in individuals who have taken psychedelics, participate in sessions of Holotropic Breathwork, or are undergoing spiritual emergency.

Careful examination shows that evil entities manifesting in these states are closely connected with extremely difficult and painful traumatic experiences in the present or past life of the individual, such as anoxia at birth or pre natal distress, near drowning, life-threatening events, or physical and sexual abuse. On the collective level, evil archetypal beings and motifs seem to be the moving forces behind wars, bloody revolutions, genocide, and other forms of tragedies and atrocities.

The amount of pain that human beings have inflicted on each other and experienced in the course of their history is truly overwhelming. However, the shadow side of existence is not limited to human society; it is inextricably woven into the fabric of life in general.
...
Uittreksel van: Grof, Stanislav. 'When the Impossible Happens'. (2006)

[bonifacius]

...
Hier zie je trouwens ook dat er vroeger niet echt een spanning bestond tussen rationaliteit en spiritualiteit (de rede werd ook veel breder opgevat dan nu het geval is).

Inderdaad, vroeger bestond er niet echt een spanning tussen rationaliteit en spiritualiteit. Daarna ontstond een westers dualistisch wereldbeeld.
Google's Artificiële-intelligentie genereert in enkele seconden hoe dat ontstaan is bij invoeren van "Het ontstaan van het westerse dualistische wereldbeeld".

Ik had aan google's Artificiële-intelligentie al eerder gevraagd me wat te vertellen over het ontstaan van het Westerse dualistische wereldbeeld.
Ik plaats het antwoord hier want interessant, ook omdat het de ontstaansgeschiedenis van de vrijdenkers mee in beeld brengt.

Het ontstaan van het westerse dualistische wereldbeeld

Het westerse denken, met zijn nadruk op dualiteit, is een complex product van diverse historische, filosofische en religieuze ontwikkelingen. Deze dualiteit is vaak gekenmerkt door tegenstellingen zoals goed versus kwaad, lichaam versus geest, natuur versus cultuur, en mannelijk versus vrouwelijk.

Enkele belangrijke factoren die bijdroegen aan de ontwikkeling van dit wereldbeeld:

- Griekse filosofie: Filosofen als Plato en Aristoteles introduceerden concepten als de wereld van de ideeën versus de wereld van de verschijnselen, en de onderscheid tussen vorm en materie. Deze dualistische tendensen werden overgenomen en verder ontwikkeld door latere filosofen.

- Joods-christelijke traditie: Het bijbelse scheppingsverhaal, met de scheiding tussen hemel en aarde, goed en kwaad, en de val van de mens, heeft een diepgaande invloed gehad op het westerse denken. Het idee van een oorspronkelijke harmonie die door zonde is verbroken, is een fundamenteel dualistisch concept.

- Verlichting: De Verlichting, met haar nadruk op rationaliteit en wetenschap, versterkte de tendens om de wereld te zien in termen van tegenstellingen. De scheiding tussen geloof en rede, subject en object, is hier een voorbeeld van.

- Moderniteit: De moderne wetenschap, met haar mechanistische wereldbeeld, heeft bijgedragen aan de verdeling van de wereld in objecten die kunnen worden geanalyseerd en gemanipuleerd. Deze objectiverende tendens heeft het dualistische denken verder versterkt.

Kritiek op het dualistische wereldbeeld:

In de afgelopen decennia is er steeds meer kritiek gekomen op het dualistische wereldbeeld. Filosofen, psychologen en andere wetenschappers hebben beargumenteerd dat deze manier van denken leidt tot een versimpeling van de werkelijkheid en dat het onvoldoende recht doet aan de complexiteit van menselijke ervaring.

Alternatieve perspectieven:

Er zijn diverse alternatieve perspectieven die het dualistische wereldbeeld proberen te overstijgen. Denk bijvoorbeeld aan:

- Oosterse filosofieën: Filosofieën als boeddhisme, taoïsme en hindoeïsme benadrukken vaak de interconnectie van alle dingen en verwerpen rigide dualistische opvattingen.

- Feministische theorie: Feministische denkers hebben kritiek geleverd op de traditionele mannelijke/vrouwelijke dualiteit en pleiten voor een meer inclusieve en intersectionele benadering van identiteit.

- Postmoderne filosofie: Postmodernisten betwisten de mogelijkheid van een objectieve waarheid en benadrukken de sociale en culturele constructie van kennis.

Conclusie:

Het westerse dualistische wereldbeeld is een complex en gelaagd fenomeen met een lange geschiedenis. Hoewel het nog steeds invloedrijk is, zijn er ook steeds meer stemmen die pleiten voor een meer holistische en inclusieve benadering van de werkelijkheid.

Als ik dan inzoom op het deel "Verlichting" uit bovenstaande, dit dus...

Verlichting: De Verlichting, met haar nadruk op rationaliteit en wetenschap, versterkte de tendens om de wereld te zien in termen van tegenstellingen. De scheiding tussen geloof en rede, subject en object, is hier een voorbeeld van.

En dan in google's Artificiële-intelligentie dit invoer: Het verband tussen de Verlichting, rationaliteit, wetenschap en vrijdenkers, krijg ik dit antwoord...

De Verlichting was een intellectuele en culturele beweging die zich in de 18e eeuw in Europa voltrok. Het was een tijdperk waarin mensen zich afkeerden van traditionele autoriteiten, zoals de kerk en de monarchie, en in plaats daarvan de nadruk legden op rationaliteit, kritisch denken en wetenschappelijke methoden om de wereld te begrijpen.

Vrijdenkers waren de intellectuelen en filosofen die deze nieuwe ideeën omarmden. Ze waren vaak in conflict met de gevestigde orde, omdat hun denkbeelden vaak indruisten tegen de heersende religieuze en politieke dogma's.

Hoe passen deze elementen bij elkaar?

- Rationaliteit boven geloof: In plaats van blindelings te vertrouwen op religieuze dogma's of traditionele wijsheden, benadrukten vrijdenkers het belang van het gebruik van de rede en het kritisch denken om tot kennis te komen.

- Wetenschap als leidraad: Vrijdenkers zagen de wetenschappelijke methode als de beste manier om de wereld te begrijpen. Door middel van observatie, experimenten en logische redenering konden wetenschappers nieuwe kennis vergaren en oude overtuigingen ter discussie stellen.

- Individuele vrijheid: Vrijdenkers pleitten voor individuele vrijheid en het recht om zelf na te denken en eigen conclusies te trekken. Ze waren tegen censuur en onderdrukking van ideeën.

- Vooruitgangsdenken: De Verlichting ging gepaard met een sterk geloof in vooruitgang. Men was ervan overtuigd dat de mensheid steeds verder zou evolueren naar een betere toekomst, mede dankzij de toepassing van wetenschappelijke kennis.
Belangrijke vrijdenkers uit de Verlichting

Enkele bekende vrijdenkers uit de Verlichting zijn:

- Voltaire: Een Franse filosoof die bekend stond om zijn scherpe kritiek op de georganiseerde religie en zijn pleidooi voor tolerantie.
- Rousseau: Een Zwitserse filosoof die zich bezighield met vragen over de oorsprong van de ongelijkheid en de sociale contracttheorie.
- Kant: Een Duitse filosoof die een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van de moderne filosofie, met name op het gebied van de epistemologie (kennisleer).

De impact van de Verlichting

De Verlichting heeft een diepgaande invloed gehad op de ontwikkeling van de moderne samenleving. Enkele belangrijke gevolgen zijn:

- De Franse Revolutie: De ideeën van de Verlichting speelden een cruciale rol bij de aanwakkering van de Franse Revolutie en de daaropvolgende politieke omwentelingen in Europa.

- De ontwikkeling van de moderne wetenschap: De Verlichting gaf een enorme impuls aan de wetenschappelijke ontwikkeling en legde de basis voor de technologische vooruitgang die we vandaag de dag kennen.

- De opkomst van de democratie: De nadruk op individuele vrijheid en de rechten van de mens, die centraal stonden in de Verlichting, droeg bij aan de ontwikkeling van democratische samenlevingen.

Kortom, de Verlichting, met haar nadruk op rationaliteit en wetenschap, vormde een vruchtbare voedingsbodem voor vrijdenkers die streefden naar een wereld waarin kennis, vooruitgang en individuele vrijheid centraal stonden.

Een vrijdenker heeft dus een dualistische relatie met het intellect.
Een verlicht persoon - zoals bedoeld in Oosterse filosofieën als boeddhisme, taoïsme en hindoeïsme - heeft een niet-dualistische relatie met het intellect.
Zie eerdere post van mij...

...

...
Dus, wat betekent het om 'ontstegen' te zijn aan het intellect?

- Niet ontkennen: Het betekent niet dat het intellect wordt ontkend of afgewezen. Het intellect blijft een functioneel instrument voor het dagelijks leven.

- Transcenderen: Het betekent wel dat het intellect wordt getranscendereerd. Het is niet langer de enige of zelfs de belangrijkste bron van kennis.

- Directe ervaring: Een verlicht persoon vertrouwt meer op directe ervaring en intuïtie dan op intellectuele analyse.
In essentie:

Een verlicht persoon heeft een niet-dualistische relatie met het intellect. Het intellect wordt niet als vijand gezien, maar als een hulpmiddel dat op de juiste manier gebruikt moet worden.

'K vind dit weer een uitstekend antwoord van google's Artificiële-intelligentie!

[HierEnNu]

Voor mij was Advaita Vedanta wel een natuurlijk wondermiddel.

Het is voor mij namelijk een manier van denken gebleken
die zo radicaal diep en pervasief door kon dringen in mijn leven,

• zelfs tot wat tot dan zoal vanuit mijn onderbewuste
  mijn dagdagelijkse handelingen aanstuurde,
  terwijl ik er van overtuigd was dat ik degene was
  die 'aan het stuur zat' en 'de beslissingen nam',

dat ik me [weer!] realiseerde wat een wonder ik zelf ben ...
... en JIJ ook trouwens!

[bonifacius]

Advaita (Vedanta) is niet iets om in te geloven. He is meer iets is om te weten. Advaita Vedanta is een kennisweg, een manier om de diepste waarheid over jezelf en de wereld te ontdekken. Het is niet iets dat je aanneemt op basis van geloof, maar iets dat je kunt ervaren en verifiëren door je eigen innerlijke werk.

Inderdaad, zo ervaarde ik het ook toen ik het nog geloofde. Inmiddels niet meer. Het is vrij typisch om je geloof niet te herkennen als geloof als je iets echt gelooft, het lijkt een beetje op verliefd zijn.

Wat je hier schrijft is een volgens mij nogal typische uitlating van een vrijdenker.
Je haalde eerder al de Duitse filosoof Kant aan, die een bekende vrijdenker is dus.

Identificeer jij jezelf als een vrijdenker soms? Of Leun je sterk tegen het vrijdenken aan? Ik vermoed het wel.

....Ik kon dat gebrek aan perspectief en relativeringsvermogen niet verenigen met mijn eigen geweten.

Wat de advaita (Vedanta) filosofie met je eigen geweten te maken kan hebben ontgaat me eerlijk gezegd.

Ik vraag me af of google's Artificiële-intelligentie er wat mee kan.
Als test voor de intelligentie van Google's Artificiële-intelligentie plak in dit in zijn prompt: "ik kan het gebrek aan perspectief en relativeringsvermogen in advaita vedanta niet verenigen met mijn eigen geweten."
Antwoord:

Dat is een interessante observatie en een belangrijke vraag om te stellen. Het is begrijpelijk dat je moeite hebt om bepaalde aspecten van Advaita Vedanta te verenigen met je eigen geweten en intuïtie.

Laten we eens proberen om de kern van je bezorgdheid te begrijpen. Wanneer je zegt dat je moeite hebt met het gebrek aan perspectief en relativeringsvermogen, bedoel je dan dat:

- Je het gevoel hebt dat Advaita Vedanta een te absoluut wereldbeeld schetst, waarbij andere perspectieven en ervaringen worden ontkend of gemarginaliseerd?

- Je je zorgen maakt dat Advaita Vedanta kan leiden tot een gebrek aan empathie en sociaal bewustzijn, omdat het individuele zelf lijkt op te gaan in een kosmisch bewustzijn?

Je het idee hebt dat Advaita Vedanta een te theoretische benadering van spiritualiteit biedt, waarbij de praktische toepassing en de persoonlijke ervaring onderbelicht blijven?

Het is belangrijk om te benadrukken dat Advaita Vedanta een zeer complexe filosofie is met vele interpretaties. Het is mogelijk dat de manier waarop je met deze filosofie in aanraking bent gekomen, een bepaalde nadruk legt op aspecten die niet helemaal aansluiten bij jouw eigen overtuigingen.

Hier zijn enkele punten die je misschien kunnen helpen bij het verwerken van je twijfels:

- Advaita Vedanta is niet bedoeld als een dogma: Het is een pad van zelfonderzoek en ontdekking. Het is niet de bedoeling dat je alle aspecten van deze filosofie blindelings accepteert.

- Er zijn verschillende interpretaties van Advaita Vedanta: Niet alle leraren en teksten benadrukken dezelfde aspecten van deze filosofie. Het is de moeite waard om verschillende bronnen te raadplegen en te zoeken naar interpretaties die meer resoneren met jouw eigen ervaringen.

- Advaita Vedanta kan worden geïntegreerd met andere perspectieven: Het is niet nodig om Advaita Vedanta als een exclusieve waarheid te zien. Je kunt elementen uit deze filosofie combineren met andere overtuigingen en praktijken die voor jou belangrijk zijn.

- Persoonlijke ervaring is cruciaal: De ultieme test van elke filosofie is de persoonlijke ervaring. Als een bepaalde interpretatie van Advaita Vedanta niet resulteert in een meer liefdevolle, mededogende en verlichte levenshouding, dan is het misschien niet de juiste benadering voor jou.

Weer knap antwoord vind ik.

Wat mij betreft, vooral geïnspireerd door Ramesh Balsekar, kan de hele filosofie van advaita heel vereenvoudigt worden samengevat in één woord: Acceptatie.
In een notendop volgens Artificiële-intelligentie...

Waarom is acceptatie belangrijk in Advaita?

- Het ego loslaten: Een groot deel van ons lijden komt voort uit ons ego, dat constant streeft naar controle en bevestiging. Acceptatie betekent het loslaten van deze behoefte aan controle en het erkennen van de realiteit zoals die is.

- Vereniging met het Brahman: In Advaita is het uiteindelijke doel vereniging met het Brahman, de absolute werkelijkheid. Dit vereist een volledige acceptatie van alles wat is, inclusief pijn, verlies en onverwachte gebeurtenissen.

Valt volledige acceptatie van alles wat is, inclusief pijn, verlies en onverwachte gebeurtenissen, je misschien zwaar?
Is dat niet verenigbaar met je geweten?

[heeck]

Dat is niet zo eenvoudig uit te leggen.
Het vereist aardig wat wis en natuurkunde op academisch niveau.

Oefen je neerdalen tot het volkse niveau, dat hier onontbeerlijk is, rustig op mij.

Roeland

Dat neerdalen kan alleen op kwalitatief niveau, zoals in populair wetenschappelijke werken.
Dat heb ik al gedaan door het verschijnsel te melden.

Kwalitatief is iets heel anders, dat vereist een zware ondergrond.

Je kunt iemand met basis wis en natuurkunde ook niet iets laten berekenen waar kennis van differentiaal vergelijkingen voor nodig is.
Met die kennis is het afleiden van de functie van het radioactief verval dood simpel, zonder die kennis kun je het wel schudden.
Wel kun je het verval kwalitatief uit leggen aan iemand van de onderbouw.

Of hoe wil je de vergelijking van Schodinger afleiden als je niets van analyse weet?

Tiberius,

Dat is geen oefenen, maar verduidelijken dat je velen hier buitensluit op basis van jouw oncontroleerbaar verkeren aan de andere kant van een voor jou te grote kloof.

Ik heb wel eens begaafden ontmoet die over zo een kloof een staaldraad schoten en daarover velig aan de andere kant kwamen door alleen wat hoogst noodzakelijke wetenschappelijke bagage mee te willen slepen.

Roeland

[Peter van Velzen]

Na onderstaande nog niet onder de indruk van google's Artificiële-intelligentie?
Mijn vraag eraan: "Is voor Sankara alles een illusie, ook dat alles met alles verbonden is?"

Misschien was je je er niet bewust van dat je jouw bericht na middernacht verstuurde, maar inmiddels gold de eergisteren aangekondigde regel:

Er is vanaf heden een nieuwe forumregel van kracht: E13

E13 :: Teksten gegenereerd door AI (Kunstmatige intelligentie) als studiemateriaal: Incidenteel met vermelding (van zowel de vraag als de betreffende chatbot) is oké. AI antwoorden als argumentatie gebruiken is daarentegen verboden.

Pas dus op met het quoten van AI!
Als je iets op te merken hebt ten aanzien van deze vermaning kun je dat doen in het subforum Feedback van deelnemers naar forumbeheer

[bonifacius]

Advaita (Vedanta) is niet iets om in te geloven. He is meer iets is om te weten. Advaita Vedanta is een kennisweg, een manier om de diepste waarheid over jezelf en de wereld te ontdekken. Het is niet iets dat je aanneemt op basis van geloof, maar iets dat je kunt ervaren en verifiëren door je eigen innerlijke werk.

Inderdaad, zo ervaarde ik het ook toen ik het nog geloofde. Inmiddels niet meer. Het is vrij typisch om je geloof niet te herkennen als geloof als je iets echt gelooft, het lijkt een beetje op verliefd zijn. Ik kon dat gebrek aan perspectief en relativeringsvermogen niet verenigen met mijn eigen geweten.

Wil je misschien is vertellen waarom advaita en / of "het geloof" erin niet te verenigen is met je eigen geweten?

Ramesh Balsekar, een prominente Advaita Vedanta-leraar die ik twintig jaar geleden in India ben gaan bezoeken zei vaak "vergeet de leer" omdat hij benadrukte dat spirituele leringen slechts middelen zijn om een bepaald inzicht te bereiken, maar dat ze uiteindelijk zelf geen doel zijn. Dit idee sluit aan bij een kernprincipe van Advaita, dat de ultieme waarheid voorbij concepten, doctrines of mentale constructies ligt.

Balsekar onderwees dat zodra iemand het non-duale inzicht heeft gerealiseerd — het besef dat er geen gescheiden ‘ik’ of ego is en dat alles één is — de leringen of concepten die tot dat inzicht hebben geleid niet langer nodig zijn. Ze kunnen zelfs een belemmering worden als men eraan vasthoudt, omdat ze de geest kunnen binden aan ideeën, terwijl de ware bevrijding ligt in een directe, conceptloze ervaring van het Zelf.

Dus zijn "vergeet de leer" was een manier om te zeggen: laat de woorden, de concepten en de doctrines los zodra je het essentiële inzicht hebt bereikt. Het doel is directe realisatie, niet het eeuwig herhalen van de leer.

[VseslavBotkin]

Advaita (Vedanta) is niet iets om in te geloven. He is meer iets is om te weten. Advaita Vedanta is een kennisweg, een manier om de diepste waarheid over jezelf en de wereld te ontdekken. Het is niet iets dat je aanneemt op basis van geloof, maar iets dat je kunt ervaren en verifiëren door je eigen innerlijke werk.

Inderdaad, zo ervaarde ik het ook toen ik het nog geloofde. Inmiddels niet meer. Het is vrij typisch om je geloof niet te herkennen als geloof als je iets echt gelooft, het lijkt een beetje op verliefd zijn. Ik kon dat gebrek aan perspectief en relativeringsvermogen niet verenigen met mijn eigen geweten.

Wil je misschien is vertellen waarom advaita en / of "het geloof" erin niet te verenigen is met je eigen geweten?

Ramesh Balsekar, een prominente Advaita Vedanta-leraar die ik twintig jaar geleden in India ben gaan bezoeken zei vaak "vergeet de leer" omdat hij benadrukte dat spirituele leringen slechts middelen zijn om een bepaald inzicht te bereiken, maar dat ze uiteindelijk zelf geen doel zijn. Dit idee sluit aan bij een kernprincipe van Advaita, dat de ultieme waarheid voorbij concepten, doctrines of mentale constructies ligt.

Dat is m.i. hoe het truukje werkt. "De leer is arbitrair, het gaat om het inzicht." Maar het idee dat je dat inzicht kunt bereiken is natuurlijk gewoon wat de leer inhoudt. Dat gevoel ontstaat omdat je op een gegeven moment niet meer in woorden kunt uitleggen waar je terecht bent gekomen. Maar dat is bij iedere filosofie het geval. Als je scepticisme van buiten bekijkt lijkt het een soort levensfilosofie, maar als je in het scepticisme zit dan hebben ze geen filosofie, ook dan heb je het gevoel alsof je een inzicht bereikt hebt dat losstaat van de leer. Precies hetzelfde met Spinoza, van buitenaf lijkt het alsof hij een boek heeft geschreven, van binnenuit is er geen man die 'Spinoza' heet en is de filosofie die "hij" heeft bedacht een noodzakelijke schakel geweest in de wetmatige ontvouwing van God. Voor mij is vrijheid niet zo'n inzicht bereiken (eigenlijk is het ook een soort doodgaan en verstarren, 'het spel uitspelen'), maar beseffen dat je tussen al die perspectieven kunt switchen.

Balsekar onderwees dat zodra iemand het non-duale inzicht heeft gerealiseerd — het besef dat er geen gescheiden ‘ik’ of ego is en dat alles één is — de leringen of concepten die tot dat inzicht hebben geleid niet langer nodig zijn. Ze kunnen zelfs een belemmering worden als men eraan vasthoudt, omdat ze de geest kunnen binden aan ideeën, terwijl de ware bevrijding ligt in een directe, conceptloze ervaring van het Zelf.

Ik geloof zelf niet meer in ultieme waarheden en dat "alles één is". Ik zie die ideeën zelfs als onderdrukkend en autoritair, alhoewel ik ook weet hoe het voelt als je daar wel in gelooft. Hindoesamenlevingen hebben bijvoorbeeld nogal onfrisse ideeën (gehad) over welke rol bepaalde 'soorten' mensen in een samenleving hebben te spelen, dat hangt nauw samen met die metafysica. Ik vind het woord "non-dualisme" ook misleidend, het is niet echt non-dualistisch, het is juist een hele dualistische tegenstelling tussen het Ene en het vele. Voor mij betekent non-dualisme, er is sprake van niet-totaliserende eenheid die geen afbreuk doet aan diversiteit.

[bonifacius]

Ik geloof zelf niet meer in ultieme waarheden en dat "alles één is". Ik zie die ideeën zelfs als onderdrukkend en autoritair, alhoewel ik ook weet hoe het voelt als je daar wel in gelooft.

Bedankt voor je reactie.
Je brengt interessante en genuanceerde punten naar voren over het non-duale inzicht en de rol van leringen daarin.

Maar voor mij heeft het niets met geloof te maken, wel met intuïtief weten dat bij heel veel mensen 'ondergesneeuwd' is, zoals ook bij mij het geval was.

Ramesh Balsekar zou je hebben aangemoedigd om stil te worden, naar binnen te keren en te ervaren wat er werkelijk is, zonder tussenkomst van gedachten en concepten.
In essentie zou Balsekar waarschijnlijk hebben gezegd dat de waarde van zijn leringen en van elke andere lering ligt in de mate waarin ze de lezer helpen om de directe ervaring van non-dualiteit te realiseren. Alle woorden en concepten zijn uiteindelijk hulpmiddelen die overbodig worden zodra de directe ervaring is ontwaakt.

[bonifacius]

...Als het een ervaring is, zegt Sankara, is het strikt genomen nog steeds maya (want dan "is" het op een bepaalde manier, het heeft iets kwalitatiefs). Dit is waarom sommigen hindoes hem verketteren als nihilist.

Ik weet wel wat Sankara bedoelde.

Vanuit het perspectief van zowel Advaita Vedanta als bepaalde stromingen in het boeddhisme, kun je zelfs zeggen dat er in de ultieme realiteit niemand werkelijk geboren wordt en niemand werkelijk sterft.

'Wie' zou er dan 'wat' ervaren???

In Advaita is de enige werkelijkheid het absolute bewustzijn, Brahman. Alles wat verschijnt – inclusief individuele lichamen, geesten en de ervaring van geboorte en dood – is een manifestatie van dat ene, onverdeelde bewustzijn. Omdat het idee van een afzonderlijk "ik" slechts een illusie is, kan er niet gezegd worden dat iemand werkelijk geboren wordt of sterft. Geboorte en dood gebeuren alleen op het niveau van verschijnselen, binnen de droom van dualiteit.
Vanuit het standpunt van Brahman is er geen begin en geen einde, en dus ook geen echte geboorte of dood. Het is als golven in de oceaan: de golven verschijnen en verdwijnen, maar de oceaan zelf blijft altijd dezelfde.

In het boeddhisme wordt het concept van "anatta" (geen vast zelf) benadrukt. Er is geen permanente entiteit die geboren wordt of sterft. Wat we ervaren als geboorte en dood zijn slechts veranderingen binnen een voortdurend proces van oorzakelijke verbanden (pratītyasamutpāda). Dit proces houdt geen vaststaande "ik" in die door de tijd beweegt.
Wanneer men dit begrijpt, ziet men dat er geen wezenlijk persoon is die geboren wordt of sterft. Wat er gebeurt is dat de oorzaken en omstandigheden veranderen en nieuwe vormen aannemen, zonder dat er een blijvend zelf in betrokken is.

In beide tradities draait het om de illusie van het individuele "ik". Zolang we ons identificeren met dat "ik", lijken geboorte en dood echt. Maar als die illusie doorzien wordt, wordt duidelijk dat in de ultieme zin niemand geboren wordt en niemand sterft.

Deze visie kan diep filosofisch aanvoelen en lastig te begrijpen zijn vanuit een conventioneel perspectief, waar geboorte en dood zo reëel lijken. Maar vanuit het non-duale perspectief is de afscheiding tussen leven en dood slechts een schijnbare, geen werkelijke realiteit.