doctorwho schreef: ↑03 apr 2021 06:33
Je voert het begrip ziel op als premisse. Hoe kom je aan de wetenschap dat deze ziel tijdens het grootste deel van de evolutie onbewust was?
Vanuit de gangbare (en wat dit betreft correcte) wetenschap over het ontstaan van zonnestelsels, planeten, en de eerste levensvormen op aarde. Hoewel deze processen en levensvormen zich volgens wiskundige principes voltrokken en in die zin rationeel zijn, kun je pas bij de ontwikkelde zoogdieren van bewustzijn spreken. Bewustzijn in de zin van zelfreflectie (zelfbewustzijn) alleen bij de mens.
Er was en is géén alwetende schepper. Maar het bestaan is wel al vanaf het allereerste begin (of eigenlijk: eeuwig) wiskundig en dus rationeel (niet willlekeurig). De mens is de levensvorm waarin die wiskundige en rationele aard tot uitdrukking komt in de vorm van zelfbewustzijn. Alleen mensen zijn wiskundigen en wetenschappers. Mensen zijn niet voortgekomen uit een onwiskundig en irrationeel bestaan. Ze zijn, op dit moment in de tijd en in dit zonnestelsel, de meest ontwikkelde uitingsvorm van dit bestaan. De hoogste vorm van zelfbewustzijn is begrijpen dat wij een uitdrukking zijn van eeuwige wiskunde. Dankzij belangrijke bijdragen van o.a. Leibniz, Fourier, Riemann en Euler is dat tegenwoordig mogelijk (niet dat deze personen zelf het totale plaatje hadden, maar met behulp van hun bijdragen is in de 21e eeuw alles te verklaren).
Er was dus al een ziel maak ik hieruit op.
Ja. Met "ziel" wordt een eeuwige eenheid bedoeld. Een ziel is per definitie eeuwig. Maar niet per se eeuwig zelfbewust. Een belichaamde ziel kan volkomen onbewust zijn tijdens de diepe slaap of een coma.
Waar in de evolutie werd dit fenomeen verbonden aan de fysieke transmitter mens om zo on contact met de wereld te kunnen komen?
Vanaf het allereerste begin bij de primitieve levensvormen. Zielen hebben geen zelfbewustzijn nodig om wiskundige processen uit te voeren. Ze zijn immers wiskunde. DNA ontstond niet spontaan of toevallig maar voortvloeiend uit het inherente verlangen/streven van de wiskundige zielen om levensvormen en uiteindelijk de menselijke levensvorm te ontwikkelen. DNA is een wiskundige code die, wanneer de omstandigheden gunstig zijn, gegarandeerd ontwikkeld zal worden. Wat op aarde gebeurde, kan en zal op elke soortgelijke planeet gebeuren. Ook de uiteindelijke ontwikkeling van de mens is zo goed als zeker.
Is de ziel aan alle mensen voorbehouden of niet wanneer het mentale niveau gelijk is aan dat van een relatief intelligent mededier zoals een varken of bonobo. En waarom zouden deze dieren dan geen ziel hebben.
Alle dieren zijn bezield. Alle levensvormen met een stofwisseling (planten, insecten etc.) zijn bezield.
Zelfreflectie lijkt mij alvast geen voorwaarde voor het al dan niet hebben van een ziel.
Dat klopt.
Er is simpelweg geen nood aan het begrip ziel hoezeer je ook poogt om dit te integreren.
En toch is het een sleutelbegrip om de bevindingen van de kwantummechanica te begrijpen en deze te rijmen met de relativiteitstheorie. Het enige wat deze twee aspecten van de wetenschap kan verenigen is het uitgangspunt dat het bestaan volkomen wiskundig is en dat wiskunde hetzelfde is als geest. Niet materie maar geest/wiskunde is de basis van het bestaan.
Maar die kan er niet geweest zijn voor de huidige natuurwetten hun intrede deden (post singulariteit)